0
Uwagi o archetypie "cień"
Przyszło mi na myśl, że nie podzieliłem się swoim poglądem na pewien ważny problem, który jest na starcie do bardziej intensywnego rozwoju duchowego. Chodzi o jungowski archetyp cienia. Wspomniałem jedynie, że "przejawia się on jako sny wskazujące na ambiwalentność własnej postawy życiowej", a więc jest procesem zachodzącym w nieświadomości indywidualnej (podświadomym). Przebija się jednak na jawę jako osiąganie dystansu do własnej osoby.
Już pisałem, że na naszym forumowym podwórku ubawiła mnie zmiana nicka uczestnika WIEM WSZYSTKO na nick WSZYSTKO. Jestem zdania, że niezbędne jest utrwalenie takiej postawy w samoświadomości człowieka ziemskiego. Bez tego trudno ruszyć dalej. Powtórzę tu pewne anegdotyczne wydarzenie, które zamieściłem w książce Moja droga ku Jaźni:
"Pewnego razu, gdy prezydent Ronald Reagan przemawiał publicznie, w obecności żony i różnych oficjeli, żona prezydenta nieostrożnie poruszyła się i o mało nie spadła z krzesła. Podtrzymał ją stojący w pobliżu goryl. Na to Reagan, nie wyłączając mikrofonu:
- Przecież umówiliśmy się, że spadniesz z krzesła dopiero wtedy gdy zacznę mówić głupstwa! I usłyszał odpowiedź:
- To prawda, ale wtedy mogłoby nie być przy mnie tego przystojnego pana, który mnie podtrzymał.
Może to było wyreżyserowane, lecz z całą pewnością nie mogłoby się zdarzyć żadnemu sowieckiemu przywódcy lub innemu, totalitarnemu dyktatarowi." Żart z siebie jest tam nie do pomyślenia. Wesołość likwiduje bowiem lęk, który jest głównym narzędziem władzy totalitarnej.
Przy okazji chciałbym dodać, że współczesne huczne emocje związane z imprezami sportowymi postrzegam także jako arenę walki dobra i piękna ze złem, czyli są jedną z dróg prowadzących do spontanicznego przebudzenia.
Przyszło mi na myśl, że nie podzieliłem się swoim poglądem na pewien ważny problem, który jest na starcie do bardziej intensywnego rozwoju duchowego. Chodzi o jungowski archetyp cienia. Wspomniałem jedynie, że "przejawia się on jako sny wskazujące na ambiwalentność własnej postawy życiowej", a więc jest procesem zachodzącym w nieświadomości indywidualnej (podświadomym). Przebija się jednak na jawę jako osiąganie dystansu do własnej osoby.
Już pisałem, że na naszym forumowym podwórku ubawiła mnie zmiana nicka uczestnika WIEM WSZYSTKO na nick WSZYSTKO. Jestem zdania, że niezbędne jest utrwalenie takiej postawy w samoświadomości człowieka ziemskiego. Bez tego trudno ruszyć dalej. Powtórzę tu pewne anegdotyczne wydarzenie, które zamieściłem w książce Moja droga ku Jaźni:
"Pewnego razu, gdy prezydent Ronald Reagan przemawiał publicznie, w obecności żony i różnych oficjeli, żona prezydenta nieostrożnie poruszyła się i o mało nie spadła z krzesła. Podtrzymał ją stojący w pobliżu goryl. Na to Reagan, nie wyłączając mikrofonu:
- Przecież umówiliśmy się, że spadniesz z krzesła dopiero wtedy gdy zacznę mówić głupstwa! I usłyszał odpowiedź:
- To prawda, ale wtedy mogłoby nie być przy mnie tego przystojnego pana, który mnie podtrzymał.
Może to było wyreżyserowane, lecz z całą pewnością nie mogłoby się zdarzyć żadnemu sowieckiemu przywódcy lub innemu, totalitarnemu dyktatarowi." Żart z siebie jest tam nie do pomyślenia. Wesołość likwiduje bowiem lęk, który jest głównym narzędziem władzy totalitarnej.
Przy okazji chciałbym dodać, że współczesne huczne emocje związane z imprezami sportowymi postrzegam także jako arenę walki dobra i piękna ze złem, czyli są jedną z dróg prowadzących do spontanicznego przebudzenia.
Marian Wasilewski.
