Witam, mam 30 lat i chciałbym się podzielić z wami moimi przemyśleniami na temat "istnienia". "Myślę więc jestem", jedno z niezaprzeczalnych twierdzeń filozoficznych, jak dla mnie jedyne prawdziwe, a w jeszcze większym uproszczeniu brzmiące "coś istnieje". Logika podpowiada, że jeśli istnieje coś to musi istnieć też "nic". Myślę, że te dwa stwierdzenia potrafią przybliżyć i ogarnąć pojęcie nieskończoności. W jaki sposób można zrozumieć pojęcie nieskończoności istnienia, jednocześnie zachowując szansę, że wszystko co nas otacza, nasz byt i nasze życie ma jakiś sens ? Moim celem jest dać wiarę sobie i innym ludziom, którzy szukają sensu, sensu który w moim rozumieniu daje ukojenie umysłowi i pozwala być dobrym człowiekiem, rozwijać się duchowo, nieść pomoc innym, jednocześnie wiedząc i wierząc! No właśnie wiedzieć i wierzyć, dlaczego wszystko w naszym świecie jest podzielone ? Coś i jego przeciwieństwo Nic. Ktoś może powiedzieć, że nie sposób ogarniać świata logiką, ktoś może stwierdzić istnieje multi-wszechświat i to, że nasz wszechświat jest logiczny jest wynikiem tylko tego, że jest to możliwe, ba! że w nieskończonym wszechświecie jest to wręcz konieczne by nasz wszechświat istniał właśnie taki jaki jest i taki jakiego staramy się poznać. W takim razie jeśli w tym nieskończonym multi-wszechświecie powinny zaistnieć wszelkie możliwe światy, to musi istnieć też taki, w którym logika nie istnieje i tu zaczynają się rodzić paradoksy. A paradoksy istnieć nie mogą, tak jak nie może istnieć coś i nic jednocześnie, tak jak nie może istnieć nieskończona masa, w sytuacji gdy dochodzi do paradoksu coś musi się stać, coś musi się stworzyć. W moich przemyśleniach istnieje jakiś rodzaj fundamentalnej siły, być może jest to coś w rodzaju programu, który nadaje fundamentalne prawo-a i pozwala rozwijać się, wszystko dąży do rozwoju i do budowania bardziej skomplikowanych struktur. Można wysnuć teorię, że jesteśmy dziećmi inteligentnego wszechświata i naszym zadaniem również jest stać się wszechświatami, ale to tylko przypuszczenie, moim zdaniem kluczem do zrozumienia wszystkiego będzie odnalezienie tej pierwotnej siły, która objawia się też pod postacią ewolucji, odnalezienie i stwierdzenie czym jest ta siła. Wracając jeszcze do paradoksów, wyobrazcie sobie jak rodzi się czarna dziura, jak w gwiezdzie zaczyna się rodzić paradoks, jak wszystkie rzeczy, materia, prawa spajają się w jedno jak coś staje się niczym i w tym momencie zrozumiecie, że coś i nic nie może istnieć jednocześnie, dlatego świat ma sens, dlatego nie jest cholernym paradoksem, a my i wszystko w świecie jesteśmy podzieleni. Rozumiem Einsteina gdy twierdził, że "Bóg nie gra w kości z wszechświatem", rozumiem że ciężko było mu to wytłumaczyć zwolennikom teorii kwantowej, że jego świat jest piękniejszy i niemożliwy do pogodzenia ze światem paradoksalnym. Świat paradoksalny istnieje tylko matematycznie i nie da się go pochwycić w czasie i miejscu jednocześnie, w prawdziwym świecie następuje przeskok i tak naprawdę do paradoksu nigdy nie dochodzi, tak naprawdę badając kwanty badamy to co zostało stworzone po urojonym stanie paradoksu i dlatego też nie jesteśmy w stanie jednocześnie podać dokładnej masy i położenia kwantu. Nassim Haramein twierdzi, że wszystko istnieje w punkcie, bo tylko istnieje punkt, nie zgadzam się z nim, moim zdaniem punkt właśnie istnieć nie może w normalnym świecie, dlatego gdy dochodzimy do najmniejszych jednostek docieramy do paradoksów, gdy odnajdujemy matematyczną kropkę, nie jesteśmy jej w stanie uchwycić, choć wiemy, że ona istnieje, ale ona istnieje tylko matematycznie i właśnie z tego względu uważam, że musi istnieć jakaś inteligencja, która to zaplanowała, jak w komputerowym programie, lub organizmie. W każdym razie, ktoś lub coś czegoś od nas chce, dla mnie jest to ktoś w rodzaju surowego i kochającego ojca, który daje skosztować swemu dziecku wszystkiego by mogło się rozwijać i mieć własną wolę, jednocześnie stale podnosząc poprzeczkę. Starałem się wam przybliżyć mój sposób postrzegania świata, taki jakim pragnąłbym by był jednocześnie łącząc naukę i wiarę w jedno(nie mam się tym z kim dzielić), szukam zrozumienia i proszę o miłe komentarze podnoszące na duchu i fachowe, nierozrywające mojej małej wiedzy na kawałki:) pozdrawiam.
