Jak każdemu (albo prawie każdemu) wiadomo, z Biblii zostało usuniętych wiele elementów (czyt. Ewangelii). Jedną z takowych jest Ew. Barnaby, która aktualnie leży w bibliotekach Watykanu. Zamieszczam pewien artykuł na ten temat.
Ewangelia Barnaby
Barnaba urodził się na Cyprze, był Żydem i nosił imię Józef. Należał do pierwszych, którzy uwierzyli Jezusowi w jego proroczą misję, zajmował też ważne miejsce wśród apostołów. Został obdarzony przydomkiem Barnaba, co oznacza „dający rady, zachęcający do dobra.” Uznany jest też przez świat chrześcijański za wielkiego świętego, który wraz z Pawłem uczestniczył w podróżach misyjnych. Każdego roku 11czerwca obchodzi się jego imieniny. Barnaba wszystko to, co usłyszał i nauczył się od św.Jezusa nie dokonując żadnych zmian spisał. Ta Ewangelia wraz z pozostałymi w pierwszych trzystu latach była rozpowszechniana i głoszona. W roku 325 na Ekumenicznym Konsylium w Nicei podjęto decyzję zniszczenia wszystkich Ewangelii w j.hebrajskim. Ewangelia Barnaby została również zniszczona, ponieważ wydano rozkaz, że ten, kto będzie posiadał lub czytał inną oprócz zezwolonych czterech Ewangelii (Marka, Mateusza, Jana, Łukasza) zostanie ukarany karą śmierci. Ewangelie te zostały przetłumaczone na j.łaciński. Ewangelia Barnaby nagle zniknęła. Jednak w roku 383 Papież Damasus stał się przypadkiem właścicielem jednego z pozostałych egzemplarzy Ewangelii Barnaby i schował ją w Bibliotece Papieskiej.W roku 993/1585 znalazł ją tam przyjaciel Papieża Sextusa Fra Marino. Ta Ewangelia zainteresowała go bardzo, ponieważ znany chrześcijański duchowny Ireneusz (130-200) najprawdopodobniej w roku 160 głosił, że „Bóg jest jeden i Jezus nie jest synem Boga” i uważał, że Paweł wprowadził do zasad wiary chrześcijańskiej błędne wierzenie w trójcę lub w trzech bogów pod wpływem rzymskiego wielobóstwa. W swojej krytyce jako świadectwo wskazywał Ewangelię Barnaby, która objawiała, że Bóg jest jeden. Wiedzący o tym Fra Marino przeczytał bardzo dokładnie Ewangelię Barnaby i najprawdopodobniej w latach 1585-1590 przetłumaczył ją na j.włoski. Ten rękopis po zmianie wielu właścicieli znalazł się w końcu w posiadaniu doradcy Króla Prusji Cramera. W roku 1120/1713 sprezentował on ten drogocenny rękopis Księciu Eugene de Savoie (1663-1736), który w owym czasie zyskał wielką popularność po pokonaniu Turków pod Zentą odbierając od nich Węgry i zdobywając twierdzę Belgrad. Po jego śmierci w roku 1738 Ewangelia Barnaby została przeniesiona wraz z prywatną biblioteką Księcia Eugene de Savoie do Królewskiej Biblioteki w Wiedniu (Hofbibliothek).
Po raz pierwszy w tej bibliotece włoskie tłumaczenie Ewangelii Barnaby znalazło dwóch Anglików, Pan i Pani Ragg. Przetłumaczyli je na j.angielski. W roku 1325/1907 w Oxfordzie to angielskie tłumaczenie zostało wydrukowane. Jednak i te tłumaczenia w tajemniczy sposób zniknęły. Z pozostałych dwóch tłumaczeń jedno znajduje się w Muzeum Brytyjskim, a drugie w Waszyngtońskiej Kongresowej Bibliotece w USA. Po wielu staraniach udało się w roku 1973 ponownie wydrukować to tłumaczenie w j.angielskim. Poniżej znajdują się fragmenty pochodzące z tego tekstu:
Ewangelia Barnaby, rozdział 70.: „Jezus był bardzo zły na Piotra, który powiedział do niego, że jest on synem Boga. Skarcił go i powiedział mu: Idź precz, odsuń się ode mnie! Ty jesteś szatanem i chcesz mi uczynić zło. Potem zwrócił się do swoich Apostołów mówiąc: Szkoda tych, co do mnie w ten sposób się zwracają! Bóg nakazał mi ich przekląć.”
