Współczesna historia potwora z Loch Ness rozpoczęła się w 1933 roku, kiedy to stworzono drogę wzdłuż północnego brzegu jeziora Loch Ness, zapewniającą lepszy dostęp do jego obserwacji. Wkrótce pewna para zauważyła dziwne zwierzę w wodzie, a jej historia przytoczona przez lokalne gazety od razu spowodowała powstanie legendy. Początkowe badania nie wykazały obecności potwora w jeziorze, ale zdjęcie zrobione w roku 1934 przez brytyjskiego chirurga Roberta Wilsona ponownie rozpętało burzę wokół tajemniczego zwierzęcia.

22 lutego miejscowi rybacy spostrzegli dryfujący na wodzie obiekt i go ściągnęli na brzeg. Miał on kształt spłaszczonej piłki o wysokości około 3,3 metra i średnicy 5,5 metra. Dziś powiedzielibyśmy, że wyglądał jak UFO, ale dwieście lat temu nikt tak tego nie nazwał. Został określony jako „utsuro bune”, czyli „wydrążony statek”. Zbudowany był w górnej części z lakierowanego drewna, z kilkoma zakratowanymi, przezroczystymi oknami. W dolnej zaś z metalu, a w środku tej skorupy znajdowała się pusta przestrzeń.

Pennhurst po raz pierwszy otworzyło swoje drzwi w listopadzie 1908 roku i z powodu presji, aby przyjmować nie tylko umysłowo i fizycznie niepełnosprawnych, ale też imigrantów, kryminalistów i sieroty, dla których nie było miejsca gdzie indziej, przepełniło się w ciągu zaledwie kilku lat. Ośrodek był jednym z najbardziej rażących przykładów złego traktowania, które było charakterystyczne dla takich instytucji- w pewnym momencie gazety nazwały go "wstydem Pennsylvanii".

Leśną szosę przecinają pędzące samochody. Krążą też legendy, że spokój zakłóca coś jeszcze: tajemnica, przez którą giną ludzie. Po jednej stronie lasu wierzą w pecha. Po drugiej są jednak tacy, którzy trzy razy się żegnali, gdy szli leśną drogą. Przez las wiedzie wąska szosa. Na jednym końcu podkarpacka wieś Gniewczyna, na drugim Jagiełła. W połowie stoi uschnięta sosna. Pourywane konary sterczą z poskręcanego pnia. Otaczają ją znicze, kwiaty i figurka Chrystusa. To dla miejscowych świętość. Mówi się, że dawniej sosna ocaliła życie jednego z chłopów. Szedł wtedy pustą drogą. Był wczesny ranek, a on spieszył się na roraty. Nie dotarł, bo zaatakowała go wataha wilków. Uratował się wskakując na gałąź. Wtedy w sośnie wykuto kapliczkę. Zaczęły stawać przed nią kondukty pogrzebowe. Modlono się tam o dusze zmarłych. Później jednak las był świadkiem wydarzeń, które wstrząsały obiema wsiami: zamordowano Żydówkę i jej dziecko, samochody roztrzaskiwały się na drzewach. A w końcu ginęli po kolei członkowie jednej rodziny...

Kiedy dwaj mężczyźni dotarli do Eilean Mor, jeden z nich, Joseph Moore, poszedł, aby sprawdzić latarnię w poszukiwaniu trzech latarników. Ku swemu zdumieniu zauważył, że drzwi do niej są zamknięte. Po otwarciu ich kluczem wkroczył do środka i… nie znalazł nikogo z personelu. Zegar na ścianie zatrzymał się, w kominku nie palił się ogień (ślady wskazywały, że nie palono w nim od kilku dni), a na stole znajdowało się przygotowane jedzenie.

We Francji jest miejsce, które przeraża i fascynuje. W południowej części Masywu Centralnego odnotowano ponad 60 katastrof lotniczych, dlatego nazywany bywa francuskim Trójkątem Bermudzkim. Świadkowie donoszą, że wypadkom towarzyszą świetliste kręgi czy niezidentyfikowane pojazdy.

"W naszej obsesji antagonizmów chwili, często zapominamy jak wiele jednoczy całą ludzkość. Być może potrzebujemy jakiegoś zewnętrznego, uniwersalnego zagrożenia abyśmy mogli rozpoznać tę wspólną więź. Od czasu do czasu myślę, jak szybko nasze globalne różnice zatarłyby się, gdybyśmy tylko stanęli w obliczu obcego zagrożenia z poza tego świata." - Ronald Reagan, 40 prezydent Stanów Zjednoczonych.

