Maszyna do przewozów wojska Boeing C-17 Globemaster III
http://pl.wikipedia....Globemaster_III
Zwiększające się zaangażowanie sił powietrznych państw Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej, zarówno w operacjach militarnych jak również a niesieniu pomocy humanitarnej, zmusiło państwa NATO do szukania rozwiązania mającego zwiększyć możliwość transportu lotniczego w oparciu o zakup samolotów C-17. W sierpniu 2006 roku piętnaście państw NATO oraz Szwecja podpisało list intencyjny z firmą Boeing, umożliwiający podjęcie negocjacji w sprawie zakupu trzech maszyn C-17[4]. Dzięki rozłożeniu kosztów zakupu, szkolenia załóg, kosztów eksploatacji i części zamiennych na państwa uczestniczące w programie ich finansowanie leży w granicach możliwości wszystkich partycypujących. Uczestnictwo w programie Stanów Zjednoczonych, posiadających własną flotę C-17 jest wynikiem polityki amerykańskiej, wspierającej rozwój transportu lotniczego swoich sojuszników jak również elementem wspierającym własny przemysł lotniczy. Wśród proponowanych baz lotniczych, zgłoszonych jako miejsce stacjonowania transportowców znalazło się lotnisko w Powidzu jednak z powodu braków w infrastrukturze mającej wspierać obsługę C-17 polska propozycja została odrzucona[5]. Ostatecznie wybrano węgierską bazę Papa. 27 lipca 2009 roku, ceremonią w bazie lotniczej Papa na Węgrzech zainicjowano działalność Skrzydła Ciężkiego Transportu Powietrznego (Heavy Airlift Wing - HAW) w ramach programu Strategic Airlift Capability (SAC) NATO. Uroczystość połączona była z przybyciem do bazy Papa pierwszego z zamówionych w Boeing trzech samolotów. Noszą one symbole Magyar Légierő, nazwę bazy (PÁPA) i skrót SAC[6]. Program zarządzany jest przez NATO Airlift Management Agency (NAMA), zaś samoloty zakupione zostały przez grupę 12 państw, w tym Polskę, do wspólnego użytku w ramach NATO. Obok Polski, w programie uczestniczą Bułgaria, Estonia, Węgry, Litwa, Holandia, Norwegia, Rumunia, Słowenia oraz Stany Zjednoczone. Dodatkowymi partnerami są Finlandia oraz Szwecja[7]. Polsce - jako członkowi programu - przysługuje prawo do wykorzystania samolotów przez 150 godzin rocznie. 12 lutego 2010 roku, samoloty SAC osiągnęły nalot wynoszący 1000 godzin, zdarzenie to miało miejsce podczas lotu jednego z Boeingów z Kabulu do bazy na Węgrzech. Od chwili rozpoczęcia swojej działalności do lutego 2010 roku samoloty wykonały 65 misji, przewożąc 1700 osób i około 1950 ton ładunków, latając do Afganistanu, Iraku i Haiti[8].
Samoloty te prowadziły regularne dostawy sprzętu i ekwipunku dla polskich żołnierzy w Iraku stanowiąc most powietrzny Wrocław-Bagdad.