Z rozdz.71.: „Ja nikomu grzechów nie wybaczę. Tylko Bóg wybaczy.”
Z rozdz.72.: „Przyszedłem na świat, by przygotować drogę Prorokowi, który przyniesie na ziemię pozdrowienie Wielkiego Boga. Bądźcie jednak ostrożni! Do jego przyjścia nie dajcie się oszukać, ponieważ powstanie wielu fałszywych proroków, którzy biorąc moje słowa sfałszują moją Ewangelię. Na pytanie Andrzeja: Czy możesz opisać nam znaki, jakimi będzie obdarzony ten Prorok? odpowiedział: Ten Prorok nie przyjdzie w waszych czasach. Przyjdzie po was kilka lat później, gdy moja Ewangelia zostanie sfałszowana, w czasie, gdy liczba prawdziwych wierzących nie przekroczy 30 osób. Wtedy to Wzniosły Bóg pożałuje ludzi i ześle im swego wysłannika. Nad jego głową będzie się znajdowała zawsze biała chmura. Będzie on bardzo mocny, zniszczy bożki i ukarze bałwochwalców. Dzięki niemu ludzie poznają Boga, będą go czcić i również poznają w rzeczywistości mnie, kim byłem. Zemści się na tych, co o mnie mówili inaczej niż jako o człowieku.”
Z rozdz.96.: „Bóg, w którego obecności jest mój duch, jest żywy. Nie jestem Mesjaszem, który jest oczekiwany przez cały świat, o którym został poinformowany Prorok Abraham przez Boga, który przyjdzie z jego pokolenia. Potem, gdy opuszczę świat, to szatan będzie przekonywać wszystkich o tym, że ja jestem Bogiem lub synem Boga. Te przeklęte intrygi od nowa odżyją. Moje słowa i wiara zostaną do tego stopnia zmienione, że pozostanie prawidłowo wierzących 30 osób albo nikt. Wtedy to Bóg zlituje się nad ludźmi i ześle prawdziwego Mesjasza, Swojego Proroka, dla którego On wszystko stworzył. Ten Prorok przyjdzie z południa. Będzie posiadał wielką moc. Powali bożki, zlikwiduje bałwochwalstwo, da koniec panowaniu szatana nad ludźmi. Wybawienie Boga dotrze razem z nim do wierzących i ci, którzy uwierzą w jego słowa, zostaną obdarzeni przeróżnymi darami.”
Z rozdz.97.: „Na pytanie jasnowidza: Jakie imię będzie nosił ten Mesjasz, o którym mówisz i jakie są znaki jego przyjścia? Jezus odpowiedział w ten sposób: Piękność imiena Mesjasza jest warta podziwu. Gdy Bóg stworzył Jego ducha, to obdarzył Go tym imieniem i gdy osadził Go w niebiańskim przepychu, to powiedział: Poczekaj, Pocieszycielu! Ze względu na Ciebie stworzę Raj, świat i wiele stworzeń. Sprezentuję je Tobie. Kto Ciebie będzie cenił, tego ja będę cenił. Kto będzie Ciebie przeklinał, ten będzie przeze mnie przeklęty. Ja Ciebie wysyłam na ziemię jako mojego Proroka, ratownika (wybawcę). Twoje słowa będą tylko prawdą. Ziemia i niebo może zniknąć, jednak Twoja wiara będzie nieskończona. Jego świętym imieniem jest imię Pocieszyciel. Na to zebrany wokoło Jezusa lud podnosząc głos zaczął wołać: Pocieszycielu, szybko przyjdź, by uratować świat!”
