Napisano 28.05.2008 - 13:53
Napisano 28.05.2008 - 14:38
Cały wszechświat składa się z energii - fizyka kwantowa.
P.S: i proszę Cię, daruj sobie te pseudo naukowe gadaniny. Dusza istnieje, tak jak świat poza zmysłowy i niestety żadna nauka nie zaprzeczy temu wszystkiemu.
Szkoda mi Was, niedowiarki. Wasz problem.
Napisano 28.05.2008 - 16:40
Napisano 29.05.2008 - 15:26
mozesz przecztać tutaj ,..oczywiście pod warunkiem, że jeszcze [z/po]dołasz zrozumieć oraz pojąć to, co tam na ten temat napisałem,..bo nie ukrywam, że zrozumienie jest wypadkową stopnia popadniecia w zauroczenie hipnozą "obiektywnosci i racjonalnosci"
Napisano 29.05.2008 - 23:13
Napisano 30.05.2008 - 13:35
Scpt moim zdaniem zbyt ślepo ufasz innym ludziom, ich dokonaniom.
Tak jeśli mowa o historii, archeologi i innych podobnych naukach. Podstawy się nie zmieniają a jeśli już to są dodawane nowe odkrycie i wszystko jest łączone w całość(jak np. fizyka). Dla przykładu patrzysz przez mikroskop elektronowy i co widzisz? Atomy Patrzysz w teleskop i co widzisz? Światło docierające do nas z obiektów w kosmosie. Można dac miliony takich przykładów. Natomiast w religii pozostaje wyłącznie wiara.Nauka nauką ale wiele w nauce to też domysły nie udowodnione na 100% zauważ ile, w historii było zmian w naukowych odkryciach gdy ludzie odkrywali że nie są prawdziwe i nie pokrywają się z innymi nie tworząc spójnej całości.
Szanuje twoje zdanie ale jak nauko wytłumaczysz uczucia (miłość, żal, radość, smutek)
Emocja, (łac. emotion) - silne odczucie (świadome lub nieświadome) o charakterze pobudzenia pozytywnego (pod wpływem szczęścia, zachwytu, spełnienia) lub negatywnego (pod wpływem gniewu, odrazy, strachu).
W szerszym znaczeniu emocje (procesy emocjonalne) to procesy psychiczne, które poznaniu i czynnościom podmiotu nadają jakość oraz określają znaczenie, jakie mają dla niego będące źródłem emocji przedmioty, zjawiska, inni ludzie, a także własna osoba, czyli wartościują stymulację.
Tradycyjna psychologia introspekcyjna wyróżniała trzy istotne cechy procesów emocjonalnych:
* znak emocji (wartościowość, walencja) - ich pozytywny (przyjemność) lub negatywny (przykrość) charakter;
* natężenie emocji, które wiąże się z wielkością wpływu tego procesu na zachowanie, tok myśli itp.;
* treść emocji, które określa znaczenie bodźca i usposabia do konkretnego zachowania (np. lęk do ucieczki, a gniew do zachowań agresywnych).
Procesy emocjonalne są często dzielone na:
* uczucia - stany psychiczne wyrażające ustosunkowanie się człowieka do określonych zdarzeń, ludzi i innych elementów otaczającego świata, polegające na odzwierciedleniu stosunku człowieka do rzeczywistości. Czuje się coś do kogoś lub czegoś np. miłość. Uczucia stanowią świadomą interpretację emocji, dokonywaną na podstawie zakodowanych w pamięci człowieka wzorów kulturowych i doświadczeń oraz podyktowanej nimi oceny sytuacji. Ta sama emocja - rozumiana jako niezależny od woli proces psychiczny, będący reakcją organizmu na bodźce - może zostać zinterpretowana jako różne uczucia w zależności od sytuacji. Przykładowo zespół reakcji organizmu związany m.in. ze wzrostem poziomu adrenaliny, przyspieszonym tętnem i odpowiednim pobudzeniem układu nerwowego może być interpretowany (uświadamiany) jako strach, lęk, obawa lub panika w zależności od nasilenia emocji oraz rozpoznania wywołujących ją bodźców. Ponieważ rozpoznanie (uświadomienie sobie, zinterpretowanie) emocji jako określonego uczucia polega na nadaniu jej określonego znaczenia (związaniu jej z określonym pojęciem), uruchomiona zostaje wiedza o właściwych temu uczuciu konotacjach kulturowych. Może być to motorem określonych działań człowieka. Uczucia wyższe obejmują m.in. uczucia moralne (etyczne), uczucia estetyczne i uczucia intelektualne. Niekiedy używa się pojęcia uczucia do określenia zarówno emocji, nastroju jak i sentymentu.
* afekty – uczucia powstające najczęściej pod wpływem silnych bodźców zewnętrznych, zwłaszcza działające nagle, (gniew, złość, rozpacz, radość i strach). Posiadające wyraźny komponent fizjologiczny i ograniczające racjonalność działania. Pojęcie używane niekiedy jako synonim emocji.
