Ruszyła okolicznościowa 
Trias (251-200 mln lat temu) jest okresem bujnego rozwoju fauny, rozwijają się gady, istnieją formy morskie (pływające i drapieżne o rozmiarach wielorybów) np. mixosaurus. Pojawiają się gady ssakokształtne, jak również pierwsze dinozaury. Nazwa dinozaurów odnosi się do dwóch rzędów w obrębie podgromady: gady naczelne. Dinozaury były zwierzętami lądowymi. Pierwsze dinozaury miały rozmiary psa. Szczątki najstarszego europejskiego dinozaura znaleziono w Krasiejowie na Opolszczyźnie, nazwano go Silesaurus opolensis (silezaur). Bujny rozwój fauny morskiej. Reprezentują ją: ramienionogi, małże, ślimaki, koralowce, liliowce oraz amonity (zaliczane do głowonogów). Flora Triasu w dużym stopniu przypomina florę permską, tworzyły ją: sagowce, benetyty, miłorzębowe. W Triasie następuje rozpad PANGEI. Trias jest okresem spokoju tektonicznego. Klimat triasu zmieniał się. W trasie dolnym był gorący i suchy, powstały wtedy skały okruchowe (piaskowce) a także skały gipsowo-solne. W triasie środkowym klimat był ciepły i wilgotny, powstały wtedy skały węglanowe (wapienie, dolomity, margle). W triasie górnym klimat był umiarkowany, powstawały osady lądowe (iły, piaski). Z triasem związane są złoża rud cynku i ołowiu występujące w rejonie Olkusza i Trzebini. Rudy te spotkamy w skale zwanej dolomitem kruszconośnym.
Jura (200-145 mln lat temu) kolejny okres rozwoju gadów (w tym dinozaurów). W jurze występowały gady morskie, drapieżne o znacznych rozmiarach, wśród nich wyróżniamy: ichtiosaurus, plesiosaurus. Główny rozwój gadów przebiegał na lądzie. Jurajskie dinozaury: brontosaurus, brachiosaurus, diplodocus, stegosaurus. Ponadto istniały gady latające (pterozaury). Zaliczamy do nich: pterodaktyl, pteranodon. Pterozaury szybowały, poruszały się lotem ślizgowym. W jurze pojawił się również pierwszy ptak: archaeopteryx. W dalszym ciągu postępował rozwój płazów, owadów. Występowała bogata fauna morska: ramienionogi, małże, ślimaki, koralowce, ramienionogi, belenity (głowonogi). W jurze następuje dalsze rozsuwanie się kontynentów. Pod koniec okresu ma miejsce wielka transgresja, czyli proces wkraczania mórz na tereny lądowe (regresja – proces odwrotny). Klimat ciepły i wilgotny. Powstały wtedy m.in. złoża rud żelaza występujące w okolicach Częstochowy, Łęczycy, Kłobucka. Skały: wapienie budujące wyżynę krakowsko-częstochowską (jura krakowsko-częstochowska).
Kreda (145-65 mln lat temu) w dalszym ciągu występowały potężne gady lądowe. Największy: tyrannosaurus rex (największy drapieżnik w dziejach Ziemi). Inne dinozaury: igłanodon, triceratops, protoceratops. Liczne gatunki płazów, owadów. W kredzie wyodrębniły się w świecie zwierząt morskich dwie prowincje: prowincja alpejska, czyli subtropikalna (ślimaki, koralowce, małże, belenity), prowincja borealna czyli chłodna (małże, amonity, belenity). Na przełomie kredy dolnej i górnej następują gwałtowne zmiany w świecie flory. Zaczynają dominować rośliny okrytonasienne (eukaliptus, topola), pojawiają się pierwsze rośliny kwiatowe (magnolia). Flora nagonasienna (sosny, sekwoje). W kredzie ma miejsce dalszy ciąg transgresji morskiej. Pod koniec okresu rozpoczyna się główna faza orogenezy alpejskiej. Odnotowano również bardzo intensywny epizod wulkanizmu – powstanie rozległych wielometrowej grubości pokrywy lawy. Skały: węglanowe utwory (występują w Tatrach, Pieninach, rejon Opala).
MASOWE WYMIERANIE z przełomu ery mezozoicznej i kenozoicznej (przełom kredy i trzeciorzędu).
W wyniku tego wymierania wyginęły wszystkie gatunki dinozaurów, wielkie gady morskie a także amonity i inne zwierzęta morskie oraz niektóre zwierzęta lądowe. Przyczyną tego wymierania były zmiany środowiska naturalnego jakie zaszły w wyniku uderzenia planetoidy w powierzchnię Ziemi (średnica planetoidy 10 km).
Dowody:
- istnienie krateru (półwysep Jukatan), średnica krateru 200-300 km
- wykrycie tzw. anomalii irydowej: osady z pogranicza kredy i trzeciorzędu zawierają wysoką domieszkę irydu. Iryd jest pierwiastkiem rzadkim w skorupie ziemskiej, a częstym w meteorytach.
- występowanie w kraterze i okolicach skał tworzących się w warunkach ekstremalnych temperatur i ciśnienia.
Mechanizm wielkiego wymierania:
Uderzenie planetoidy spowodowało wzniecenie potężnej ilości pyłu, który przedostał się do atmosfery i tam uległ zawieszeniu na długi okres. Jednocześnie w wyniku powstających pożarów do atmosfery przedostały się także znaczące ilości popiołów. W rezultacie nastąpiło ograniczenie ilości promieniowania słonecznego dochodzącego do powierzchni Ziemi co spowodowało zakłócenie procesu fotosyntezy i masowe obumieranie roślin. Nastąpił również znaczący spadek temperatur.
Teoria ta stworzona została przez braci Alvarez, jest powszechnie akceptowana.
EDIT: Jednak proszę nie usuwać. Przepraszam, że robię kłopot ale udało mi się wybrnąć z tej sytuacji.
