24 cykl aktywności słonecznej.

Grupa plam o numerze 1513 wygenerowała dwa rozbłyski klasy M 28 i 29 czerwca. Były to pierwsze rozbłyski tej klasy od dwóch tygodni.

Czerwiec 2012 roku nie jest bardzo aktywnym miesiącem na Słońcu. W okolicach 24 czerwca przez chwilę istniało nawet ryzyko zupełnego braku plam słonecznych na tarczy naszej Dziennej Gwiazdy widocznej z Ziemi. Następnie, około 27 czerwca przy wschodnim brzegu tarczy słonecznej pojawiła się grupa, która otrzymała oznaczenie 1513.

Dzięki grupie 1513 (oraz dwóch innych, które urosły w ostatnich dniach o numerach 1515 i 1512) wzrosła aktywność słoneczna - 27, 28 i 29 czerwca zarejestrowano kilka rozbłysków klasy C oraz dwa klasy M. Pierwszy ze wspomnianych dwóch rozbłysków (M2.4) został wygenerowany 28 czerwca z maksimum o 18:12 CEST. Drugi z rozbłysków (M2.2) został wygenerowany 29 czerwca i maksimum nastąpiło o godzinie 11:20 CEST. Poniższe nagranie prezentuje rozbłysk klasy M2.4 z 28 czerwca 2012.

http://www.youtube.com/watch?v=CKhXxgserXc
Rozbłysk klasy M2.4 z grupy 1513 - 28.06.2012 / Credits - NASA, SDO, otraLoly

W najbliższych dniach mogą nastąpić kolejne rozbłyski klasy M. Grupa 1513 przebywa aktualnie jeszcze we wschodniej części tarczy Słońca i przez następne około 12 dni powinna być widoczna z Ziemi.

kosmonauta.net

http://www.youtube.com/watch?v=9WpaDzyW9kI

http://www.youtube.com/watch?v=406u0MTBz04

Dwunastego lipca doszło do rozbłysku o sile X1.4, czyli zaliczanego do najbardziej energetycznej klasy. Część wygenerowanego koronalnego wyrzutu masy (CME) może trafić w Ziemię.

W ostatnim czasie dość dużą aktywnością na tarczy Słońca, widocznej z naszej planety, wykazywała się grupa 1515. 7 lipca z tej grupy plam słonecznych wygenerowany został pierwszy od czterech miesięcy rozbłysk klasy X. Grupa 1515 zniknęła za krawędzią widocznej z Ziemi tarczy Słońca, jednak cała uwaga obserwatorów Dziennej Gwiazdy skupiona została na dużej grupie, noszącej oznaczenie 1520.

To właśnie grupa 1520 wyzwoliła wczoraj długi rozbłysk, który około godziny 18:47 CEST osiągnął siłę X1.4. Stał się on tym samym trzecim najsilniejszym rozbłyskiem w 2012 roku (po X5.4 z 7 marca oraz X1.7 z 27 stycznia).

http://www.youtube.com/watch?v=8brfyq35TDA
Rozbłysk klasy X1.4 z 12.07.2012 / Credits - NASA, SDO, JMajorLITD

Rozbłysk wygenerował koronalny wyrzut masy (CME), którego efekty prawdopodobnie będziemy mogli odczuć za kilkadziesiąt godzin. Zwłaszcza obserwatorzy na wyższych szerokościach geograficznych mogą pokusić się o zarejestrowanie zorzy polarnej.kosmonauta.net

Tak jak majster wcześniej napisał potężne CME zmierza w kierunku ziemi.
Do tej pory nam się farciło, zobaczymy jak będzie tym razem.



http://iswa.gsfc.nas...-1&cygnetId=261

Po zobaczeniu tej informacji dostałem totalnego mindfucka:

Astronomowie zaobserwowali ogromny ciemny pas na powierzchni Słońca. Według teoretycznych domniemań astrofizyków te ciemne obszary są plamami o niższej temperaturze.