* emocje - silne wzruszenie, silne uczucie. Np. gniew, trema. Można czuć miłość do kogoś - to jest uczucie, lub przypływ miłości - to emocja. Pojęcia "uczucie" i "emocja" są używane niekiedy zamiennie.
* nastroje – uczucia długotrwałe o małej sile i spokojnym przebiegu (zadowolenie lub niezadowolenie, wesołość lub smutek, niepokój, tęsknota).
* namiętności – to trwałe skłonności do przeżywania różnych nastrojów i afektów w związku z określonymi celami dążeń człowieka. Namiętności mają dużą siłę pobudzającą, ukierunkowują myśli, spostrzeżenia, pamięć i inne procesy psychiczne. Są charakterystyczne dla wieku młodego, z czasem słabną, ale niektóre (np. chciwość) mogą narastać.
* sentymenty (postawy emocjonalne) - odnosi się do trwałych sympatii bądź antypatii np. "nie lubię antypatii", "nie lubię brukselki".
Ze względu na wielość pojęć, które odnoszą się do stanów afektywnych, trudno o takie definicje, które nie nakładałyby się na siebie. Znakomita większość badaczy zgadza się co do wyraźnego rozróżnienia dwóch odmienne zjawisk:
* emocja jako względnie nietrwałe stany afektywne, o silnym zabarwieniu i wyraźnym wartościowaniu, poprzedzone jakimś wydarzeniem i ukierunkowane. Na emocje składają się trzy odrębne składniki: wyraz mimiczny, pobudzenie fizjologiczne i subiektywne doznanie (zobacz: dwuczynnikowa teoria emocji).
* nastrój - o znacznie mniejszym nasileniu i długim czasie trwania (np. nostalgia, irytacja, samotność, tęsknota, dobrostan wewnętrzny).
Emocje są również dzielone na pierwotne - niższe, które dotyczą zaspokojenia biologicznych potrzeb organizmu i wtórne - wyższe, mające charakter społeczny, dotyczące sfery wartości i wiedzy.
Fizjologia emocji
Procesy emocjonalne są ściśle związane z funkcjonowaniem układu limbicznego, jako układu integrującego czynności struktur korowych (zwłaszcza kory czołowej) z procesami neuroendokrynnymi i czynnością autonomicznego układu nerwowego. Zaangażowany jest głównie pień mózgu i układ limbiczny, ciało jest obszarem ekspresji emocji.Według podejścia fizjologicznego emocje są złożonymi reakcjami automatycznymi. Powstały w wyniku rozszerzenia mechanizmów zachowania homeostazy.
Badania
Charakterystyczne przejawy emocji badał Karol Darwin, a swe wnioski przedstawił w książce O wyrazie uczuć u człowieka i zwierząt [1]. Teoretyczną podstawą emocji zajmował się Immanuel Kant i David Hume. Teoria Jamesa-Langego jest jedną z pierwszych, próbujących wyjaśnić powstawanie emocji, które opisuje w sekwencji zauważenie bodźca - zmiany somatyczne - interpretacja zmian somatycznych jako emocji. Podobnie traktuje zagadnienie dwuczynnikowa teoria emocji (teoria etykietowania poznawczego) - najpierw człowiek musi uświadomić sobie, że jest pobudzony, następnie musi zinterpretować swoje pobudzenie. Badaniami emocji zajmowali się również: Joseph LeDoux, Arlie Russell Hochschild, Susan Shott, Paul MacLean (teoria układu limbicznego jako odpowiedzialnego za emocje). Funkcjonujące teorie emocji to: teoria ośrodkowych procesów nerwowych Cannona i Barda, poznawcza teoria pobudzenia Lazarusa i Schachtera.
To już by trzeba książke napisac Na szczęście jest wiele książek napisanych przez psychologów biologów, są też liczne programy np. na Discovery Wielkie pytania czy jakoś tak. Oczywiście laik będzie się upierał, że to wielka tajemnica, że nic o tym ludzie nie wiedz a, nawet o tym nie poczyta. Kiedyś jak szukałem czegoś na ten temat, to znalazłem coś takiego:Albo jak działa świadomość wytłumacz mi dokładnie żebym nie miał żadnych wątpliwości.
Deprywacja sensoryczna - stan w którym do organizmu dopływa minimum bodźców zewnętrznych.
