Grupa amerykańskich badaczy UFO twierdzi, że posiada materiały, które wstrząsną opinią publiczną. Znaleziono je w pudełku ze slajdami należącymi do tajemniczego małżeństwa. Obok scen z życia wyższych sfer były w nim dwa przezrocza pokazujące "obcą istotę" umieszczoną w "inkubatorze". Eksperci ustalili, że właściciele slajdów nie byli przeciętnymi obywatelami, a materiały pochodzą z roku 1947 - tego samego, w którym miało dojść do katastrofy UFO w Roswell…
fot/domena publiczna
Domniemana katastrofa UFO z 1947 r. nie daje o sobie zapomnieć. Prawie co roku pojawiają się na jej temat nowe "fakty". Jeśli jednak wierzyć grupie badaczy tego tajemniczego incydentu, niebawem może czekać nas prawdziwy przełom. Zapowiedzieli oni bowiem, że w maju br. na specjalnie zorganizowanej konferencji pokażą światu zdjęcia przedstawiające ciało rozbitka z Roswell.
Historia tych fotografii jest enigmatyczna i ciągnie się od jakiegoś czasu. Jak twierdzi Anthony Bragalia - publicysta i ufolog zaangażowany w sprawę, wszystko zaczęło się w 1989 r. w Sedonie (Arizona), kiedy kobieta sprzątająca dom wystawiany na sprzedaż znalazła na strychu pudełko z przezroczami. Należało ono do poprzednich właścicieli - zmarłego bezpotomnie małżeństwa Rayów. Na slajdach, poszeregowanych latami, widać parę na imprezach dla wyższych sfer. Na niektórych pojawiają się nawet takie osobistości jak gen. Eisenhower czy Bing Crosby. Znalazczyni zachowała rozpadające się pudełko i dopiero po latach odkryła dwa oddzielnie zapakowane przezrocza pokazujące coś, co Bragalia opisuje następująco:
"Są one wyraźne i kolorowe. Prezentują zbliżenia wykonane pod dwoma różnymi kątami. Widać na nich małą humanoidalną istotę. Jej wygląd nie pasuje do panujących w latach 40. wyobrażeń o obcych. Jest ona za to podobna do stworzeń, które opisywali świadkowie wydarzeń z Roswell" - oświadcza
"Uwikłane małżeństwo"
W internecie zawrzało. Pojawiło się sporo mniej lub bardziej wyraźnych reprodukcji tych fotografii. Te oryginalne, jak ustalono, są slajdami typu Kodachrome datowanymi na 1947 r., umieszczonymi w oryginalnych opakowaniach. Na pierwszym widać mierzącą mniej niż metr wzrostu istotę wewnątrz szklanego "inkubatora" opatrzonego czymś w rodzaju identyfikatora. Stworzenie jest niezwykle wątłe i nietypowo zbudowane - jego głowa jest mniej więcej takiej samej wielkości co korpus.
Foto: ufocon.blogspot.com/Jeden ze slajdów z archiwum Rayów. Oryginalne materiały mają zostać pokazane w maju
Ci, którzy widzieli powiększone oryginały twierdzą, że skóra istoty wydaje się gładka, a w niektórych miejscach jest naprężona. "Obcy" ma otwarte usta, z których wystają zęby. Na jego ciele widać również ślady po przeprowadzonej autopsji (głowa wydaje się odcięta i ponownie przyszyta). Na obu zdjęciach obok inkubatora widać też stojących ludzi.
Dlaczego zdjęcia te połączono z wydarzeniami w Roswell? Kluczem jest nie tylko data potwierdzona przez analityków, ale też "przeszłość" pierwotnych właścicieli slajdów, Bernerda (takie imię podają badacze) i Hildy Rayów. "W 1947 r. mężczyzna pełnił funkcję przewodniczącego teksańskiego oddziału Amerykańskiego Instytutu Geologów Naftowych, który w tamtym okresie obejmował też jurysdykcją Nowy Meksyk. Po 1947 r. stał się on jednak jakby ‘niewidoczny’ zawodowo - niczego nie publikował i nie podejmował aktywności w instytucie" - pisze Bragalia, dodając, że pani Ray była z kolei wziętą prawniczką z klientelą pochodzącą z wyższych sfer, a także prawdopodobną współpracowniczką wywiadu. W wolnym czasie małżeństwo zajmowało się działalnością filantropijną i zdaniem badaczy raczej nie dopuściłoby się mistyfikacji. Niewykluczone za to, że któreś z małżonków, dzięki swoim znajomościom, weszło w posiadanie fotografii przedstawiających istotę pozaziemską.
A może, jak twierdzą sceptycy, to nie obcy, tylko mumia dziecka sfotografowana przez Rayów podczas wycieczki do muzeum?
Członkowie grupy badaczy Roswell - Bragalia, Tom Carey i Don Schmitt, podczas majowej konferencji mają ujawnić więcej szczegółów. Nadzieje są jednak stonowane, gdyż nowe sensacyjne doniesienia o Roswell pojawiają się prawie co roku. Do tej pory udało się zgromadzić relacje ponad 50 ludzi rzekomo powiązanych z tymi wydarzeniami i choć wyłania się z nich dość niespójny obraz, wiele wskazuje, że w lipcu 1947 r. na pustkowiach Nowego Meksyku rzeczywiście wydarzyło się "coś dziwnego".
Co rozbiło się w Roswell?
