Dlaczego na świecie większość ludzi jest wierzących? Dlaczego najwięcej oficjalnych wyznawców ma religia katolicka? Odpowiedź jest banalna. Jest tak dlatego, że to właśnie większość ludzi jest wierzących i dlatego, że większość ludzi to katolicy! Im więcej ludzi jest wierzących, tym większe istnieje prawdopodobieństwo, że nowo narodzony człowiek wychowa się w rodzinie chrześcijańskiej i sam w przyszłości będzie chrześcijaninem, ponieważ mało kto zastanawia się nad tym, w co właściwie wierzy.
Podam teraz krótki przepis na to, jak stworzyć dobrą religię.
Po pierwsze: Człowiek ma pewne wrodzone potrzeby, które musi zaspokoić. Są to między innymi: poczucie bezpieczeństwa, tolerancji, przynależności do grupy, szacunku, zrozumienia i miłości. Dobra religia powinna gwarantować swoim owieczkom zaspokojenie tych potrzeb.
Po drugie: Religia powinna mieć w sobie coś tajemniczego i misternego. Sromotnym błędem katolików było zezwolenie na przetłumaczenie Pisma Świętego na języki narodowe. W ten sposób religia katolicka straciła wielu cennych wyznawców, którzy przeczytali tą księgę... Nie trzeba być specjalnie inteligentnym żeby zauważyć, że cała ta ideologia nie trzyma się kupy. To, że wiara katolicka jest zaspawaną kupką plastrów, klejów i spinaczy nie powinno budzić wątpliwości. Nawet Bóg w Piśmie Świętym sam sobie przeczy zabraniając ludziom zabijać, a potem karząc Izraelitom wycinać w pień prawowitych mieszkańców ziemi obiecanej.
Po trzecie: Kapłani danej religii powinni być porządnymi, wykształconymi ludźmi, którzy sprawiają wrażenie, że wiedzą o czym mówią. Dla przeciętnego człowieka to bardzo ważne. Jeśli Janowi Kowalskiemu nie spodoba się ksiądz, to nie będzie on chodził do kościoła. Jan Kowalski nie interesuje się Bogiem, ale wspólnotą kościelną. Zły kapłan potrafi zepsuć frekwencję.
Po czwarte: Do kościoła powinny chodzić ładne dziewczyny. Wielu młodych mężczyzn chodzi co niedzielę do kościoła właśnie po to aby pooglądać sobie panienki.
Po piąte: Małe dzieci przyjmują za prawdę wszystko, co im się wciśnie. Można nimi łatwo manipulować. Wniosek: należy szczególną uwagę misjonarską skupić na najmłodszych.
Po szóste: Człowiek łatwo się przyzwyczaja, natomiast trudniej mu się odzwyczaić. Jeśli misjonarzowi uda się zasadzić ziarno wiary w młodym umyśle, może mieć duże szanse na to, że poszkodowany będzie chodził do kościoła przez całe życie, nawet nie wiedząc po co.
Po siódme: Grzechy powinny być oczywiste. Zamiast mówić na lekcji religii o masturbacji lub onanizmie, wystarczy tylko sprytnie ułożyć kombinację odpowiednich słów i już mówi się o samogwałcie. Każde dziecko wie przecież, że gwałt to nic dobrego. A teraz jak ksiądz zapyta czy samogwałt jest zły, to odpowiedź nasuwa się sama na język.
Po ósme: Trzeba zrzucić z człowieka ciężar odpowiedzialności za jego życie i zniewolić go. W tym celu dobra religia powinna mieć gotowe pseudo-odpowiedzi na każde pytanie. Mogą one być nawet wyssane z palca i zupełnie nie na temat, ale najważniejsze aby łatwo wpadały w ucho i pięknie brzmiały. Dobry frazes uspokoi iskierkę niepewności. Nie można przecież dopuścić aby człowiek miał jakiekolwiek wątpliwości w słuszność swojej wiary, nawet jeśli są one uzasadnione.
Po dziewiąte: Religia musi mieć przecież coś, w co ludzie będą wierzyć. Najlepiej żeby takie bóstwo spełniało modlitwy, opiekowało się swoimi wyznawcami oraz było bardzo potężne, tzn. miało moc czynienia cudów, niszczenia grzeszników, niewiernych i innych bóstw. Prośby do bóstwa nie muszą się spełniać. Do podtrzymania wiary wystarczy, że spełni się przypadkiem jedna tysiąc.
Po dziesiąte: Ludzie muszą mieć motywację do przestrzegania boskich praw. Trzeba więc wymyślić piekło i niebo. W ten sposób mówi się dziecku, że go Bozia ukaże jak będzie niegrzeczne i mamy łobuza z głowy.
Jak widać, katolicy stosują się całkiem nieźle do moich propagandowych zaleceń. Powyższe dziesięć składników religii można traktować jak swego rodzaju test. Jeśli jesteś człowiekiem wierzącym, to zastanów się czy przypadkiem nie zwracasz uwagi na któryś z nich. Dla prawdziwie wierzącego człowieka żaden z przedstawionych przeze mnie punktów nie ma znaczenia. Wiara mądrej osoby jest niezależna od miejsca jej urodzenia i środowiska, w którym się ona wychowała. Dla człowieka myślącego najważniejsza jest prawdziwość wiary i zawsze będzie się on starał ją odnaleźć aż do skutku.
