41 odpowiedzi w tym temacie

[malina035]

Też chciałabym się dowiedzieć, skąd pewność co do tych 8 miesięcy. Gdyby była to jakaś choroba w której da się tak dokładnie określić pozostały czas (i to też przybliżenie nie dokładnie co do miesiąca) to raczej nie byłoby to zbyt aktywne życie raczej skazanie na ból (znam człowieka który jest w takiej sytuacji i niestety mimo wszystko jego życie to ciągłe wyjazdy po szpitalach i lekarzach). Natomiast choroby które zabijają w sposób jak to mag napisała wcześniej, nagle i w pełnej sprawności, no cóż zazwyczaj są dosłownie nagłe i nie da się ich tak dokładnie przewidzieć. Stąd moja ciekawość, oczywiście jeżeli nie możesz pisać to cóż. A co do tych ośmiu miesięcy to ja osobiście wychodzę z założenia lepiej nie wiedzieć że się umiera. Wydaje mi się, że jakoś łatwiej chyba przeżyć ten czas. Bo nie wiem jak mogłoby to zmienić mnie i moje patrzenie na życie. A co do tego, że ludzie nie lubią jak ktoś się nad nimi użala i lituje w tych ostatnich dniach to... ludzie są różni jedni będą woleli żeby nikt ich inaczej nie traktował. Drudzy wręcz przeciwnie będą tego od otoczenia oczekiwali. Dlatego to jak powinniśmy się zachowywać zależy od tej konkretnej osoby. Cóż miało być krótko wyszło ile wyszło

[Cirilla]

Prawda jest taka, że to "ci co zostają" czują się podle wobec nieuchronności śmierci kiedy dotyczy to bliskiej osoby. Jeśli ona się z tym pogodziła to z pewnością tak jest. Jak inni już wspomnieli, twoja siłą jest to, że będąc przy niej, okażerz to czego pragnie, czyli zrozumienia. Na pewno rodzina już inaczej z nia rozmawia, a ona chce normalności jak ty czy ja. Livin ma rację

[sechmet]

mój nie-ludzki punkt widzenia rozumie Jej spokój

mój ludzki punkt widzenia również rozumie Jej spokój

patrząc się na to z obu punktów widzenia - chyba niepotrzebny (ten spokój) bo wątpię aby wszystko zostało już ukartowane a karty zgrane skoro dalej tutaj jest (ona)

zatem wracając do doświadczenia - hmm, może wcale nie jest takie potrzebne a przemiana może nastąpić inaczej

jednym zdaniem - bardzo złożona kwestia. kropka. poddawanie się to taka droga na skróty, często na manowce. walka nie ma sensu, nie da się pokonać siebie. bo nie o walkę tu chodzi.

świadomość to proces, ciało jest naczyniem duszy ale poprzez tkankę neuronów tej duszy dotyka.

ode mnie możesz Jej dać ostrego kuksańca, to niepotrzebne stanowisko powinna opuścić i zająć się zmianą siebie. impossible is nothing

[żaba]

To w ogóle nie jest tak, jak sądzicie. To nie przyjaciółka mag potrzebuje pomocy.

Waszego wsparcia, waszej energii i pozytywnego myślenia potrzebuje mag. Nie słów, nie poglądów czy interpretacji - potrzebuje dziś waszej energii. Jesli ktoś ją posiada, jeśli tak uważa albo wie, to przecież transfer nic nie kosztuje, raczej was wzmacnia.

Tak pomyślcie, tak zróbcie, tak trzeba.

Proszę o powstrzymanie się od pustych komentarzy... proszę.

jakiej energii... przez internet mam jej wysłać energie czy pocztą ? Jak mam jej wysłać energie skoro jej nawet nie znam, nie zamieniłem ani pół słowa i nigdy na oczy nie widziałem ? z resztą jaką energie

Użytkownik Ronaldo edytował ten post 07.12.2010 - 14:25

[D.B. Cooper]

Twoja przyjaciółka wyzdrowieje.
Ileż było podobnych przypadków, że medycyna zawodziła...a jednak ludzie zdrowieli. Na tyle ile to możliwe uzmysławiać sobie, że wszystko będzie/jest dobrze. Najgorsze co może być, to się poddać, nie walczyć i czekać...
Modlitwa (do kogokolwiek, nawet do swojego organizmu) też może zdziałać cuda.

Wytrwałości.

[dżek]

mag cieszę się, że znalazłaś tego czego ja wciąż szukam. ja nadal walczę ze swoimi problemami, także są nimi problemy zdrowotne, mimo że skończyłem wczoraj zaledwie 20lat mam problemy z sercem, przez co zmieniło się moje życie.. ten temat pomógł mi coś zrozumieć. dzięki.

[Ixodides]

Duzo ludzi pokonalo tego typu choroby mysleniem pozytywnym. Moze jeszcze nie czas sie poddawac.