Jednak to, co widać nie przypomina normalnej plamy słonecznej i rośnie w zastraszającym tempie. Zdaniem naukowców w ciągu trzech dni region wzrósł do wielkości ponad miliona kilometrów.
Źródło: http://kp.ua/daily/080812/350720/

http://zmianynaziemi...awil-sie-sloncu

Na serwisie, do którego podałeś linka pojawił się komentarz:

Wiecie co masakra...

1 to nie żadna dziura to Filament (plazma o niskiej temperatuże zawieszona na poduszce magnetycznej)

http://www.spaceweat...th=08&year=2012

2 w czasie gdy admin zamieszczał artykuł filament ten już nie istniał http://halpha.nso.edu/movie_all_L.html



zapadł się jak to filamenty mają w zwyczaju wystrzeliwując jak z magnetycznej procy "troszkę" plazmy w przestrzeń

3 Rejon ten miał około 800 000 km nie ponad milion.

4 żadni Astrofizycy nigdy, nawet rosyjscy, po długim weekendzie, nie teoretyzowali by na temat filamentu jako plamie na słońcu.. zwłaszcza że z ziemi za pomocą zwykłego teleskopu z przesłoną można dostrzec jego trójwymiarowość ( zawieszenie nad powierzchnią Słońca)

5 Przeczytajcie swoje komentarze......... płakać się chce... zaczynam liczyć na koniec świata, bo nasz rozwój intelektualny idzie w dziwnym kierunku

6 Drogi adminie weryfikacja informacji zajeła mi 35 minut... to też o czyms mówi

Wstawił go ktoś o nicku Anarchiusz. Więc chyba to nic poważnego.
Mam nadzieję, że autor wpisu się nie pogniewa za umieszczenie go tutaj.

Użytkownik Nic_nowego edytował ten post 08.08.2012 - 21:28

NASA ukrywa dane o dużym rozbłysku na wrzesień 21, 2012, ale jego obecność jest potwierdzona z LASCO-photo.

Według NASA, na 21 września 2012 w słońce było żadnych dużych rozbłysków słonecznych, ale online LASCO (Large Angle i Spektrometryczne Experiment koronograf) znajduje się zdjęcie z rozbłysk słoneczny, który nastąpił w 07:36 21 września 2012.

www.youtube.com/watch?v=BNw2_NzEpD8&feature=youtu.be

Użytkownik pawlitto edytował ten post 22.09.2012 - 13:54

Rozbłysk klasy M9.0 z grupy na krawędzi tarczy słonecznej (20.10.2012)

Po wielu tygodniach oczekiwania, Słońce wreszcie wygenerowało silny rozbłysk. 20 października 2012 roku zanotowano rozbłysk klasy M9.0 z grupy, która aktualnie przebywa na krawędzi tarczy słonecznej widocznej z Ziemi. Czy to zapowiedź kolejnych silnych rozbłysków?



Od kilku tygodni Słońce wykazuje niewielką aktywność. Ostatni silniejszy rozbłysk, po stronie widocznej z Ziemi, zanotowano 18 sierpnia 2012 roku (klasy M5.5). Od tego czasu wszystkie inne rozbłyski, jakie zanotowano po stronie widocznej z naszej planety, były co najwyżej niższych stanów klasy M. (Jest możliwe, że miesiąc temu, 20 września, nastąpił rozbłysk klasy X po stronie niewidocznej z Ziemi - brak jednak szczegółowych informacji).

