34 odpowiedzi w tym temacie

[Snajper88]

2xNIE + 1x Nie mam zdania

[Cashpoint]

NIE! - jakoś nie chciałbym aby po śmierci cieli moje ciało, chociaż to też byłoby zależne od sytuacji pewnie.

NIE! - jak można zmuszać kogoś do takiego poświęcenia! Kto chce niech oddaje organy.

NIE MAM ZDANIA.

[Arkadiusz]

Odpowiedź na pytanie pierwsze: Tak, chcę aby po mojej śmierci narządy zostały przeznaczone do przeszczepów. Jestem zadeklarowanym dawcą od pół roku, i przyznam, że ta decyzja zbudziła w moim środowisku spore kontrowersje. Najbardziej bolesna opinia, z którą dane było mi się spotkać to ta, że nie zależy mi na życiu, a nosząc ze sobą oświadczenie woli "przywołuję" nadejście swojego końca. Ja tymczasem kocham życie, choć nie jest ono często przyjemne, i nieraz mocno daje w kość. Jestem jednak świadomy tego, że gdzieś na świecie żyje osoba, która życie kocha tak samo jak ja, ale nie może np. przez chorobę cieszyć się nim w pełni. Może ta osoba tak samo jak ja kocha lotnictwo, może akurat teraz chciałaby postać sobie pod płotem na Okęciu i zwyczajnie pogapić się na samoloty, ale nie zrobi tego. Nie zrobi, bo leży pod dializą, bo choroba serca odebrała jej siły, bo przegrywa walkę o siebie i podchodzi do ostatniego lądowania. Być może właśnie ta zielona karteczka z mojego portfela będzie dla tego człowieka jak polecenie kontrolera: "Go around!" "Nie ląduj, odejdź na drugi krąg" - i życzę już teraz tej osobie, żeby ten drugi krąg trwał dla niej jak najdłużej. Poza tym istnieje jedna zasada - człowiek, u którego stwierdzono śmierć pnia mózgu nie jest na granicy śmierci. On tę granicę przekroczył, a bicie serca i oddychanie zawdzięcza masie leków i respiratorowi. Człowiek taki nie wykazuje odruchów, śmierć mózgowa jest stanem nieodwracalnym i musi stwierdzić to konsylium, nie jeden lekarz (dwukrotne badanie). Nie chcę być ciężarem dla rodziny, personelu... Zgoda na pobranie narządów wyklucza sztuczne podtrzymywanie życia, jeśli stwierdzona zostanie śmierć pnia mózgu. Poza tym nie ma chyba większego cierpienia dla bliskich, którzy codzień widzą praktycznie martwe ciało, i mają świadomość, że nigdy nie wróci do niego życie. Nie chcę, aby ktokolwiek miał wtedy problem, czy mówić o mnie w czasie teraźniejszym, czy przeszłym. Mam za to gwarancję, że bliscy osoby, którą można uratować będą szczęśliwi. Non omnis moriar...

Odpowiedź na pytanie drugie: Nie, nie można zmusić innych do zmiany poglądów, nawet jeśli wyzbyte są one szlachetności. Większość sprzeciwów donacji wywodzi się z przywiązania do własnego ciała, jego kultu. Niektórzy po prostu nie potrafią zrozumieć, że życie duszy jest diametralnie różne niż życie ciała, że na tamten świat nie zabiera się np. urody, powodzenia... Dusza to coś, co jest ponad ziemskie drobnostki. Jednak wolność jednostki, to także jej prawo do własnych decyzji - jeśli ktoś nie chce oddawać narządów, nie musi. Znajdzie się wielu innych, którzy bez przymusu zrobią to za niego

Odpowiedź na pytanie trzecie: Nie mam zdania...

[MaWro]

Jestem jak najbardziej za oddawniem narządów po śmierci, mi one i tak nie będą już potrzebne a drugiemu człowiekowi pomogą.

[Scroll Lock]

Wszystkim chętnym polecam:


OŚWIADCZENIE WOLI ODDANIA SWOICH ORGANÓW DO PRZESZCZEPU DO POBRANIA

Już od dawna noszę to oświadczenie w portfelu i pogodziłem z tym moją rodzinę.

Wszystkim zainteresowanym polecam: Klik,sam posiadam tą kartę od roku.

Co dwa miesiące regularnie od ukończenia 18 roku życia oddaje krew. Fajnie jest mieć świadomość, że pomaga się komuś anonimowo i bezinteresownie.

Ja też podjęłam taką decyzję, już kilka lat temu. Dowiedziałam się, że można wytatuować sobie specjalny symbol, który wyraża zgodę na oddanie swoich organów po śmierci. Muszę tylko znaleźć ten motyw.

Tacita, z tego co wiem, tatuaż dyskwalifikuje pobranie niektórych narządów. Może się mylę, ale jeżeli coś znajdę na necie wrzucę tutaj.

