Temat jest zamknięty
Co ważniejsze, Brown odkryć miał również wejście do piramidy. Po tym jak je przekroczył znalazł się w czworokątnym pomieszczeniu. Ponoć nie miał ze sobą latarki, choć mimo to mógł zobaczyć co znajduje się w środku Pomieszczenie nie było porośnięte nawet wodorostami, ale to nie ściany przyciągnęły jego uwagę. Otóż z wierzchołka sufitu zwisał metalowy pręt o średnicy ok. 8 cm, na którego końcu znajdował się „klejnot”. Poniżej na podłodze stał rzeźbiony kamień, na którym położona była płyta, na której znajdowały się dwie wykonane z brązu dłonie. Pomiędzy nimi umieszczona była kryształowa kula, którą Brown postanowił zabrać. Wcześniej próbował odczepić metalowy pręt od sufitu, ale nie dał rady. Brown stwierdził, że kiedy opuszczał tę budowlę usłyszał „głos” ostrzegający by nigdy tam nie wracał.
Odmienna wersja tego wydarzenia pojawiła się w książce „Prepare of the Landings”, której autorzy Michael i Aurora Ellegion opisują, że zaprzyjaźnili się z Brownem w latach 80-tych. Wyjawił im on wówczas, że odkrycie miało miejsce w 1968, nie w 1970 r. W tamtym czasie miał on pływać ze znanym francuskim badaczem Jacques’em Cousteau w południowej części archipelagu Bimini. Inne szczegóły dotyczące piramidy i znalezienia w niej kuli pozostały już takie same.
[Spekulacje wzmogła historia o tzw. Drodze Bimini – leżącej na stosunkowo niedużej głębokości formacji skalnej przypominającej budową fragment kamiennej drogi (stąd nazwa „Road” – ang. droga), która rozbudziła spekulacje odnośnie jej naturalnego położenia. Dla geologów jest to jednak formacja naturalna. Równie dużo spekulacji wzbudziły m.in. kamienne bloki z archipelagu Yonaguni – przyp.INFRA.]
Patrząc na to z perspektywy czasu, można powiedzieć, że Brown chciał jedynie kilka razy pokazać publicznie swoje znalezisko. Za każdym razem było to jednak wydarzenie sporej rangi. Obserwatorzy opisują szereg dziwnych zdarzeń z tym związanych. 10 lat po upublicznieniu znaleziska Brown wraz ze swym skarbem zniknął z życia publicznego, choć jego historia przetrwała i była często powtarzana.
Problemem Browna było to, że pomimo faktu, iż posiadał on „artefakt” wyciągnięty z oceanu, reszta była jedynie relacją ustną. Brak zdjęć domniemanej piramidy ponieważ Brown nurkował bez aparatu. Nikt potem nie był w stanie zlokalizować terenu ani odnaleźć budowli, które Brown ponoć odkrył. Kryształowa kula jest oczywiście niezwykła, ale nie wykazuje takich właściwości, które przekonałyby wszystkich, iż mamy do czynienia z jednym z najważniejszych starożytnych artefaktów na naszej planecie.
Brown zmarł we wczesnych latach 90-tych. Historia powracała co jakiś czas, jako ciekawostka, ponieważ los wyciągniętej z podwodnej piramidy kuli pozostawał nieznany.
[Historia kryształowej kuli z Bimini ma wiele wspólnego z legendą o kryształowych czaszkach, których sprawa wciąż pozostaje w dużej mierze niewyjaśniona, choć ogromną część stanowią legendy i współczesna mitologia. Kryształowa kula z piramidą w środku wykonana jest z tego samego materiału co część czaszek, została znaleziona w równie niejasnych okolicznościach i posiada bliżej nieokreślone moce. Pokrewieństwo tych dwóch spraw można interpretować na wiele różnych sposobów, tym bardziej, że obie zrosły się mocno z innymi elementami z pogranicza zjawisk paranormalnych, historii alternatywnej i ezoteryki. - przyp. INFRA]
Kilka lat temu kryształ (dziś nazwany przez niektórych „Atlantis Orb") – odnalazł się w rękach Artura Fanninga, mieszkańca Sedony (stan Arizona, USA). On sam nazywa obiekt „Okiem Boga". Spotkałem Arthura Fanning’a w Amsterdamie na początku listopada 2009 r. w czasie Frontier Symposium 2009, na którym był jednym z prelegentów. Udało mi się zobaczyć kulę podczas naszej prywatnej rozmowy a także pogawędzić z nowym jej właścicielem. Arthur był bardzo konkretnym człowiekiem. Tajemniczy przedmiot nosił zawsze ze sobą, w specjalnym schowku, który umieszczony był w jego pasku.
