208 odpowiedzi w tym temacie

[Kompi]

Boje sie, boje sie, ze to juz koniec, nie chce umierac. Jak sobie pomysle ze smierc to to samo co przez narodzinami czyli nic to boje sie coraz bardziej. Chce zyc... BOJE SIE SMIERCI, A MOZE BARDZIEJ TEGO CO JEST PO NIEJ

[violetowaa]

Od 2008 roku zaczęłam się interesować tym właśnie tematem.A zaczęło się to przez jedną książkę , którą przeczytałam . Bardzo interesująca książka. Autorka pisze o sobie, że jest medium. Kontaktuje się ze światem dusz i opisuje w książce swoje doświadczenia, spostrzeżenia.Opisuje też doświadczenia osób, które przeżyły śmierć kliniczną. A tytuł książki to Życie po śmierci - Mary T. Browne (imie i nazwisko autorki).
Potem zaczęło sie od czytania różnych wypowiedzi , forum , dokumentów filmowych i różnych opowiadań na ten temat .
Dzięki temu zrozumiałam , że po tamtej stronie jest lepiej niż tu na świecie... No ale co się okaże prawdą dowiemy się jedynie po śmierci ...
Jak na razie moja odpowiedź brzmi : Nie boje się śmierci.

[Sniffer]

Boje sie, boje sie, ze to juz koniec, nie chce umierac. Jak sobie pomysle ze smierc to to samo co przez narodzinami czyli nic to boje sie coraz bardziej. Chce zyc... BOJE SIE SMIERCI, A MOZE BARDZIEJ TEGO CO JEST PO NIEJ

Nie ma czego - wyobraź sobie, że to tylko kolejny etap naszej podróży, którą odbywamy - jedni wcześniej, inni później.
Twierdzenie "z prochu powstałeś i w proch się obrócisz" jest tu bardzo nie na miejscu - po śmierci wcale nie degradujemy się, jedynie przechodzimy dalej.

[violetowaa]

Boje sie, boje sie, ze to juz koniec, nie chce umierac. Jak sobie pomysle ze smierc to to samo co przez narodzinami czyli nic to boje sie coraz bardziej. Chce zyc... BOJE SIE SMIERCI, A MOZE BARDZIEJ TEGO CO JEST PO NIEJ

Nie ma czego - wyobraź sobie, że to tylko kolejny etap naszej podróży, którą odbywamy - jedni wcześniej, inni później.
Twierdzenie "z prochu powstałeś i w proch się obrócisz" jest tu bardzo nie na miejscu - po śmierci wcale nie degradujemy się, jedynie przechodzimy dalej.

Masz rację Sniffer..


Ale wracając do mojego poprzedniego posta... niekoniecznie musimy sie tego dowiadywać po śmierci.
Ja normalnie całkiem zapomniałam o OOBE !!!!
Przecież dzięki tej technice możemy sie znaleźć w tzw.astralu ...
I to właśnie w astralu znajdują się nasze ludzkie dusze.. no chyba ,że ktoś ma inną teorię na ten temat

[Sniffer]

Astral to raczej nie świat umarłych...
W każdym razie najwyżej jeden z wariantów. Każdy po śmierci będzie mógł odczuwać to, do czego odczuwania jest zdolny; tyle że bez ograniczenia spektrum tych doznań w postaci ciała. Będziemy mogli odczuć wszystko to, co przeżyliśmy kiedykolwiek, i nic poza to (oczywiście zachowując przy tym swobodę kreacji i myślenia). Dlatego jest takie ważne, by żyć pełną piersią, i niczego sobie nie odmawiać - w ten sposób zbieramy bazę danych, która kiedyś posłuży nam do zbudowania sobie tożsamości w następnej fazie życia - tam gdzie nie będzie już ciała. A co czeka nas dalej? Może brak ograniczenia ze strony zmysłów? ( w końcu i zmysły mają swoje granice).

[D.K.]

Proszę, nie dopowiadaj sobie jak cytujesz. Nigdzie nie napisałem o teorii ewolucji. Powiedziałem, że nie trafia do mnie teoria, że po śmierci to jest koniec, nie ma nic, zero, null, finito.

OK, przepraszam za pomyłkę -- Twoje sformułowania zawarte w cytowanym przeze mnie poście dały się odczytać właśnie w taki sposób.

[Freyja]

Hmm... właściwie to powinnam odpowiedzieć tak: boję się śmierci, ale nie tego co będzie po niej. Boję się samego umierania i związanych z tym rzeczy, że umrę za szybko, że boleśnie itp. Nie boję się natomiast zupełnie tego co będzie jak umieranie już minie. Nie wiem gdzie się znajdę i co mnie tam spotka, ale na pewno nie będzie to nic czego powinnam się bać, po prostu przejście na kolejny etap. Są dla mnie o wiele gorsze i straszniejsze rzeczy niż fakt, że będę w innym świecie.

