62 odpowiedzi w tym temacie

[Mr. Mojo Risin']

Zacząć wypada od tego, że komunizm w swoich pierwotnych założeniach (nie mylić ze stalinizmem) zakładał zjednoczenie się wszystkich narodów pod jednym wspólnym sztandarem socjalizmu - w końcu skądś się wzięła nazwa "międzynarodówka". Komunizm był za zniesieniem podziałów narodowościowych, faszyzm - dokładnie odwrotnie, opowiadał się za czystkami etnicznymi etc.

Raczej: przedmiotem komunistów (w wykonaniu Lenina i spółki) była klasa robotnicza i jej dyktatura. Przedmiotem nazistów: rasa.
Pierwsi dążyli do eliminacji reszty klas; drudzy do eliminacji reszty ras.
Komunizm: świat jednej klasy. Nazizm: świat jednej rasy.
Praktyka obu idei była taka sama: centralnie sterowana gospodarka, podobne struktury partyjne, identyczny aparat państwowego tzw. ucisku - wszechwładna tajna policja, w prawie obowiązuje jedna ideologia (co też wypacza prawo, ale to temat na inną dyskusję o istocie i zadaniach prawa, które przeżywa w dzisiejszym świecie kryzys), system obozów przymusowej pracy, będących b. ważną częścią gospodarki obu państw, wreszcie identyczna propaganda ustroju, w których różniły się czasem pewne nazwy (wspomniane: rasa/klasa).
Później to jeszcze bardziej się ujednolica, gdyż wraz z dojściem do władzy Stalina (stalinizm uważany jest za klasyczny przykład "skrajnej lewicy", czyli komunizmu), który rezygnuje z "międzynarodowości", zastępując ją rosyjskim szowinizmem. De facto, owa "skrajna prawica" Hitlera i "skrajna lewica" Stalina zaczęły się różnić jedynie symbolem na sztandarach:

Dochodzimy do wniosku, w którym podział na prawicę i lewicę nie ma sensu, gdyż obie "skrajne wobec siebie" strony nie różni nic poważniejszego.

Zapragnę tutaj sięgnąć do genezy podziału na prawica - centrum - lewica.
Podział ten wywodzi się z czasów już rewolucji francuskiej, podczas której na posiedzeniach Zgromadzenia Narodowego, gdzie po prawej stronie zasiadali zwolennicy "starego ładu" (arystokracja, wyższe duchowieństwo) - opierający swoją wizję ustroju na monarchii (jako takiej), tradycji, wreszcie moralności na zasadach chrześcijańskich; a po lewej stronie przeciwnicy tego ładu (pospólstwo Paryża i przeróżni "wolnomyśliciele" oświecenia - dążący nie tylko do zamachu stanu i wprowadzenia demokracji, lecz także do rewolucji kulturalnej, społecznej - światopoglądowej - do stworzenia nowego świata, człowieka na ideach oświecenia. W centrum zasiadali "niezdecydowani", mieszczaństwo, uboższe duchowieństwo, którzy nie widzieli interesu w obronie starego ładu, odsuwającego ich od władzy i majątków, lecz stronili też od radykałów z lewej.
Zarysowałem też poszczególne cechy charakterystyczne tego wczesnego podziału.

Prawica:
- obrona tradycji
- etyka oparta na chrześcijaństwie
- stary, hierarchiczny porządek społeczny (dzisiaj kwestionowany, lecz w żadnym razie nie na rzecz "równości wszystkich")
- zarazem cnotą był indywidualizm jednostki
- monarchia jako podstawa porządku społecznego i politycznego
Lewica:
- demokracja - czy będzie prawdziwa, czy tylko parawanowa
- rewolucja światopoglądowa (obalenie chrześcijaństwa)
- równość wszystkich ludzi, solidarność tzw "społeczna" (rewolucja społeczna)
- co prowadzi do interwencji władzy demokratycznej w życie codzienne nowopowstałych "obywateli"
- w efekcie zaprzeczenie indywidualizmowi

Centrum, w moim mniemaniu, od niezdecydowanych biedaków z czasów rewolucji francuskiej, wyewoluowało w zwykły socjalizm, czego przykładem rozplenione po całej Europie partie "centrowe": PSL u nas, bądź tzw. "chrześcijańskie demokracje" (??? to przecież oksymoron oczywisty, jednakże funkcjonuje nieźle od dziesięcioleci) na Zachodzie.
Centralna gospodarka socjalna wyrosła na gruncie idei oświeceniowych, a zwłaszcza równości, upadku starych wartości, zaprzeczeniu prawu rzymskiemu - na niekontrolowaną liberalność gospodarczą nie ma miejsca w nowym, nieindywidualnym społeczeństwie.

