Szukam pomocy. Może ktoś z was pomoże mi coś zrozumieć albo cokolwiek... Liczę się z kpiną. Postaram się streścić jak tylko mogę.
Kobiety od strony babki zawsze miały styczność z różnymi zjawiskami. Ja byłam raczej czarną owcą w rodzinie, bo od dziecka przyciągałam "zło". Budziłam się o 3-ciej, czasem 3:30. Wiem, tzw. "filmowa" godzina... Budziły mnie szepty nad uchem, później krzyki, strach, dotyk.
Uciekałam z pokoju i usypiałam w łazience albo wychodziłam z niej jak świtało. Mama tłumaczyła, że wymyślam jakby była ślepa na to co się działo. Dopiero gdy chciała wejść do pokoju i chwyciła za rozżarzoną klamkę -przekonała się, że nie kłamałam.
Dorastając przyzwyczaiłam się do czegoś co nazwę "to". "To" było zawsze przy mnie, gdy traciłam ochotę do życia. Nawet stało się bliskie. Ostrzegano mnie przed tym. Nie posłuchałam... "To" zaczęło uprzykrzać życie osobom, na których mi zależało. Wtedy jeszcze nie znałam ich od drugiej strony... Po pewnym czasie okazywali się fałszywi lub mnie krzywdzili.
Nie wywoływałam niczego, żadnych duchów, demonów itp. Streszczając...
W przeszłości dopadł mnie okres, w którym nie działo się za dobrze. Przez te wszystkie zjawiska straciłam znajomych, bali się mnie odwiedzać. Odbiło się też na zdrowiu osoby, z którą wtedy byłam. W skrócie -byłam przyzwyczajona do dziwactw, ta osoba starała się to pojąć. Jakoś to było dopóki nie zaczął się koszmar. Nocami obecność tego czegoś nasilała się. Budził mnie zgrzyt pazurów na szkle, warczenie, nieprzyjemny dotyk, dziwny, głuchy dźwięk drżenia, czasem sapanie i liźnięcie po policzku, zapach. To nie była żadna dusza, która czymś trzaśnie, przejdzie po pokoju, dotknie itp.
Zaczęłam odczuwać przed tym strach. Już nie było "bliskie". Przerażało. Czułam się obserwowana, do dziś staram się nie sterczeć długo przed lustrem. Znalazło sobie kozła ofiarnego -osobę, z którą wtedy byłam. Zaczęło atakować. Może to śmieszne, ale ślady wyglądały jakby ktoś miał zęby jak pirania. Okrągłe rany nie były głębokie. Pogryzło ramię i nogę. Później zaczęły się drapania, siniaki. Którejś nocy oberwało się też mi. Silne uderzenie w klatkę piersiową. Te uderzenia zdarzały się tylko czasami, kiedy zbyt dużo czasu spędzałam z tamtą osobą. Miałam wrażenie, że się wścieka gdy ten człowiek przebywał w mieszkaniu i wyglądało to na karę. Którejś nocy mogę powiedzieć, że dokonało gwałtu. Wiem, brzmi to absurdalnie... Bolały mnie wszystkie kości, wszystko i pamiętam każdy szczegół... W każdym razie zostałam sama. Tamta osoba mnie tylko zwodziła i kiedy się dowiedziałam i odeszłam-"to" nieco się uspokoiło. Jedna z ciotek chciała poświęcić mieszkanie. Nie pozwoliłam. "To" potrafiło rzucić figurką Świętych w kogokolwiek. Czasem próbowało mnie nastraszyć np. nagle coś w wersalce zaczęło się szamotać. Jakby ktoś związał wściekłego kota i wrzucił do pudła. Zawsze po wizycie kogoś, kto "temu" nie pasował. Lubiło zabawy w pukanie. Zapukało, odpukał ktoś, "to" odpukało tak samo a kiedy się znudziło -walnęło z hukiem i cisza. Rozrzucało ciuchy z szafy. Raz byłam świadkiem jak ta zabita gwoźdźmi szafa sama się otworzyła i wywaliło wszystkie ciuchy. Chwyciłam za telefon i zrobiłam zdjęcia, przesłałam je facetowi z Holandii do analizy. Dopiero wtedy zauważyłam, że na zdjęciu uchwyciłam coś. Było podobne do tego, co dostrzegłam podczas "gwałtu"... Mniejsza... Nie poradziłam sobie i wylądowałam w szpitalu. Lekarze stwierdzili, że to tylko depresja i poza tym jestem zdrową psychicznie osobą.