Pocieszyciel - po arabsku brzmi Ahmed - od tego pochodzi imię Muhammed
Z rozdz.128.: „Bracia! Ja jestem stworzony tak jak i wy z ziemi. Tak jak i wy chodzę po ziemi. Bądźcie świadomi swoich grzechów i wyrażajcie skruchę! Moi kochani Bracia! Szatan przy pomocy żołnierzy rzymskich oszuka was mówiąc o mnie, że ja jestem synem Boga. Pomyślcie o Rzymianach, którzy zostali przeklęci przez Boga, ponieważ czcili oni fałszywym, zmyślonym bożkom i nie uwierzcie im, bo też zostaniecie przeklęci przez Boga.”
Z rozdz.136.: W tym fragmencie podane są najpierw wiadomości na temat Piekła i potem opisane jest, jak Pocieszyciel uratuje swoją wspólnotę religijną przed Piekłem.
Z rozdz.163.: „Na pytanie Apostołów: Czy możesz nam opisać Proroka, o którego przyjściu głosisz? odpowiedział Jezus z wielką radością: Na imię mu Pocieszyciel. Gdy przyjdzie on, jeśli nawet od długiego okresu czasu nie padał deszcz, to drzewa wydadzą owoce. W jego czasach ludzie będą mieli wiele możliwości do czynienia dobrych uczynków. Miłosierdzie Boga będzie tak wielkie jak padające na nich obfite deszcze.”
O ostatnich dniach - przed wniebowzięciem Jezusa, Ewangelia Barnaby podała następujące wiadomości w:
rozdz.215-222: „Gdy żołnierze rzymscy weszli do domu, by schwytać Jezusa, to czterech wielkich Archaniołów: Gabriel, Michał, Rafał i Uriel na rozkaz Wzniosłego Boga schwytali go i przez okno wynieśli do nieba. W tym samym czasie żołnierze rzymscy złapali przewodniczącego im Judasza wołając: Ty jesteś Jezusem. Pomimo wszystkich zaprzeczeń, wołania, błagania zaprowadzili ciągnąc go na krzyż i powiesili. Później Jezus ukazał się swojej matce i Apostołom. Do Marii zwrócił się: Matko widzisz, że nie zostałem ukrzyżowany. Na moim miejscu zdrajcę Judasza powieszono na krzyżu i on umarł. Wystrzegajcie się szatana! Podając fałszywe wiadomości będzie on robił wszystko, żeby oszukać świat. Czynię was świadkami tego, co widzieliście i usłyszeliście. Potem modlił się do Wzniosłego Boga, by chronił wierzących i naprowadził grzesznych na prawidłową drogę. W końcu zwracając się do Apostołów powiedział: Dary i miłosierdzie Wzniosłego Boga niech będą razem z wami. Potem czterech wielkich Aniołów na oczach Apostołów i matki ponownie wzniosło go do nieba.”
Jak widać Ewangelia Barnaby informuje o przyjściu ostatniego Proroka Muhammeda (niech pokój będzie z nim) 600 lat przed jego przyjściem. Mówi o tym, że Bóg jest jeden i zaprzecza istnieniu trójcy.
Europejskie encyklopedie na temat Ewangelii Barnaby informują w ten sposób: „Rękopis zwany Ewangelią Barnaby został napisany w XV wieku przez Włocha, który przeszedł na Islam, jest zmyśloną księgą.”
