Czy ludzie odmawiając w czasie spowiedzi regułkę "Obraziłem pana Boga następującymi grzechami..." są świadomi tego, że tym samym pokazują, że wierzą w okrutnego Boga takiego, który spali ich w piekle? W innej sytuacji powiedzieliby, że Boga nie można obrazić i kocha wszystkich, a w czasie spowiedzi zaprzeczają temu. Rozumiem, że spowiedź daje efekt oczyszczenia psychiki, ale ludzie raczej nie podchodzą do tego w ten sposób. Jest tyle grzechów np. palenie papierosów, przedmałżeński seks, gdy obiecywanie poprawy jest po prostu kłamstwem u wiekszości nałogowców, a mimo to nikt nie ma nic przeciwko temu. Żeby nie było, dla mnie nie istnieje coś takiego jak grzech i do spowiedzi nie chodzę, jest tylko nieświadomość, a za nią przepraszać księdza nie muszę. Pytam tylko czemu katolicy tak kłamią? Gdyby nie kodeks karny każdego by skrzywdzili, wystarczy zobaczyć jak traktują świadków Jehowy, nawet nie posłuchają co mają ci do powiedzenia. Ja bardzo chętnie takiego posłucham, staram sie raczej wychodzic poza te wąskie ramy umysłu...
Nie wydaje wam się wiec, że dobroć została im narzucona (religia, kodeks) i jeśli masz do czynienia z dobrym człowiekiem i wierzącym, to tak naprawdę jest taki przez narzucone hamulce ? Jest tolerancyjny wobec np. osób homoseksualnych, ale przez religię, a nie dzięki własnym przemyśleniom.
Pytanie w tytule... dlaczego Bóg jest wielki, czemu się podziwia kogoś kto nic nie dokonał? Spotkałem się z tekstami, że Bóg aby doświadczać siebie potrzebuje kontrastu dla miłości, radości itp. ale nie wyczytałem, że ewoluował jak ludzie. Mówi się, że Bóg jest wszechmogący i miłosierny, ale nie mówi się, że takim się stał.
O wiele bardziej szanuję złodzieja czy mordercę, który był na tak niskim poziomie, a który dorósł, zmienił się własną pracą niż Boga, który po prostu jest tym i tym, robi to i to za machnięciem różdżką i bez wysiłku. Dlaczego tak wielbicie Boga ? Skąd wiadomo jaki naprawdę jest? Czy ateista nie może czuć się szczęsliwy i działać bez uzależniania się od niego?
Po pierwsze, na podstawie czego twierdzisz, że gdyby nie kodeks karny, to katolicy każdego by skrzywdzili. Ateiści nie "otrzymali" od Boga kodeksu i jakoś nie krzywdzą wszystkich naokoło. A gdyby tego kodeksu nie dostali, staliby się nie-katolikami, a to by powodowało, że już by nie byli obarczeni mentalnością katolika, a więc wszystkie wartości musiałyby wynikać z czegoś innego niż kodeks bilbijny, więc po raz kolejny na podstawie czego twierdzisz, że gdyby nie kodeks karny to wszystkich by krzywdzili. Poza tym, gdy nawet kodeks jest jedyną przyczyną nie krzywdzenia innych, to są w podobnej sytuacji jak nie wierzący, nie krzywdzący, tylko do tych samych wniosków doszli inną drogą. Czy to nie brzmi jak podwójna prawda?
Ponadto, uważasz, że kodeks to nic innego to jak hamulec. Czy po szeregu przemyśleń o moralności, nie krzywdząc innych nie stworzyłbyś kodeksu moralnego, czyli "hamulca" z tą różnicą, że jego źródło jest inne? Oczywiście, Ty doszedłeś po przemyśleniu, a katolicy mają to narzucone z góry, więc nie zadają pytań, ale kierują się tymi samymi zasadami co Ty.
Bóg nie może ewoluować. Gdyby był zmienny, mógłby w pewnym momencie stać sie złym, do podobnych wniosków doszedł św. Augutstyn, który za główny atrybut Boga uważał właśnie niezmienność. Jedyna zmienność zauważalna u Boga wynika ze zmiennej natury człowieka, który nie może sam osiągnąć czystej niezmienności, lub nieskończoności, a jedynie w odniesieniu do zmienności, lub skończoności.
Ponadto, jeśli przeczytasz teksty Pseudo Dionizego, to on nikt nie twierdził, że poznał Boga, a wprost przeciwnie, że Bóg jest niepoznawalny, jedyne poznanie jakie o nim posiadamy, jest pośrednie.
Bóg, który tworzy wszystko jak za dotknięciem różdżki - czy to nie jest oznaka wielkości? Dla mnie, jeśli ktoś wykonuje rzeczy, których ja przy największym wysiłku nie wykonam, wykonuj 'ot tak' jest wielkim.
Bóg, który nic nie dokonał? No dobra, ale czemu potem twierdzisz, że tworzy wszystko jak za dotknięciem różdżki?
I ostatnia sprawa. To, że Ty odczuwasz, że bardziej szanowałbyś kogoś, kto upadł, a potem stał się wielki, nie jest ukazaniem słabości Boga, a ukazaniem, że Ty źle wyborażasz sobie pojęcie "wielkości" z punktu widzenia 'obiektywnej' prawdy, wg. katolików.
Poza tym, jeśli Bóg upada, to chyba znaczy, że chyba nie jest taki wielki, jeśli daje się zdetronizować.
A co do głównego pytania tematu, to odpowiem, parafrazując Bonawenturę - jeśli Bóg nie byłby wielki, nie byłby Bogiem
Użytkownik Nic_nowego edytował ten post 26.06.2013 - 18:23
