Skocz do zawartości


Zdjęcie

Tajemnica Abusir - kosmiczna technologia ze starożytnego Egiptu

ufo obcy kosmici technologia

  • Please log in to reply
6 replies to this topic

#1

Gorti.
  • Postów: 100
  • Tematów: 42
Reputacja ponadprzeciętna
Reputacja

Napisano

Starożytny Egipt do dziś skrywa w sobie wiele tajemnic. W okresie Starego Państwa Egipcjanie zbudowali wiele fascynujących konstrukcji, których poziom zaawansowania budzi podziw nawet w XXI wieku. Jednym z najciekawszych kompleksów budowli jest Abusir, w którym można znaleźć ślady użycia zaawansowanej technologii.

 

 

Niedaleko Wielkiej Piramidy w Gizie, znajduje się zagadkowy kompleks budowli Abusir. Ta starożytna nekropolia składa się z 14 piramid, a także wielu mastab, świątyń oraz grobowców, wybudowanych przez władców V dynastii. Wszystko rozpoczęło się ok. roku 2500 p.n.e. gdy pierwsi władcy tej dynastii, Userkaf i Sahure, zaczęli wznosić swoje budowle. Najlepiej zachowany jest zespół budowli Sahure, w skład którego wchodzi piramida oraz dwie świątynie: grobowa oraz dolna. Świątynia grobowa została poważnie nadgryziona przez ząb czasu, przez co prezentuje się jako pole ruin z obrobionych bloków diorytu, granitu i bazaltu. Mimo to ruiny mają w sobie coś zagadkowego.

 

Starożytni Egipcjanie byli doskonałymi rzemieślnikami i kamieniarzami - potrafili transportować, obrabiać i podnosić ogromne bloki kamieni. W Abusir można jednak znaleźć ślady obróbki kamienia, które nie poddawały się jak dotąd żadnym racjonalnym próbom wyjaśnienia. W najtwardszych gatunkach skał, takich jak granit, bazalt czy dioryt znajdują się precyzyjne wyżłobienia, dokładne kąty a przede wszystkim wywiercone otwory. Zadziwia nie tylko perfekcja ich wykonania, ale także struktura. Otwory są bowiem bardzo podobne do współczesnych wierceń rdzeniowych, które zaczęto wykorzystywać pod koniec XIX wieku: żłobkowany wzór na bocznych ścianach oraz fragment rdzenia wiertarskiego otoczony bruzdą. Po raz pierwszy o otworach wspominali słynni egiptolodzy William Petrie oraz Ludwig Borchardt na przełomie XIX i XX wieku. Od tamtej pory do dziś odkryto ponad 30 takich otworów o średnicy dochodzącej do 15 centymetrów. Widać zatem, że ilość otworów wskazuje na rutynowe stosowanie tej techniki wierceń.

 

Powstaje zatem pytanie – w jaki sposób starożytni Egipcjanie byli w stanie stworzyć takie otwory? Nawet najlepsi kamieniarze nie byliby w stanie wykonać otworów przy pomocy takich narzędzi jak ręczne wiertła czy dłuta. Egiptolodzy często wskazują, że do cięcia granitu wystarczy piła miedziana, proste młotki, piasek oraz woda. Co prawda, dzięki takim narzędziom po długiej pracy można np. przeciąć kamień na pół, jednak nie da się uzyskać idealnie okrągłych otworów. Obecnie do wiercenia w granicie używa się wierteł wywierających nacisk 2 ton, a do cięcia skały stosuje się diament o skali twardości równej 10. Zdaniem specjalistów, aby wykonać wiercenia rdzeniowe Egipcjanie musieli umieszczać na głowicy wiertarskiej diamenty, które pełniły rolę materiału tnącego. Jak na razie nie znaleziono jednak ani jednego dowodu archeologicznego, potwierdzającego stosowanie diamentów w starożytnym Egipcie.

 

Okrągłe otwory to tylko jedna z tajemnic Abusir. W tym kompleksie znajdują się także inne struktury, które wskazują, że budowniczy byli mistrzami w obróbce kamieni. Obiektem godnym uwagi jest mastaba Ptahszepsesa. Jest to labirynt sal i korytarzy, niegdyś pokrytych malowidłami i reliefami, w znacznym stopniu zniszczony i zrabowany. Obecnie dobrze zachowane jest jedynie zejście oraz korytarze prowadzące do komory grobowej. Znajdują się w niej dwa tajemnicze sarkofagi wykonane z granitu – jeden dla Ptahszepsesa a drugi dla jego małżonki. Droga do jednego z sarkofagów prowadzi jedynie przez niezwykle wąski szyb. Wielotonowy sarkofag został zrobiony z granitu w taki sposób, że nawet po upływie 4500 lat wciąż widać idealnie równe krawędzie. Spoglądając na geometryczne kształty wydaje się, jakby konstrukcja została wykonana raczej za pomocą jakiejś zaawansowanej maszyny niż zwyczajnych, prymitywnych narzędzi.