Nazizm nie może być uznany za prawicę już na starcie. Nie dość, że nie uznawał tradycji (powszechne "upogaństwianie" obrządków religijnych, negacja monarchii), to dążył do zmiany porządku społecznego jeszcze głębiej, bo biologicznie, już nie tylko za pomocą przymusowego szkolnictwa przez socjalistycznych "inżynierów społeczeństwa" (w nazizmie: społeczeństwa jednej rasy).
Równość obowiązywała - w ramach lepszej rasy, tak samo jak w lewicy w ramach bezklasowego społeczeństwa (a w komunizmie w ramach jedynej słusznej "klasy", po eksterminacji pozostałych). Reszta ras(/klas) zostanie zlikwidowana, pozostawiając niewielką grupę niewolniczą.
Nacjonalizm nie determinuje - a już zwłaszcza dzisiaj, po ogromnym rozdrobnieniu się idei prawicowych i szczególnie lewicowych - przynależności do któregoś z tych dwóch stronnictw. Czego niekwestionowanym przykładem zapoczątkowany przez Stalina, a później kontynuowany przez następców, rosyjski szowinizm będący wręcz głównym punktem programu polityki wew. w ZSRR.


A może to stalinizm zboczył z lewicowej drogi, stając się rosyjskim, skrajnym odłamem prawicy?

Użytkownik Mr. Mojo Risin' edytował ten post 23.10.2010 - 13:03

[UBIO delikatet NFF 997]

Teraz Policja POlska też ma swoich konfidentów pełno.

[livin]

Mylo hahaha w Krakowie jest pod względem ilości osób w autobusie fatalnie, mimo tego ja żadnych tajniaków jeszcze nie spotkałam.

[nexus6]

A będzie jeszcze gorzej. Eksperci nie mają złudzeń. Za dziesięć lat prąd będzie dwa razy droższy! Cena będzie wyższa, bo inaczej zabraknie pieniędzy na modernizację bloków energetycznych i sieci energetycznych - tłumaczy na łamach gazety Janusz Steinhoff, były minister gospodarki.[/i]

Przypomniał mi się kawał o socjaliźmie jako o ustroju w którym na Saharze zabrakło by piasku. Pod czułym okiem nieprzekupnych najwyższych urzędów kontroli i centralnie centralnych biur antykorupcyjnych, urząd regulacji reguluje ceny prądu tak, że są najdroższe w UE pomimo, że Polska ma własne surowce energetyczne. Szeregowi pracownicy ocierają się zapewne o wyczesany wynalazek płacy minimalnej, a jednocześnie zabraknie pieniędzy na modernizacje. Mistrzostwo!

Użytkownik nexus6 edytował ten post 30.10.2010 - 18:24

[mylo]

Doliczmy do tego opłaty za limity CO2. Kto ma strumyk pod domem, budować elektrownie wodną. W Polsce wszystko jest drogie, to jakiś zadziwiający paradoks.

[LotosUR]

Polski gaz i prąd najdroższe w Unii



Kto płaci najwięcej za prąd i gaz w Unii Europejskiej? Polacy. A będzie jeszcze gorzej, bo, według danych Brukseli w Polsce opłaty za korzystanie z energii jest coraz droższe, podczas, gdy reszta krajów Unii Europejskiej ceny obniża.
czytaj dalej...
REKLAMA

Energia elektryczna drożeje w Polsce najbardziej w całej Unii Europejskiej - wynika ze statystyk przedstawionych w piątek przez Eurostat. W latach 2008-2009 ceny w Polsce wzrosły o 17,9 proc., podczas gdy w UE spadły średnio o 1,5 proc.

Unijny urząd statystyczny porównał ceny między drugim półroczem 2008 a drugim półroczem 2009 roku. Po wzroście w poprzednim okresie, nastąpił w UE niewielki spadek cen, głównie za sprawą takich krajów jak Cypr, Włochy, Irlandia czy Dania, gdzie ceny zmalały o 8-20 proc. (w walucie krajowej).

