18 replies to this topic

[Dager]

Znane i mniej znane gadające głowy wciąż snują spiskowe opowieści, a w tle autentyczne obrazy Księżyca z sondy Clementine, której zadaniem było globalne zobrazowanie profilu terenu i albedo. Równie dobrze można było skrócić film o połowę, wyciąć tych nawiedzonych opowiadaczy i zamiast tego dać fachowy komentarz do pokazywanych zdjęć.

[crc]

Myślę że film jest kolejnym kroczkiem w kierunku powiedzenia ludzkości że nasz satelita jest statkiem kosmicznym wykorzystywanym ciągle przez obcą cywizlizację..

Tutaj skonczylo sie moje zainteresowanie filmem.

[SushieEz]

Myślę że film jest kolejnym kroczkiem w kierunku powiedzenia ludzkości że nasz satelita jest statkiem kosmicznym wykorzystywanym ciągle przez obcą cywizlizację..

Tutaj skończyła się moja wiara, że film wniesie jakieś interesujące i PRAWDZIWE fakty. UFO to już obsesja na skalę światową. Jeszcze troche i piosenki o UFO powstaną (Automatic - Monster). Ufoo... o Ufooo... W moim przekonaniu UFO nie istnieje. To tylko jakaś marna 'podpucha'.

[zygix]

Myślę że film jest kolejnym kroczkiem w kierunku powiedzenia ludzkości że nasz satelita jest statkiem kosmicznym wykorzystywanym ciągle przez obcą cywizlizację..

radoslawie wesołości nasza,jak Ty potrafisz rozbawić towarzystwo!

Fajne rzeczy pokazujesz, najlepiej dzieciom do łóżka... Wiesz, to się "bajka" nazywa.

[Mariush]

Około 80 minut niesamowitych bzdur - to moja opinia.

Facet wg swojego widzimisię zabarwił księżycowe fotografie różnymi kolorami i w ten sposób "odkrył" na nich szereg "dowodów" świadczących o tym, że nasz naturalny satelita kipi życiem... i to zaawansowanym technologicznie, inteligentnym życiem. Mamy ukryte pod kopułami enklawy życia, miasta, wieże, a część kraterów "okazuje się" latającymi spodkami latającymi nad powierzchnią Srebrnego Globu. Mamy nawet gigantycznego humanoida pochylającego się nad swoim, dziesięciokrotnie większym od Los Angeles wehikułem.

A wszystko w podobnym tonie, jak przykład poniżej.
Wpierw kilka "fałszywie, celowo odbarwionych" zdjęć z misji Apollo i HST przedstawiających krater Arystarch:
AS15-M-2611 (Apollo 15)
AS15-88-11980 (Apollo 15)
opo0529a (HST)

...a potem "prawdziwie", pięknie pokolorowane zdjęcie. Zdjęcie, na którym powinniśmy zapewne dostrzec całe mnóstwo "cudów-niewidów" - miast, kopuł, statków i licho wie czego jeszcze:


Na szczęście, obiekty takie jak powyższy krater nie są nam dostępne tylko dzięki zdjęciom "oszustów" z NASA.
Każdy amator, który dysponuje przyzwoitym teleskopem, może je obserwować. Może im robić nawet piękne zdjęcia. I jak widać, Księżyc faktycznie nie jest szary. Jego powierzchnia jest pełna barw, choć w porównaniu z kolorami Ziemi wypadają one wyjątkowo blado. Barwy uwidaczniają się wyraźnie dopiero wtedy, gdy sztucznie zwiększymy saturację zdjęcia. Tak, jak na tym przykładowym amatorskim zdjęciu naszego naturalnego satelity. I nie jest to żadną ukrywaną przez NASA tajemnicą.


Panu Escamili sugeruje natomiast, aby swą paletę barw do kolorowania zdjęć Księżyca opracował na podstawie kolorowych zdjęć tegoż obiektu. Korzystanie tu ze zdjęć ziemskiego krajobrazu jest co najmniej nonsensowne. Jak cały film zresztą ...

[CzstSrkzm]

Właśnie to jest największą dziurą w tym filmie - system "kolorowania". Facet bierze szary piksel, następnie bierze "jakiś" szary piksel ze zdjęć z Ziemi, patrzy jaki kolor z Ziemi dał ten szary piksel, i jak mu pasuje koloruje dzięki temu Księżyc. No damn - szary piksel, szaremu pikselowi nierówny. Jeśli dobrze się orientuje, to dany szary piksel nie powstaje z danego koloru, tylko kilka kolorów może dać taki sam, a autor dopasował sobie co by było ładnie. + kilka "faktów" na temat Księżyca, które już na tym forum było wałkowane (choćby tutaj: http://www.paranorma...pic=21069&st=15 ostatni post, mamma).

Anyway - film fajnie nakręcony jeśli chodzi o wywarcie wrażenia i "nakręcenie" widza. Ale to wszystko - jeśli ktoś nad tym pomyśli głębiej, to podstawowe założenia się sypią.

Humanoida o 1/5 wielkości LA pominę milczeniem. Guliwer z tego co wiem, na Księżyc nie dotarł ;0

[22z]

Sposob otrzymania odcienia szarosci: (R + G + B) / 3
To kazdy chyba wie, a jak nie to nic trudnego w tym nie ma.

Edit: W takim wypadku nie ma mowy o konwersji GrayScale --> RBG. Jedyna rzecz jaka bedzie wykonana przy takiej operacji to wstawienie wartosci odc. szar. w 3 komorki: R, G, B, czyli np. jeden piksel bedzie wygladal tak: 157,157,157.