Sytuacja zmieniła się 20 października, wraz z nadejściem bardziej rozbudowanej grupy plam słonecznych. Tego dnia zanotowano rozbłysk klasy M9.0 z maksimum o godzinie 20:14 CEST. Poniższe nagranie prezentuje ten rozbłysk. Grupa, która wyzwoliła ten rozbłysk nie ma jeszcze przydzielonego numeru, choć wydaje się, że jest to grupa o numerze 1579, która dwa tygodnie temu znikła za zachodnim brzegiem tarczy słonecznej.

http://www.youtube.com/watch?v=Yi_CzA59tEY&feature=player_embedded

Kosmonauta.net

Użytkownik Sykes edytował ten post 21.10.2012 - 09:56

Wybuch klasy X na Słońcu

Aktywny obszar na powierzchni Słońca popisał się najbardziej energetycznym wybuchem klasy X - informuje serwis SpaceWeather.com.

Aktywny obszar na Słońcu, oznaczony numerem 1598, pojawił się przy wschodnim skraju tarczy naszej dziennej gwiazdy w niedzielę i od razu zwracał na siebie uwagę wybuchami klasy C i M.

Naukowcy szacowali, że ma on energię na kolejne wybuchy klasy M, a nawet na najbardziej energetyczne zaliczane do klasy X. Te ostatnie były jednak mało prawdopodobne - szanse na ich pojawienie się oceniano na 5 proc.

Okazało się, że owe 5 proc. wystarczyło i we wtorek rano, o godz. 5.22 naszego czasu obszar nr 1598 błysnął eksplozją, którą zaliczono do klasy X1.

Promieniowanie ultrafioletowe związane z wybuchem prawie natychmiast dotarło do Ziemi i spowodowało powstanie fal jonizacyjnych w górnych warstwach atmosfery, które zakłóciły łączność nad Azją i Australią.

Wybuch na pewno spowodował wyrzut naładowanych cząstek. Naukowcy nie wiedzą jeszcze, jak jest on duży i czy jest choć częściowo skierowany ku Ziemi.

Onet

Ostatni rozbłysk klasy X1.8
http://www.youtube.com/watch?v=kRagLBBqAYM

 

Przebiegunowanie Ziemi - jak to działa?

Bieguny magnetyczne cały czas się przesuwają i od 3 do 7 razy w ciągu miliona lat dokonuje się ich zamiana miejscami, czyli przebiegunowanie. Proces ten może się rozpocząć w każdej chwili.

Agencja NOAA (Amerykańska Narodowa Administracja ds. Oceanów i Atmosfery) na bieżąco monitoruje położenie tych punktów. Obecnie północny biegun magnetyczny jest oddalony od północnego bieguna geograficznego o ok. 580 km, a południowy odsunął się od południowego bieguna geograficznego o aż ok. 2900 km! Nie oznacza to jednak, że przebiegunowanie będzie miało miejsce już niedługo i że nastąpi nagle.

Co się dzieje w trakcie zamiany biegunów magnetycznych?

Powstawanie pola magnetycznego wokół naszej planety jest związane z jej wewnętrzną budową. Sercem Ziemi jest zbudowane głównie z żelaza jądro. Ciśnienie w jego wnętrzu jest 5000 razy wyższe niż na powierzchni naszej planety. Ruch ładunku elektrycznego w głębokich warstwach Ziemi sprawia, że wokół całej kuli ziemskiej tworzy się pole magnetyczne, które ma dwa bieguny. Nie udało się jednak jeszcze ustalić, dlaczego co jakiś czas, dochodzi do przebiegunowania.

Jest to proces losowy, co oznacza, że nie następuje zawsze w takich samych odstępach czasu. Ostatnia zamiana biegunów miała miejsce 780 tys. lat temu, a cały proces trwał najprawdopodobniej od 2 do 10 tys. lat. Ponieważ zdarzyło się to na długo przed tym, jak pojawili się ludzie, to ciężko jest określić, jak dokładnie przebiegał. Jednak istnieją pewne modele komputerowe, które na postawie danych dotyczących ziemskiego pola magnetycznego oraz tego występującego na innych planetach są w stanie opracować najbardziej prawdopodobne scenariusze przebiegunowania.