[Burashi Kuteru]

Ja jestem ciekaw co będzie po śmierci. Jednak, jak to Terry Prattchet powiedział (napisał?) "Życie to nałóg, z którym bardzo trudno zerwać". Jestem niemal pewien, że nie posunę się do samobójstwa (a moje życie usłane różami nie jest), ale nie obraziłbym się na tych talibów czy innych rusków gdyby nagle zrzucili atomówkę na moje miasto (nie biorąc pod uwagę innych ludzi, oczywiście). Trochę obawiam się też bólu przed śmiercią (i właśnie w samobójstwie to jest problem - czy zginę na miejscu, czy tylko coś sobie połamię i będę musiał w cierpieniu czekać na pomoc albo śmierć).

PS Wiem, jestem chory, nie musicie mi tego mówić ^^

[Pelcix]

Witam,
osobiście mimo młodego wieku obawiam się śmierci. Nie jestem w stanie uwierzyć w jakiś '' Raj '' czy coś w tym stylu, nie przekonują mnie też ''bajki''
o duchach.Najbardziej obawiam się tego ... jakby to nazwać... ''niebytu''. Śmierć kojarzy mi się z snem, ponieważ nic nie pamiętamy ze snu oraz nie kontrolujemy tego .

[violetowaa]

Witam,
osobiście mimo młodego wieku obawiam się śmierci. Nie jestem w stanie uwierzyć w jakiś '' Raj '' czy coś w tym stylu, nie przekonują mnie też ''bajki''
o duchach.Najbardziej obawiam się tego ... jakby to nazwać... ''niebytu''. Śmierć kojarzy mi się z snem, ponieważ nic nie pamiętamy ze snu oraz nie kontrolujemy tego .

Hmm co do snu.. ja zawsze pamiętam swoje sny , zawsze , może raz w roku mam taki sen którego nie pamiętam ...
a co do ich ilości pamiętam ich czasem 5 a czasem tylko 3 albo 2 ... ja zawsze pamietam no i z tego co wiem to da sie je kontrolowac

[Pelcix]

Witam,
osobiście mimo młodego wieku obawiam się śmierci. Nie jestem w stanie uwierzyć w jakiś '' Raj '' czy coś w tym stylu, nie przekonują mnie też ''bajki''
o duchach.Najbardziej obawiam się tego ... jakby to nazwać... ''niebytu''. Śmierć kojarzy mi się z snem, ponieważ nic nie pamiętamy ze snu oraz nie kontrolujemy tego .

Hmm co do snu.. ja zawsze pamiętam swoje sny , zawsze , może raz w roku mam taki sen którego nie pamiętam ...
a co do ich ilości pamiętam ich czasem 5 a czasem tylko 3 albo 2 ... ja zawsze pamietam no i z tego co wiem to da sie je kontrolowac

Tak myślałem, że ktoś nie zrozumie do końca. Chodzi mi o sen, nie jako '' kolorowe bajeczki'' lecz jako stan.
Tak samo jak nie wiemy dokładnie kiedy zasypiamy i kiedy się budzimy tak samo śmierć przyjdzie... Jesteśmy i .. pyk i nas nie ma

[Cirilla]

Jeszcze parę lat temu panicznie bałam się śmierci, ale później trafiłam na to forum, w ręce wpadły mi różne tytuły na ten temat. Nadal został jakiś lęk ale jest on 50x mniejszy. Najbardziej to boli mnie to jak bliscy poczują się gdy umrę, strata zawsze jest bolesna. Reinkarnacja to gł. filar moich wierzeń, dusza która się uczy na ziemi ot co. Tak to widzę

Jeszcze parę lat temu panicznie bałam się śmierci, ale później trafiłam na to forum, w ręce wpadły mi różne tytuły na ten temat. Nadal został jakiś lęk ale jest on 50x mniejszy. Najbardziej to boli mnie to jak bliscy poczują się gdy umrę, strata zawsze jest bolesna. Reinkarnacja to gł. filar moich wierzeń, dusza która się uczy na ziemi ot co. Tak to widzę

[Kompi]

Takie tlumaczenia mi nie wystarczaja, jestem ateista i wiem ze to juz koniec wszystkiego.

[Sniffer]

Jeśli śmierć to ultrarealistyczny świadomy sen, to wbijam w to. Bo czymże by się różniło od bycia bogiem i tworzeniu własnego, wymarzonego raju?

[Quorce]

Dla mnie śmierć to po prostu śmierć, potem nie ma nic, dlatego biorę z życia tyle ile się da! Żyć każdym dniem, bo nie wiadomo co jutro Cię spotka. A po śmierci... ewentualnie robaki Cię zjedzą