Osiągnięcie tego stanu jest możliwe na przykład dzięki specjalnie skonstruowanemu kontenerowi, w którym człowiek zostaje zanurzony w roztworze soli MgSO4 * 7H2O o temperaturze skóry, czyli ok. 34,5°C - dzięki dużej gęstości, ciało ludzkie swobodnie sie unosi na powierzchni, z reguły na głębokości 25 cm od dna. Aby uzyskać jak największą izolację zmysłową, należy dokładnie zamknąć się w takim pojemniku, odcinając się od źródeł światła i dźwięku.Eksperyment taki stanowić może głębokie, nierzadko traumatyczne doświadczenie. Osoby badane zwykle doświadczają w takiej sytuacji halucynacji lub pojawiają sie halucynoidy. Niekiedy pozwala na wgląd do wnętrza własnej psychiki i skonfrontowanie się ze swoimi fobiami, lękami.
Krąg Papeza - element układu limbicznego po raz pierwszy opisany przez Jamesa Papeza w 1937 roku.
Krąg ten opisuje drogę konfiguracji zamkniętej niektórych z zespoleń limbicznych. Pamięć istnieje w nich dopóty, dopóki informacja krąży w tym kręgu.
Schemat drogi Krągu Papeza
formacja hipokampa → sklepienie → ciało suteczkowate → pęczek suteczkowo-wzgórzowy → jądro przednie wzgórza → odnoga przednia torebki wewnętrznej → zakręt obręczy → zakręt hipokampa → droga przeszywająca → formacja hipokampa
Krąg Papeza dokładniej
* formacja hipokampa (łac. hippocampus)
* sklepienie (łac. fornix)
* ciało suteczkowate (łac. corpus mammilare)
* pęczek suteczkowo-wzgórzowy (łac. fasciculus mammilothalamicus sive Vicq d'Azyr)
* jądro przednie wzgórza (łac. nucleus anterior thalami)
* odnoga przednia torebki wewnętrznej (łac. crus anterius capsulae internae)
* zakręt obręczy (łac. gyrus cinguli)
* zakręt hipokampa (łac. gyrus hippocampi)
* droga przeszywająca (łac. tractus perforans)
* formacja hipokampa (łac. hippocampus)
Inne "stacje" drogi Krągu Papeza
Nowe badania w neuroanatomii przynoszą nowe wnioski dotyczące dróg Krągu Papeza. Rozważa się również większe zamknięte konfiguracje włączające inne struktury anatomiczne mózgowia:
* podwzgórze (łac. hypothalamus)
* ciało migdałowate (łac. corpus amygdaloideum)
* zakręt przyhipokampowy (łac. gyrus parahippocampalis)
* przegroda przezroczysta (łac. septum pellucidum)
Napisano 30.05.2008 - 13:47
Napisano 30.05.2008 - 14:42
ale naukę można udowodnić choćby przez zbudowanie kompasu w misce z zapałki i magnesiku.
Napisano 30.05.2008 - 14:51
Napisano 30.05.2008 - 22:47
Napisano 30.05.2008 - 23:20
To skoro miłość to tylko biochemiczny proces to idź i powiedz to swojej matce, która chowała ciebie przez te wszystkie lata.
Szanuje twoje zdanie ale z takim podejściem upodabniamy się do robotów, a nie do istot ludzkich.
Napisano 31.05.2008 - 11:19
No właśnie może tu tkwi różnica, nauka prowadzi rodzaj ludzki do rozrastania się, wykorzystywania surowców naturalnych i niszczenia naszej planety (w przyszłości może i planet) w celu osiągania swoich własnych korzyści dla gatunku w tym przypadku przedłużenie rodzaju ludzkiego. Ale jak się spojrzy na to z perspektywy obserwatora to nie jesteśmy tutaj sami są też zwierzęta, rośliny, no i ziemia której środowisko jest niszczone. A rozwój duchowy uczy pokojowej postawy do wszystkich istot żywych co pozwala na zaistnienie równowagi we wszechświecie, przynajmniej ja tak to widzę.mimo że naszym głównym celem jest reprodukcja
Napisano 31.05.2008 - 12:40
O tuż w czasie jednego z wyjść udało mi się znaleźć przedmiot który zginą mi jakiś czas przed wyjściem z ciała i nie miałem pojęcia gdzie on jest, udało mi się wyjść i w astralu udało mi się go znaleźć pod łóżkiem w samym rogu gdy wróciłem do świata prawdziwego okazało się że przedmiot ten był dokładnie tam gdzie go widziałem w astralu.
A rozwój duchowy uczy pokojowej postawy do wszystkich istot żywych co pozwala na zaistnienie równowagi we wszechświecie, przynajmniej ja tak to widzę.
Nauka = rozrastanie się rodzaju ludzkiego, najważniejszy cel przetrwanie gatunku i jego ewolucja
Rozwój duchowy = równowaga
Napisano 01.06.2008 - 12:57
Napisano 01.06.2008 - 13:55
Jeśli tego nie wiesz, to stan miłości wytwarza pewne procesy bilogiczno-chemiczne w organizmie ale nie dzieje się odwrotnie !
Miłośc jest niemierzalnym zagadnieniem.
0 użytkowników, 0 gości oraz 0 użytkowników anonimowych