41 odpowiedzi w tym temacie

[Krzewiciel]

Naprawdę bardzo, ale to bardzo gorąco polecam oglądnąć film pt. "The Bucket List". Opowiada on o losach dwójki ludzi, którzy stanęli wobec takiego faktu. Bardzo pouczający, a do tego dający wielką siłę po obejrzeniu.

[Krzewiciel]

Tak, twojej koleżance już nie zależy, ponieważ się pogodziła ze śmiercią. Jest to ostatni z etapów tzw. "umierania psychicznego".

Pierwszy etap, to zaprzeczanie. Człowiek, który dowiaduje się, że ma umrzeć na początku zaprzecza i mówi, że to niemożliwe.
Drugi to złość- wie, że nic nie może już nie może zrobić, że "wyrok" zostanie już niedługo wykonany i czuje frustrację i gniew z tego powodu.
Trzecim etapem jest "rozmowa" z Bogiem i próba "wynegocjowania" sobie życia.
Czwarty to etap depresji. Niemożność uchronienia się od śmierci fizycznej wciąga nas w śmierć psychiczną. Ofiara odcina się od przyjaciół, rodziny i znajomych, chce pobyć trochę sama.
I ostatnia cześć to własnie akceptacja. Na nic już osobie mającej umrzeć nie zależy. Wcześniej pozałatwiała wszystkie sprawy, pożegnała się z bliskimi i tylko czeka na śmierć...

Trudno nam mówić o tym, ponieważ jesteśmy w innej sytuacji. Jednakże u większości ludzi ten schemat się sprawdza.

Użytkownik Krzewiciel edytował ten post 04.12.2010 - 15:20

[żaba]

powinna po dokańczać wszystkie sprawy.

[Yoh]

Trudno odpowiedzieć na pytanie - "Co polecasz mi zrobić w ciągu 8 miesięcy życia, które mi zostały?". Ktokolwiek by tego pytania nie zadał. Jak wspomniał kolega wyżej, najważniejszym jest to żeby dokończyła wszystkie ważne i te mniej ważne sprawy. Skoro pogodziła się z faktem że umrze za te kilka miesięcy, niech cieszy się życiem na maksymalnym poziomie póki może.
Niech te 8 miesięcy będzie najlepszymi chwilami w jej życiu. Dobrze byłoby gdyby takie chwile przeżyła z kimś jej bliskim, na przykład Tobą, czyli swoją przyjaciółką.
Trudno jest dobrze się bawić wiedząc że osoba obok ma przed sobą określoną liczbę dni życia. Mimo to, postaraj się nie przejmować tym tak samo jak ona i zadbaj po prostu o to, by chwile spędzone razem były najlepszymi chwilami w jej życiu. By w ostatniej godzinie swojego życia, mogła wspominać z uśmiechem na twarzy te 8 miesięcy, a nie z płaczem że zaraz odejdzie, co zdarza się najczęściej kiedy człowiek przez tyle czasu przebywał sam, nic nie robił żeby to były najlepsze chwile w życiu.

Gdybym był na miejscu twojej przyjaciółki, też chciałbym być sam. Ale prawdziwi przyjaciele to Ci, którzy nie opuszczą Cię nawet w chwili twojej śmierci.

Trochę mnie chyba poniosło, ale nie mam innego pomysłu .. Trudno odpowiedzieć na takie pytanie, uwierz mi.

Użytkownik Yoh92 edytował ten post 04.12.2010 - 17:14

[Ladd]

Czyż nie każdy z nas po trosze umiera co dnia. Tak jakoś mi przyszło na myśl.

Ale tak na poważnie to mogę jedynie poradzić (znajomym tej nieszczęsnej pani) żeby nie patrzyli na nią wzrokiem politowania i współczucia, bo z tego co wiem to co jest najgorsze dla takiej osoby to właśnie fakt że wszyscy zachowują się właśnie tak jakby ja żegnali, a taka osoba z pewnością przynajmniej na moment chciała by zapomnieć o tym przykrym fakcie. Więc z mojej strony radził bym nie obchodzić się z nią jak z przysłowiowym jajkiem. Nie wiem co taki człowiek może czuć, ale jestem pewien że chciała by ostatnie dni przeżyć normalne, tak jak za dni gdy śmierć nie stała u drzwi.

Tak przy okazji mag, ładnie to tak kłamać?

Użytkownik Ladd edytował ten post 04.12.2010 - 18:48

[Yoh]

Yoh92
Widzisz to jest i tak szok, czy godzisz sie z tym, czy nie.Bardzo trudno jest myslec racjonalnie... tu w tym miejscu lamia sie wszystjkie prawa i wiary...
Bo kazdy chce zyc! Albo odnajdziesz zwiazek miedzy umyslem i duchem, albo...nawet nie wiem co napisac, dla mnie to tez wyzwanie nie byle jakie. Pewnie koledzy sie ciesza, bo czuje nowe slabosci...
Napisz, jesli w spokoju przemyslisz, nic na sile,co Ty bys robil! Ty sam w takiej sytuacji. Znasz siebie, wiesz co przezyles, a czego nie, wiec co chcialbys robic? I tu okazuje sie, ze czas jest krotki, a przeciez jest nieskonczony jak wszechswiat...

Czas jest nieskończony sam dla siebie. Dla Nas, ludzi jest on określony i każdy w końcu umrze. Jeżeli mam być szczery z tym co JA bym zrobił w takiej sytuacji, to prawdopodobnie dowiedziawszy się o tym że zostało mi tak niewiele czasu (Czymże jest 8 miesięcy, wobec 80 lat..?) starał bym się zakończyć wszystkie niedokończone sprawy, następnie godząc się z tym że umrę chciałbym być samotny.
Wiem jednak, że rodzina jak i prawdziwi przyjaciele nie pozwoliliby mi na to, abym te chwile przeżył samotnie. To oni zadbali by o to bym był szczęśliwy, nawet w obliczu tego że wiem kiedy umrę.
To prawda. Myślałbym o tym codziennie. Ale fakt że przyjaciele i rodzina nie zostawią mnie w tych trudnych chwilach byłby dość pocieszający..
Uwierz mi, że nawet gdybym był oazą spokoju w tym momencie, udzielenie wystarczającej odpowiedzi na twoje pytanie nie jest możliwe. Teraz wszystko zależy od twojej przyjaciółki.
Czy zamknie się dla świata, dla Ciebie, dla rodziny, nie chcąc czekać na nic innego niż śmierć czy może wręcz przeciwnie. Będzie chciała przeżyć najwspanialsze chwile w swoim życiu, spróbować tego czego zawsze chciała spróbować.
Jeżeli jesteś jej prawdziwą przyjaciółką, jestem pewny że nie zostawisz jej w tych chwilach i będziesz ją wspierała. To jednak czy ona przyjmie tą pomoc czy ją odrzuci, zależy wyłącznie od niej.
Żadna wypowiedź w tym temacie tego nie zmieni.

Żyjemy nie dla samych siebie, lecz dla innych. Teoria egoistycznej egzystencji nie jest nawet bliska pasożytom.

Dokładnie.

Nie da się odpowiedzieć na to pytanie będąc zdrowym.

To właściwie prawda..

Użytkownik Yoh92 edytował ten post 04.12.2010 - 19:07

[mylo]

Nie da się odpowiedzieć na to pytanie będąc zdrowym.