26 replies to this topic

[ShadowLady86]

A skąd wiesz że to są łzy jednej osoby ?
Może cała rodzina płakała i się zebrało tyle

No cóż tak to przedstawił Cannabis - babcia podobno powiedziała, że są to wiadra ze łzami jego mamy, o innych członkach rodziny nic nie mówiła No ale to szczegóły, nie ma potrzeby się nad nimi rozwodzić. Cannabis, a co Ty sądzisz?

[vcore]

jedna z bardziej wiarygodnych jak dla mnie prywatnych historii robi wrażenie co do symboliki manifestacji nie mam zdania ...

[m4st3r]

witam...niedawno trafilem na to forum dzieki koledze...po przeczytaniu kilku tematow z roznych dzialow postanowilem sie tu zarejstrowac i bede odwiedzal was co jakis czas


chce wam opowiedziec histore ktora opowiedzila mi moja mama, jeszcze jak mialem jakies 10 lat...


a wiec:


po smierci mojej babci ( mamy mojej mamy ) w calm domu byla napieta admosfera...wiadomo pogrzeb i te sprawy. przejde do sedna, pewnej nocy moja mama wstala do toalety by oddac mocz i w pewnej chwili zobaczyla ze obok niei stoi jej mama (pochowana jakies kilka godzin wstecz) z dwoma wiaderkami pelnych wody, trzymala je w recach...nic nie robila tylko tak stala i patrzyla....
mama moja nie bala sie ( tak powiedzila ) patrzyly na siebie jakas dluzsza chile po czym moja mama zapytala: po co jej te wiaderka z woda ?! a babcia odpowiedziala ze to sa wiadra z jej lzami ( czyli lzami mojeje mamy ) dodala jeszcze ze ma sie nie martwic jej smiercia, ze po drugiej stronie jest jej lepiej....po czym postac starszej kobiety znikla rozlewajac ( niby lzy ) na podlodze...
mama obudzila wszystkich obecnych w domu i zbieglismy sie w toalecie: osobiscie pamietam spora kaluze na kafelkach....


to wszystko...


sprawa dziwna ale prawdziwa!

Słyszałeś o czymś takim jak polskie znaki (tj. ą, ę, ć, ż, ź etc.). A poza tym...ortografia chłopie!

po smierci mojej babci ( mamy mojej mamy ) w calm domu byla napieta admosfera...

To tylko jeden przykład z wielu twoich kompromitujących błędów ortograficznych. (Nie wliczając tych polskich znaków) Nie jestem wielkim polonistą, gdyż sam robię kilka błędów, ale no chłopie! Bez przesady!

[Slaw]

Opowieść ciekawa. Kiedyś słyszałem pogląd, że zmarli nie lubią być opłakiwani.
Nie lubią do tego stopnia, że mogą się pokazać i powiedzieć o tym.

Chodzi konkretnie o opowieść pewnej kobiety, która opłakiwała przez długi czas syna.
Syn w końcu przyszedł do niej we śnie - cały biały. Od góry do dołu jakby pracował w młynie.
Z wyrzutami zaczął mówić - "To przez Ciebie! Skończ już płakać!" strzepując białą substancje z siebie.

Od tej pory nie poleciała ani jedna łza, sen również nie powrócił.

[prophet]

Według prawosławia dusza człowieka po śmierci towarzyszy bliskim przez 40 dni.

A to ciekawe. Fajnie wiedzieć a tak na temat... ponoć nasze łzy i rozpacz przytrzymują duszę zmarłego na ziemi. Dopiero gdy mija czas i oswajamy się z tym, że kogoś nie ma (może to jest to prawosławne 40 dni ) odchodzi ona tak na dobre. To taka teoria gdzieś zasłyszana. Aczkolwiek tak to już wygląda w naszej chrześcijańskiej rzeczywistości od zawsze. Że zamiast się, no może cieszyć to nieodpowiednie słowo, ale przynajmniej nie rozpaczać po śmierci bliskiej osoby tylko w pewnym sensie pogodzić z tym- wszak (dla chrześcijan) odeszła do lepszego świata ( no chyba że rozpaczamy nad jakimś gwałcicielem, czy mordercą- może być ciężej), ale tam nie czuje bólu, smutku etc. i tak jak Chrystus kiedyś zmartwychwstaną. Pozytywna perspektywa. A my rozpaczamy. I może to jest powodem tego, że owa babcia sobie tego nie życzyła i przyszła do twojej mamy. Chciała stąd odejść do lepszego świata

[Bliss]

podobna historia była w mojej rodzinie ....

po śmierci małego dziecka odwiedzała ona w snach swoją matkę i babcię i prosiła żeby nie płakać bo ona każdą łzę musi w dzbanku nosić a jest malutka i już jej ciężko ...

coś w tym jest

[SilentHorror]

Siemka wam.

