1. Skoro Atlantyda rzekomo nie istnieje, to, w takim razie, o czym pisał Platon? Atlantydę opisał jako pierwszy z autorów starożytnych. Jako źródło podał ustną tradycję przechowywaną w ateńskim rodzie Solona, który miał usłyszeć tę historię od egipskich kapłanów. W dialogu Timajos czytamy o wspaniałym królestwie położonym na wyspie większej od Libii (Prowincji Afryka) i Azji razem wziętych, która znajdowała się za Słupami Heraklesa (Gibraltarem). Królestwo to władało również okolicznymi krainami i dążyło do dalszych podbojów, ale zostało powstrzymane przez walecznych przodków Ateńczyków. Nadszedł jednak jego niespodziewany kres: przyszły straszne trzęsienia ziemi i potopy, a wyspa Atlantyda zanurzyła się pod powierzchnię morza i zniknęła. Miało się to zdarzyć w IX tysiącleciu p.n.e. W innym dialogu (Krytias) Platon opisuje ukształtowanie terenu, architekturę, ustrój polityczny i bogactwa Atlantydy. Miała to być ziemia obfitująca w drewno, metale szlachetne i diamenty, które występowały tak powszechnie jak drzewa owocowe, warzywa i zioła. Wysokie góry chroniły mieszkańców przed mroźnymi północnymi wiatrami. Na łąkach, wśród strumieni i jezior pasły się ogromne stada oswojonych i dzikich zwierząt. Wyspa była podzielona na dziesięć prowincji. Każdą z nich rządził w harmonii i pokoju król. Podczas podziału świata między bogów Atlantyda przypadła Posejdonowi. Pragnąc uczynić Atlantydę bezpieczną, otoczył ją koncentrycznymi wałami obronnymi i fosami. Atlantydzi (potomkowie Posejdona i kobiety o imieniu Klejto) w oparciu o te fortyfikacje zbudowali wspaniałe miasto. Na wzgórzu postawili królewski pałac ze świątynią Posejdona w środku. Była ona otoczona złotymi murami i wyłożona srebrem. W jej wnętrzu znajdował się złoty posąg boga powożącego rydwanem ciągniętym przez sześć skrzydlatych koni. W mieście znajdowały się liczne świątynie, tereny wypoczynkowe oraz tor wyścigów konnych. Zimne i gorące źródła zasilały zbiorniki wody pitnej i łaźnie. W porcie stały rzędy doskonale wyposażonych, gotowych do rejsu trirem. Platon pisze takżę, że na Atlantydzie żyły zwierzęta, które mają największy wzrost i najwięcej zjadają. Wszyscy komentatorzy „Timajosa” i „Kritiasa” od razu twierdzą, że mowa jest oczywiście o słoniach i przechodzą ponad tym faktem do porządku dziennego.A to jest błąd.Czy to nie jest dziwne, że Egipski kapłan z siriadzkiego Sais, który opowiadał o Atlantydzie mędrcowi Solonowi, a ten Platonowi używa tak skomplikowanego określenia, by nazwać zwierzę, które wszyscy trzej na pewno znali? Dla nas to jest bardzo dziwne. Przecież Platon mógł Kritiasowi Młodszemu powiedzieć po prostu „na Atlantydzie żyły także m.in. słonie” – nieprawdaż? Ale nie – on powiedział „zwierzęta, które mają największy wzrost i najwięcej zjadają” – właśnie tak.To oczywiste – nie chodziło tutaj o słonia afrykańskiego – Loxodonta africana czy słonia indyjskiego – Elaphas maximus albo legendarnego leśnego słonia karłowatego – ale o największego słonia wszech czasów – o mamuta – Mammonth (Elaphas) primigenius! Mamut musiał pożreć codziennie około 160-200 kg trawy, by móc utrzymać się w dobrej formie. Zaś masa jego ciała mogła sięgać do 12 i więcej ton. Dorosły mamut mierzył 5-6 m w kłębie, a więc miał największy wzrost wśród zwierząt lądowych! Mógł to być równie dobrze jakiś przedstawiciel trzeciorzędowych Dinotheriae (dinoteriów), pierwotnych trąbowców, ale nie były one tak duże, jak mamuty. Mogły to także być mastodonty, które też zaliczają się do trąbowców. Znany amerykański autor Peter D. Ward twierdzi w swych pracach, że tzw. mega-fauna Trzeciorzędu została wymordowana przez ludzi. To prawda, ale nie cała, bowiem wiele wskazuje na to, że ogromne leniwce patagońskie – Neomylodony i szczerbaki były traktowane przez ludzi, jak zwierzęta hodowlane – o czym pisze m.in. prof. Bernard Huevelmans. Tak zatem ogromne ssaki