Jednak są kraje, gdzie prąd znacząco podrożał: najbardziej w Polsce - o 17,9 proc., a także w Luksemburgu (17 proc.) i Słowenii (16 proc.). Z zestawienia wynika, że w przeliczeniu na euro energia elektryczna jest najtańsza w Bułgarii, Estonii i na Litwie (ok. 8-9 euro za 100 kWh). Najdroższa jest natomiast w Danii, Niemczech i Włoszech (20-25). Średnia cena prądu w UE to 16,5 euro za 100 kWh, a w Polsce - niecałe 13 euro. Ceny w Polsce należą jednak do najwyższych w Europie, jeśli uwzględni się siłę nabywczą złotego (relatywnie drożej jest tylko na Węgrzech).

Eurostat informuje, że znacząco w latach 2008-2009 spadły ceny gazu: średnio w UE aż o 16 proc. Największe obniżki miały miejsce w Belgii i Włoszech (26-29 proc.). W Polsce nastąpiła podwyżka cen o 5,8 proc. - bardziej ceny wzrosły tylko na Węgrzech i na Litwie. Jak podaje Eurostat, podobnie jak w przypadku prądu po uwzględnieniu siły nabywczej w Polsce ceny gazu należą do najwyższych w Unii Europejskiej (gaz droższy jest tylko w Szwecji). Łącznie więc, za korzystanie z gazu i prądu Polacy muszą płacić najwięcej w Europie.

link : http://gospodarka.dz...e-w-unii.html"]









-------


Polska prawie najbiedniejsza w Unii

jak zwykle w ogonie

Polska jest jednym z najbiedniejszych państw Unii Europejskiej, biorac pod uwagę PKB przypadający na jednego mieszkańca - wynika ze wstępnych danych Eurostatu za 2009 rok. Wśród 27 krajów Unii zajęliśmy 23. pozycję - informuje wnp.pl.

Poziom polskiego bogactwa to zaledwie 61 proc. unijnej średniej. Zdecydowanie lepsze od nas są chociażby Czechy, które osiągnęły już 80 proc., a także Słowacja (72 proc.). Wśród państw Europy Środkowo-Wschodniej znacznie gorzej niż w Polsce jest z kolei w Bułgarii (41 proc.) i w Rumunii (45 proc.).

Dla porównania, najwyższy wskaźnik PKB per capita osiągnęły Luksemburg (268 proc.) oraz Irlandia (131 proc.). Natomiast Portugalia i Grecja to jedyne państwa "starej Unii", których poziom bogactwa nie osiągnął unijnej średniej - czytamy.

Co ciekawe, wyższy niż Polska wskaźnik PKB na jednego mieszkańca ma Chorwacja (64 proc.), która dopiero ubiega się o członkostwo w Unii.

link : "]http://www.hotmoney.pl/artykul/polska-prawie-najbiedniejsza-w-unii-14141"]
link : http://www.sfora.biz...za-wUnii-a21388


-------


A od siebie dodam, choć szukam tego wykresu, gdzie...
Pracujemy praktycznie na równi z Japończykami, jesteśmy na górze w statystykach, a jak odwracamy diagram i przechodzi na hasło zarobki - jesteśmy na dołkach...
To dlatego z nas się śmieją że zaścianek Europy.
Super.
Ale kurde nie mogę znaleźć.. ehh, jak znajdę - zedytuję post.

Tak to jest że średnio w Polsce łatwiej jest być - przysłowiowym "murzynem we własnym kraju" .
Tym którym udaje się uczciwie - dobrze zarobić - gratuluję poradności i sprytu oraz determinacji w budowaniu kariery i bytu jakiegokolwiek.

Użytkownik Andromedan edytował ten post 01.11.2010 - 02:04

[Paweł]

A od siebie dodam, choć szukam tego wykresu, gdzie...
Pracujemy praktycznie na równi z Japończykami, jesteśmy na górze w statystykach, a jak odwracamy diagram i przechodzi na hasło zarobki - jesteśmy na dołkach...

Proszę bardzo, chyba chodziło Ci o to. Wykres ten można znaleźć na angielskiej Wikipedii. Przedstawia ilość przepracowanych godzin w roku w poszczególnych krajach.



I tak wartości są zaniżone, przynajmniej dla naszego kraju. Przepracowując w miesiącu średnio 170 godzin ( czyli 8 dziennie), rocznie wyjdzie nam nieco ponad 2000 godzin. Ale trzeba pamiętać, że jest wiele zawodów, w których wymaga się większego zapieprzania. Sam wcześniej pracowałem po 230-250 godzin w miesiącu, co w ujęciu rocznym dałoby nawet 3000 godzin rocznie.

