Miałam o tym napisać wcześniej, ale jakoś nie miałam ani czasu, ani weny ani okazji.
Wydarzenia, które zaraz opiszę miały miejsce 28 i 29 maja bieżącego roku.
Zaczęło się wszystko mniej więcej w okolicach północy z 28 na 29 maja. Pierwsze, co przykuło moją uwagę to pies mojego chłopaka [mój chłopak był wówczas w pracy], który niespokojnie kręcił się po pokoju. Oczy mu błyszczały, chodził po całym pokoju i warczał. Mówiłam do niego, ale on nadal tak robił. Potem mu przeszło i jakby nigdy nic położył się obok mnie na łóżku. Oglądałam na kompie film, gdy nagle w kuchni włączyło się głośno radio. Przeraziłam się, nie wiedziałam czy wyjść je wyłączyć, czy nie. W końcu zdobyłam się na odwagę i poszłam je wyłączyć. W między czasie coś dziwnego "działo się" z moim chłopakiem [który był w pracy od godziny 22 do 7 rano]. Wysyłał mi chaotyczne wiadomości w ogóle nie składne. Nie dość, że wyrazy były nie po kolei to jeszcze w słowach były literówki i w ogóle litery były pomieszane. I co pisałam do niego, żeby mi napisał jeszcze raz, bo go nie rozumiem, odpowiedzi były jeszcze bardziej chaotyczne. Niestety nie zacytuję Wam ich teraz, bo już nie mam tych smsów. Dwa smsy zrozumiałam. 1 to "Do rana kochanie." - Oczywiście napisane to było tak jak wcześniej wspomniałam - chaotycznie.
Z drugiego smsa wywnioskowałam tylko, że ktoś na Niego patrzy i, że nie może teraz ze mną pisać. Reszty smsów nie zrozumiałam.
Z wielkimi nerwami, ale zasnęłam. Obudziłam się nad ranem i po godzinie 3 mój chłopak wysłał mi smsy, że się strasznie boi, że nigdy się jeszcze tak nie bał. Gdy napisałam mu, czego się boi powiedział mi, że opowie mi rano jak wróci. I całe szczęście, że tak zrobił, bo gdyby mi napisał od razu to chyba bym już oka nie zmrużyła.
Chłopak wrócił z nocki, na moich oczach ustawił na telefonie budzik na godzinę 11:10 i poszedł spać. Ja posprzątałam w domu i postanowiłam wyjść z psem. Mogło być tak przed godziną 10. Wyszłam z psem, chodzimy po podwórku i nagle zobaczyłam, że drzwi od domu się otworzyły. Myślałam, że to mój chłopak wstał, więc podeszłam bliżej, zaglądam do domu, a on śpi... Wystraszyłam się i powiedziałam do psa:"Jakby co to pamiętaj, żeby mnie bronić."
Zrobiłam kawę sobie i chłopakowi, bo już zbliżała się godzina 11. I tak czekam aż mu budzik zadzwoni, mogła być tak 11:08, gdy poszłam Go sama obudzić. W międzyczasie wzięłam jego telefon, patrzę, a tam wszystkie alarmy pousuwane. Byłam zdziwiona. Obudziłam chłopaka. Nie chciał mi powiedzieć, co takiego go w nocy wystraszyło. Poszedł do łazienki i zaraz jak wchodził światło przygasło. Wrócił, ja opowiedziałam mu o wszystkim, co mnie spotkało, a on mi opowiedział, że w nocy przez jakiś czas widział przed swoimi oczami takie straszne "zjawy", których nie potrafi opisać. Mówił, że wie, że były to osoby nieżywe, ale że nie wie co dokładnie widział. Mówił, że nadal się boi jak o tym mówi, oraz że starał się czymś zająć, żeby ich nie widzieć, ale i tak je widział. Mówi, że gdy zobaczył smsy jakie do mnie wypisywał w nocy był szoku, że były takie nieskładne.
Czemu o tym wszystkim piszę? Jestem ciekawa Waszych opinii na temat tych "zjawisk".
