319 odpowiedzi w tym temacie

[Jahii]

OJ.. raczej możliwe że po śmierci coś jest.. jakby nie było najgorzej myśleć o tym że swoje "pozostałości" zostawia się leżące i rozkładające się w jakimś gnijącym drewnie pod ziemią :{

[Sniffer]

Cóż, moja teoria - całkowicie wypracowana przez siebie i książki Philipa K. Dicka mówi:

Po śmierci nasza świadomość nie ma ograniczeń, tak? Jeśli przyjmiemy, że stanowi ona coś niezależnego od funkcji życiowych organizmu - swoistą "duszę", to jest wystawiona na wszystkie możliwe bodźce. Ponieważ nie ma ograniczenia spektrum poznawania tych bodźców - ciała - doświadczamy prawdopodobnie wszystkiego, co można doświadczyć. Czy naraz? Być może pasmowo. Być może jest coś, co pozwoli nam zapanować nad tym spektrum, wyizolować sobie z powodzi bodźców dowolną rzecz jaiej zechcemy. To jest właśnie życie pozagrobowe - każdego spotyka to, do czego miał "zaporogramowaną" świadomość. Być może nasze podświadome "ja" aktywuje coś, co ma nastapić w chwili naszej śmierci - jakąs maleńką dźwigienkę w naszym mózgu, która ustawia spektrum nieograniczonej świadomości w konkretnym punkcie. Czyli - mamy to, w co wierzymy, że będziemy mieli. Lub to, co podświadomie najbardziej chcemy osiągnąć.

Teoria ta ma na pewno swoje luki, ale wierzę w nią, główni dlatego, że jest NIE DO OBALENIA - gdyż nik nie zaprzeczy, że tylko ciała blokuje ilość naszych bodźców - bez niego jesteśmy całkiem otwarci.

[skwRn]

Ja spoglądam na śmierć jak autor tego tematu. Jestem ateistą. nie wierzę w nic czego nie zobaczę. i często dręczy mnie ta myśl tak jak autora. Może gdy umrzemy naopowiadano nam bajek o bogach itp nieistniejących postaciach boskich i wszystko po śmierci może się dziać w naszej podświadomości(W głowie).

[Pudel_]

Hmmm...
Jak dla mnie, to właśnie religia ma znaczenie jaki kto ma pogląd na śmierć.
Ja jestem katoliczką, wierzę w Boga. I wierzę także, że po śmierci jest sąd ostateczny itd....
Więc ktoś. kto jest innego wyznania może wierzyć sobie w co tam chce...
Ale jeśli ktoś jest katolikiem i twierdzi, że nic nie ma po śmierci to to jest po prostu chore.
Bo Chrystus oddał życie na krzyżu, abyśmy mogli być zbawieni.

[Amor_Fati]

Kazdy bedzie mial takie Niebo na jakie sobie zasluzyl. Ludzie przez tysiace lat wierzyli w istnienie swiata ponadzmyslowego oraz istnienie w innej formie niz ta ziemska. W ostatnich 60-70 latach te teorie sa negowane. Dlaczego bo tak po prostu jest wygodniej i mozna sie "bardziej" skoncentrowac na rzeczywistosci przez wielkie R. Ludzi, nacje, plemiona z przeszlosci nazywa sie banda dzikusow ktory nawet pioruny tlumaczyl sobie w sposob metafizyczny. Chociaz niesadze by tworcy Ajurwedy lub mysliciele czsow Imperium Rzymskiego byli banda nieokrzesanych matolkow. Cos jest na rzeczy niebawem kazdy sie przekona:-) na swoj wlasny sposob. Jezeli wierzysz w nicosc to wlasnie ja spotkasz na koncu swojej drogi

[WHITNAMCZYK]

