Horror, twoje posty czytam w całości i z uwagą.
Jeśli uważasz, że życie wyszło z oceanów ponieważ dąży do doskonałości, to rozumiem, że według ciebie osiągnięcie tego celu w oceanie jest niemożliwe.
1.Nie, nie uważam. Tak uważają ewolucjoniści.
2.Życie w oceanie osiągnęło, co miało osiągnąć.
3.To nie jest błąd logiczny. Błędem jest myślenie, że ryby trzonopłetwe postanowiły nie ewoluować.
Ewolucjonizm nie zakłada dążenia do doskonałości, nie uznaje celów do osiągnięcia i nie przyjmuje, że ewolucja może się zatrzymać. Wybacz, ale pojedynek na strawmany mnie nie interesuje. Jeśli tak interpretujesz teorię ewolucji i tej interpretacji się sprzeciwiasz, to walczysz z ustawianymi przez siebie wiatrakami.
4.Wszystkie organizmy są doskonale przystosowane do środowiska w którym żyją inaczej by nie przetrwały.
Ponawiam prośbę o podanie twojej definicji doskonałości. Ja uznaję, że organizmy są przystosowane do środowiska, w którym żyją, tylko w stopniu umożliwiającym im przeżycie i przekazanie genów następnemu pokoleniu. Co najważniejsze, równowaga pomiędzy przystosowaniem organizmu a środowiskiem jest bardzo chwiejna i jej zaburzenia napędzają ewolucję.
5.Ludzie giną w wypadkach, też. Doznają kontuzji uprawiając np. sport. Przenoszą zwierzęce choroby. To wpływ środowiska, które sami stworzyliśmy.
Czyli to dotyczy tylko ludzi? A może zwierzęta też stwarzają dla siebie środowisko? Bo chyba nie zaprzeczysz, że zwierzęta też giną w wypadkach (np. przygniecione przez drzewo w czasie burzy), doznają kontuzji (np. odnosząc rany podczas walk godowych) i chorują.
6.Ludzie umierali i umierać będą, tak jak wszystkie żywe organizmy na tej planecie. Policz jaka by była populacja gdyby nikt nie umierał.
Ale śmiertelność kłóci się z doskonałością, niestety.
7.Odpowiedź nr 4 + ludzie z nizin mogą przebywać na wysokościach ponad 4000mnpm. To nie jest samobójstwo.
Tu nie chodzi o proste przebywanie, tylko o konkurowanie z innymi osobnikami. W takiej sytuacji uwidaczniają się róznice w przystosowaniu - jedni wygrywają, drudzy przegrywają. Według ciebie wszystkie osobniki są przystosowane w takim samym stopniu (doskonałym), a więc nie ma mowy o konkurencji i zmianach. Niestety, to nie tłumaczy dlaczego Tybetańczycy tak bardzo różnią się od Chińczyków Han.
8.Odpowiedź nr 4.
9.Czyli co? Siedzi chłop przed Rysami i czeka na lepszą gospodarkę tlenem i nagle – buch! Zmutowały mu geny, to wszedł. Przepraszam za sarkazm (antonim twojego przykładu). Mnie się wydaje bardziej prawdopodobnym, że część z nich już od dłuższego czasu pomieszkiwała na wysokościach. To nie była nagła wędrówka ludów. Tego nikt dokładnie nie wie i zapewne już się nie dowie. Czyste spekulacje.
Najpierw chłop i Rysy: nie będzie na nic czekał tylko wejdzie. I na szczycie albo postawi chałupę, albo się udusi. Ma 50% szans na każdą z tych opcji, a którą trafi, to już zależy od tego, czy wcześniej przypadkowo nabawił się sprzyjającej mutacji, czy nie.
Teraz Tybetańczycy: z badań wynikło, że jeszcze 3 tys. lat temu mieli wspólnych przodków z Chińczykami Han, potem ich drogi genetyczne się rozeszły. Początkowo grupa przyszłych Tybetańczyków była bardzo liczna, ale wkrótce skurczyła się dając jednocześnie odwrócenie proporcji interesujących nas genów. Z kolei grupa Han, choć początkowo mniej liczna, znacznie się rozrosła zachowując pierwotny skład genów. Według twojej koncepcji, jeśli dobrze ją rozumiem, nie powinno być żadnego masowego wymierania grupy tybetańskiej, a obie powinny być obecnie jednkowo liczne.
Na marginesie, ucieczka w ignorancję i spekulacje nie służy dyskusji.
Wirus nie jest w stanie zmutować w tak krótkim czasie bez pomocy człowieka. Przemysł farmakologiczny rozkwita. To miałem na myśli, a raczej o tym pisałem.
Ale nie napisałeś jak to się dzieje, że wirus zaczyna mutować. Czy wystarczy, że tego chce i już tworzą mu się nowe geny?
O przypadku można mówić tylko wówczas, gdy jest on sporadyczny.
Ale przecież tylko sporadycznie zdarza się, by grupa osobników o sprzyjających cechach znalazła się w odpowiednim miejscu i czasie, by trafić na sprzyjającą zmianę środowiska i dać początek nowemu gatunkowi. Świadczy o tym ogromna liczba całych gromad, które nie miały szczęścia i wyginęły.