Niektórzy uważają, że taki proces powoduje czasowe „wyłączenie” magnetosfery, która chroni nas przed działaniem wiatru słonecznego. Zdaniem naukowców jednak nic nam nie grozi, ponieważ podczas przebiegunowania najprawdopodobniej dochodzi jedynie do osłabienia pola magnetycznego i pojawienia się dodatkowych biegunów. Oznacza to, że nie zostaniemy pozbawieni tarczy ochronnej przed promieniowaniem kosmicznym. Co więcej, wiatr słoneczny, nawet jeśli przedostałby się przez magnetosferę, to zatrzymałaby go kolejna warstwa – jonosfera. Podobne zjawisko zaobserwowano na Wenus, która nie ma swojego pola magnetycznego.

Skutki przebiegunowania

W okresie zamiany biegunów magnetycznych zwierzęta, które posiadają wewnętrzny kompas, będą miały problemy z orientacją w terenie. Zaburzy to ich migrację i może doprowadzić nawet do wyginięcia całych gatunków. Niektórzy twierdzą również, że w czasie przebiegunowania znacznie wzrośnie aktywność wulkanów na całej planecie, a kontynenty zaczną się rozpadać. Nic jednak nie wskazuje, aby wcześniejsze zamiany biegunów miały jakikolwiek wpływ na ruchy lądów.

Dla ludzi przebiegunowanie oznacza problemy z technologią nawigacyjną. Brenda Geoghagan, rzecznik międzynarodowego lotniska w Tampa na Florydzie (USA), poinformowała, że nawigatorzy już teraz musieli wprowadzić wiele zmian w systemie kontroli lotów, ponieważ dane dotyczące położenia samolotów w powietrzu nie zgadzały się z faktycznym stanem. Jeżeli dojdzie do całkowitej zamiany biegunów, kompasy zwariują, a wraz z nimi wszystkie urządzenia nawigacyjne, które bazują na odczytach pola magnetycznego. Obecnie jednak coraz częściej do wyznaczania położenie samolotów czy statków używa się systemów GPS, które wykorzystują dane wysyłane przez satelity znajdujące się na orbicie okołoziemskiej.

źr

jest apokryficzna księga Starego Testamentu zwana Grecką Apokalipsą Barucha .Ów Baruch z aniołem udaje się do nieba i anioł pokazuje mu "ptaka" który chroni nasze Słońce aby ogniem nie spaliło Ziemii,czy nie kojarzy wam się to z dziwnym zachowaniem plam w momencie gdy Ziemia jest w strefie rażenia?

6 1 i zabrał mnie i zaprowadził mnie tam, gdzie słońce wychodzi, 2 i pokazał mi rydwan i cztery, w których spalone ogniem, a na wozie siedział człowieka, w koronie z ognia, (oraz) rydwan (był) pobierany przez czterdzieści aniołów. I oto ptak krąży przed słońcem, około dziewięciu 3 łokci dalej. I rzekłem do anioła, Co to ​​jest ten ptak? I rzekł do mnie: To jest 4, 5 strażnikiem ziemi. I rzekł: Panie, jaki on jest strażnikiem ziemi? Naucz mnie. Lecz anioł rzekł do mnie: To ptak leci obok słońca, i rozwijając skrzydła odbiera swoje ogniste 6 promieni. Bo gdyby nie ich otrzymania, rasa ludzka nie byłaby zachowana, ani żaden inny 7 żywa istota. Ale Bóg wyznaczył tę niego ptaka i rozbudował swoje skrzydła, a ja widziałem na jego prawym skrzydle bardzo duże litery, tak duży, jak na przestrzeni młócenia piętrze, wielkości około czterech 8 tysięcy modii;. Oraz litery były złote . Lecz anioł rzekł do mnie, przeczytaj je. I przeczytałam 9 i zabrakło więc: Ani ziemia, ani niebo doprowadzić mnie dalej, ale skrzydła ognia doprowadzić mnie dalej. I rzekł: Panie, co to za ptak i jakie jest jego imię? Lecz anioł rzekł do mnie: Jego imię nosi nazwę 11 Phoenix. (I ja powiedziałem), A co jeść? I rzekł do mnie: manna z nieba i 12 rosa ziemi. I powiedziałem: Czy wydalają ptak? I rzekł do mnie: On wydala robaka i ekskrementy tego robaka jest cynamon, które królowie i książęta użyć. Ale poczekaj a ty 13 ujrzysz chwałę Bożą. A gdy on rozmawiał ze mną, nie było jak thunder-klaskać, a miejsce, w którym był wstrząśnięty staliśmy. I zwrócił się do anioła, Mój Panie, co to za dźwięk? Lecz anioł rzekł do mnie, nawet teraz aniołowie otwierają trzysta sześćdziesiąt pięć bramek 14 z nieba, a światło jest oddzielone od ciemności. A głos, który powiedział, światło 15 dawcę, daj blaskiem światowej. A gdy usłyszałem odgłos ptaka, I rzekł: Panie, co to jest 16 hałas? I rzekł: To jest ptak, który budzi się ze snu koguty na ziemi. Na jak mężczyźni przez usta, tak też nie oznacza kogut do tych w świecie, w swoim przemówieniu. Na słońce jest gotowy do aniołów, a wrony kogut.