Te wyjaśnienia są całkowicie błędne. Ewangelia Barnaby została wyklęta przez kościół w III w n.e., tj. przed przyjściem Proroka Mahometa 300 lat wcześniej. Znaczy to też, że już w tamtych czasach nie szła na rękę fanatykom chrześcijańskim mowa o tym, że Bóg jest jeden i że po Jezusie przyjdzie jeszcze inny Prorok. Nie jest też możliwe, by można było uznać za muzułmanina tego pisarza jeszcze przed ojawieniem Islamu. Fra Marino tłumaczący na j.włoski tę Ewangelię był katolickim duchownym i o tym, że został muzułmaninem nie ma żadnych dowodów. Nie było też żadnego powodu, żeby zmienić tłumaczenie. Nie powinniśmy zapomnieć też o tym, że wiele lat wcześniej tzn. w latach 300-325 n.e. wielu ważnych teologów chrześcijańskich nie uznało Jezusa za syna Boga i udowadniając, że był takim samym człowiekiem jak my, powoływali się na Ewangelię Barnaby. Do najważniejszych z nich należy biskup Lucjan z Antiochii. Jednak jeszcze sławniejszy od niego jest jego uczeń Ariusz (270-366), który był biskupem Aleksandrii. Później został on wyklęty z kościoła przez Patriarchę Konstantynopola, Aleksandra. Z tego też powodu udał się do swego przyjaciela biskupa Izmidu Euzebiusza. Wokół niego zebrało się wielu sympatyków, a nawet siostra Imperatora Bizancjum Konstantyna należała do sekty Arian. Później za czasów Mahometa, papież Honoriusz głosił, że Jezus jest tylko człowiekiem i wiara w trójcę jest fałszywa. Papież ten zmarł w roku 630 i po śmierci 48 lat później, tj. w roku 678 został wyklęty z kościoła przez zebrany w Konstantynopolu II Ekumeniczny Sobór. W roku 1547 L.F.M. Sozzini, który znajdował się pod wpływem sycylijskiego zakonnika Camillo, zwrócił się do jednego z największych chrześcijańskich teologów, założyciela Kalwinizmu, Francuza J.Calwina (1509-1564) wypowiadając się, że nie wierzy w trójcę, jest on zwolennikiem sekty Ariusza i neguje wiarę w to, że „wielki grzech Adama był powodem przyjścia na świat Jezusa, by odkupić ludzi z tego grzechu.” Jego bratanek F.P.Sozzini wydał w roku 1562 książkę, w której ostatecznie zaprzecza ubóstwieniu Jezusa. W roku 1577 Sozzini wyjechał do Clausenburga (dzisiaj Cluj) w Transylwanii, ponieważ rządził tam Sigismund, który też zaprzeczał wierzeniu w trójcę. Tam też znany biskup Fransis Dawid (1510-1579), który był całkowicie przeciwny wierzeniu w trójcę, założył sektę. Sekta ta powstała w Polsce w mieście RAKOW, dlatego też zwolennicy jej nazywani są rakowianami. Wszyscy oni wierzyli w głoszone przez Arian zasady religijne. Powodem umieszczenia tych historycznych zdarzeń na mojej stronie jest chęć wyjaśnienia czytelnikom, że dużo wcześniej wielu wielkich teologów chrześcijańskich nie uwierzyło w istniejące Ewangelie i za prawdziwą przyjęli Ewangelię BARNABY. Papiestwo i jego poplecznicy wiedzieli, jak wielkie wzburzenie wywołuje Ewangelia Barnaby, dlatego też robili wszystko, co jest możliwe, by całkowicie ją zniszczyć.
Pomimo dokonanych wielu zmian w używanych dzisiaj przez chrześcijan Ewangeliach i Starym Testamencie można znaleźć fragmenty, które mówią o tym, że po Jezusie przyjdzie jeszcze jeden Prorok. I tak w Ewangelii Jana 16,7 (korzystamy z Pisma św. Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallatinium Poznań-Warszawa 1980) napisane jest: „Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was” i dalej w 12-14 wersecie: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.” Tutaj słowo „On” w Ewangelii jest tłumaczone jako „Duch” lub „Duch święty”. Gdy tymczasem w oryginalnym tekście w j.łacińskim napisane jest słowo „PARACLET”, co oznacza „Pocieszyciel”. Znaczy to też, że teologowie pomimo wielkich starań nie potrafili usunąć słów: „po mnie przyjdzie Pocieszyciel”. W innym miejscu tej samej księdze mówił: powie wszystko, cokolwiek usłyszy i oznajmi wam rzeczy przyszłe.W Księdze Nowego Testamentu w Pierwszym Liście do Koryntian Pawła 13,8-10 napisane jest: „Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie (j.łaciński, staro-grecki), lub jak wiedza (jak wiedza średniowieczna), której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie To, co jest DOSKONAŁE, zniknie to, co jest tylko częściowe.” Wskazuje to na to, że każdy chrześcijanin wierzący w przyjęte przez kościół Ewangelie, które uznane są za prawdziwe, powinien uwierzyć też i w te fragmenty, w których jest mowa o przyjściu ostatniego Proroka.