My mamy te nieszczęście, że przez pół wieku mieliśmy socjalistyczny raj i nie mogliśmy przez ten czas normalnie rozwijać, jak kraje zachodnie z gospodarką rynkową. Trzeba będzie odrobić te 50 lat, aby się z nimi zrównać. Inaczej by to wszystko wyglądało, gdyby po transformacji ustrojowej, przyjąć model wolnorynkowego tygrysa, z niewielką biurokracją i podatkami. Przypuszczam, że po 20-30 latach byśmy nadrobili ten stracony czas. Ale nasi politycy dali się podpuścić na państwo opiekuńcze. Naprawienie błędów i powrót na właściwą drogę zajmie wiele dziesięcioleci.

Użytkownik Paweł edytował ten post 01.11.2010 - 11:21

[mylo]

Z czego żyją Szwedzi? ;O Przecież oni prawie wcale nie pracują, wynika z tego wykresu. Dalej odcinanie kuponów ze sprzedaży stali w czasie II WŚ?

Cóż, Polacy pracują jak szaleni i co? Dostają coraz więcej podatków w łeb, żeby przypadkiem się nie mogli dorobić. Jeśli tak to dalej pójdzie, to dogonienie zachodu jest dalekim mirażem. Co zarobimy, to rząd odbierze w postaci coraz wyższych podatków.

Redystrybucja naszego majątku FTW! -.-

Sam wcześniej pracowałem po 230-250 godzin w miesiącu, co w ujęciu rocznym dałoby nawet 3000 godzin rocznie.

Mi się zdarzyło też coś ponad 250, w tym samym czasie szef robił ponad 500. (jak nie więcej!) Ale to była strasznie dzika robota.

Użytkownik mylo edytował ten post 01.11.2010 - 12:40

[Krzewiciel]

Nic dziwnego, że w Holandii jest najmniejsze bezrobocie w Europie...

[Paweł]

Z czego żyją Szwedzi? ;O Przecież oni prawie wcale nie pracują, wynika z tego wykresu. Dalej odcinanie kuponów ze sprzedaży stali w czasie II WŚ?

http://liberalis.pl/2007/03/11/artur-stepkowski-szwecja-%E2%80%93-cud-socjalizmu-czy-rownia-pochyla/

Cóż, Polacy pracują jak szaleni i co? Dostają coraz więcej podatków w łeb, żeby przypadkiem się nie mogli dorobić. Jeśli tak to dalej pójdzie, to dogonienie zachodu jest dalekim mirażem. Co zarobimy, to rząd odbierze w postaci coraz wyższych podatków.

Mamy na głowie coraz więcej pracowników nieproduktywnych, emerytów, długi zaciągnięte przez kolejne rządy. I właśnie na to idzie część naszych pensji. Dla rządu najważniejsze jest, aby jakoś zamknąć budżet, zawsze kosztem podatnika. Koszty spłaty długów równają się obecnie wpływom z podatku dochodowego. Pieniądze te zamiast iść na pożyteczne cele, wpływają jako odsetki do zagranicznych banków. Mamy komputery i internet, a urzędników jest pół miliona, choć za komuny wystarczało pięć razy mniej. W ZUSie mimo reform mających usprawnić tę instytucję, koszty jej funkcjonowania rosną. I tak ze wszystkim. Jak państwo się rozrasta, to więcej pożera naszych pieniędzy.

[Yaw]

Andromedan, świetny post.

Ostatnio zacząłem prowadzić działalność gospodarczą i... ale skurczybyki kradną. ZUSy, VATy, CITy, srity. Oczywiście byłem świadom tego wszystkiego wcześniej, ale co innego o czymś słyszeć, a co innego doświadczyć tego na własnej skórze. Aż nie chce się wierzyć, że wybierani w kółko są politycy wspierający taki model państwa.

[Arkadiusz]

Z czegoś trzeba utrzymywać armię urzędników, która jest w praktyce armią bosą i z karabinami na sznurkach, a cała jej siła polega na tym, że po prostu istnieje, zaś skuteczność ma dramatycznie niską. Porównanie do wojska nie jest złe, bo w rzeszy, w której istnieje hierarchia "kopanie po tyłku" jest przekazywane na zasadzie reakcji łańcuchowej. Kopany jest wierchuszka, więc musi kopać podwładnych, którzy kopią petenta. Sam wierchuszka nie może się obyć bez szeregów adiutantów. Adiutanci dzielą się z kolei na takich, którzy albo odwalają całą robotę za szefa, albo też pełnią jedynie funkcje reprezentacyjne.