Jakoś nie mogę sobie wyobrazić tego że po śmierci nie ma nic, umieramy i co? Pustka? Osobiście czytając wiele artykułów, niekiedy nawet może i nieprawdziwych (a jednak w każdym kłamstwie jest ziarenko prawdy) wyrobiłem sobie zdanie że umierając nasza dusza (czy jak chcecie by to sobie nazwać) wychodzi z ciała i widzi to co chciałaby widzieć: Jezusa, Posejdona, Zeusa lub innych Bogów, po tym dana osoba przechodzi reinkarnacje stając się zwierzęciem, człowiekiem bądź kosmitą mieszkającym na zupełnie innej planecie. Szybko i bezboleśnie, jednak ta opcja wydaje mi się najbardziej prawdopodobna.
Oczywiście tego co jest prawdą nie wiemy i zapewne nigdy się nie dowiemy, człowiek umiera i nie możemy się go zapytać co jest prawdą, jedno jest pewne, człowiek rodzi się, żyje, umiera a przemyślenia na ten temat zostawmy filozofom.

Użytkownik WHITNAMCZYK edytował ten post 14.01.2011 - 17:37

[marijaana]

Jakoś nie mogę sobie wyobrazić tego że po śmierci nie ma nic, umieramy i co? Pustka? Osobiście czytając wiele artykułów, niekiedy nawet może i nieprawdziwych (a jednak w każdym kłamstwie jest ziarenko prawdy) wyrobiłem sobie zdanie że umierając nasza dusza (czy jak chcecie by to sobie nazwać) wychodzi z ciała i widzi to co chciałaby widzieć: Jezusa, Posejdona, Zeusa lub innych Bogów, po tym dana osoba przechodzi reinkarnacje stając się zwierzęciem, człowiekiem bądź kosmitą mieszkającym na zupełnie innej planecie. Szybko i bezboleśnie, jednak ta opcja wydaje mi się najbardziej prawdopodobna.
Oczywiście tego co jest prawdą nie wiemy i zapewne nigdy się nie dowiemy, człowiek umiera i nie możemy się go zapytać co jest prawdą, jedno jest pewne, człowiek rodzi się, żyje, umiera a przemyślenia na ten temat zostawmy filozofom.

osobiście nie wierzę w reinkarnację, ale w to, że jakieś ciach jest już tak. potwierdzają to przecież osoby, które przeżyły śmierć kliniczną.

Edycja: Przemo. Przecież tak nachalną kryptoreklamą tylko obrzydzisz reklamowaną stronę! Pogadaj z Adminem i wykup płatną reklamę. To nie kosztuje wiele.
Ponieważ jest to już chyba piąta, czy szósta próba reklamy ban bez zastanowienia.

Użytkownik Przemo edytował ten post 07.06.2011 - 16:33
Reakcja na raport.

[Pisarka_88]

Jakoś nie mogę sobie wyobrazić tego że po śmierci nie ma nic, umieramy i co? Pustka? Osobiście czytając wiele artykułów, niekiedy nawet może i nieprawdziwych (a jednak w każdym kłamstwie jest ziarenko prawdy) wyrobiłem sobie zdanie że umierając nasza dusza (czy jak chcecie by to sobie nazwać) wychodzi z ciała i widzi to co chciałaby widzieć: Jezusa, Posejdona, Zeusa lub innych Bogów, po tym dana osoba przechodzi reinkarnacje stając się zwierzęciem, człowiekiem bądź kosmitą mieszkającym na zupełnie innej planecie. Szybko i bezboleśnie, jednak ta opcja wydaje mi się najbardziej prawdopodobna.
Oczywiście tego co jest prawdą nie wiemy i zapewne nigdy się nie dowiemy, człowiek umiera i nie możemy się go zapytać co jest prawdą, jedno jest pewne, człowiek rodzi się, żyje, umiera a przemyślenia na ten temat zostawmy filozofom.

osobiście nie wierzę w reinkarnację, ale w to, że jakieś [ciach] jest już tak. potwierdzają to przecież osoby, które przeżyły śmierć kliniczną.

Wiele ludzi zastaniawia się jak wygląda życie po śmierci. Śmierć wywołuje strach.