Ewangelia została napisana najpierw w języku hebrajskim. W średniowieczu została przetłumaczona na j.łaciński. Gdy Chrześcijaństwo zaczęło się rozpowszechniać, to napotkało na wiele trudności ze strony żydów i pogan. Pierwsi chrześcijanie zostali zmuszeni do ukrywania swojej religii. Modlili się w świątyniach, które budowali pod ziemią, we wyżłobionych skałach i w skrytych miejscach. Tortury i prześladowania dokonywane przez żydów nie przeszkodziły jednak w rozpowszechnianiu się Chrześcijaństwa. Do przodujących wśród żydów i największych wrógów Chrześcijaństwa należał Szaweł. Wymyślił on kłamstwo, że Jezus powołał go do rozpowszechniania Chrześcijaństwa wśród narodów nieżydowskich (Nowy Testament; Dzieje Apostolskie,9). Szaweł zmienił swoje imę na Paweł. Zmienił też religię Jezusa. Monoteizm (jedynobóstwo) zamienił na wielobóstwo-wiarę w trójcę. Zmienił też Ewangelię. Powiedział, że Jezus jest synem Boga. Zezwolił chrześcijanom picie alkoholu i jedzenie wieprzowiny i wprowadził do wiary wiele zabobonów. Fałszywe myśli zaczął rozprowadzać wśród wyznawców Jezusa. Doszło do podziału na sekty. Oddalono się od prawidłowej drogi Boga. Wymyślono różne legendy. Zrobiono wiele wymyślonych rzeźb i obrazów Jezusa. Przyjęto znak krzyża i uznano go za symbol. Zaczęto oddawać cześć krzyżowi i rzeźbom. To znaczy powrócono ponownie do bałwochwalstwa. Uznano Jezusa za syna Boga, pomimo to, że Jezus nigdy im nic takiego nie powiedział. Mówił im tylko o św.Duchu, tzn. o mocy udzielonej mu przez Boga. Chrześcijanie będąc zmuszeni do wierzenia jednocześnie w Boga, Jezusa uznanego za Jego syna i w Ducha św. odsunęli się od wiary wszystkich prawdziwych religii, których zasadą jest wiara w jednego, niezmiennego stworzyciela: Boga. Zaczęli wierzyć na raz w trzech różnych bogów tzw. trójcę.
Z biegiem czasu Chrześcijaństwo stało się oficjalną religią wielkich narodów. Rozpoczął się straszny, ciemny okres średniowiecza. Całkowicie zapomniano prawdziwe nauki Jezusa o humaniźmie, miłosierdziu i litości. Zamiast nich zapanował fanatyzm, nienawiść, wrogość i ucisk. W imię Chrześcijaństwa dokonywano trudne do zrozumienia barbarzyństwa. Starano się zniszczyć wszystkie dzieła cywilizacji Starej Grecji i Rzymu. Sprzeciwiono się nauce i technice. Uczonemu Galileuszowi, który w swoich pismach udowodnił matematycznie teorię o tym, że ziemia krąży, co w rzeczywistości przeczytał w książkach uczonych arabskich, oskarżyli go o ateizm i grozili karą śmierci, jeśli nie odwoła swojej teorii. Joannę d’Arc zwaną Dziewicą Orleańską, która walczyła za swoją ojczyznę, posądzono o czarodziejstwa i spalono żywcem. W roku 1553 w Genewie spalono żywcem hiszpańskiego lekarza i teologa Michela Servenina, ponieważ będąc pod wpływem założyciela protestantyzmu Kalwina, odmówił wierzeniu w trójcę i bóstwie Jezusa, którego uznawał za Proroka i człowieka i na ten temat napisał książkę. Opisane jest to w książkach pt. „Kamus-ul-a’lam” i w „Larousse”. Św. Inkwizycja w organizowanych sądach ogłaszała tysiące ludzi bez powodu ateistami i dokonywała - rękami oprawców przeróżnych tortur i kaźni. Częstym powodem też była