25 odpowiedzi w tym temacie

[Zaciekawiony]

Tyle razy już słyszałem tu narzekania na sztukę współczesną, że aż muszę zapytać - a bo to wy się na tej sztuce znacie? Możecie znać tylko na tej zasadzie, iż napiszą o niej czasem media popularne.  Niestety sztuka współczesna gości na łamach Onetu lub Pudelka tylko wtedy, gdy jest kontrowersyjna lub gdy została sprzedana za rekordową sumę. Prac artystów znanych w świecie sztuki, ale nie wywołujących sensacji, już się tak ochoczo nie omawia.

 

Założyłem więc temat do którego będę co pewien czas wrzucał sylwetki artystów bez wątpienia współczesnych, na których pracach można zawiesić oko.

 

1.

Christo & Joanne Claude - tkaniny i pokrowce

Małżeństwo bułgarskiego artysty i francuskiej rzeźbiarki. Choć każdy z osobna tworzył różne skromne dzieła, lecz oboje zajmowali się nietypowymi projektami. Ich założeniem jest tworzenie dzieł zmieniających krajobraz, wywołujących dziwne wrażenie za sprawą monumentalności i wyraźnego kontrastu instalacji z naturą. Prace te są nietrwałe - po kilku dniach lub tygodniach są rozbierane a wszystkie ślady usuwane, dokumentuje je tylko fotografia lub film. Zaś materiałem instalacji były zazwyczaj intensywnie kolorowe, syntetyczne tkaniny, którymi opakowywano przedmioty, widoki lub po prostu wybraną przestrzeń.

Pierwszą taką ich instalacją był Pakiet Powietrza - ustawiony w Kassel  rękaw polietylenowego materiału, nadmuchany wentylatorami, mający być opakowaniem 5 600 m³ powietrza.

Rękaw po nadmuchaniu stał przez 10 godzin, wznosząc się na wysokość 85 metrów i będąc widoczny z odległości kilkunastu kilometrów

 

 

Co pewien czas w ramach akcji opakowywali w tkaniny różne przedmioty - tramwaje, pomniki miejskie, budynek muzeum sztuki, aż wreszcie na zaproszenie artystów z Australii, owinęli białym płótnem 2,5 km wybrzeża Little Bay koło Sydney, pokrywając nadmorskie klify do wysokości 26 metrów:

 

 

Po tej realizacji w zasadzie pozwalano mu na wszystko, a kolejne instalacje stawały się coraz bardziej monumentalne. W 1972 roku przegrodził pomarańczową kurtyną kanion Rfile Gap:

 

w 1976 roku zbudował pięciometrowe ogrodzenie z białego płótna o długości 42 km, które wycinało z krajobrazu fragment północnej Kalifornii:

 

 

 

W 1983 roku otoczył pływającą różową tkaniną 11 wysp w Biscayne Bay między Miami a Miami Beach:

 

Aż wreszcie w naszych czasach w 2005 roku zbudował instalację Bramy - 7503 ażurowe portale ze zwisającymi swobodnie szafranowymi płachtami, ustawione na wszystkich drogach spacerowych Central Parku:

 

Po co to wszystko? Artyści nigdy nie ukrywali że nie przypisują swoim dziełom zawiłych ideologii. Instalacje mają po prostu zachwycać, dziwić i skłonić do zastanowienia się nad otoczeniem. Mają drastycznie zmienić krajobraz i pozwolić spojrzeć na nieco całkiem inaczej, ale w sposób nietrwały, możliwy do szybkiego usunięcia bez pozostawienia śladów.

 

Po śmierci żony Christo pracuje nad kolejnym dziełem - Mastabą. Ma to być piramida z 400 tysięcy beczek po ropie naftowej, ustawiona w 2015 roku w Abu Dabi.

 

Poprawiłam temat.

Blitz Wolf

Użytkownik Blitz Wolf edytował ten post 05.06.2014 - 16:04

[Blitz Wölf]

Od czasu do czasu będę dorzucała coś od siebie, bo temat ma potencjał.

Sztuka współczesna, więc nie może zabraknąć grafiki komputerowej, a skoro jesteśmy przy ww, to warto zwrócić uwagę na fotoszopki Michaela Oswalda. Oto kilka prac tego pana:

 

[pishor]

 

Po co to wszystko? Artyści nigdy nie ukrywali że nie przypisują swoim dziełom zawiłych ideologii.