Przeczytałam jednego e-booka. Napisane było, iż po naszej śmierci Bóg osądza nasze winy

i ocenia, czy na świat ześle nas raz jeszcze, by zmazać nasze grzechy. Podobno, jeśli

mamy coś jeszcze do przepracowania na ziemi, sami wybieramy sobie ciało i duszę i drogę

życia, jaką mamy podążać. Jeśli byłaby to prawada, wówczas jaki sens miało by piekło czy

czyściec?! Wówczas nikt nie trfiałby do niego? Podobno im trudniejsze życie wybieramy w

Niebie, tym łatwiej będzie się znaleść bliżej oblicza Boga, bo podobno sensem naszego

istnienia jest życie w taki sposób, by po koejnym życiu być coraz bliżej Boga. Powyższe

teorie odpowiadają nam na pytanie, dlaczego niektórzy mają się ciężko w życiu , a

niektórzy urodzili się w tak zwanym "czepku" ?! Książkę napisał facet, który bodajże

był pastorem i zrobił wywiad z ludźmi, którzy przeszli śmierć kliniczną i opowiadają

swoje przerzycia, między innymi teorie dotyczące teg, co jest po śmierci. Dokładnie

nazywa się ona : "Wędrówka dusz" i wiele wyjaśnia. Zachęcam do lektury. Ponadto,

wypróbujcie to: [ciach]

Edit: +.....

[Ill]

Jakoś nie mogę sobie wyobrazić tego że po śmierci nie ma nic, umieramy i co? Pustka?

To, że nie potrafisz sobie wyobrazić własnego nieistnienia wcale nie oznacza, że po śmierci musisz w jakiejś postaci istnieć. Jeśli po śmierci nic nie ma, to nijak sobie tego nie wyobrazisz, bo to przerasta ludzki umysł
Wyobrażanie sobie nicości, zawsze bazuje na tym, że nicość jest czymś. I mamy paradoks, wynikający z błędu w założeniu, a błąd ten dyskwalifikuje wyobraźnię (razem z umysłem) jako sposób na pojęcie nicości.

Osobiście czytając wiele artykułów, niekiedy nawet może i nieprawdziwych (a jednak w każdym kłamstwie jest ziarenko prawdy) wyrobiłem sobie zdanie że umierając nasza dusza (czy jak chcecie by to sobie nazwać) wychodzi z ciała i widzi to co chciałaby widzieć: Jezusa, Posejdona, Zeusa lub innych Bogów, po tym dana osoba przechodzi reinkarnacje stając się zwierzęciem, człowiekiem bądź kosmitą mieszkającym na zupełnie innej planecie. Szybko i bezboleśnie, jednak ta opcja wydaje mi się najbardziej prawdopodobna.

Może i jest prawdopodobna, ale tak samo błędna jak wszystkie inne.
Jedyną słuszną opcją (jak dla mnie) jest opcja: nie wiem.

@marijaana, @Pisarka_88
Won mi z tego forum!

Użytkownik Ill edytował ten post 07.06.2011 - 15:18

[axd]

Wydaje mi się, że istnieje coś takiego, jak [ciach]
A wy co o tym myślicie??

Edit: +.....

[helena7]

bardzo nurtującym zagadnieiem jest to [...]. Czy Wy tez o tym myślicie ?

Edit: +.....

[żaba]