chęć zdobycia ich majątków. Moc wybaczania grzechów, która należy tylko do Boga, dano księżom, którzy za przeróżne korzyści materialne chętnie tego dokonywali, a nawet sprzedawali miejsca w Raju. Najwyżsi liderzy kościoła stali się powszechnie władcami świata. Pod byle pretekstem wyklinali z kościoła nawet królów. Ogłaszali ich ateistami i zmuszali ich do przybycia do ich pałaców i błagania o wybaczenie. W roku 1077 ( zimą ! ) w Kanossie, niemiecki Cesarz Henryk IV czekał boso 3 dni przed pałacem papieża Grzegorza, by z powrotem przyjęto go do kościoła i unieważniono wydaną na niego anatemę. Wśród papieży i członków ich rodzin znajdowało się też wielu zbrodniarzy. Do nich należy min.Aleksander Borgia (Aleksander VI, 1432-1503), który jest najbardziej znany. Borgia w przeróżny sposób truł swoich wrogów, wśród których znajdowały się również ważne osobistości duchowne i rabował ich majątki. Dokonał on każdego rodzaju hańby. Ze swoją siostrą żył tak jak mąż z żoną. Pomimo to był jednak uznany za świętego i bezgrzesznego papieża. Do religii chrześcijańskiej wprowadzono wiele nielogicznych zasad i tak np. zakaz związku małżeńskiego duchownych ( wprowadził do kościoła psychicznie nie stabilnych ludzi : dewiantów seksualnych i zakompleksionych sadystów ), zakaz rozwodu i obowiązek spowiadania się. Nieomal że za grzech było uznane życie na tej ziemi !
W VII wieku wśród tych ciemności powstająca religia islamska zabłysnęła jak jasne promienie światła. Poniżej opisując religię islamską zobaczymy dokładnie, na jak wspaniałych, logicznych i humanitarnych zasadach jest oparta ta wielka religia, jak szybko i łatwo się rozpowszechniła wobec bałwochwalstwa i zepsutych zasad Chrześcijaństwa. Każdy rozsądny człowiek przylgnął do tej nowej religii. Muzułmanie posiadając wielki szacunek wobec nauki i techniki, zgodnie z nakazami Boga zapisanymi w Koranie bardzo pilnie pracowali. W każdej dziedzinie wiedzy dokonali bardzo wiele nowych odkryć i wykształcili wielu geniuszy. Dzisiejsze słowa „chemia” i „algebra” pochodzą z j.arabskiego. To i wiele innych przykładów świadczy owkładzie, jaki muzułmanie wnieśli do w nauki. Muzułmanie w krótkim czasie założyli wielkie ośrodki nauki tzw.medresy (islamskie wyższe szkoły). Na całym świecie rozpowszechniali naukę, technikę, tolerancję, higienę i cywilizację. Rozpowszechnili też dzieła greckich i rzymskich filozofów zbierając i tłumacząc je na j.arabski. Udowodnili, że znajdują się w nich fałszywe i szkodliwe myśli. Znany na całym świecie filozof Hirschfeld powiedział: „żaden naród nie został tak szybko zcywilizowany, jak Arabowie przyjmując Islam.” W średniowieczu, gdy świat chrześcijański znajdował się całkowicie w ciemnościach i papiestwo zatruwało ludziom życie na świecie, muzułmanie i znajdujące się pod ich panowaniem narody żyli w spokoju, zadowoleniu i w pokoju. Chrześcijanie chcąc posiąść bogactwa muzułmańskich krajów, ich majątki i pieniądze napadali na nie. Pod pretekstem zdobycia uznanego przez nich za święte miasta Jerozolimy, które znajdowało się pod panowaniem muzułmanów, doprowadzili do powstania wypraw krzyżowych (1096-1270).
