Wstępne wyniki badań planetoidy Westa
NASA przedstawiła wstępne wyniki badań planetoidy Westa, które dokonano za pomocą sondy Dawn. Planetoida Westa w tej chwili jest bardzo zagadkowym obiektem.
Sonda Dawn krąży wokół planetoidy Westa od 16 lipca 2011 roku. Badania są w początkowej fazie - jednocześnie sonda powoli obniża swą orbitę. Na początku sierpnia orbita sondy Dawn dookoła Westy wynosiła około 2700 km. Pod koniec września orbita miała już wysokość około 680 km. Na tej orbicie rozpoczęła się faza mapowania planetoidy Westa z dużej wysokości.
Niedawno NASA opublikowała pierwszy zestaw wyników obserwacji. Oto podsumowanie wstępnych wyników badań:
- Powierzchnia Westy wydaje się być bardziej nierówna od większości innych małych obiektów z Pasa Planetoid.
- Część południowej półkuli Westy wydaje się być znacznie młodsza od północnej półkuli. W niektórych przypadkach obszary południowej półkuli mogły powstać "zaledwie" 1-2 miliardy lat temu. Na północnej półkuli zaobserwowano znacznie więcej kraterów niż na południowej, która z kolei charakteryzuje się innym albedo.
- Południowa półkula Westy wydaje się być złożona ze skał bazaltowych - odmiennie od północnej półkuli. Ponadto, zaobserwowano duże różnice w lokalnej kompozycji powierzchni planetoidy, składającej się z różnych minerałów.
- Przy południowym biegunie Westy znajduje się duży krater (nazwany Rheasilvia) o średnicy około 475 km, czyli 80% średnicy całej planetoidy. Prawdopodobnie Rheasilvia jest stosunkowo młodym kraterem, powstałym około 1 miliarda lat temu. Ponadto, krater Rheasilivia wydaje się być źródłem różnych małych planetoid związanych z Westą - w tym i prawdopodobnego fragmentu płaszcza tej planetoidy.
Głębokość Rheasilivia wynosi około 25 km. Wewnątrz tego krateru znajduje się wysokie wzniesienie centralne (około 22 km - być może najwyższa w całym Układzie Słonecznym!), szereg skarp i żlebów, osuwisk skalnych
- Wokół równika Westy przebiega szereg żlebów, które wydają się mieć związek z powstaniem krateru Rheasilvia.
- Obok Rheasilvia znajduje się inna, starsza depresja, częściowo zakryta przez ten krater. Ta nienazwana jeszcze depresja może być kolejnym źródłem mniejszych planetoid (oraz meteorytów) pochodzących od planetoidy Westa.
Konferencja, w trakcie której ogłoszono wstępne wyniki badań planetoidy Westa, jest dostępna pod tym
linkiem.
Mapa topograficzna południowego obszaru Westy / Credits - NASA/JPL-Caltech/ UCLA/MPS/DLR/IDA
Kolorowa wersja mapy topograficznej, prezentująca krater Rheasilvia oraz starszą depresję / Credits - NASA/JPL-Caltech/ UCLA/MPS/DLR/IDA
Przekrój przez krater Rheasilvia, ukazujący znaczne różnice w wysokości terenu /Credits - NASA/JPL-Caltech/ UCLA/MPS/DLR/IDA
Ujęcie na centralne wzniesienie krateru Rheasilvia oraz żleby przebiegające dookoła tego krateru /Credits - NASA/JPL-Caltech/ UCLA/MPS/DLR/IDA
Do lipca 2012 roku trwać będą obserwacje tej planetoidy. Jest więc pewne, że stan naszej wiedzy na temat tej fascynującej planetoidy ulegnie zmianie w przyszłym toku. Następnie sonda Dawn odleci w kierunku planetoidy Ceres, którą powinna osiągnąć w lutym 2015 roku.
Warto tu dodać, że sonda Dawn znajduje się w przestrzeni kosmicznej już ponad 4 lata - start nastąpił 27 września 2007 roku.
Źródło
Użytkownik Sykes edytował ten post 16.10.2011 - 16:19