w naturze są dwa główne instynkty - przetrwania i rozmnażania. Jeżeli patrząc tylko od strony takiej typowo fizycznej to życie po śmierci nie ma sensu - liczy się przetrwanie, <sex> i wydanie potomków, podtrzymanie gatunku - tylko zastanawia mnie po co to ? no ale nie ważne - natchniony ciemną materią, która jest czymś co trzyma wszystko w garści lecz tego nie widać, jednak pomyślałem sobie, że może faktycznie wchodząc w stan medytacji itd dotyka się tych innych częstotliwości i faktycznie może istnieć świat, który wisi sobie gdzieś, gdzie oko nie sięga - tylko jaką by miało mieć to funkcje we wszechświecie ? poczynania natury zaprzeczają temu, że coś jako indywidualność może mieć jakiekolwiek znaczenie i sens - a więc po co ? dla doświadczenia ? zbiorowe doświadczenie może... z tym że znowu nasuwa się pytanie po co ? najprościej wychodzi na to, że płodzimy potomka, umieramy i koniec - zwykłe podtrzymanie gatunku w jakimś celu, lub bez celu jeżeli życie to przypadek. Natura jest zimna i okrutna, więc czemu akurat tym razem miała by nam iść na rękę i dawać świadomość po życiu ? ( w sumie dmt podczas umierania dała to może nie jest taka zła) - ale z drugiej strony natura wydaje się być kozackim mechanizmem działającym po swojemu, ale jednak w jakimś tam ładzie - moment narodzin i śmierci jest nawet na poziomie planetarnym - od mgławic, przez supernowe, po czarne dziury - więc może jednak jest jakiś suprajs ? gładkie przejście między jednym a drugim... chociaż prawdę mówiąc jest to dla mnie teraz totalna, wręcz niemożliwa by była realna abstrakcja. Bo przecież czym jest nasza śmierć do całego wszechświata, wielkich planet i nieskończonej liczby gatunków i ras.. a totalnym debilizmem jest mówienie, że tylko człowiek ma duszę, no bo jak to ? każdy gatunek (pewnie są wyjątki) dąży praktycznie do tego samego i najważniejszego - do podtrzymania gatunku, a więc czemu człowiek ma być jakiś wyjątkowy ? nie ma indywidualności, wszyscy tak samo idziemy do piachu więc moim zdaniem albo wszystkie organizmy żywe mają dusze, albo nie ma jej nikt i jesteśmy chodzącym daniem na zimno z rezerwacją na za kilka/kilkadziesiąt lat

[Akinci]

Śmierć fizycznego ciała to nie koniec istnienia a jedynie przemiana energii w inną formę. Człowiek po śmierci staje się jednością z wszechświatem. Ciało rozkłada się na pierwiastki dające dalej życie innym istotom. Więc jak widać wszystko trwa zmieniając tylko formułę.

Czym innym jest kwestia przetrwania świadomości, ale jak już wczesniej pisałem, z braku wiedzy i możliwosci jedynie spekulacji, nie mam potrzeby rozpatrywania tej hipotezy. Gdy odpowiedni czas nadejdzie wszystkiego się dowiemy.

Użytkownik Akinci edytował ten post 28.06.2011 - 00:41

[żaba]

szczerze mówiąc - wątpię w przetrwanie świadomości. To jest chyba przywilej fizycznych, żywych istot. Razem ze śmiercią umierają nasze wspomnienia, uczucia i wszystko. A kim my będziemy ? czy będziemy.. jeżeli świadomości nie będzie (nie mam pojęcia po co ona miała by być po śmierci) to nas też nie będzie prawdę mówiąc - a ta myśl mnie dobija okrutnie każdego dnia ale co zrobić.. po co się oszukiwać. chyba trza zacząć już tęsknić

Użytkownik Ronaldo edytował ten post 30.06.2011 - 23:23

[Xellos]

wydanie potomków, podtrzymanie gatunku - tylko zastanawia mnie po co to ?

A może żyjesz w swoich dzieciach. DNA jest nadal niezbadane. Może sensem jest to, że część Ciebie żyje dalej.

Także zwykłe podtrzymanie gatunku może wcale nie jest takie zwykłe.

Człowiek bardzo dba o swoje dzieci i się martwi. Nawet mimo, że są już dorosłe. Po co takie coś zostało wytworzone ? Zwykłe podtrzymanie gatunku to powinno być, masz 18 lat narty, odchowaliśmy cię papa. Po co utrzymywać kontakt i sobie pomagać. Ale jeżeli założymy jakiś sens w przekazaniu swojego DNA w kolejny świadomy organizm to powstanie sens dbania o ten organizm aż do końca naszych sił. Bo w nim spoczywa nasza dalsza egzystencja.