Inedia czyli życie bez jedzenia
Pokarm i jedzenie są ani złe ani dobre. To są funkcje życia materialnego na Ziemi (i wielu innych planetach), stanowiące integralną część Życia (jako zjawiska) w określonych wymiarach (w których także ludzie przebywają). Funkcje te, spełniając swoje role, pozwalają istotom doświadczać Życia w określonych warunkach. Kiedy wiążące się z nimi doświadczenia przestają być potrzebne tym istotom, sprawujące je funkcje stają się zbędne i są odrzucane albo same odpadają. Odrzucanie ich na siłę powoduje ograniczenia, które nie pozwalają na pełne doświadczanie życia.
Przede wszystkim niejedzenie daje wolność wyboru. Mogę jeść albo nie, moje ciało nie potrzebuje substancji zwanych pożywieniem. Jeżeli jem, robię to z innego powodu niż dostarczenie budulca i energii do podtrzymania życia ciała. Jem dla towarzystwa, z powodu ochoty delektowania się, dla doświadczania nowego smaku itp. Jeżeli natomiast jestem ascetą odnośnie jedzenia, naprawdę nie mam żadnej ochoty albo czuję, że pokarm wyraźnie szkodzi mojemu samopoczuciu, wtedy zupełnie nie jem i nie piję.
Faktem jest, że od początku istnienia cywilizacji na Ziemi byli, są i będą ludzie, którzy nie potrzebują jeść. Skoro więc byli, są i będą tacy ludzie, to znaczy, że potencjalnie każdy człowiek może żyć zupełnie bez jedzenia. Oczywiście potencjał nie oznacza automatycznie umiejętności, bo ta jest do wyćwiczenia, jeżeli ktoś tak postanowi.
Wszechobecne Światło, z którego wszystko inne jest zbudowane, utrzymuje przy życiu osobę niespożywającą pokarmy materialne. JA jest źródłem Światła.
Życie zupełnie bez jedzenia jest możliwe dla tych ludzi, którzy odpowiednio zmienili działanie programów (automatycznych mechanizmów) w podświadomości odpowiadających za jedzenie. Od urodzenia bez jedzenia mogą żyć także ci ludzie, którzy rodzą się w środowisku niejedzących i od takich rodziców. W ich podświadomości programy zajmujące się związkiem między tym co zwane jedzeniem a organizmem, już od urodzenia funkcjonują inaczej niż u osoby "normalnie" jedzącej.
Niejedzenie, wbrew dosłownemu brzmieniu tego słowa, ma niewiele wspólnego ze spożywaniem albo odmawianiem sobie pokarmów. Jest to jedna z cech charakteryzujących stan istoty, która w wyniku rozwoju świadomości przeszła pewien z etapów w świecie materialnym. Po przejściu tego etapu najsilniejsze uzależnienie materialne człowieka, potrzeba spożywania pokarmów, samo jak gdyby odpada. Odczuwalne to jest jako utrata zainteresowania pożywieniem. Nie czuje się głodu, nawet nie czuje się przyjemności z jedzenia a organizm nie wykazuje potrzeby spożywania posiłków, żeby utrzymać swoje prawidłowe funkcjonowanie.
Ciało ludzkie jest najbardziej skomplikowanym, znanym człowiekowi, zintegrowanym i samosterującym się systemem. Jest to skomplikowana i jeszcze wielce nie zbadana informatyczno-mechaniczno-chemiczno-energetyczna maszyna sterowana przez umysł, z różnymi promieniowaniami i polami magnetycznym, elektrycznym i grawitacyjnym. System zasilania i produkcji, rozprowadzania, zużywania energii ciała jest nie do końca poznany. Jednym ze sposobów zasilania ciała jest energia i substancje wytworzone przez jego chemiczno-fizyczną fabrykę (głównie systemy pokarmowy i oddechowy). Poza tym ciało ma inny systemem zasilania, rezerwowy (albo główny ale odsunięty do roli rezerwowej), który potrafi bezpośrednio przyjmować wolnodostępną energię i transformować ją w materię.
Wielu niejedzących, z różnych powodów, czasem napije się wody, herbaty, kawy czy innego napoju. Niektórzy z nich czasami, np. raz na kilka tygodni, dla zaspokojenia zmysłu smaku, zjedzą kostkę czekolady, ciastko, ser, chrzan itp. Niejedzący twierdzą, że nie chodzi o ascetyczne umartwianie ciała ale o wolność i korzyści, jakie daje styl życia bez jedzenia.
źródło: http://www.psi.dm3.pl/p-723-9_71.html
