Sezon na programy kosmiczne trwa w najlepsze. Dziś przekazuję wieści na temat programu New Frontiers i sondy kosmicznej Juno. W ciągu 12 miesięcy doleci ona do Jowisza i stanie się jego sztucznym satelitą. Głównym zadaniem misji jest zrozumienie pochodzenia i ewolucji Jowisza, co poprawi wiedzę na temat fundamentalnych procesów formowania i wczesnej ewolucji Układu Słonecznego.
NASA / JPL
Juno to bezzałogowa, zasilana energią słoneczną sonda kosmiczna amerykańskiej agencji kosmicznej NASA. Została wystrzelona 5 Sierpnia 2011 roku z zadaniem wejścia na orbitę heliocentryczną (orbita wokółsłoneczna). Po ponad dwóch latach podróży ponownie zbliżyła się do Ziemi, żeby wykorzystać jej asystę grawitacyjną (zmiana prędkości i kierunku lotu kosmicznego przy użyciu pola grawitacyjnego planety lub innego dużego ciała niebieskiego).
W lipcu 2016 roku, po prawie pięciu latach lotu, Juno wykona manewr wejścia na orbitę polarną wokół Jowisza. Satelita będzie przez rok prowadził zaplanowane obserwacje. Po wykonaniu 33 orbit o okresie 11 dni nastąpi deorbitacja i spalenie sondy w atmosferze Jowisza.
Naukowcy mają nadzieję dowiedzieć się więcej na temat składu i struktury atmosfery, pomiarom pola magnetycznego, pola grawitacyjnego oraz magnetosfery Jowisza.
Pokonaliśmy już 90% drogi do Jowisza.
- oświadczył Scott Bolton, fizyk teoretyczny zaangażowany w tę misję.
Teraz kiedy został tylko rok do osiągnięcia celu podróży z wielką ostrożnością spoglądamy na nasze plany aby się upewnić, że kiedy już zaczniemy będziemy mogli dać z siebie wszystko..
- dodał naukowiec.
Używamy określonych modeli naukowych, które przygotowują nas na to co może nas czekać, ale faktem jest, że Juno znajdzie się pod wpływem silnego, zmiennego pola magnetycznego oraz dużych dawek szkodliwego promieniowania. Będzie ona pierwszą sondą, która zbliżyła się do tej planety na tak bliską odległość.
-zakończył entuzjastycznie dr Bolton.
Przed Juno postawiono sporo bardzo ważnych celów naukowych, które będzie musiała zrealizować podczas swojego orbitowania wokół Jowisza. Poniżej przedstawię państwu pełną listę zadań, które będzie musiała wykonać.
- Skład atmosfery – zbadanie procesu formowania i pochodzenia atmosfery Jowisza oraz możliwego procesu migracji planet dzięki wykonaniu pomiarów globalnej obfitości wody i amoniaku:
- pomiar globalnego stosunku tlenu do wodoru (obfitość wody) w atmosferze;
- pomiar globalnego stosunku azotu do wodoru (obfitość amoniaku) w atmosferze.
- Struktura atmosfery – zbadanie zmienności w głębokich warstwach atmosfery Jowisza związanej z warunkami meteorologicznymi, składem, profilami temperatury, nieprzezroczystością obłoków i dynamiką atmosfery:
- określenie stopnia nieprzezroczystości dla mikrofal (microwave opacity) jako funkcji szerokości planetograficznej i wysokości (ciśnienia);
- określenie głębokości obłoków i struktur atmosfery jak strefy, pasy i plamy oraz wykonanie map dynamicznej zmienności obfitości amoniaku i wody;
- scharakteryzowanie stopnia nieprzezroczystości dla mikrofal polarnych rejonów atmosfery.
- Pole magnetyczne – zbadanie drobnych struktur w polu magnetycznym Jowisza, dostarczenie informacji na temat jego wewnętrznej struktury oraz natury dynama:
- wykonanie globalnych map pola magnetycznego Jowisza przez bezpośrednie pomiary pola w bliskich odległościach radialnych;
- określenie spektrum magnetycznego pola dostarczającego informacji o promieniu jądra dynama;
- obserwacja zmienności długookresowej pola magnetycznego.
- Pole grawitacyjne – zbadanie dystrybucji masy wewnątrz planety:
- dostarczenie ograniczeń na masę jądra planety dzięki określeniu pola grawitacyjnego;
- detekcja odśrodkowej odpowiedzi planety na własną rotację różnicową (wiatry) na głębokościach o ciśnieniu kilobarów i większej;
- zbadanie odpowiedzi na pływy wywołane przez księżyce Jowisza.
- Magnetosfera biegunowa – zbadanie trójwymiarowej struktury magnetosfery w obszarach biegunowych i obserwacja zórz polarnych:
- zbadanie podstawowych procesów zorzowych odpowiedzialnych za przyspieszanie cząstek;
- scharakteryzowanie zorientowanych zgodnie z polem (field-aligned) prądów przekazujących moment pędu z Jowisza do jego magnetosfery;
- zidentyfikowanie i scharakteryzowanie zorzowych emisji fal radiowych i plazmowych związanych z przyspieszaniem cząstek;
- scharakteryzowanie natury, lokalizacji i skali przestrzennej struktur zorzowych.
Start sondy nastąpił 5 sierpnia 2011 roku o 16:25 UTC, ze stanowiska startowego SLC-41 na Cape Canaveral Air Force Station. Po 10 min 45 s rakieta nośna wprowadziła sondę na wstępną orbitę parkingową. Po kolejnych 31 minutach nastąpił powtórny zapłon górnego członu Centaur rakiety nośnej, którego praca trwała przez następne 9 min. O 17:18 UTC Juno odłączyła się od członu Centaur, po czym pomyślnie rozłożyła skrzydła baterii słonecznych.
W pobliżu aphelium Juno dwukrotnie uruchomiła silnik główny (30 sierpnia i 14 września 2012 r.), wykonując manewry DSM (Deep Space Maneuvers). 9 października 2013 roku sonda przeleciała obok Ziemi, zbliżając się do niej na odległość 559 km. Wykonany w efekcie przelotu manewr asysty grawitacyjnej zwiększył prędkość sondy o około 7,6 km s-1 i skierował ją na orbitę prowadzącą do Jowisza.
5 lipca 2016 roku, w momencie największego zbliżenia do Jowisza, Juno ponownie uruchomi na 30 minut silnik główny i wykona manewr JOI (Jupiter Orbit Insertion), który wprowadzi ją na orbitę okołobiegunową wokół Jowisza. Pierwsza orbita sondy (Capture Orbit) będzie miała okres obiegu wynoszący 107 dni.
Misję zakończy manewr deorbitacji podczas 34 orbity i zniszczenie sondy przy wtargnięciu w atmosferę planety w dniu 16 października 2017 roku.
Całkowity koszt misji, od etapu planowania do jej zakończenia, ma wynieść 1 miliard 107 milionów USD.
Źródło:
Użytkownik ✪Critter edytował ten post 19.07.2015 - 22:00
