Oj, mieliśmy już liceum, gimnazjum, może jeszcze jakaś anegdotka a propo podstawówki!
Nie wiem, być może aluzja
à propos podstawówki byłaby bardziej na miejscu, jednak nie chciałam być przesadnie złośliwa
Szkoda, liwia, że nie łapiesz. 
(...) Myślałam, że ludzie są na tyle rozwinięci, żeby być ponad nacjonalistycznymi zachciankami zjednoczenia konkretnej rasy.
Wybacz, ale pewien rodzaj wnioskowania pozostaje poza granicami mojego pojmowania. Jak ma się panslawizm do nacjonalizmu, skoro ten drugi - jak sama nazwa wskazuje - uznaje państwo narodowe za nadrzędną, najdoskonalszą i właściwie jedyną dopuszczalną formę organizacji (o prymacie interesu narodowego nad wszelkim innym nie wspominając)? Słowianie nie są narodem. Nie są też rasą. "Ten cały panslawizm" w swej romantycznej i demokratycznej wersji polegał na zjednoczeniu wolnych i równych Słowian w federacji państw. U podstaw panslawizmu nie leży chęć zebrania ludzi w kupę podług kryterium rasowego, a międzynarodowa, ułatwiona poprzez więzy kulturowe współpraca na rzecz istnienia wolnych narodów słowiańskich - warto zauważyć, że kreował się wśród Słowian na terenie Austro-Węgier. A porównanie ideologów panslawizmu do Hitlera uważam za niestosowne.
Settika, mam wrażenie, że panslawizm w jego rosyjskiej imperialistycznej wersji (koncepcja Danilewskiego, tj. zjednoczenie Słowian w jeden twór państwowy pod berłem Rosji, w języku rosyjskim, po prawosławnemu i najchętniej z izolacją od Europy Zachodniej) niesłusznie utożsamiasz z panslawizmem w ogóle. Jest to niestety dość powszechne, jednak o tyle zrozumiałe, że w końcu to właśnie Moskwa odniosła największe sukcesy na polu realizacji polityki nawiązującej do panslawizmu. Osobiście nie jestem pewna, czy teorię Danilewskiego można nazwać panslawistyczną - raczej panrosyjską, wszak przyjmowała ona jako fundament błędne założenie, że Słowiańszczyzna = Ruś.
Należy jednak pamiętać, że chwytliwy w XIX wieku motyw panslawizmu podjęły szybko różne opcje polityczne, przerabiając go stosownie do własnych potrzeb. Carska Rosja zupełnie wypaczyła romantyczną koncepcję panslawizmu, łącząc ją z samowładztwem. Dla równowagi dominująca w tym czasie w Polsce demokratyczna koncepcja panslawizmu zakładała wykluczenie Rosji ze wspólnoty państw słowiańskich, ponieważ wykazywała ona (zdaniem romantycznych polskich panslawistów) nietypową dla Słowian skłonność do autorytaryzmu.
Czy tworzenie takiego państwa ma sens? Jeżeli byłoby wzorowane na Unii Europejskiej, to moim zdaniem nie. Całkiem dobre rozwiązanie zaproponował _Silent_:
Piękną realizacją panslawizmu byłoby stworzenie Zjednoczonych Państw Słowiańskich na wzór USA z XVIII/XIX wieku. Republika, gdzie rząd ograniczony jest prawem, a ludzie pozostają wolni.
Oprócz tego bardzo niskie podatki, gospodarka wolnorynkowa (bez jakiejkolwiek ingerencji rządu), a rola państwa ogranicza się głównie do ochrony jednostek przed przemocą z zewnątrz i ze strony innych współobywateli.
Brzmi to rzeczywiście całkiem nieźle, niestety jest zupełnie nierealne. O ile 150 lat temu nurt panslawistyczny spełniał może jakąś pozytywną rolę piewcy wolności i obrońcy dziedzictwa kulturowego Słowian, jego założenia polityczne już wtedy były utopijne.
Tym bardziej teraz. Ciekawa jestem, jak Aryan, który przedstawił siebie wyżej jako panslawistę, widzi tę ideę w praktyce. Słowianie są przecież grupą niezmiernie zróżnicowaną – wschodni, zachodni i południowi znajdują się
de facto pod wpływem różnych kręgów kulturowych, nie tworzą więc wspólnoty w tym względzie. Nie istnieje też wspólnota celów, co więcej, zaszłości minionego stulecia powodują, że cele niektórych krajów słowiańskich są względem siebie wręcz antagonistyczne. Ewentualne zjednoczenie w jakiejkolwiek formie byłoby naturalne i logiczne tylko i wyłącznie w teorii.