 

W Abusir można znaleźć wiele innych monolitycznych bloków wykonanych z bazaltu oraz granitu. Te kamienne bloki również posiadają niezwykle geometryczne kształty oraz równe krawędzie o prostych kątach. Na ich powierzchni widać ślady czegoś, co można uznać za wiercenia. Zdaniem archeologów, kamienie używane do budowy konstrukcji sprowadzano z odległości ponad 200 kilometrów. Budowle z Abusir budzą podziw swoim stopniem zaawansowania i pokazują nam, że starożytni Egipcjanie mogli mieć dostęp do zaawansowanej technologii. Warto się zatem zastanowić, czy samodzielnie doszli do tak wysokiego poziomu rozwoju, czy też może korzystali z czyjejś pomocy.

 

W rozważaniach nad tym tematem przydatne mogą się okazać egipskie opowieści. Wg nich, w głównym ośrodku rzemiosła jakim było Memfis, miał rezydować Ptah, który był bogiem rzemieślników. Bóg Ptah miał nauczać swoich uczniów jak wznosić niezwykłe budowle. Uczniowie stawali się jego arcykapłanami a ze względu na swoje zdolności budownicze, byli nazywani Najwyższymi Mistrzami Pana Rzemiosła. Co ciekawe, Ptah był często przedstawiany pod postacią mężczyzny o zielonej skórze. Inna intrygująca opowieść znajduje się w egipskim Micie o królestwie. Wg niego, bóg Set potrafił z łatwością przecinać skały. Czy te opowieści to tylko efekt wybujałej wyobraźni starożytnych Egipcjan, czy też wiedzę na temat obróbki kamienia naprawdę otrzymywali od istot, które nazywali bogami? Jeśli tak właśnie było, to pozostaje pytanie o to jaką technologię udostępniali im bogowie.

 

Co ciekawe, w sąsiedniej dla Egipcjan kulturze znane były historie o tajemniczym urządzeniu, dzięki któremu można było przycinać kamień. W opowieściach z żydowskiego kręgu kulturowego bardzo często pojawia się szamir, czyli diament, który był używany do rycia w twardym materiale. Gdy król Salomon nakazał wznieść świątynię Pana na rozkaz Jahwe, do obróbki kamiennych bloków nie wolno było używać żadnych metalowych narzędzi. Jak czytamy w Księdze Zohar: „Ani młota, ani siekiery, ani żadnego narzędzia żelaznego nie było słychać w czasie budowy. Szamir bowiem wszystko rozłupywał, nie było więc potrzebne inne narzędzie do pracy” (Zohar I, 74 a, b)

 

Tajemniczy szamir pozostawał pod opieką przebywającego na ziemi „strażnika nieba” imieniem Asmodeusz. Przycięte szamirem bloki trafiały na plac budowy jako gotowe elementy, co opisuje również Biblia: „Świątynię zaś budowano z kamieni gotowych, przyciosanych już w kamieniołomach, tak iż w czasie budowy świątyni nie było słychać w niej młotów czy siekier, czy w ogóle żadnego narzędzia żelaznego” (I Krl. 6, 7)

 

Pozostaje zatem pytanie, czy starożytni Egipcjanie również korzystali z tego urządzenia. Doskonale obrobione kamienie znajdziemy również w takich miejscach jak Sacsayhuaman, Quenco Grande, Hattusa czy Puma Punku, gdzie znane są historie o boskich nauczycielach. Być może szamir był rodzajem zaawansowanego diamentowego wiertła, o którym wiedzieli wybrani przez bogów rzemieślnicy ze starożytności.

 

Abusir, często nazywany misterium zapomnianej techniki, to miejsce, w którym od 4500 lat znajdują się ślady użycia zaawansowanej technologii. Jakichkolwiek narzędzi używali wówczas Egipcjanie to wiedza ta zaczęła stopniowo zanikać w czasach kolejnych dynastii, aż w końcu przepadła w mroku dziejów. Być może nigdy nie dowiemy się w jaki sposób ani dzięki czyich nauk powstał ten niezwykły kompleks budowli.


Użytkownik Gorti edytował ten post 28.08.2017 - 18:04

  • 4

#2

asbiel.
  • Postów: 394
  • Tematów: 9
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja ponadprzeciętna
Reputacja

Napisano

Diamenty może zrabowano a późniejsze dynastię nieświadome ich kluczowego znaczenia nie ustaliły jak na nowo stosować taką technikę.
  • 0

#3

Zaciekawiony.
  • Postów: 8137
  • Tematów: 85
  • Płeć:Mężczyzna
  • Artykułów: 4
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

 

Otwory są bowiem bardzo podobne do współczesnych wierceń rdzeniowych,

I tym właśnie były. Szerokie otwory wycinano przy pomocy metalowej rury podsypanej proszkiem ściernym z twardych minerałów:

coring_drill_used_in_the_rock_cutting_ex

Było to bardzo mozolne, trwało i trzeba było wiele razy zmieniać narzędzie bo się ścierało, ale otwór ostatecznie powstawał.