Podczas wypraw krzyżowych bezprawnie przelali krew wielu muzułmanów. Sami przyznali się do tego, że gdy zajęli Jerozolimę, to krew wymordowanych muzułmanów w meczetach sięgała po brzuchy ich koni. Gdy tymczasem władca Egiptu Saladin, który w roku 1187 ponownie odebrał od nich Jerozolimę, okazał wobec chrześcijan wielki szacunek i uwolnił wziętego za jeńca Króla Anglii Ryszarda Lwie Serce. Niektórzy zaślepieni fanatycy chrześcijańscy uznali nawet wojny dokonane przeciwko Imperium Osmańskiemu za wojny krzyżowe. Jeden z francuskich historyków posunął się aż tak daleko, że Wojnę Bałkańską (1912-1913) określił jako „ największą wyprawę krzyżową.” Gdy Hiszpanie napadli w roku 897/1492 na Andaluzję (Endulus), państwo muzułmańskie, to albo wymordowali znajdujących się tam muzułmanów albo zmusili ich do przejścia na Chrześcijaństwo. Podobnego barbarzyństwa dokonali na amerykańskich tubylcach Inkach. Hiszpanie zniszczyli ten biedny, spokojnych naród.
Te straszne oszczerstwa i kłamstwa, które głosili chrześcijanie wobec religii islamskiej i jej wielkiemu Prorokowi (niech pokój będzie z nim) trwają z całą nikczemnością do dzisiaj. Islamski uczony z Indii Rahmetullah Efendi (niech pokój będzie z nim) podczas debat przeprowadzonych w roku 1270/1854 w Delhi i później w Stambule z duchownymi protestanckimi z Anglii postawił ich w takim położeniu, że nie byli oni w stanie dać temu uczonemu żadnej odpowiedzi. To wielkie zwycięstwo islamskiego uczonego wobec chrześcijańskich duchownych i udzielone im odpowiedzi zostały przez niego samego spisane w Stambule i wydane w roku 1280/1864 w 2-tomowej książce w j.arabskim pt. „Ishar ul-Hak”. W ostatnich czasach dokonano ponownie wydania tej książki w Egipcie. Tłumaczenie na j.turecki pierwszego tomu zostało wydane pod tym samym tytułem w Stambule, drugi tom zaś został wydany pt. „Ibras ul-Hak” w roku 1293/1877 w Bośni. Zostały wydane również tłumaczenia w j.angielskim, francuskim, kathiawaryjskim (Indie), perskim i w j.urdu. Wydawnictwo Hakikat wydało wartościowe książki uczonych islamskich, które dają dowodami odpowiedź na kłamstwa i oszczerstwa zawarte w księgach zwanych Torą i Ewangelią. Do nich należą: książka w j.arabskim pt. „Tuchfet ul-Arib” Abdullaha Terdżumana, książka w j.farskim pt. „Misan al-Mewasin” napisana w roku 1288/1871 w Stambule przez Nedżefa Ali, książka pt. „Er-Reddul-Dżamil” Imam-i Gazali (niech pokój będzie z nim) i książka pt. „Es-Sirat ul-Mustakim” Ibrahima Fasih Haydari (zm.1299/1881).
Prorok Muhammed (niech pokój będzie z nim) przed i po objawieniu mu Proroctwa nigdy nie kłamał i z tego powodu też nawet wśród wrogów nazywany był słynnym imieniem „Muhammed-ul-Emin”, co oznacza godny zaufania, bezpieczny, pewny człowiek Przesadna wrogość wobec Islamu oślepiła i oczerniła serca niewiernych poniżając ich do tego stopnia, że tą jasną prawdę ukryli przed ludźmi. Nie znajdując u Proroka Muhammeda (niech pokój będzie z nim) żadnej wady, by wychować młodzież na wrogów Islamu ważyli się na splamienie tej religii poniżającymi kłamstwami i oszczerstwami. Te paskudne oszczerstwa są wielkim wstydem i hańbą ludzkości i wolnych narodów świata, ponieważ Prorok Muhammed (niech pokój będzie z nim) nakazywał zawsze wzorować się na dobrych charakterach, chronić się od złych przyzwyczajeń, zachowanie szacunku wobec każdego człowieka bez względu na jego rasę i wiarę, zakazywał surowo znęcania się nad umarłymi i zwierzętami, czynienia szkód, z pedanterią zatrzymywał się nad prawami człowieka.
