Poniższy artykuł może was zaciekawić i zachęcam do przeczytania go
.Czy silnik zasilany czarną dziurą może istnieć?
Choć wydaje się to nieprawdopodobne, w roku 2009 dwóch amerykańskich naukowców - Louis Crane i Shawn Westermoreland z Uniwersytetu Stanowego w Kansas - zaproponowało użycie czarnych dziur jako paliwa. Według nich technologia tworzenia sztucznych obiektów tego typu nie wykraczałaby poza granice fizyki i techniki.
Uczeni wyliczyli, że czarna dziura o masie miliona ton i o promieniu mniejszym niż promień atomu, może być stworzona w ciągu jednego roku. Im mniejszy jest taki obiekt, tym więcej energii może dostarczyć.
Jak stworzyć sztuczną czarną dziurę?
Crane i Westermoreland zaproponowali zbudowanie na orbicie oddalonej milion kilometrów od powierzchni Słońca panelu słonecznego o powierzchni wielkości Polski, który przez rok zgromadziłby ogromną ilość energii. Następnie byłaby ona dostarczana za pomocą sferycznie zbieżnych laserów gamma w miejsce koncentracji kuli energii, która zapadłaby się pod wpływem własnej grawitacji. W efekcie takich zabiegów powstałaby czarna dziura.
Wbrew pozorom mały obiekt tego typu jest mniej niebezpieczny i nie tak trudny do okiełznania jak ogromna ilość antymaterii, którą można by również wykorzystać jako źródło napędu przyszłych statków kosmicznych.
Jak działa napęd na czarne dziury?
Wiele zależy od tego, jak daleko chcemy podróżować. W przypadku daleko dystansowych lotów należy użyć większych, ale słabszych dziur, natomiast w przypadku przelotu na bliższe odległości – mniejszych i zarazem silniejszych.
Jedną z metod użycia czarnej dziury jako napędu jest umieszczenie jej w ogniskowej parabolicznego reflektora przymocowanego do statku, dzięki czemu stworzy się ciąg, który odpowiadałby za ruch.
Istnieje jeszcze inny, prostszy sposób, ale jest on mniej wydajny. Wysokoenergetyczne promieniowanie gamma tryskające z małej czarnej dziury może zostać zamienione na pary elektronów i pozytonów, które następnie w silnym polu elektromagnetycznym ulegałyby kolimacji, czyli przetwarzaniu na wiązki równoległe i opuszczałyby silnik mocnym strumieniem nadając statkowi pęd.
Nie wszyscy naukowcy zgadzają się z powyższymi pomysłami, ponieważ czarne dziury Schwarzschilda nie promieniują wiązkami gamma. A nie jest pewne czy samo promieniowanie Hawkinga może zapewnić wystarczającą ilość energii dla statku.
Co będzie kiedy życie czarnej dziury dobiegnie kresu?
Czarne dziury, jak każdy obiekt we wszechświecie, mają także ustalony czas „życia”. Problemem jest to, że u jego kresu taki obiekt z dużym prawdopodobieństwem po prostu eksploduje. Na Ziemi taki wybuch mógłby być sporym problemem, ale w kosmosie można łatwo zminimalizować ryzyko wystąpienia poważnych szkód. Wystarczy umieścić taką umierającą czarną dziurę w odległości 1 AU (jednostki astronomicznej) od najbliższych ważnych obiektów, tak aby eksplozja im nie zagrażała. Jak przy pomocy „spalin” znaleźć obcych?
Naukowcy zaproponowali, aby przeszukując niebo zwrócić baczną uwagę na zwiększone promieniowanie gamma, które mogłoby pochodzić ze „spalin” obcego statku kosmicznego. Dodatkowo, skoro czarne dziury emitują fale grawitacyjne o wysokiej częstotliwości to detektor zbudowany przez SETI mógłby skupić się właśnie na ich wyłapywaniu. Potwierdzenie istnienia tego typu fal byłoby dowodem na istnienie obcych zaawansowanych technicznie cywilizacji.
źródło: odkrywcy.pl