Kambr jest okresem geologicznym w dziejach Ziemi, pierwszym okresem ery paleozoicznej. Trwał około 50 mln lat, zaczął się 540 mln lat temu. Geologicznie rzecz ujmując, jest to 0,1 procenta historii Ziemi. Porównując zaś ten fenomen z historią życia na Ziemi (około 3,5 miliarda lat), jest to jakby jedna minuta w 24-godzinnej dobie. I to drugie porównanie dobrze wskazuje krótkotrwałość tego arcyważnego okresu, nazywanego często biologicznym Wielkim Wybuchem.

W dzisiejszej rzeczywistości problem terroryzmu w Europie (ale i na świecie także) zyskał sobie dość sporą uwagę w społeczeństwach większości krajów. I najzupełniej słusznie. Przeciętny obywatel po usłyszeniu tego określenia natychmiast kojarzy go z atakiem na World Trade Center, samobójczymi atakami bombowymi lub przy użyciu broni palnej, rozjeżdżaniu niewinnych ludzi samochodami itp. Do tego dochodzą popularne w przeszłości porwania lub zestrzelenia samolotów pasażerskich i szereg innych aktów czysto terrorystycznej natury. Jest jednak jedna dziedzina, której na szczęście jeszcze terroryści nie odkryli. Są to tankowce.

22 lutego 1803 roku miejscowi rybacy spostrzegli dryfujący na wodzie obiekt i go ściągnęli na brzeg. Miał on kształt spłaszczonej piłki o wysokości około 3,3 metra i średnicy 5,5 metra. Dziś powiedzielibyśmy, że wyglądał jak UFO, ale dwieście lat temu nikt tak tego nie nazwał. Został określony jako „utsuro bune”, czyli „wydrążony statek”. Zbudowany był w górnej części z lakierowanego drewna, z kilkoma zakratowanymi, przezroczystymi oknami. W dolnej zaś z metalu, a w środku tej skorupy znajdowała się pusta przestrzeń.

Wiele osób uważających rzeczy paranormalne jako totalne brednie, wciąż boją się używać Oujia. Dlaczego? Prawdopodobnie z powodów rożnego rodzaju opowiastek ze złymi doświadczeniami związanymi z tą zabawą, których nie da się normalnie wytłumaczyć. No cóż według niektórych to duchy bawią sie z nami podczas używania Oujia. Ale jak jest naprawdę?

Bliskie spotkanie III Stopnia, które miało miejsce na plaży w okolicach Gdyni w lipcu 1943 roku, jak dotychczas nie było rejestrowane przez ufologów polskich. Informację na jego temat otrzymał polski ufolog Bronisław Rzepecki od Jeana Sidera, jednego z czołowych ufologów francuskich, który opisał je szczegółowo w swojej książce Ultra Top Secret (wyd. Axis Mundi, Paryż 1989), a następnie z niewielkimi skrótami w Eurufon News nr 2 (styczeń 1991). Incydent ten miał miejsce w 1043 roku, a więc jeszcze w ,,historycznym okresie NOL''.

Mgła grała główną rolę w wielu filmach. Zapewnia budzącą grozę atmosferę, a także grubą, niematerialną kurtynę, z której w każdej chwili może wyłonić się skradający się wampir, zgraja zombie, potwór ze szponami czy statek UFO. Mgła ukrywa to co nieznane.

Teorie spiskowe nie istnieją. Istnieją za to praktyki spiskowe. O trwających lub planowanych tajnych operacjach nie dowiemy się praktycznie niczego. Ale... kwerenda w odtajnionych materiałach archiwalne może nam dać odpowiedź na pytanie, co zdarzyło się w przeszłości.

Z uwagi na pewną nietypową atrakcję mała mieścina gdzieś w Teksasie przyciąga corocznie kilkadziesiąt tysięcy żądnych wrażeń turystów. Co bardziej obrotni tubylcy zdołali nawet przekuć to zainteresowanie w dość dochodową imprezę o nazwie Marfa Lights Festival, organizowaną zawsze w pierwszy weekend września od 1976 roku. Jak łatwo się domyśleć po nazwie, ma to coś wspólnego ze światłami... I jest to całkiem dobry trop, ponieważ atrakcją tą są tak zwane “światła z Marfy”.