0
Chciałbym, w dużym uproszczeniu, dorzucić kilka uwag które mogą ułatwić zrozumienie sytuacji kryzysowych nie tylko w sferze finansowej, ale także w ogóle w dziedzinie gospodarki. Być może nie zawsze zastanawiamy się nad tym czym jest naprawdę pieniądz. Stanowi on fikcyjne medium, szczególny rodzaj energii psychicznej, której fizycznym nośnikiem są monety, banknoty lub wreszcie uprawniony zapis, także komputerowy. (Innym, bardziej pierwotnym medium jest seks, jest źródłem rozkoszy. Jego nośnikiem jest ciało. Głównym celem seksu jest podtrzymanie gatunku, służy jednak także jako jedno z narzędzi władzy.)
Pieniądz jest "krwią" organizmu ekonomicznego. Żywy organizm potrzebuje określoną, optymalną ilość krwi. Jej brak lub nadmiar wywołuje stan chorobowy, czasem krytyczny. Krew musi "pracować". Organizm nie może jej zmagazynować, trzymać w bezczynności. Podobnie jest z pieniądzem. Chowanie go "do skarpety" powoduje straty.
W procesie rozwoju gospodarczego rośnie ilość wytwarzanych dóbr i ich wartość. Pociąga to za sobą wzrost optymalnej ilości pieniądza (poprzez tzw. wartość dodatkową). Powstają banki, które gromadzą pieniądze i wypożyczają je naliczając odsetki. Rośnie więc globalna ilość pieniędzy. Wreszcie powstaje giełda, która wiąże zgromadzone pieniądze z dobrami materialnymi, którymi handluje. I tu, w aktywności banków i giełdy, nieuchronnie pojawia się subiektywny czynnik chciwości, który prowadzi do nadmiaru i inflacji pieniądza, czasem karkołomnej. Następuje kryzys gospodarczy.
Wracając do emerytur uważam, że pewne konflikty polegają na nieporozumieniu i błędnym nazewnictwie. Odpis emerytalny nie może być traktowany jak pieniądze personalnie związane ze składką uiszczoną przez daną osobę. Państwo nie jest w stanie ich "zamrozić" lecz wykorzystuje do bieżących wypłat emerytur. Wielkość emerytur zależy głównie od demografii, np. ile osób pracuje na utrzymanie jednego emeryta. Natomiast sprawiedliwy rozdział emerytur zależy od prawidłowego działania władz (w państwie demokratycznym).
Pieniądz jest "krwią" organizmu ekonomicznego. Żywy organizm potrzebuje określoną, optymalną ilość krwi. Jej brak lub nadmiar wywołuje stan chorobowy, czasem krytyczny. Krew musi "pracować". Organizm nie może jej zmagazynować, trzymać w bezczynności. Podobnie jest z pieniądzem. Chowanie go "do skarpety" powoduje straty.
W procesie rozwoju gospodarczego rośnie ilość wytwarzanych dóbr i ich wartość. Pociąga to za sobą wzrost optymalnej ilości pieniądza (poprzez tzw. wartość dodatkową). Powstają banki, które gromadzą pieniądze i wypożyczają je naliczając odsetki. Rośnie więc globalna ilość pieniędzy. Wreszcie powstaje giełda, która wiąże zgromadzone pieniądze z dobrami materialnymi, którymi handluje. I tu, w aktywności banków i giełdy, nieuchronnie pojawia się subiektywny czynnik chciwości, który prowadzi do nadmiaru i inflacji pieniądza, czasem karkołomnej. Następuje kryzys gospodarczy.
Wracając do emerytur uważam, że pewne konflikty polegają na nieporozumieniu i błędnym nazewnictwie. Odpis emerytalny nie może być traktowany jak pieniądze personalnie związane ze składką uiszczoną przez daną osobę. Państwo nie jest w stanie ich "zamrozić" lecz wykorzystuje do bieżących wypłat emerytur. Wielkość emerytur zależy głównie od demografii, np. ile osób pracuje na utrzymanie jednego emeryta. Natomiast sprawiedliwy rozdział emerytur zależy od prawidłowego działania władz (w państwie demokratycznym).