Kiedy skontaktowałem się z nim, aby zapytać go o szczegóły dotyczące tego, jak wszedł w posiadanie kuli, Fanning przyznał, że znał Browna osobiście. Przed śmiercią przekazał on przedmiot komuś innemu, jednak po jakimś czasie trafił on do Fanninga wskutek „głosów”, który usłyszał poprzedni właściciel. Przekazano mu także specjalny rysunek autorstwa Browna, który przedstawiał ułożenie kuli wewnątrz piramidy.
Kula Fanninga należała zatem kiedyś do Browna, jednakże zdecydował się on pokazać ją dopiero po pewnym czasie. Ponieważ nie zależy mu na zbytniej uwadze, za każdym razem gdy kula wystawiana jest na widok publiczny, każdy z oglądających ma możliwość zweryfikowania jednej z jej bardzo charakterystycznych cech. Kiedy bowiem przekręci się ją na odpowiednią pozycją, w centrum kryształu pojawiają się trzy obiekty w formie piramid. Z innego ujęcia w środku widać ponoć ludzkie oko.
Zarówno Fanning jak i Brown nie mogli obejść się bez komentarzy na temat pochodzenia obiektu, który łączono z popularnym i wciąż powracającym tematem Atlantydy. Scenariusz przygody Browna i to, co napotkał pod wodą było bowiem bardzo sugestywne Czy kryształ Browna to rzeczywiście pozostałość po nieznanej cywilizacji? I co z tajemniczymi budowlami, w tym piramidą, w której kula została odnaleziona? Historia o zatopionej piramidzie z okolic Bimini łączy Browna z postacią Edgara Cayce’go – amerykańskiego jasnowidza, który twierdził, że ok. 1968 r. na tym właśnie obszarze odnalezione zostaną dowody na istnienie Atlantydy.
Czy nie jest to zbyt duży zbieg okoliczności mając na uwadze raczej słabe wyniki Cayce’go w przepowiadaniu przyszłości? Równie problematyczna pozostaje postać Browna. Nie udało mu się zbić na swym znalezisku fortuny. Niektórym wystarcza jednak sama sława i jeśli tak było w jego przypadku, to osiągnął swój cel. Na potwierdzenie jego słów brak jakichkolwiek fotografii. Nie ma też relacji innych świadków i właściwie wszystko sprowadza się do kwestii wiarygodności Browna.
Ciekawy element do tej całej niewiarygodnej historii wniósł Greg Little. Po jednej z popularnych amerykańskich audycji radiowych, w której był gościem, zgłosiła się do niego pewna osoba twierdząc, że zna Browna od dziecka, a cała sprawa z piramidą i kryształem jest mistyfikacją.
Niestety, również i w tym przypadku dowodem są jedynie słowa. Nikt nie wie, czy informatorka rzeczywiście znała Browna. Mimo to najciekawsze wydaje się być to, dlaczego zwlekał on tak długo z ujawnieniem całej sprawy, jeśli rzeczywiście zaczęła się w 1975 roku. Co ciekawe, sam Brown nigdy nie odnosił się w żaden sposób do Cayce’go i tego, co mówił o Bimini Road, nie dodając i tak już sensacyjnej sprawie niepotrzebnych nowych wątków.
Niektórzy z tych, którzy postanowili przyjrzeć się całej sprawie doszli do wniosku, że jest to nic więcej jak mistyfikacja, a najlepszym dowodem na to jest fakt, że żaden z innych nurków nie zdecydował się opowiedzieć o swych niezwykłych obserwacjach. Wszystko, co pozostało z tej historii to kryształowa kula – milczący obiekt, posiadający według niektórych „niezwykłe” właściwości, które być może będzie można w przyszłości zweryfikować. Patrząc w nią dostrzec możemy rzekome piramidy, przyszłości całej historii nie da się w niej jednak zobaczyć…
Kryształowa kula wydobyta z wód w okolicach Bimini - tak przynajmniej mówi jej oficjalna historia. Jej legenda, choć mniej znana, przypomina nieco sprawę słynnych kryształowych czaszek. Wewnątrz kuli widoczny jest charakterystyczny wzór przypominający kształtem piramidy.
Kryształowa czaszka w towarzystwie kryształowej kuli Browna (poniżej). Jej zdjęcia są niezwykle rzadkie, a historia mało znana.
Zrodlo: INFRADzastin
Najpierw mowiliscie, ze w necie nie ma zadnych wiadomosci na ten temat, teraz Wam nie odpowiada juz wogole wszystko, ani zdjecia ani artykuly, ani naukowcy, tylko dla zasady, nie bo nie.
Nie mam sily powtarzac setny raz o tym jedynym "waznym" dla Was argumencie, Ktory w zaden sposob nie jest Waszym argumentem, a mianowicie ta glebokosc 2km. Moze to Was ostudzi
Oszacował, że piramida znajdowała się na głębokości ponad 40 m., miała wysokość ok. 35 m. i częściowo ukryta była pod dnem morza. Połączenia bloków skalnych, z których była zbudowana były prawie niewidoczne co prawdopodobnie spowodowało, że zachowała się w doskonałym stanie