Przenieśmy się na chwilę do tamtych wydarzeń. Pierwsze relacje na temat katastrofy samolotu w rejonie Roswell zaczęły docierać do szeryfa George’a Wilcoxa już w sobotę 5 lipca. Pochodziły z kilku źródeł. Funkcjonariusz przekazał je miejscowym jednostkom policji i straży pożarnej. Na miejsce niebawem udało się też wojsko (prawdopodobnie spoza lokalnej bazy), znajdując wrak niekonwencjonalnego obiektu. Jednym z przypadkowych świadków akcji porządkowo-ratunkowej był Mac Brazel (1899-1963) - miejscowy farmer, który, objeżdżając pastwisko, natknął się na "pole szczątków" i ciała w workach. Następnego dnia wybrał się on do odległego o ok. 55 km Roswell, by powiadomić o tym szeryfa (a może i samemu co nieco się dowiedzieć). Wilcox, zafascynowany tą relacją, zwrócił się z pytaniem do miejscowej bazy lotniczej.
Ponieważ wokół sprawy zaczęli węszyć dziennikarze, do sprawdzenia tych doniesień oddelegowano mjr. Jesse’go Marcela Seniora (1907-86), który w towarzystwie jeszcze jednego funkcjonariusza udał się na farmę Brazela, gdzie zabezpieczył kilka drobnych kawałków zabranych przez niego z pola. 7 lipca rolnik zaprowadził funkcjonariuszy na miejsce zdarzenia, które było już uprzątnięte. Udało im się jednak znaleźć kilka fragmentów. Ok. 1-2 w nocy (8 lipca) Marcel zatrzymał się w domu, by pokazać te dziwaczne przedmioty rodzinie.
Jednym z ostatnich świadków, którzy widzieli kawałki domniemanego UFO z Roswell i dożyli drugiej dekady XXI w., był syn mjr. Marcela, Jesse Junior (1946-2013) - lekarz i oficer, który tak wspominał te wydarzenia:
"Ojciec przyniósł część tych rzeczy do domu. Rozłożyliśmy je na podłodze. Można było podzielić je na trzy kategorie: grubą metaliczno-szarą substancję przypominającą folię, kruchy brązowo-czarny materiał podobny do plastiku, coś podobne do bakelitu oraz kawałki, które przypominały belki. Na wewnętrznej powierzchni belek widniało coś w rodzaju ‘pisma’. Miało purpurowo-fioletowy odcień i wyglądało na tłoczone. Znaki składały się z figur geometrycznych, nie przypominały cyrylicy ani pisma japońskiego. Wyglądały raczej jak hieroglify bez zoomorficznych znaków. Ojciec (…) uznał je za coś bardzo niezwykłego i możliwe, że użył nawet w odniesieniu do nich terminu ‘latający talerz’. Był pewien, że nie pochodziły z balonu pogodowego".
Tamtego dnia miał też miejsce jeden z najdziwaczniejszych epizodów sprawy z Roswell. Tamtejsza baza wojskowa wydała oświadczenie o znalezieniu szczątków "latającego talerza", kilka godzin później wycofując się z tego. Dlaczego tak się stało? Czy był to wynik zaskoczenia i chaosu informacyjnego? Sceptycy twierdzą jednak, że legendę o kosmitach wymyślono jako "przykrywkę" dla tajnych testów.
US Army od lat zaprzecza, by w Roswell znaleziono coś innego niż fragmenty balonu wysokościowego wykorzystywanego w tzw. Projekcie Mogul, podczas którego nasłuchiwano odgłosów detonacji pocisków w ZSRR. Przez lata pojawili się jednak świadkowie, którzy byli zaangażowani w sprawę głębiej niż Marcel czy Brazel. Jednym z ciekawszych był Walter Haut (1922-2005), który w czasie katastrofy pełnił w bazie Roswell funkcję oficera prasowego. W oświadczeniu, które, jak sobie życzył, miało być ujawnione dopiero po jego śmierci, przyznał m.in., że płk W. H. Blanchard (1916-66) - jego dowódca i przyjaciel, późniejszy wiceszef sztabu Amerykańskich Sił Powietrznych, pokazał mu w lipcu 1947 r. wrak jajowatego obiektu oraz cztery przykryte plandeką ciała: "Nie mogłem dostrzec żadnych szczegółów, ale ich głowy wydawały się większe niż u normalnych ludzi. Kontury na plandece sprawiały z kolei wrażenie, jakby byli postury 10-letnich dzieci" - wspominał Haut.
Co ciekawe, sprawa Roswell przez długi czas nie przyciągała zbytniej uwagi. Dopiero w latach 70. badacze tacy jak dr Stanton Friedman czy Leonard Stringfield zaczęli składać różne jej wątki w całość. Z biegiem czasu pojawiały się również sfabrykowane materiały. Głośnym echem odbiło się m.in. opublikowanie nagrań z rzekomej sekcji zwłok obcego w latach 90. Na czarno-białym filmie widać lekarzy kręcących się wokół zwłok humanoida o przerośniętej głowie i czarnych oczach. Film okazał się mistyfikacją stworzoną dla zysku przez producenta, Raya Santilliego (który wyjaśniał jednak, że jest to "rekonstrukcja" oparta na oryginalnym materiale, jaki miał on widzieć w 1992 r.).
Czy slajdy z archiwum Rayów zmuszą ludzkość do rewizji poglądów odnośnie do incydentu w Roswell oraz życia w kosmosie? A może staną się one kolejnym "dowodem", że amerykański rząd ukrywa prawdę o UFO? W epoce internetu, w którym można zobaczyć niemal wszystko, takie sensacje nie elektryzują już ludzi tak jak w latach 90. Bragalia i spółka muszą więc liczyć się z tym, że jeśli to jedynie tania sensacja, na której chcą zarobić, odbiorcy surowo ich rozliczą…
Źródło: onet 
link: http://strefatajemni...z-roswell/spz46
Użytkownik Staniq edytował ten post 12.03.2015 - 13:25
