Na całym świecie znajdujemy niezwykłe budowle sprzed tysięcy lat. Jedną z najciekawszych dawnych konstrukcji jest osobliwa struktura zwana Kopcem Węża. Przeznaczenie oraz pochodzenie tajemniczego Kopca do dziś pozostaje niewyjaśnione.
Kopiec Węża znajduje się w hrabstwie Adams w amerykańskim stanie Ohio. Europejscy osadnicy po raz pierwszy natknęli się na tę konstrukcję w roku 1815. Pierwsze naukowe badania przeprowadzili dwaj archeolodzy, Ephraim Squier oraz Edwin Davis, którzy w 1848 roku opisali strukturę w swojej książce. Kopiec Węża został wykonany z głazów, które następnie przykryto ziemią. Konstrukcja ma 419 metrów długości, 6 metrów szerokości oraz 1 metr wysokości. Osobliwy kształt budowli wg naukowców przedstawia wijącego się węża ze spiralnie skręconym ogonem i głową połykającą jajo. Przeznaczenie oraz pochodzenie tajemniczego Kopca do dziś jest przedmiotem wielu sporów.
Pod koniec XIX wieku antropolog Frederic Putnam przeprowadził prace wykopaliskowe, jednak nie znalazł tam żadnych artefaktów. Po latach badań w pobliżu Kopca Węża odkryto dwa niewielkie stożkowe kopce. W jednym z nich znaleziono artefakty utożsamiane z kulturą Adena, która zamieszkiwała te tereny od co najmniej 1000 (tysięcznego) r.p.n.e. do 200 r.p.n.e. Indianie z kultury Adena znani byli z tworzenia świętych kół oraz grobowych kurhanów. Ta nikła poszlaka skłoniła naukowców do uznania, że to właśnie ten lud zbudował Kopiec Węża, mimo że przy konstrukcji nie odkryto żadnych grobów ani śladów pochówku. Przez kolejne 100 lat uznawano, że Kopiec Węża prawdopodobnie odwzorowuje wyobrażenia religijne dawnych Indian.
W międzyczasie okazało się, że Kopiec znajduje się na krawędzi dużego krateru po meteorycie, który spadł w tym miejscu ok. 300 mln lat temu. Krater był przysypany ziemią, przez co starożytni budowniczy nie mogli o nim wiedzieć. Wg indiańskich legend, dawno temu miliony ptaków podobnych do gołębi, zataczało koła nie mogąc odnaleźć właściwej drogi. W dzisiejszych czasach w pobliżu krateru występują anomalia magnetyczne a igła kompasu często wariuje. Meteoryt pozostawił po sobie liczne pierwiastki, takie jak żelazo, uran oraz iryd.
W 1991 roku doszło do nowego odkrycia. Grupa archeologów wydobyła kawałki węgla drzewnego, którego datowanie metodą radiowęglową wskazało rok 1070 naszej ery. Na tej podstawie autorstwo budowli zaczęto przypisywać kulturze Fort Ancient, która zamieszkiwała wówczas te tereny. Zgodnie z tą teorią, Kopiec Węża miałby przedstawiać wybuch supernowej z Mgławicy Kraba z 1054 roku lub też przelot Komety Halleya z roku 1066. Taka teoria była kontrowersyjna, gdyż przedstawiciele tej kultury nie byli znani z wykonywania jakichkolwiek dużych struktur. Krytycy twierdzili również, że próbki węgla mogły ulec bioturbacji, przez co wskazywały na młodszy wiek znalezisk.
Najnowsze odkrycia z 2014 roku potwierdziły te spekulacje. Grupa archeologów pod przywództwem Williama Romaina odkryła kolejne próbki węgla drzewnego, które pochodziły z IV w.p.n.e. Ich zdaniem, grupa Indian odrestaurowała zarośnięty kopiec w roku 1070, przez co wcześniej mylnie przypisywano im autorstwo budowli. IV w.p.n.e. pokrywa się z aktywnością w tym terenie Indian z kultury Adena. Na tej podstawie powrócono do teorii, że to właśnie przedstawiciele tej starożytnej kultury zbudowali Kopiec Węża. Przez długi czas uznawano, że budowla może być wyobrażeniem religijnym Indian Adena, jednak nowe badania wskazały zaskakujące powiązania astronomiczne.
Okazało się, że głowa węża jest zorientowana w kierunku położenia Słońca w czasie przesilenia letniego. Z kolei zwoje są ukierunkowane względem Słońca w czasie przesilenia zimowego. Te odkrycia skłoniły część badaczy do uznania, że Kopiec Węża mógł pełnić rolę kalendarza. Kolejne powiązanie astronomiczne wskazywało, że budowla mogła zostać zaprojektowana zgodnie z wzorem gwiazd tworzących gwiazdozbiór Smoka. Kopiec Węża miał zostać ustawiony w linii z gwiazdozbiorem Smoka, który swój wierzchołek w zenicie nocnego nieba miał ok. 3000 r.p.n.e. Tak odległe czasy znacznie poprzedzają kulturę Adena, która rzekomo miała zbudować Kopiec. Niewykluczone zatem, że ślady wiążące kulturę Adena z Kopcem Węża wskazują że Indianie ci jedynie użytkowali tę budowlę, ale nie byli jej twórcami. Taki tok myślenia skłonił niektórych badaczy do dalszych poszukiwań budowniczych tajemniczego Kopca.
Legendy Delawarów oraz Irokezów wspominają o tajemniczych ludziach Allegewi, którzy mieli być najstarszą kulturą w Ameryce Północnej. Wg indiańskich przekazów, ludzie Allegewi mieli ponad 2 metry wzrostu i byli bardzo wojowniczy. Wyjaśnienie zgodnie z którym to oni mieli zbudować Kopiec Węża nie znajduje jednak uznania w środowisku akademickim. Wg innej hipotezy budowniczymi Kopca mieli być członkowie jednego z zaginionych plemion Izraela, którzy w starożytnych czasach dopłynęli łodziami do Ameryki. Ich historię szczegółowo opisuje Księga Mormona, jednak oprócz indiańskich legend brakuje konkretnych dowodów na ich obecność w Ameryce.
Zwolennicy kosmicznych wyjaśnień z naszej przeszłości wskazują na jeszcze jeden istotny fakt. Kopiec Węża został zbudowany w taki sposób, że pełny widok można uzyskać jedynie spoglądając na niego z nieba. Naturalnie, w starożytnych czasach ludzie nie latali w powietrzu, dlatego też budowlę wiąże się z przybyszami z kosmosu, którzy często w Ameryce mieli być przedstawiani pod postacią latających węży. Zgodnie z tym wyjaśnieniem, obcy nakazali Indianom wznieść budowlę na krawędzi krateru po meteorycie oraz ustawić ją względem Słońca i gwiazdozbioru Smoka. Adresatem konstrukcji byłyby przyszłe ludzkie pokolenia, które po odkryciu zbieżności zaczęłyby się zastanawiać nad swoją przeszłością.
Brakuje dowodów na poparcie każdego z tych wyjaśnień, dlatego do dziś archeolodzy przypisują budowę Kopca Indianom z kultury Adena. Niewykluczone, że ci wznieśli ten kopiec w przypadkowym miejscu jako wyobrażenie religijne. Powiązania astronomiczne oraz krater po meteorycie sprawiają jednak, że tajemnica Kopca Węża do dziś pozostaje niewyjaśniona. Być może nigdy nie dowiemy się kto i dlaczego wzniósł tę niezwykłą budowlę.
