Co ciekawe Jezus, który jak wiadomo łamał wszystkie zakazy faryzeuszy dotyczące religii - ani razu nie wspomina słowa Jahwe. W Ewangeliach to słowo nie pada ani razu(!).
W samym tekście hebrajskim tetragram znajduje się w 6828 miejscach, w tym trzykrotnie w nazwach złożonych (Rdz 22:14; Wj 17:15; Sdz 6:24) oraz sześć razy w nagłówkach Psalmów (7; 18 [3 razy]; 36; 102). We wszystkich tych 6828 wypadkach tetragram można oddać jako "Jehowa" bądź "Jahwe", z wyjątkiem Sdz 19:18, gdzie zamiast imienia Bożego czytano zaimek dzierżawczy w pierwszej osobie liczby pojedynczej: ?mój?. Ponadto opierając się na tekście Septuaginty, tetragram występuje w Pwt 30:16, 2Sm 15:20 i 2Kn 3:1. Podobnie w Iz 34:16 i Za 6:8, gdzie zamiast zaimka w pierwszej osobie liczby pojedynczej ?mój/moje? powinno się czytać: ?Jehowy?bądż "Jahwe". Imię Boże powinno też występować w 141 miejscach, w których tak zwani soferowie(przepisywacze) zmienili je na "Adonáj lub "Elohím.
Chcąc uniknąć wykraczania poza granice obowiązujące tłumacza i wdawania się w interpretację tekstu, należy nadzwyczaj ostrożnie podejść do sprawy umieszczania imienia Bożego w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Zawsze za podstawę brać należy Pisma Hebrajskie; dla upewnienia należy też odszukać potwierdzenia w dostępnych hebrajskich przekładach Chrześcijańskich Pism Greckich.
Tetragram wyrażony literami hebrajskimi (jhwh) występował zarówno w tekście hebrajskim, jak i w greckiej Septuagincie. Toteż gdy Jezus i jego uczniowie czytali Pisma, czy to po hebrajsku, czy po grecku, napotykali imię Boże. Kiedy w synagodze nazaretańskiej Jezus wstał, wziął Księgę Izajasza i z rozdziału 61 przeczytał wersety 1 i 2, gdzie występuje tetragram, niewątpliwie wymówił imię Boże. Harmonizowało to z jego postanowieniem, by oznajmiać imię Ojca, wyrażonym też w modlitwie skierowanej do Jahwe: ?Ujawniłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. (...) I dałem im poznać twoje imię, i dam je poznać? (Jana 17:6, 26).
Jeżeli ma imie to kto mu je nadał? Sam sobie je obrał?
Oczywiście że sam. Z wypowiedzi zanotowanych w Wyjścia 3:13-16 i 6:3 często wysnuwany jest błędny wniosek, iż imię Jahwe (Jehowa) zostało po raz pierwszy objawione Mojżeszowi jakiś czas przed wyjściem Izraelitów z Egiptu. Mojżesz faktycznie zapytał: "Załóżmy, że teraz pójdę do synów Izraela i powiem im: 'Bóg waszych praojców posłał mnie do was', a oni rzekną do mnie: Jakie jest jego imię?? Co mam im powiedzieć?? Wcale to jednak nie dowodzi, jakoby on i Izraelici nie znali imienia Jehowa. Na przykład imię matki Mojżesza, Jochebed, prawdopodobnie znaczy 'Jehowa jest chwałą' (Wj 6:20). Pytanie Mojżesza najwyraźniej miało związek z warunkami, w jakich znaleźli się Izraelici. Od dziesięcioleci byli w ciężkiej niewoli i nie widzieli szans na poprawę sytuacji. Z pewnością wielu poddało się zwątpieniu i zniechęceniu, tracąc wiarę w Bożą moc i wolę ich wyzwolenia ( Eze 20:7,
. Gdyby Mojżesz po prostu powiedział, że przyszedł w imieniu "Boga (Elohím) lub Pana Wszechwładnego" (Adonáj), dla uciemiężonych Izraelitów mogłoby to niewiele znaczyć. Przecież Egipcjanie też mieli swoich bogów i panów i zapewne nieraz kpili, że ci bogowie przewyższają Boga izraelskiego.
Poza tym warto pamiętać, iż w tamtych czasach imiona nie były jedynie etykietkami pozwalającymi rozróżnić poszczególne osoby, jak to jest obecnie, lecz miały swoje znaczenie.
Bóg odpowiedział hebrajskim zwrotem: Ehjéh Aszér Ehjéh, nieraz tłumaczonym na JESTEM, KTÓRY JESTEM. Warto jednak zauważyć, że hebrajski czasownik hajáh, od którego pochodzi Ehjéh, nie oznacza po prostu być, ale raczej stawać się lub okazywać się. Nie jest to zatem nawiązanie do istnienia Boga, lecz do tego, kim On zamierza się stać wobec innych. Dlatego Przekład Nowego Świata słusznie tłumaczy ten hebrajski zwrot na OKAŻĘ SIĘ, KIM SIĘ OKAŻĘ?. Jehowa dodał jeszcze: Oto, co masz powiedzieć synom Izraela: OKAŻĘ SIĘ posłał mnie do was (Wj 3:14; przyp. w NW).
Nie była to zmiana imienia Bożego, ale dodatkowa informacja o osobowości Boga; wynika to z Jego kolejnych słów: "Oto, co masz powiedzieć do synów Izraela: Jehowa, Bóg waszych praojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was. To jest moje imię po czas niezmierzony i ono mnie upamiętnia na pokolenie za pokoleniem" (Wj 3:15; por. Ps 135:13; Oz 12:5). Imię Jehowa pochodzi od hebrajskiego czasownika hawáh (stawać się) i znaczy On powoduje, że się staje. Wskazuje zatem, że Jehowa nieustannie powoduje, że sam staje się Tym, który spełnia swe obietnice. Zawsze realizuje swoje zamierzenia.
tak bardzo lubicie myśleć o Bogu w swoich kategoriach 
