Adonai to nie przypadkiem liczba mnoga ?
słowo Adonai oddawane zwykle przez „Pan”, występuje w liczbie mnogiej podkreślającej dostojeństwo (pluralis maiestatis); dosłownie więc tłumaczyłoby się: „Panowie Jahwe”.
Czy to różnica czy Jahwe czy Adonai, czy Ojciec czy cokolwiek innego. Bez różnicy, jeżeli ktoś wierzy w Boga i tak będzie nazywał go tak, jak mu się podoba.
Prawie każdy człowiek otacza swoje imię szacunkiem. Postępowanie takie jest słuszne, gdyż twoje imię oznacza ciebie samego. Bóg też odznacza się godnością i szanuje swoje imię. Aby sobie z tego w pełni zdać sprawę, wystarczy przypomnieć Dziesięcioro Przykazań, które Bóg dał ludowi króla Salomona. Trzecie z nich mówi: „Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Jahwe [Jehowy], do czczych rzeczy, gdyż Jahwe nie pozostawi bezkarnym tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy”. — Wyjścia 20:7.
W angielskim dziele Encyclopedia of the Bible [Encyklopedia biblijna] czytamy: „Jehowa — lub raczej Yahweh — to rzeczywiste, ściśle osobiste ‚imię własne’ Boga Izraela”. Protestancki New Bible Dictionary [Nowy słownik biblijny] stwierdza: „Ściśle biorąc, imię Jahwe jest jedynym imieniem Bożym. Gdzie w księdze Rodzaju słowo shem (‚imię’) dotyczy istoty Bożej, tam zawsze występuje imię Jahwe. Kiedy Abraham lub Izaak zbudował ołtarz, ‚wzywał tam imienia Jahwe’”.
Francuski Dictionaire de la Bible [Słownik biblijny], wydany przez księdza katolickiego F. Vifouroux, wyjaśnia: „Jehowa, imię własne Boga w Starym Testamencie. Żaden inny tytuł dotyczący Boga nie bywa równie często stosowany w Biblii Hebrajskiej. Występuje około 6000 razy, osobno lub z innym określeniem Boga”. A w języku polskim Podręczna encyklopedia biblijna, wydana przez Księgarnię św. Wojciecha, także zmuszona jest przyznać: „Jahwe — to imię własne Boga Izraela”. — Tom I, strona 196.
Jehowa, Jahwe, Yahweh — to po prostu różne sposoby, na jakie owo święte imię bywa tłumaczone z hebrajskiego tetragramu. Imię to używano w czasach starożytnych w mowie codziennej, aby odróżnić prawdziwego Boga od bogów fałszywych. Najbardziej rozpowszechniony przekład na język polski — tak zwana Biblia gdańska — z wyjątkiem tekstu księgi 2 Mojżeszowej 6:3 wszędzie wstawia słowo „Pan” zamiast imienia Bożego. Jednakże cały szereg przekładów Pisma świętego wiernie oddaje Boże imię tam, gdzie tylko ono występuje w języku, w którym Biblia została pierwotnie napisana, podając je w formie „Jehowa” lub „Jahwe”.
W końcu to Żydzi nazwali swego boga Jahwe.
Bóg podal im swoje imię w Ks.Wyjścia 6:1-3
2 I odezwał się Bóg do Mojżesza, i rzekł mu: „
Jam jest Jahwe. 3 I ja ukazywałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale co do mojego imienia,
Jahwe, nie dałem się im poznać.