Sorry za śmiesznawe chwilami tłumaczenie ale sens uchwycić nietrudno,to co ze Słońcem dzieje się od marca nie wygląda na przypadek.

Użytkownik Padael edytował ten post 04.11.2012 - 08:26

Tylko, że w tym teksie nigdzie nie pisze żeby ten Phoenix kiedykolwiek przedtem przestał chronić Ziemie lub miał przestać.

Koniec świata. Co z teorią o Słońcu?

W związku z wypadającym maximum aktywności słonecznej, które niemal zbiegło się z datą końca świata wg Majów powstało wiele teorii, iż Majowie mówili o jakimś wybuchu na Słońcu, bądź co bądź przebiegunowaniu, które zniszczy naszą planetę. Teoria dość ciekawa, lecz szeroko dementowana wśród naukowców, którzy z każdym rokiem dysponowali coraz lepszym sprzętem do obserwacji naszej dziennej gwiazdy. Między innymi powstały dwa najważniejsze projekty. Jeden z nich to projekt SDO czyli Solar Dynamics Observatory (pl. obserwatorium dynamiki Słońca) jest to satelita naukowy badający dynamikę aktywności słonecznej; pierwsza misja NASA w ramach programu "Żyjąc z gwiazdą" (ang. Living with a star). Satelita został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną 11 lutego 2010 roku. Głownymi celami misji jest: zrozumienie procesów przekształcania energii pola magnetycznego Słońca w promieniowanie słoneczne, wiatr słoneczny i cząstki energetyczne, w przestrzeni między Słońcem a Ziemią oraz poznanie źródła i struktury pola magnetycznego. Drugi to STEREO (ang. Solar TErrestrial RElations Observatory, pol. obserwatorium oddziaływań Słońce-Ziemia) jest to para amerykańskich naukowych sond kosmicznych badających koronalne wyrzuty masy na Słońcu. Trzecia misja NASA w ramach programu sond słoneczno-ziemskich (ang. Solar Terrestrial Probes, STP). Dwie, prawie identyczne sondy ściśle z sobą współpracują w celu otrzymywania pionierskich, trójwymiarowych obrazów atmosfery słonecznej.


Te projekty znacznie zmieniły nasze postrzeganie Słońca, STEREO obserwują atmosferę i CME (koronalne wyrzuty masy), a SDO magnetosferę. Dwie najważniejsze teorie o końcu świata związane ze Słońcem to wybuch i przebiegunowanie. Najnowsza prognoza aktywności słonecznej przewiduje maksimum dla obecnego cyklu na jesień 2013 roku. Jeszcze w maju tego roku prognozowano, że maksimum przypadnie w kwietniu lub maju 2013 roku.