[tatik]

Obowiązkowe oddawanie organów?A niby z jakiej racji? Jak ktoś kiedyś napisał..sami w siebie inwestujemy

Zgoda domniema:

Artykuł 5.1. ustawy transplantacyjnej z 1 lipca 2005 roku "O pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i organów" stwierdza: „Pobrania komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu". Artykuł 6.1. podaje sposoby wyrażania tego sprzeciwu. "Sprzeciw wyraża się w formie:
1) wpisu w centralnym rejestrze sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich;
2) oświadczenia pisemnego zaopatrzonego we własnoręczny podpis;
3) oświadczenia ustnego złożonego w obecności co najmniej dwóch świadków, pisemnie przez nich potwierdzonego".[10]
Lekarz przed pobraniem komórek, tkanek lub narządów od osoby zmarłej zobowiązany jest artykułem 10 ustawy zasięgnąć informacji, czy nie został zgłoszony sprzeciw.

Śmieszne byłoby stwierdzenie że ciało nieboszczyka jest czyjąś własnością
Jeśli nie chcesz oddać komuś nerki musisz się przed tym zabezpieczyć za życia.

"Ustawa nie przewiduje zgody rodziny zmarłego. Nie ma ona żadnego prawa do rozporządzania zwłokami, a jedynie «prawo do pochówku». Lekarz nie musi więc uzyskiwać zgody rodziny, a nawet informować jej o pobraniu tkanek czy narządów od zmarłego"

Lekarze jednak nie wykorzystują ustawy zwracając się do rodzin zmarłych z pytaniem o darowanie narządów przez zmarłego członka rodziny.

[mylo]

2 razy TAK i nie mam zdania. Czemu coś ma gnić w grobie, jeśli może pomóc żyć? Taki ostateczny dar miłości dla innych ludzi.

[NO_NAME]

TAK-zgadzam się na oddanie moich organów po śmierci. wtedy już do niczego mi się nie przydadzą a mogą przydać się innym.
NIE-bo to my jesteśmy właścicielami swego ciała i nikt nie może zmuszać nas do robienia z nim czegokolwiek, nawet po śmierci.
oraz
Osądzanie w ten sposób jest żałosne. To wydanie wyroku przed jakimkolwiek postępowaniem sądowym.
ja nie jestem Anna Maria Wesołowska i nie mam prawa osądzać innych na podstawie opinii wciskanej przez media.

[Avion]

1.NIE
2.NIE
3.NIE MAM ZDANIA

Niestety nie oddałabym organów i nawet bym ich nie przyjęła. Zaraz powiem dlaczego.
Większość osób po przeszczepie mówi, o dziwnym uczuciu, snach, a nawet nawykach których nie mieli przed przeszczepem. jedni mówią, że to z powodu obcego ciała inni, że część osoby a nawet cała dusza została w przeszczepionym narządzie. Osobiście nie chciałabym zostać tutaj żeby martwić się o swoją wątrobę lub serce.

[Rukius]

Mnie tam nie obchodzi czy pochowają mnie z wątrobą czy bez mi się i tak nie przyda, jak komuś jest potrzebna i może bez niej umrzeć to niech ją sobie weźmie

[crc]

Nie mozna nikogo zmuszac do oddawania ogranow, kazdy z osobna musi poczuc potrzebe dania sie pokroic Ja osobiscie, mam oswiadczenie woli, oddaje rowniez krew. I sadze, ze kazdy powinien to robic, nie boli, a pomaga. Rzad nie powinien sie do tego mieszac, ew. promowac przez roznego typu akcje, ale nie mowic, ze sie jest dzieki temu "super bohaterem"(autentyk z plakatow w krakowie, "Super-Ania oddala krew")

[Rukius]

Nie boli?

[darokrol]

ja nie zgodzę się na pobranie moich narządów gdyż jestem chamski i wolę nie ryzykować że moje zdrowe narządy o które dbałem trafią do kogoś kto ćpał tyle że w końcu zaczął umierać, albo co gorsza do jakiegoś krwiopijcy (księdza), lub też do osoby wierzącej, oni niech cierpią za swoją głupotę i zamiast wyciągać rękę po moje narządy klepią zdrowaśki i piją wodę ze świętych źródełek, w efekcie umierając, reszcie się po prostu nie należy, chyba że płaciliby odpowiednie sumy wdowie po mnie i moim dzieciom, inaczej to jaki miałbym w tym interes skoro nie wierzą w żadne karmy ani życie po śmierci ?
oddałbym tylko moim dzieciom i może żonie

[Avion]

może żonie

Może ?? Ale jesteś słodki, musisz ją bardzo kochać.

[judas666]

Niestety nie oddałabym organów i nawet bym ich nie przyjęła. Zaraz powiem dlaczego.
Większość osób po przeszczepie mówi, o dziwnym uczuciu, snach, a nawet nawykach których nie mieli przed przeszczepem. jedni mówią, że to z powodu obcego ciała inni, że część osoby a nawet cała dusza została w przeszczepionym narządzie. Osobiście nie chciałabym zostać tutaj żeby martwić się o swoją wątrobę lub serce.

To jest pamięć komórkowa. Podobno ktoś, kto nigdy nie grał np. na gitarze po przeszczepie może stać się wirtuozem. Pod warunkiem oczywiście, że dawca grał.

PS. Tak, nie, nie mam zdania.