Chciałam napisać o historii, która przydarzyła mi się rok temu naprawdę, choć znajdzie się wielu niedowiarków
Ostrzegam, że tekst jest długi, ale warty przeczytania, bo nie jest to zmyślone, ale ocena zależy od was.
Jak byłam mała, prawie codziennie po południu przyjeżdżałam do dziadków na wieś, wtedy też z jedną koleżanką znalazłyśmy stary dom, w prawdzie nie był zamieszkany, ale stało się tam coś dziwnego...
Ponieważ dom już się rozwala i z tyłu cały pokryty jest mchem, nazwałyśmy go "Dom z grzybem", jednak nigdy tam nie wchodziłyśmy, łaziłyśmy tylko w około.
Dwa lata temu przeprowadziłam się na tą wieś i rok temu w moje urodziny, czyli w lipcu, przyjechało kilka moich koleżanek z miasta. Ja i D (tak będę nazywać dziewczynę, z którą znalazłyśmy ten dom) opowiadałyśmy im o tym domu i chciałyśmy tam iść. Wraz z nami tylko jedna chciała wtedy iść, A (tak ją będę nazywać) dwie inne w tym czasie poszły na rowery, a my w trójkę udałyśmy się do "domu z grzybem".
Nigdy tam nie wchodziłyśmy, ale, że teraz było nas trzy, miałam więcej odwagi i spróbowałam otworzyć drzwi. Z trudem, ale otworzyły się. Środek był naprawdę przerażający i trochę się bałyśmy, jednak nie myślałyśmy w tym kontekście, że przyszłyśmy się tutaj wystraszyć.
Poszłyśmy zwiedzać piwnice (jedno z najgorszych). Były tam potargane ubrania i cały rój, dosłownie, bo było ich multum, zdechłych czarnych motyli. Na jednym z okien znalazłam stary, zardzewiały krzyż. Poszłyśmy zwiedzać pierwsze piętro, drugie i strych (drugie z najgorszych).
Ma wiele pokoi i wyjątkowo niebezpieczne schody, oraz dwa balkony. Na strychu, żeby przejść dalej, trzeba było przekroczyć stare deski.
W garażu natomiast drzwi zamknięte były jedynie opierającą się o nie cegłą, a więc zostawiłyśmy je tak, jak były.
Wpadłyśmy wtedy na pomysł, żeby pobawić się w chowanego (choć miałyśmy po piętnaście lat, to jeszcze takie głupoty nam w głowie siedziały
)Pierwsza szukała D. Ja i A. schowałyśmy się w piwnicy i znalazła nas. Potem szukała A. Wtedy ja i D. uciekłyśmy szybko na strych i ona poszła do jednego pomieszczenia, ja do drugiego.
I tutaj się zaczyna najgorsze.
Stoję sama przy oknie i nasłuchuję kroków A., by wiedzieć, czy się zbliża do strychu (zaczynała od piwnicy). Słyszałam ją gdzieś z pierwszego piętra, więc spokojnie czekałam aż zajdzie na strych.
Wtedy usłyszałam kroki, wyraźnie na strychu. Jakby ktoś biegł po pomieszczeniach (było ich trzy) jakby wbiegł do tego najbliżej schodów, potem do pomieszczenia, gdzie znajdowała się D. i potem do mnie.
Pomyślałam "o nie, znajdzie mnie, a nie chce szukać". I kroki dawno powinny wbiec do pomieszczenia, gdzie byłam ja. Ale to było słychać jakby miotały się w miejscu przy schodach. Wystraszyłam się nie na żarty.
A po chwili usłyszałam dwa cienkie głosy, dzieci albo dziewczyn, szepczące coś do siebie. Pomyślałam, że D. i A. chcą mi uciec i zostawić mnie samą, więc zawołałam "Dominika!" (czyli D.). Przeraziłam się, kiedy odpowiedziała mi cisza. "Dominika, chodź tutaj!" zawołałam znowu.
D. szybko przybiegła do mojego pokoju i również była wystraszona.
"Słyszałaś te kroki?" spytałam spanikowana. "No, a ty ten głos?" spytała D. Ja w odpowiedzi pokiwałam głową.
I usłyszałyśmy kroki, już idące spokojnie w stronę naszego pomieszczenia.
"Pokazujemy się jej? "spytała D.
"Czekaj, niech nas znajdzie" odpowiedziałam.
Kroki zbliżały się a potem zupełnie jakby przystanęły przed wejściem do pokoju. I nastała cisza.
"Agnieszka?" spytała D.
Wtedy A. odpowiedziała nam z samego dołu "Chodźcie tutaj"
"Chodź, sp... stąd" powiedziałam i wybiegłam z pokoju. Zobaczyłam, że na strychu nikogo z nami nie było.
Kiedy zbiegłyśmy na dół, ona stała przed domem, również wystraszona. Kiedy opowiedziałyśmy jej co się działo, ona powiedziała, że nie weszła na strych, a przynajmniej nie przekroczyła belek, które trochę utrudniały dostęp na samą górę. Mówiła, że jak była na drugim piętrze usłyszała coś z pierwszego więc tam zeszła, potem słyszała coś na balkonie i tam wyszła, ale nas tam nie było, więc postanowiła poszukać nas przed domem (bo myślała, że nie weszłyśmy na strych).
Wszystkie trzy bez słów zaczęłyśmy w pośpiechu oddalać się od tego miejsca.
Ale to nie był koniec.
Drugiego dnia całą piątką poszłyśmy przejść się do lasu, ale nadeszła burza, więc zaczęłyśmy iść krótszą drogą, która prowadzi właśnie obok tego domu. Kiedy już byłyśmy blisko niego bardzo się rozpadało i schowałyśmy się tam, ale wszystkie stałyśmy w środku przy otwartych drzwiach. Opowiadałyśmy im wcześniej o tym co się tu działo.
Czekałyśmy, aż burza przejdzie. Ja bawiłam się drzwiami i klamką, wtedy mocno zawiał wiatr a ja nie chcąco puściłam te drzwi, które z hukiem się zamknęły. Dziewczyny rzuciły się do drzwi, ja chwyciłam za klamkę, pociągnęłam ją i wyrwałam. Rzuciłam ją i krzyknęłam wystraszona, za mną krzyknęły dziewczyny. Uderzałyśmy w drzwi i nic, wtedy przypomniałam sobie o garażu i pobiegłam tam a one za mną. Tylko, że była o niego opierana cegła po drugiej stronie.
Próbowałyśmy wypchnąć te drzwi, ale się nie dało. Dopiero, kiedy coś spadło w piwnicy dostałam takiej paniki, że przecisnęłam się przez wąską szparę między tymi drzwiami (no nie taką wąską, skoro sie zmieściłam, a drzwi były dwuskrzydłowe bez zamykania, takie dziwne) fakt, że o mały włos sie nie zaklinowałam, ale przynajmniej wyszłam ja i wypuściłam moje kumpele.
Od tamtego czasu ani razu tam nie byłam.
Mój dziadek opowiadał mi, że jeden facet, który był tam właścicielem, dostał zawału będąc w środku.
I że jeden mężczyzna zabił tam kogoś od rodziny mojej obecnej sąsiadki, po czym sam się tam powiesił. Ale właśnie, nie jestem pewna, czy było to tam czy w innym, starym i opuszczonym domu jeszcze sprzed wojny w którym jest naprawdę przerażająco...
![;]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/smile5.gif)