 

Nie wiem czemu autor z tkim zaskoczeniem podkreśla te kąty proste, Egipcjanie mieli narzędzia pozwalające wyznaczyć ten kąt dostatecznie dokładnie, a że jak wiemy kamień umieli obrabiać, to trudno spodziewać się aby zawsze wychodziły im krzywe kąty.


  • 2



#4

asbiel.
  • Postów: 394
  • Tematów: 9
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja ponadprzeciętna
Reputacja

Napisano

W trakcie oglądania to wyraźnie widać. Przy podkreślaniu tych ostrych kątów autor zapomniał dodać, że wywiercone otwory takie nie są. Widać szorstką fakturę.

Co jest smutne. Wytłumaczenie było proste, dla mnie może nie bo nie interesowała mnie kwestia tego typu. Jednak ujmowanie ludziom na rzecz wyimaginowanych istot i branie na poważnie każdych opowieści, które są opisywane względem czasów pozbawionych technicznych wytłumaczeń bierze się w tych czasach jako jakiś "przekaz". Kiedyś już oglądałem te wideo robione przez amatorów taniej sensacji. By cywilizacja Majów budowała świątynie z laserowa precyzją. I wałkowanie słowa laser przez 10 minut video sugerując istoty pozaziemskie.
  • 1

#5

Taper.
  • Postów: 293
  • Tematów: 44
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja dobra
Reputacja

Napisano

Uwierzmy w ludzką pomysłowość, umiejętność radzenia sobie z wyzwaniami, rozwiązywania problemów (też technicznych, inżynieryjnych). To nie kosmici. To coś więcej. To ludzie!


  • 0

#6

Anunnaki.
  • Postów: 540
  • Tematów: 10
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja zadowalająca
Reputacja

Napisano

aby zredukować ścieranie do otworu wierconego dolewano wody która w pewnym stopniu redukowała zużycie "wiertła"

 

załóżmy że z granitu udaje im się wyodrębnić 100 metrowy blok skalny,wyszlifować ociosać aby z niego zrobic np. obelisk i teraz jest taki problem,jak ten obelisk postawić do pionu?


  • 0

#7

noxili.
  • Postów: 2849
  • Tematów: 17
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

załóżmy że z granitu udaje im się wyodrębnić 100 metrowy blok skalny,wyszlifować ociosać aby z niego zrobic np. obelisk i teraz jest taki problem,jak ten obelisk postawić do pionu?

 

Problem z tym że największy znany nam "kuty "obelisk  ma 42 m i nigdy nie został podniesiony. W czasie budowy Egipcjanie odkryli że nawet mniejsze, jednolite obeliski łamią się w czasie transportu pod wpływem własnej masy. Tak skończył  obelisk Tothmesa 3 stojący obecnie w Stambule. Początkowo miał 32 m ale w czasie transportu odpadło ok 12 m. i musiano go "przekuć" do mniejszego rozmiaru. Stumetrowe i większe obeliski to wynalazek współczesny. Np Pomnik Waszyngtona (ang. Washington Monument) - jest pusty w środku ma ok 160 m wysokości . Żeby nie było wątpliwości : obeliski egipskie bez problemu podnoszono  do pionu 2500  lat temu, 1600 lat temu  500 lat temu, jak również 100 lat temu. Jedyne w średniowieczu nie potrafiono podnosić oryginalnych egipskich obelisków. W renesansie już bez problemu radzono sobie z tym problemem.


aby zredukować ścieranie do otworu wierconego dolewano wody która w pewnym stopniu redukowała zużycie "wiertła"

 

 

 Technika wiercenia takich otworów znana była już co najmniej od epoki kamiennej. Tak techniką robiono otwory w kamiennych młotosiekierach z czasów kultury ceramiki sznurowej, czyli nieco wcześniej niż te egipskie "odwierty".Co ciekawe samo "wiertło " nie musiało się wykazywać jakąś szczególną twardością, Spokojne mogło być wykonane z ... drewna. Sama technika ("miękkie" wiertło czy tarcza) posypywane piaskiem(lub okruszkami diamentowymi)  z woda(lub ... olejem) była używana powszechnie do ozdobnego  szlifowania szkła jeszcze w XIX wieku . Dzisiaj jeszcze tak wciąż szlifuje się  szkło na zwierciadła teleskopu i ... diamenty.Woda z jednej strony chłodzi i "wiertło" i materiał (przed przegrzaniem i pęknięciem )jak również równo rozprowadza "błotko " ścierne.


  • 2






Also tagged with one or more of these keywords: ufo, obcy, kosmici, technologia

Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

0 użytkowników, 1 gości, 0 anonimowych