Prognozowanie wielkości maksimum słonecznego to bardzo skomplikowane i trudne zadanie. Jeszcze przed końcem 23. cyklu słonecznego wielu heliofizyków prognozowało bardzo silne maksimum kolejnego (obecnego), 24. cyklu. Z czasem prognozy były coraz niższe. Ostatnia prognoza z 2010 roku mówiła o maksimum słonecznym w lipcu 2013 roku. Prognozowano wtedy, że średnia wartość liczby R (tzw. liczba Wolfa) wyniesie 65 w momencie maksimum. Na początku 2011 roku NASA opublikowała kolejną prognozę aktywności 24. cyklu aktywności słonecznej. Moment maksimum słonecznego był wówczas prognozowany na na czerwiec lub lipiec 2013 roku. Wartość prognozowanej średniej liczby R dla maksimum została obniżona o około 10%, do 59.

Poprzednia prognoza maksimum 24. cyklu aktywności została opublikowana na początku maja 2012 roku. Wynikało z niej, że maksimum aktywności słonecznej dla obecnego cyklu miał przypaść w kwietniu lub maju 2013 roku. Średnia wartość liczby R dla maksimum obecnego cyklu prognozowano na 60. Wówczas porównywano spodziewane maksimum z dwoma słabymi cyklami z początku XX wieku - poprzednie równie słabe to cykl 14. (maksimum w lutym 1906 roku, R=64) i cykl 16. (maksimum w kwietniu 1928 roku, R=78). Ponadto, wówczas zasugerowano że aktywność z drugiej połowy 2011 roku (sierpień - listopad 2011) mogła być podobna do spodziewanej dla maksimum cyklu.

Najnowszą prognozę maksimum 24. cyklu opublikowano na początku listopada. Wynika z niej, że maksimum aktywności słonecznej nastąpi jeszcze później – jesienią 2013 roku. Co ciekawe, tym razem wartość R dla maksimum nieznacznie wzrosła – do R=73. Oznacza to, że już w trakcie tego cyklu zanotowaliśmy okresy z podobną aktywnością – przede wszystkim w drugiej połowie 2011 roku, gdy pomiędzy sierpniem a listopadem aktywność była wyraźnie wyższa niż w poprzedzających i kolejnych miesiącach.

Czego możemy się spodziewać przez kolejny rok? Prawdopodobnie od czasu do czasu, być może raz na miesiąc lub dwa, będziemy obserwować bardziej rozbudowane obszary aktywne, zdolne do wytworzenia rozbłysku klasy X. Jest dość możliwe, że nastąpi także rozbłysk silniejszy od dotychczas najsilniejszego dla obecnego rozbłysku, choć nie ma tutaj pewności.

W tej chwili wydaje się też pewne, że około 2020 roku wciąż będzie trwać obecny cykl aktywności słonecznej a okres minimum pomiędzy kolejnymi cyklami będzie długi. W tej chwili nie ma jeszcze żadnych prognoz na kolejny, 25. cykl aktywności słonecznej, choć jest dość pewne, że jego początek nie nastąpi przed 2022 rokiem.

Słaby cykl aktywności słonecznej oznacza także mniejsze szanse na obserwacje rozległych zórz polarnych. W przypadku państw takich jak Polska (stosunkowo oddalonych od rejonów polarnych) oznacza, że wyraźne zorze polarne mogą być prawdziwą rzadkością. Ponadto, satelity na orbitach będą więc mniej podatne na uszkodzenia a telekomunikacja czy pozycjonowanie z wykorzystaniem sztucznych satelitów powinna przebiegać bez większych zakłóceń. Astronauci z mniejszym ryzykiem będą mogli wybierać na wyprawy poza niską orbitę wokółziemską, jeśli takie misje zaczną być realizowane. Satelity pozostaną także dłużej na swoich obecnych niskich orbitach wokółziemskich (także śmieci kosmiczne, co nie jest dobrą wiadomością) z uwagi na mniejszą gęstość górnych warstw atmosfery ziemskiej.