Wróciłam. Ostatni raz nastraszyło mnie na parkingu. Powoli zaczęłam zmieniać nastawienie do "tego". Zaczęłam się wściekać na "to" a po czasie stałam się obojętna. I o dziwo "to" ustało gdy całkowicie odcięłam się od ludzi. Cieszyłam się spokojem, przestałam reagować na "duchy", choć gdziekolwiek bym nie poszła, one po prostu były. Udawałam, że niczego nie ma, że nic innego nie istnieje.
Przechodząc do sedna...
Kilka dobrych lat był spokój, wyprowadziłam się z tamtego mieszkania, mieszkam z kimś i znów zaczął się problem. Ta osoba wie niewiele o tym co się działo i nie za bardzo wierzyła w takie rzeczy. Do tego tygodnia.
Od jakiegoś czasu znowu się budzę. Znowu godzina po 3-ciej. Przechadza się po mieszkaniu, strąca różne rzeczy, tłucze butelki, których nie ma, otworzyło drzwi balkonowe, które nie łatwo otworzyć. Sądziłam, że to ktoś z "odwiedzających", ale nie... Nie wiem czy jest jakiś związek z tym, ale którejś nocy jakiś pies wył przez ten czas, w którym działy się te rzeczy z balkonem. Myślę, że "To" chyba powróciło... Człowiek, z którym jestem powiedział, że go "to" budzi, że słyszy dziwne stąpanie, czuje jak staje przy łóżku i gapi się na niego. Nie widzi "tego". Czyli to samo co czuję ja. Zaczęło się odkąd ten człowiek nieco mnie skrzywdził. Wybaczyłam i nie czuję żalu. Przedwczoraj wrócił do domu i zapytał czy widziałam sąsiadkę, której nie lubimy, bo pierwszy raz była dla niego miła i rozmawiali przed budynkiem. Odpowiedziałam, że jak mogłam ją widzieć, skoro byłam w mieszkaniu a on, że przecież stałam w oknie w kuchni i podnosiłam żaluzję... I nie wiedział czy mu macham czy tylko się patrzę... Zapytałam go czy aby na pewno nie pomylił okien, bo w naszych nie da się odsłonić żaluzji, okna są stare a żaluzje są wewnątrz... I na pewno nie byłam w kuchni... Zgłupiał i wyszedł na dwór sprawdzić. Nie pomylił się, to było nasze okno. Zapytałam kogo widział, odpowiedział, że osoby nie dostrzegł, no ale kto inny mógłby być jak nie ja? Boję się, że to co się dzieje to powrót tego czegoś złego... Boję się, że znowu się zacznie, że znowu będą ataki na osobę, z którą jestem. Nie chcę żeby stała się mu krzywda. Wczoraj był jakiś przestraszony, twierdzi że "coś" za nim chodziło po korytarzu, że czuje się obserwowany. Widzę po nim, że jest zestresowany, nerwowy. To nie człowiek, którego łatwo przestraszyć a teraz najmniejszy szmer zaczął stawiać go na nogi... Nawet sąsiadowi się oberwało. Krzyknął na niewinnego człowieka, bo się wystraszył, bo go nie zauważył...
Nie wiem co mam robić, nie wiem nawet do kogo się zwrócić o jakąś pomoc i czy warto? W każdym razie czymkolwiek "to" jest, skupia się teraz na nim... Nie wiem jak się tego pozbyć. Może to problem tkwi we mnie a nie w "czymś"? A może to akurat nie "to", tylko ktoś, kogo nie mogę jeszcze zobrazować? Nie wiem już... Nie wyszło mi to streszczenie...