Chciałbym napisać małą historię, którą słyszałem od mojej ciotki jak byłem jeszcze młodym chłopcem
Ta Historyjka strasznie mi się wtedy spodobała, i do dziś ją chętnie opowiadam jak gdzieś się rozwija jakiś taki temacik.


A więc, w tej opowieści chodzi o ciotke mojej ciotki. Imienia nie pamiętam już, sorry. Nazwijmy ją Anna żeby było lżej się połapać.


Anna miała 3 dzieci, Dwóch synów, którzy byli juz starsi, najmłodsza córeczka była jej wielkim szczęściem.
Niestety córeczka zachorowała ciężko,a w tamtych czasach ciężko było z lekarzami a szpital daleko....

Córeczka zmarła...

Anna strasznie się załamała. Płakała dzień i noc. Nie mogła przeboleć straty wielkiego skarbu.

I tak czas mijał. Anna nie mogła dojść do siebie. Nie pomagało żadne wsparcie bliskich...

Pewnej nocy przyśnił się jej piękny Ogród, dzieci w tym ogrodzie bawiły się, biegały wesoło, i była jej mała córeczka, smutna, a w rękach niosła 2 wiadra pełne wody...

Anna się obudziła, i przez widok smutnej córki więcej się załamała.

Następnej nocy sen się powtórzył. Lecz tym razem córeczka powiedziała: " Mamo, widzisz te dwa wiadra? To twoje łzy. Nie smuć się."

Znów po przebudzeniu Anna się nie mogła powstrzymać od łez... Od tego momentu sen powracał, a dziewczynka prosiła mamę żeby się nie smuciła... Przez długi czas myślała nad snem..Wreszcie się powoli uspokoiła. Nie płakała już tak dużo.

Po dłuższym czasie już przestała rozpaczać, lecz myśl i ból zostały.

Pewnej nocy znów powróciła do tego ogrodu, widząc bawiących się dzieci..i córeczke, wiaderka odstawione na bok. Dziewczynka uśmiechneła się do Mamy, pomachała i pobiegła radośnie do dzieci... Od tego momentu Anna wiedziała że córeczka jest gdzieś, gdzie jest szczęśliwa...



I zanim znów ktoś rozerwie historyjkę na strzępy, dodaję: To tylko historia którą słyszałem i która została mi w pamięci...

Użytkownik +..... edytował ten post 22.12.2011 - 20:02
połączenie tematów

[mmm07]

ta historia to zwykła miejska legenda, tez ja gdzieś słyszałam.

Użytkownik mmm07 edytował ten post 22.12.2011 - 19:51

[SilentHorror]

Ups...Odrazu przepraszam,ale nie słyszałem od tej pory nigdzie tej lub podobnej historii
Nawet przyznam że jestem troche zawiedzony że ta historia jest aż ta znana...

Użytkownik SilentHorror edytował ten post 22.12.2011 - 20:25

[Muhomorniczy.Cylon]

Skoro po śmierci nie jesteśmy uwolnieni a musimy z powodu innych dźwigać jakieś dzbany wody, to może jeszcze będziemy nosić wymioty,pot i fekalie. Niema to jak wieczysty odpoczynek.

[Agnieszka81]

W mojej rodzinie również znany jest przypadek snu z wiadrami pełnymi łez, które osoba zmarła musi dźwigać.
Wszystko rozegrało się w roku 1990 po śmierci mojej babci. Była wspaniałą i pełną ciepła radosną osobą. Jej śmierć była wielkim ciosem dla całej rodziny pomimo tego, że wiedzieliśmy iż babcia jest już bardzo słaba i jej ''czas'' sie zbliża (chorowała na raka). No i stało się, babcia zmarła. Oczywiście rozpacz w rodzinie była przeogromna. Moja mama wraz z ciotką (córki zmarłej babci) płakały całymi dniami i nocami. Którejś nocy moja mama miała sen, w którym przyśniła się jej właśnie babcia, a jej mama. Babcia szła na kolanach po brukowej drodze, tzw. kocich łbach. w obu rękach trzymała wiadra. Widać było, że jest jej ciężko. Mama chciała pomóc babci te wiadra nieść i prosiła, aby wstała ona na nogi, ale babcia tylko stwierdziła coś takiego: ''Nie mogę. Widzisz, to są wasze łzy, które muszę dźwigać''. Sen sie urwał...
Po tym śnie mama stwierdziła, że nie mogą tak cały czas opłakiwać śmierci babci i starali się już tak nie rozpaczać.

Jak widać, coś w tym musi być.

[Lady Makbet]

Może to zwykła podświadomość, ułatwiająca pozbyć się bólu?