Widocznie korzystam z innych tabelek.
Widocznie tak. Może podzieliłbyś się nimi? Łatwiej się rozmawia, gdy wiadomo na jakich przesłankach opiera się wiedza drugiej osoby. Moje źródła już znasz, teraz kolej na ciebie.
Pewnie wiesz z ilu punktów pomiarowych zbiera się dane? Pewnie wiesz również, że dane te ekstrapoluje się na cały glob? Czyli inaczej. Przyjmuje się, że na obszarze sąsiadującym, z którego nie ma pomiarów temperatura kształtowała się, tak jak przewiduje to model ekstrapolacji.
Dane pomiarowe zbiera się na dziesiątkach tysięcy (może nawet i setkach tysięcy - nie jestem pewien) posterunków i stacji meteorologicznych na całym świecie. Do obliczania temperatury globalnej korzysta się tylko z niektórych z nich. CRU bierze pod uwagę ponad 1500 stacji pomiarowych, podobnej liczby używa GISS,
biorąc dane z GHCN, ale np. taki
UAH dokonuje pomiarów satelitarnych i tym samym nie korzysta z żadnych danych naziemnych.
Zgadzam się, że przy takich informacjach uzasadnione są wątpliwości, czy aby interpolacja danych między kolejnymi stacjami i ich ewentualna ekstrapolacja na tereny nieobjęte pomiarami nie wprowadza zafałszowania danych. A skoro są wątpliwości, to trzeba to sprawdzić. Najprościej chyba jest porównać dane ze stacji naziemnych z danymi satelitarnymi, w końcu z orbity ziemskiej widok jest znacznie szerszy i tym samym bardziej wierny rzeczywistości. Nie zamierzam jednak się tu rozpisywać,
polecam artykuł na ten temat. W skrócie: uśrednione dane z ok. 1500 stacji naziemnych doskonale korelują z danymi satelitarnymi, a interpolacja i ekstrapolacja danych pomiarowych nie wpływa negatywnie na wiarygodność pomiarów.
Niestety przewidywania i modele zawodzą! Gdzie się podziała krzywa hokejowa? Gdzie topniejące himalajskie lodowce? Model pomylił się o kilkaset lat! Straszy się nas nagłym wzrostem poziomu mórz i oceanów. Jaki mamy wzrost w ostatnich latach?
Najpierw zajmijmy się modelami. Fakt, są one mało precyzyjne, przez co ich wyniki obarczone są błędem niepewności tym większym, im bardziej w przyszłość wybiegają przewidywania. Niemożliwe jest np. określenie jak ciepło będzie w drugim tygodniu lipca za 15 lat w Rowach nad Bałtykiem. Ale przecież nie po to tworzy się modele klimatyczne.
W modelowaniu klimatu chodzi głównie o to, by sprawdzić jaki wpływ na klimat mają jego poszczególne czynniki. Czy dalszy silny wzrost zawartości CO2 będzie prowadził do dalszego wzrostu średniej globalnej temperatury, czy zmiany aktywności słonecznej będą ten proces przyspieszały, czy spowalniały, czy wzrost globalnej temperatury spowoduje podniesienie poziomu mórz i oceanów, czy może będzie skutkował większymi opadami itd. itp. Krótko mówiąc, nie chodzi o sporządzenie ogólnoświatowej precyzyjnej prognozy pogody, tylko o przetestowanie możliwych scenariuszy rozwoju, uogólnionych do skali globalnej i tym samym nieadekwatnych dla mikroskali miast i wsi.
Czy modele zawodzą? Nie tak łatwo odpowiedzieć na to pytanie, biorąc pod uwagę, że dotyczą one często odległej przyszłości. Można jednak przeanalizować kilka wczesnych modeli klimatu, by sprawdzić, czy ich wyniki w jakikolwiek sposób korelują z rzeczywistością. W 1988 James Hansen
ogłosił wyniki wstępnej symulacji modelu GISS-II. Dotyczyły one testowania trzech różnych scenariuszy, z których jeden zakładał błyskawiczny wzrost zawartości CO2 w atmosferze, a ponadto m.in. brak większych wybuchów wulkanów (został on nazwany "na granicy możliwego prawdopodobieństwa"), drugi przyjmował stały wzrost CO2 (nazwano go "najbardziej pradopodobnym"), a w trzecim przyjęto zahamowanie wzrostu CO2 po 2000 r. przy jednoczesnym wzroście innych gazów cieplarnianych. W 2006 r. Hansen
opublikował porównanie scenariuszy z rzeczywistością. Okazało się, że globalne zmiany temperatury całkiem dobrze korelują ze scenariuszem B, przy czym główne odstępstwa biorą się z niższego niż zakładano wzrostu stężenia CO2.
Inna analiza
została przeprowadzona w 2007 r. i obejmowała prognozę IPCC z 1991 r. Tu jednak okazało się, że przewidywania IPCC były mało dokładne i klimat ociepla się szybciej niż się spodziewano.
Tyle na temat modeli. Twoje dalsze pytania nie mają już z nimi nic wspólnego, bowiem dotyczą (z jednym wyjątkiem) wyników pomiarów. Ale po kolei.
Krzywa hokejowa ma się dobrze i znajduje potwierdzenia w kolejnych badaniach, od wierceń, przez tempo przyrostu stalaktytów, po tempo rozwoju lodowców.
Poziom mórz i oceanów podnosi się o ok. 3 mm/rok, a więc
znacznie szybciej niż zakładały to scenariusze IPCC. Podobnie jest z tempem topnienia pokrywy lodowej w Arktyce.
A lodowce górskie? Domyśłam się, że chodzi ci o
ostatnie doniesienia o pomyłce IPCC w sprawie lodowców himalajskich. To też nie były przewidywania modeli, tylko sugestia jednego z naukowców, niczym nie poparta i niepotwierdzona, która jednak została dodana do raportu.
Meteorolodzy nie bardzo potrafią przewidywać prognozy dłuższe niż na 7 - 10 dni.
Opadły mi ręce. Nie rozumiesz, że klimat to nie to samo co pogoda?
Już samo w sobie uogólnienie tak poważnej kwestii jak temperatura na cały świat jest ogromnym błędem - traci wiarygodność i szczegółowość.
Że tracą na szczegółowości, to się zgodzę. Przecież uśrednienie temperatur z różnych punktów kuli ziemskiej po to, by poznać średnią temperaturę globalną, ma właśnie na celu zmniejszenie szczegółowości danych. Nie interesuje nas wtedy jaka temperatura panuje w Wólce Gnojnej, tylko jak rozkładają się temperatury w skali całych kontynentów. Nie rozumiem jednak, dlaczego miałoby to pociągać za sobą spadek wiarygodności.
A odnośnie NASA wysyłam ci priva ;->
Użytkownik Lynx edytował ten post 29.01.2010 - 18:43