mogły być traktowane na Atlantydzie, jako bydło domowe!... Nie mówiąc już o tym, że ten fakt rozwala w gruzy wizje pisarzy takich, jak C. Auel, J. Rosny’ego Starszego, sir Arthura Conan Doyle’a, W. Obruczewa, E. Štoicha i wielu innych, którzy pisali m.in. o światach zaginionych i ssaczej mega-faunie Trzeciorzędu i Czwartorzędu.Implikacje tego faktu są ważkie. Wychodzi na to, że nie uczeni, ale angielska pisarka Edith Nesbit miała rację, kiedy umieściła mamuty wśród fauny Atlantydy . Oznacza to, że Atlantyda mogła istnieć 12.000 lat temu, na co dowodem są zasiedlające je mamuty – i to na średnich oraz wysokich szerokościach geograficznych! Oba warunki są spełnione na wysokości Wysp Brytyjskich. Ani Egipcjanie, ani obaj Grecy nie mogli spotkać się z mamutami w IV w p.n.e. – stąd ta skomplikowana nazwa zwierzęcia w ich relacjach przypominających powieść szkatułową. A to oznacza, że o mamutach mogli się oni dowiedzieć tylko i wyłącznie z relacji o Atlantydzie spisanej już po jej zatonięciu w wodach Oceanu Atlantyckiego, bo z Europy nie mogli mieć żadnych danych na temat tych zwierząt. Ich kości uznawali – a jakże! – za kości Tytanów, Gigantów i Cyklopów. To już nie jest poszlaka, ale dowód wprost na istnienie Atlantydy. A oto i to, co Platon napisał: "Pisma nasze mówią, jak wielką niegdyś potęgę wasze złamało państwo. Szła z zewnątrz, z Morza Atlantyckiego. Wtedy to morze było dostępne dla okrętów. Bo miało wyspę przed wejściem, które wy nazywacie Słupami Heraklesa.. Ci, którzy wtedy podróżowali, mieli z niej przejście do innych wysp. A z wysp była droga do całego lądu, leżącego naprzeciw, który ogranicza tamto prawdziwe morze... Otóż na tej wyspie, na Atlantydzie, powstało wielkie i podziwu godne mocarstwo pod rządami królów, władając nad całą wyspą i nad wieloma innymi wyspami i częściami i lądu stałego... Później przyszły straszne trzęsienia ziemi i potopy i nadszedł dzień jeden i jedna noc okropna... wyspa Atlantyda tak samo zanurzyła się pod powierzchnią morza i znikneła..."
2. Egipcjanie w swoich kronikach opisywali bitwy z ateńczykami i atlantydami. Wszyscy nie mogli nagle dostać omam więc jacyś Atlantydzi walczyć tam musieli. Egipcjanie wspomnieli również, że obie te cywilizacje zginęły podczas wielkiej katastrofy, jaka wydarzyła się w tamtych czasach.
3. Ptaki także przemawiają za istnieniem Atlantydy. Przykład? Coroczny powrót ptaków z Europy do Ameryki Środkowej zatrzymuje w jednym miejscu duże grupy ptaków na Oceanie Atlantyckim. Naukowcy przypuszczają, że te ptaki posiadają ciągle pamięć lądu. Odpoczywały na nim zawsze kiedy odbywały swoją wędrówkę.
4. Archeologów zaszokowały szkielety ludzkie znalezione na Ziemi, od 8 do 12 stóp wysokości. Hiszpańscy najeźdźcy na kontynent amerykański pozostawili zapiski, że bardzo wysocy, dziwni blondyni o niebieskich oczach biegali po górach Andach i zawiadamiali mieszkańców o najeźdźcach. Naukowcy wysuwali hipotezę jakoby człowiek już wcześniej manipulował w genetyce i stworzył takiego człowieka do własnych celów jako robotnika.
Biblia wspomina najwyższego człowieka, Goliata o wzroście sześć łokci i piędz. Według obliczeń dzisiejszych naukowców miał w przybliżeniu ok 11 stóp wysokości. Najwyższym mężczyzną na świecie żyjącym w XX wieku był Robert Wadlow z Ilinois, zmarł 1940 roku, miał 2,71 m ( 8 ft 11 in) wysokości. Obecnie żyje na świecie, na Ukrainie Leonid Stadnyk, uchodzi za najwyższego na świecie. Ma 2,54m ( 8 ft 4 in) wysokości. a według przekazów Atlantydzi byli bardzo wysocy.
5. W awiązaniu do starych map ukazujących Atlantydę i porównaiu dawnej lini brzegowej z tą obecną, udało mi się uzyskać dokładną lokalizację geograficzną Atlantydy.Oczywiście nie jest ona na 100% pewna, to ujawnią dopiero badania, jednakże nadaje się na pozycję startową.
Jeżeli ktoś znajdzie jakiekolwieg dowody za lub przeciw, niech pisze.
edycja:
ultimate