[.Killer]

Efekt na tym zdjęciu:

Można bardzo łatwym sposobem zrobić w Photoshopie. Jeżeli ktoś kiedyś się bawił w Photoshopie to raczej bez trudu osiągnie takie efekty.

[Mariush]

Bardzo łatwo to zrobić w PS, tylko ile w tym jest realizmu?

Zamiana kolorowego obrazu w czarno-biały (odcienie szarości) jest transformacją stratną. Każdy kolorowy piksel opisany trójką liczb określającą luminancję barw RGB zamienia się w szary piksel opisany jedną liczbą (jasność). Z trzech parametrów R, G i B łatwo uzyskać jeden, jak to przykładowo wyżej pokazał 22z. Wrócić z powrotem jednoznacznie się nie da. Wartość dla każdego barwnego kanału będzie zależeć od wartości dla pozostałych dwóch kanałów. Tysiące możliwych kombinacji - bez jakiegoś barwnego wzorca jesteśmy skazani na porażkę. Z wzorcem, którym w przypadku zdjęć z Księżyca jest kolorowe zdjęcie powierzchni Ziemi także. Nie uzyskamy niczego rzeczywistego.

[Dager]

Krater ARISTARCHUS fotografowano z orbity wyłącznie w świetle dnia, szczególnie podczas misji sondy CLEMENTINE, której zadaniem było sfotografowanie całego globu Księżyca podczas górowania Słońca i zmierzenia zdolności odbijania światła przez księżycowy grunt. Zdjęcie opisane jako "kolory nocy" to w rzeczywistości kolory dnia. Tak wygląda ten krater w zasobach PDS:



Wyjątkowa świetlistość wnętrza krateru zauważalna już po wschodzie Słońca, może mieć przyczynę w zalegającej tam hipotetycznej warstwie stopionego szkliwa, które odbija światło o zielonkawo-niebieskim zabarwieniu.

[CzstSrkzm]

Ok, trochę zgłupiałem - Dagger, możesz rzucić jakimś linkiem do tej foty? (Za dużo alkoholu, i nie umiem się odnaleźć w PDS)
+Jaki jest twój stosunek do "pokolorowanego" Księżyca z tego filmu?

[Dager]

Skan

PDS jest dość skomplikowany z racji podziału na kolejne katalogi wyższego poziomu, lecz po kilku próbach można sprawnie się nim posługiwać. Przyznam, że to przepastna kopalnia informacji fotograficznej. Regulamin niestety zakazuje bezpośredniego linkowania fotek, więc muszę podać link szczegółowy i opisać co dalej:

http://pdsimg.jpl.na...ta_volumes.html

Skupimy się na kolumnie "Sorted by Mission" i pod tytułem CLEMENTINE wybierzmy - "FULL RESOLUTION DIGITAL IMAGE MODEL . Po nacisnięciu na ten napis pokaże się tabela, gdzie po prawej stronie są współrzędne fotografowanych obszarów i tam odszukamy położenie krateru ARISTARCHUS. Ma on wsp. 23,5N - 47,5W, lecz długość selenograficzna musimy odjąć od 360 stopni i wtedy będzie ona miała postać - 312,5 stopnia. Punkt ten znajdziemy w pierwszej kolumnie pod numerem - cl_4065. W drugiej kolumnie klikamy na niebieska ikonkę i przechodzimy do katalogów wyższego rzędu. Najpierw wybieramy "color" przy żółtej ikonce, w kolejnym katalogu wybieramy "large", po czym otwiera się katalog najwyższego poziomu, gdzie w kolumnie są opisy tekstowe zdjęć (htm) oraz same zdjęcia w formacie jpg. Krater ARISTARCHUS z przyległym obszarem znajduje się w 6 i 8 rzędzie licząc od góry.

Escamilla nie musiał niczego podkolorowywać, gdyż w PDS są gotowe kolorowe obrazy Księżyca. Mógł je co najwyżej podrasować w PS-ie i zniekształcić perspektywę. Jak ktoś słusznie zauważył, największym przewałem tego gościa jest twierdzenie, że małe, świeże kratery na Księżycu są latającymi spodkami obcych. Tak oczywistej i totalnej bzdury dotąd nie spotkałem. To nasuwa przypuszczenie, że facet ma niezły ubaw i głowę do interesów.

[kapuchy]

hmm... przede wszystkim, to zdjęcia na PDS nie są zdjęciami w zwykłym tego słowa znaczeniu, tylko cyfrowym złożeniem ujęć robionych w zakresie ultrafioletowym, podczerwonym, LIDAR'em i w zakresie widzialnym przez 11 kolejnych filtrów i pomiarów radarowych. Czyli, ze to co jest do obejrzenia to są przetworzone cyfrowo dane. Dlatego do kolorów bym się odnosił z pewnym dystansem jesli chodzi o wierność oddania barw.

Pole widzenia kamery HIRES wynosiło 0.3x0.4 stopnia, co daje szerokość ok 2 km z wysokości orbity 400km. obszar efektywny pojedynczego ujęcia to 288x384 pixele, co daje rozdzielczość rzędu 7-20m na powierzchni, zaleznie od wysokości orbity sondy.

Co ciekawe, obrazy radarowe Clementine pozostawiały dość dużo "cienia radarowego" a zdecydowanie lepsze efekty obrazu radarowego otrzymano za pomocą radaru w Goldstone. Mój odnośnik Rozdział: Południowy biegun Księżyca zdobyty.