 

I to jest bardzo mądre posunięcie - zrobią to za nich krytycy sztuki, którzy na uszach staną, żeby dopatrzyć się wizji, przesłania, czy artyzmu, w takim np. 85-cio metrowym rękawie dyndającym sobie na wietrze.

Ja, ilekroć mam okazję "obcować" z taką działalnością twórczą, przypominam sobie dialog z mojej ulubionej komedii Stanisława Barei pt "Miś"

 

- Powiedz mi po co jest ten miś?
- Właśnie, po co?
- Otóż to! Nikt nie wie po co, więc nie musisz się obawiać, że ktoś zapyta. Wiesz co robi ten miś? On odpowiada żywotnym potrzebom całego społeczeństwa. To jest miś na skalę naszych możliwości. Ty wiesz, co my robimy tym misiem? My otwieramy oczy niedowiarkom. Patrzcie - mówimy - to nasze, przez nas wykonane i to nie jest nasze ostatnie słowo i nikt nie ma prawa się przyczepić...

 

Czyż nie pasuje, jak ulał?
 

 

Tyle razy już słyszałem tu narzekania na sztukę współczesną, że aż muszę zapytać - a bo to wy się na tej sztuce znacie? Możecie znać tylko na tej zasadzie, iż napiszą o niej czasem media popularne.

 

Na tej, to ja się nie znam ale...

Parę lat, było-nie było, spędziłem w szkołach, nazwijmy to ''artystycznych" i coś tam, na temat sztuki liznąłem (a nawet trochę "sztuk" widziałem - również na żywo).

Pewnie jednak nie za wiele i to jest właśnie przyczyna, dla której nie potrafię odnaleźć w sobie zachwytu dla tego typu przedsięwzięć.

No ale - co kto lubi.

 

I jeszcze jedna uwaga, natury ogólnej.

Jeżeli Twoim zamiarem było prezentowanie ciekawych, według Ciebie, przejawów myśli twórczej, to OK.

Ja chętnie pooglądam.

Ale jeśli zakładając ten temat, miałeś zamiar trochę "wyedukować" tych, co się nie znają i co nie rozumieją (a może bardziej - przekonać tych nieprzekonanych?), to myślę sobie, że same fotki prac i kilka słów z życiorysów ich autorów - to trochę zbyt mało jednak.

Ale to tak na marginesie - więc się nie przejmuj za bardzo.

[Zaciekawiony]

2. Giuseppe Colarusso

Urodzony w Szwajcarii włoski artysta, zajmujący się rzeźbą, rysunkiem i grafiką komputerową. Najbardziej znany z serii fotografii Nieprawdopodobieństwo przedstawiających przedmioty absurdalnie niepotrzebne. Część to fotomontarze, część to zdjęcia przerobionych obiektów. Jego celem jest skłonić widza do zastanowienia się nad tym, dlaczego właściwie pewne przedmioty są lub nie są przydatne.

 

Najbardziej bawią mnie te:

 

Okulary dla cyklopa:

 

Sprej z regulacją nasycenia:

 

elektryczny młotek:

 

Sznurowe sztućce:

 

Kostki do gry inaczej:

 

Spryskiwacz do drewna:

 

Zgadnij pod którym kubkiem jest kulka:

 

http://www.giuseppec...o.it/index.html

[Aloszka]

Artysta Leandro Granato postawił na niecodzienną formę sztuki - by tworzyć swoje obrazy, wypełnia kanaliki łzowe pigmentami, a nastepnie pozbywa się farby, płacząc na płótno bądź przygotowane do tego podłoże. Jego prace osiągają zawrotne ceny i budzą zainteresowanie wśród koneserów dziwactw na całym świecie.

 

Trzeba się wyróżniać

 

 

 

 

 

 

 

 

Użytkownik Aloszka edytował ten post 05.06.2014 - 15:42

[StatystycznyPolak]

Nie wiem czemu, ale nie ogarniam współczesnej sztuki. Może przez to że ukończyłem tylko LO i mam mocno okrojone horyzonty, ale co autor malujący oczami chciał nam przekazać, przecież w tym nie ma żadnego przesłania. Co jest fascynującego w tych kilku plamach i kreskach na papierze? W tym nawet nie da się dopatrzeć ukrytego znaczenia.
Dawniej poprzez sztukę przekazywano idee epoki, a tu jest jedynie pokazana desperacja artysty aby stać się znanym. Była kiedyś kobieta malująca wymiotami, to czemu nie spróbować kanalikami łzowymi. Sic!

