Wielka galaktyka krążąca wokół Drogi Mlecznej pojawiła się dosłownie znikąd. Nowo odkryta galaktyka karłowata została nazwana Crater 2. Znajduje się ona zaledwie 400 000 lat świetlnych od nas, i już zdobyła tytuł czwartej co do wielkości znanej nam galaktyki, która orbituje wokół naszej własnej. Dlaczego jednak znaleźliśmy ją dopiero teraz?
Crater 2 była cały czas na swoim miejscu. Jednak jej gwiazdy są tak mocno rozproszone, że sama galaktyka jest niesamowicie ciemna. Była ona również skutecznie ukrywana przez swoich jaśniejszych sąsiadów. Naukowcy zgadzają się w kwestii, że jest to bardzo rzadkie znalezisko. Galaktyki tego typu są bowiem niemal niewidzialne dla naszego oka oraz naszych urządzeń obserwacyjnych.
Jak dobrze wiemy, wokół Drogi Mlecznej krąży 49 różnych galaktyk – a przynajmniej o tylu nam wiadomo. Jednak odkrycie galaktyki Crater 2 sugeruje, że może ich być znacznie więcej. Na pierwsze jej ślady natrafiono już w styczniu tego roku. Wtedy to astronomowie użyli komputerowego algorytmu do przestudiowania zdjęcia wykonanego przez Very Large Telescope znajdujący się w Chile. Algorytm wskazał następnie regiony, w których występowało nienaturalnie duże zgrupowanie gwiazd. Jednym z tych zgrupowań okazała się galaktyka Crater 2.
Jako że galaktyki nie mają wyraźnych krawędzi, astronomowie opisują ich wielkość w jednostce zwanej „promieniem półświatła”. Jest to promień wyznaczający obszar wnętrza galaktyki, z którego pochodzi połowa jej jasności. Według tej miary promień półświatła galaktyki Crater 2 wynosi jakieś 7 000. Jeśli więc byłaby ona wyraźnie widoczna na nocnym niebie, to przewyższałaby ona dwukrotnie rozmiarem Księżyc w pełni.
A więc tak wyglądałoby nasze niebo, jeśli galaktyka Crater 2 byłby 1 000 razy jaśniejsza:
W ciągu ostatnich 10 lat liczba znanych nam galaktyk, które orbitują wokół naszej własnej, wzrosła dwukrotnie. Jest to więc najlepszy dowód na to, że w tej kwestii wiemy wciąż całkiem niewiele. Istnieją nawet pewne przypuszczenia, że Crater 2 jest częścią niewielkiej grupy galaktyk, o których wiemy bardzo niewiele.
Autor: Bartek Faryna
Źródło: Wiedzoholik