Warto tu dodać, że obecny cykl aktywności słonecznej jest na tyle słaby, że możliwe jest szczegółowe opisywanie w zasadzie każdego rozbłysku klasy M a rozbłyski klasy X należą do rzadkości. Ostatni rozbłysk klasy X nastąpił 23 października 2012 roku – był to dopiero siódmy rozbłysk tej klasy w 2012 roku. W całym 24 cyklu aktywności słonecznej nastąpiło zaledwie 15 rozbłysków klasy X.

Poniżej lista największych rozbłysków cyklu 24:
KLASA DATA ROK GRUPA
----- ------------ ---- ------
X6.9 - August 9 2011 (1263)
X5.4 - March 7 2012 (1429)
X2.2 - February 15 2011 (1158)
X2.1 - September 6 2011 (1283)
X1.9 - November 3 2011 (1339)
X1.9 - September 24 2011 (1302)
X1.8 - September 7 2011 (1283)
X1.8 - October 23 2012 (1598)
X1.7 - January 27 2012 (1402)
X1.5 - March 9 2011 (1166)
---------------------------------------------
X1.4 - July 12 2012 (1520)
X1.4 - September 22 2011 (1302)
X1.3 - March 7 2012 (1429)
X1.1 - July 6 2012 (1515)
X1.1 - March 4 2012 (1429)
M9.3 - August 4 2011 (1261)
M9.3 - July 30 2011 (1260)
M9.0 - October 20 2012 (1598)
M8.7 - January 23 2012 (1402)
M8.4 - March 10 2012 (1429)
M8.3 - February 6 2010 (1045)
M7.9 - March 13 2012 (1429)
M7.7 - July 19 2012 (1520)
M6.6 - February 13 2011 (1158)
M6.1 - July 28 2012 (1532)

Obecnie mało kto wierzy, że Słońca nam zaszkodzi podczas trwającego cyklu. Choć nikt nie wyklucza rozbłysków, które mogą zakłócić pracę satelit.
 
Aktualnie na Słońcu mamy aż siedem jednak mało aktywnych grup. Jedna z nich AR1619 jednak się nieźle rozwija

źródła: I, II, III, IV, V
tłumaczenie i opracowanie: Dżekson
dla: www.paranormalne.pl

Użytkownik alf dżekson Ÿ edytował ten post 19.11.2012 - 10:50

Z tego co czytałem to obecny cykl jest jednym z najsłabszych, które udało sie zbadać...ponadto zauważyłem, że plamy, które są generalnie dosyć groźne, w momencie skierowania w Ziemie od razu bardzo słabną - podczas tego cyklu było tak wiele razy, więc nie wiem czy to tylko zbieg okoliczności, ale to pozostawiam na inny temat. Z tym, że może zdarzyć się silny rozbłysk to chyba nic odkrywczego. A to przekładanie głównej fazy zaczyna przypominać trochę taką sytuację: ' Maximum cyklu wypadnie na koniec roku 2012 ' - w momencie, gdy nic ciekawego się nie dzieje dostajemy prognozę - ' maximum cyklu zostanie przesunięte jednak na wiosne 2013r '...teraz znowu na jesień i tak w koło macieju = a nóż w końcu coś się mocniejszego zdarzy...to wygląda tak jakby nie oceniano maximum na podstawie badań, tylko odwrotnie - ' skoro nic się nie dzieje, to maximum nie ma ' jak zaczną "strzelać " X to wtedy się powie ' tak, to jest maximum obecnego cyklu słonecznego '.

Użytkownik Daniel. edytował ten post 19.11.2012 - 11:28

to wygląda tak jakby nie oceniano maximum na podstawie badań, tylko odwrotnie

Czy to cię dziwi? Przecież tak właśnie działa nauka - to teorie są dopasowywane do obserwacji, a nie na odwrót.