Co do prac Giuseppe, no niby ciekawe, ale też nie widać w tym jakiegoś konkretnego przesłania, lecz udowadnia to, że artystą dzisiaj może być każdy kto posiada trochę umiejętności techniczno/manualnych.
Tak w ogóle, jak by ktoś zajżał do mojego warsztatu i zobaczył jakie to ja cudaczne narzędzia podorabiałem sobie do niektórych marek aut, to też odniósł by wrażenie że jestem artystą

Użytkownik eve1988 edytował ten post 05.06.2014 - 18:57

[Zaciekawiony]

3. Jacek Tylicki

Twórca zaliczany do nurtu Natural Art, który wykorzystuje w instalacjach materiały naturalne, bądź powstawanie dzieła jest zależne od naturalnych zjawisk. W jego przypadku dążenie do wyeliminowania subiektywności w utrwalaniu natury, doprowadziło do pomysłu, aby natura sama utrwaliła się na płótnie. W ramach cyklu "Sztuka naturalna" pozostawia płótna w miejscach naturalnych - na łące, na leśnej ścieżce, na pustyni, i po pewnym czasie zabiera. Na tkaninie odbijają się ślady zwierząt, błoto, kurz, zacieki od deszczu, przyklejają się liście i pyłki.

Wyjęte z kontekstu, przeniesione do muzeum, obrazy wydają się abstrakcją, tymczasem tak na prawdę nie są obrazami, nie są przedstawieniem natury tylko jej utrwaleniem.

 

"Las, pomiędzy powalonymi drzewami. Południowa Szwecja 12-25.09.1978"

 

"79 dni wśród krzewów"

 

"13 dni na gruncie koło gorących źródeł Krysuvik, Islandia"

 

"Zima na drzewach"

 

4. Tim Knowles

Podobne intencje kierują Timem Knowlesem, który jednak zrealizował je w inny sposób - pozwala on naturze aby wpływała na niego.

Odbywa spacery w specjalnym chełmie z żaglem i wskazówką, po czym idzie w tym kierunku w który wieje wiatr. Cały spacer jest nagrywany na wideo. Ponadto trasa jest zapisywana w GPS. Na wystawach zazwyczaj wystawia połączenie graficznego zapisu trasy spaceru, z nagranym wideo oraz użytym hełmem:

 

Inny sposób utrwalania tras spacerów polega na przemierzaniu ścieżek nocą, oświetlając ziemię latarką i zapisując na fotografiach z długim czasem naświetlania:

 

 

Wyjątkowym projektem są jednak "Rysujące drzewa" - mocuje on mazaki do gałęzi drzew, pozwalając aby kołysząc się z wiatrem tworzyły na papierze zupełną abstrakcję:

 

 

Jest to sztuka bez zamysłu. Polegająca na pozwoleniu naturalnemu zjawisku aby utrwaliło się na płótnie. Działania artysty ograniczają się do wyboru zjawiska, miejsca i czasu, oraz podstawieniu i zabraniu podłoża po odpowiednim czasie.

[Zaciekawiony]

5. Andy Goldsworty

Brytyjczyk. Fotograf i rzeźbiarz. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli land art. Układa rzeźby i instalacje z przedmiotów znalezionych w naturze - z listków, piór, patyczków, gałęzi, kamieni, kwiatów, śniegu a nawet sopli lodu. Częstym motywem prac jest gradient barw stworzony przez posortowanie znalezionych elementów, oraz okrągły otwór otoczony ułożonymi rzeczami.

Tym co najbardziej go interesuje, jest stwarzanie regularnych form z nieregularnych elementów, a także tworzenie nietrwałych struktur, które muszą w końcu ulegnąć rozpadowi, tak jak rozpada się materia. Utrwala je w większości fotograficznie.

Są to w większości proste instalacje, na przykład głaz w potoku oblepiony mokrymi, żółtozłotymi liśćmi:

 

Krąg jesiennych liści:

 

Brama z patyków:

 

 

Gwiazda z przymrożonych sopli:

 

liście irysów i owoce jarzębiny:

 

Pióra:

 

Goldsworthy jest też mistrzem w układaniu kamieni:

 

 

Niektóre bardziej trwałe rzeźby można zobaczyć w miejscach gdzie je ustawiono. Na przykład rząd 11 łuków z suchego kamienia, wchodzących w morze:

 lub łuk ze splątanych gałęzi:

Użytkownik Zaciekawiony edytował ten post 08.06.2014 - 19:19

[noxili]

Dzieła Andego Goldsworty bardzo mi się podobają.Brama z patyków czy ten most są po prostu piekne.