W końcu wśród chrześcijan wystąpili również tacy, którzy buntowali się tyrani papieży, niezgodnym z rozumem i logiką wierzeniom. W roku 923/1517 ksiądz Martin Luther zbuntował się papieżowi. Przetłumaczył na j.niemiecki Ewangelię i nie znajdując w niej takich spraw jak: zakaz związku małżeńskiego duchownych, rozwód, spowiedź i czczenie krzyża wyłączył je z religii chrześcijańskiej. I tak w roku 931/1524 doprowadził do powstania sekty chrześcijańskiej zwanej Protestantyzmem. Jednakże nie usunął zasady trójcy (ojca, syna i ducha św.).
W roku 1534 Król Anglii Henryk VIII zbuntował się papieżowi i pod wpływem jego zachęty i trudu powstał Kościół Anglikański (Anglo-Amerykański). Znany francuski pisarz Voltaire (1694-1778) w napisanym w roku 1127/1759 utworze pt. „Candide” zrobił maskaradę z księży i ich błędnie pouczanych wierzeń religijnych zaszczepionych wrogością wobec techniki oraz z dokonanych przez nich przeróżnych fałszerstw. Podobne utwory piszący później pisarze odegrali wielką rolę w powstaniu w roku 1207/1789 Rewolucji Francuskiej. Duchowieństwo po tej rewolucji straciło swoje znaczenie i wartość. Niestety wtedy też pojawili się bandyci po stronie Islamu, którzy uznawali siebie samych za wyznawców religii islamskiej, fałszywie przedstawiając Islam zamiast chrześcijan doprowadzić do Islamu stali się powodem ich ateizmu. Po Rewolucji Radzieckiej w roku 1917 również porwano się do zgładzenia wiary. Jednak z biegiem czasu, gdy wpływ rewolucji zaczął się zmniejszać, ludzie zaczęli ponownie poszukiwać wielkiej mocy, którą mogliby czcić. Znany rosyjski pisarz i zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie literatury Aleksander Sołżenicyn w utworze pt. „Pierwsze Koło” wyraził się w ten sposób: „Podczas Drugiej Wojny Światowej nawet Stalin uwierzył w Boga i padając na kolana błagał Go o pomoc.”
Dzisiaj pomimo, że Chrześcijaństwo zostało dosyć oczyszczone z legend, błędnych wierzeń i zniknęły w nim dawne wpływy duchowieństwa - chrześcijanie nie wybrnęli z ciemności. W końcu wśród nich pozostało niewielu wierzących w trójcę. Gdy weźmiemy do ręki dzisiaj używane europejskie encyklopedie i tak np. znaną niemiecką pt. „Brockhaus”, to pod słowem „Jezus” znajdziemy następujące wyjaśnienie: „Jezus mówiąc o sobie wiele razy powiedział: Ja jestem synem człowieczym”, a to znaczy, że wykształcony chrześcijanin w końcu nie uznaje Jezusa (niech pokój będzie z nim) za syna Boga. Niektórzy z tych chrześcijan znajdując możliwość zbadania religii islamskiej ratują się ze spaczonej drogi zdobywając prawdziwą religię Wzniosłego Allacha i zyskują Jego wielkie łaski. Zaś ci, którzy nie posiadają tej możliwości całkowicie będąc bez wiary stają się ateistami i schodzą na złą drogę. Ta okoliczność odbija się też bardzo na muzułmanach w wychowaniu wśród nich wielkich uczonych islamskich. Nowo wykształceni uczeni znajdując się pod wpływem spaczonych sekt, nie znając wystarczająco Islamu nie potrafią w godny sposób tej swojej pięknej religii przedstawić. Religia islamska jest na pewno jedyną religią, która zapewnia człowiekowi zbliżenie się do Wzniosłego Allacha, życie na ziemi w spokoju i pokoju, a po śmierci uzyskanie też Jego przebaczenia.