[Blitz Wölf]

Facet wyciskający sobie farbę z oczu to dla mnie ta sama liga co ''artyści'' wymiotujący farbą i tym podobne indywidua. Zwykła paćkanina na płótnie, która nie przedstawia nic. Gdyby to chociaż  było ładne, ale nie: parę kropek i tyle.

 

Jak dla mnie Goldsworty i Colarusso rządzą.

[Robakatorianin]

Można wspomnieć o współczesnej rzeźbie lub o ostatniej sztuce. Niewątpliwie ciekawe ale czy właściwe, potrzebne i cokolwiek dające poza sławą autorowi? 

 

Z w/w jakoś do mnie nie przemawiają nietrwałe dzieła i te które sama natura zapisuje a artysta jest tylko narzędziem. Osobiście podobają mi się te podwodne dzieła:

U wybrzeży meksykańskiego miasta Cancun, w głębi Morza Karaibskiego na turystów czeka niezwykła atrakcja - największe podwodne muzeum. Na głębokości 9m zatopiono tu kilkaset rzeźb, które razem tworzą tajemniczą, fascynującą galerię sztuki. Rzeźby przedstawiają ludzkie postaci. Stworzone zostały z materiałów, które mają sprzyjać osadzaniu się na nich naturalnych stworzeń morskich. Proces zmian jest tak gwałtowny, że po kilku miesiącach wyglądają, jakby tkwiły tu od wieków. Co ciekawe, rzeźby mają odciągnąć zainteresowanie turystów od pobliskich zniszczonych raf w rezerwacie przyrody. I robią to z powodzeniem. Na szczęście, by zobaczyć wystawę nie trzeba umieć nurkować - dzięki łodzi ze szklanym dnem ten niesamowity podwodny świat może podziwiać każdy. Twórcą rzeźb jest Jason de Caires Taylor. Jego dzieła znajdują się również w pierwszej podwodnej galerii świata, w rejonie karaibskiej wyspy Grenada.

http://www.underwatersculpture.com/

http://podroze.gazet..._pod_woda_.html

 

[Zaciekawiony]

Pierwszy przypadek był prowokacją. Natomiast ta kontrowersyjna sztuka to krytyka konsumpcjonizmu, wokół której wytworzyła się nadmierna histeria - nikt nie widział, wszyscy protestują, i protestują nie tylko przeciw pokazywaniu scen w których aktorzy nawiązują do religijnych przedstawień, ale nawet przeciwko czytaniu tekstu.

 

ps. Fragment tekstu sztuki:

 

Zaprawdę powiadam wam, że kto nie ma poczucia humoru, nie rozumie życia.

Że kogo nie dziwią cudze pomysły, ten nie potrafi żyć.

Upadek jest słodki, ja jestem tym, który upada, mogę uczynić moment upadku nieskończonym i robię to. Pośród chmur czuję się dobrze.

Nie chcę stąpać po Ziemi.

Siać zamętu nie chcę: już wy to uczyniliście.

Rozmieszczać broni na Ziemi nie mogę: już wy to uczyniliście.

Nauczyć was ruchać dzieci nie mogę: już wy to uczyniliście.

Nauczyć was zabijać z głodu nie mogę: już wy to uczyniliście.

Nie mogę wprowadzić więcej obsceniczności, ponieważ byście mnie wyśmieli, powiedzielibyście: już to umiemy.

Nie mogę nauczyć was niszczyć miast i całych nacji, nie mogę nauczyć was technik dokonywania holokaustu: już wy to uczyniliście.

Użytkownik Zaciekawiony edytował ten post 28.06.2014 - 10:51

[Blitz Wölf]

Niesamowite rzeźby Ellen Jewett:

 

[Dirty Frank]

To ja może zaprezentuje Wam sztukę drobną i niepozorną, wręcz małą 'sztuczkę' ale niewątpliwie nowoczesną a ponad to, sztukę która codziennie poprawia mi nastrój, gdyż jestem jej posiadaczem na własnych drzwiach i to jest dla mnie coś

 

Sztuka jak dla mnie turbo urocza. Pomysłowe i na prawdę oryginalne wizjery na drzwi, z pewnością zwrócą uwagę sąsiadów i puszczą oko przy każdym powrocie do domu po ciężkim dniu 

 

Avelewa wizjery. (na fb znajdziecie fanpage bez problemu, jest tam tego dużo więcej)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Blitz Wölf]

Filmik "Fire Tiger vs Acid Panther", który stworzyła Anya McNaughton. Krótki, ale całkiem sympatyczny.

Link do filmu.