Temat jest zamknięty
Hrabia de Saint-Germain (ur. ??? ; zm. przypuszczalnie 27 lutego 1784 roku), znany też jako "Cudowny Człowiek" (der Wundermann) był tajemniczym XVIII-wiecznym szlachcicem, dworzaninem, podróżnikiem, wynalazcą, wirtuozem pianina i skrzypiec, malarzem i poetą. Wykazywał też zdolności w dziedzinie alchemii i prekognicji. Po jego śmierci, wiele organizacji okultystycznych uznało go za swojego duchowego patrona. Na przestrzeni lat wiele osób twierdziło, że są hrabią Saint Germainem. Saint Germain nigdy nie był uznany świętym (Saint = Święty) kościoła rzymskokatolickiego. Słowo „Saint” przed nazwiskiem odnosi się prawdopodobnie do miejsca jego pochodzenia.
Życiorys [edytuj]
Pochodzenie [edytuj]
Niewiele wiadomo o przeszłości i prawdziwej tożsamości hrabiego Saint Germaina. Istnieje wiele spekulacji na temat jego pochodzenia i przodków. Niektóre zakładają możliwość, że był nieślubnym dzieckiem hrabiego Adanero z Bayonne i Marii Anny Neuburskiej, wdowy po Karolu II Habsburgu, królu Hiszpanii. Inne, że był synem Franciszka II Rakoczego, księcia Siedmiogrodu.
Na dworach Europy [edytuj]
Po raz pierwszy hrabia Saint Germain pojawił się w roku 1710 w Wenecji, gdzie poznał młodą hrabinę de Georgy. Przedstawiał się wówczas jako Markiz Balletti. Jego wiek oceniono na około 40 lat. Z różnych źródeł wynika, że hrabia był w następnych latach gościem wielu lóż wolnomularskich i tajnych stowarzyszeń. Saint Germaina pojawił się Londynie w 1743 i w Edynburgu w 1745, gdzie został aresztowany za szpiegostwo, lecz wkrótce wypuszczony. W tym czasie zdobył reputację wspaniałego wiolonczelisty. Spotkał też Jana Jakuba Rousseau. W 1746 zniknął. Horace Walpole, który poznał go w Londynie rok wcześniej, opisał go następująco: „Śpiewa, wspaniale gra na wiolonczeli, komponuje, jest szalony i niezbyt rozsądny”.
Ponownie pojawił się w Wersalu w 1758. Wywołało to wielkie poruszenie. Nabył kwatery w Zamku Chambord. Hrabia Saint-Germain zasłynął z swoich olbrzymich bogactw, często pokazywał się obwieszony drogocennymi kamieniami. Rozdawał też liczne prezenty, tkaniny barwione nowymi technikami, a nawet diamenty. Mimo to mówiono, że nie mają dla niego większej wartości. W tym okresie pojawiła się też plotka o długowieczności tajemniczego szlachcica. Jedyny zachowany portret hrabiego datuje się na lata spędzone przez niego w Wersalu. Był bliskim znajomym i doradcą Ludwika XV Burbona i jego metresy Madame de Pompadour. W tamtym okresie nadworny błazen i mim, Gower, zaczął parodiować salonowe maniery hrabiego, żartując, że ten mógł być doradcą nawet samego Jezusa. Opuścił Paryż w 1760, po tym, jak Étienne-François de Choiseul próbował go aresztować.
Po tych wydarzeniach Saint Germain wyjechał do Rosji. Prawdopodobnie był w Sankt Petersburgu, w czasie, gdy Katarzyna II Wielka obejmowała tron. Późniejsze teorie spiskowe zakładały, że była to zasługa hrabiego. Rok później Saint Germain wyjechał do Północnych Niderlandów (obecnie Belgia). Tam kupił ziemię i przyjął nazwisko Surmount. Próbował zaoferować swoje usługi – obróbkę drzewa, skóry, wytwarzanie farb olejnych. W trakcie negocjacji z ministrem Karlem Cobenzlem napomknął o swoim królewskim rodowodzie oraz dokonał rzekomej transmutacji, zamieniając kawałek żelaza, w coś do złudzenia przypominającego złoto. Po tych wydarzeniach słuch o nim zaginął na 11 lat.
Powrót po latach [edytuj]
Ponownie pojawił się w 1774, przedstawiając się bawarskiemu hrabiemu jako Freiherr Reinhard Gemmingen-Guttenberg, hrabia Tsarogy. W 1776 Saint Germain był w Niemczech, gdzie tytułował się hrabią Welldone i ponownie oferował swoje wyroby – kosmetyki, wina, alkohole, kość słoniową. Zraził jednak wysłanników króla Fryderyka II swoimi opowieściami o transmutacji i tym, że porównał siebie do Boga. Królowi Fryderykowi osobiście oświadczył, że jest wolnomularzem.
Osiadł w domu księcia Karla von Hesse-Kassel, gubernatora Schleswig-Holstein. Tam spędzał czas na studiowaniu ziołolecznictwa i chemii. Księciu oświadczył, że jest Franciszkiem II Rakoczym, księciem Siedmiogrodu. Hrabia Saint Germain zmarł na dworze księcia, prawdopodobnie 27 lutego w 1784 na zapalenie płuc. Pogrzeb odbył się 2 marca, co odnotowano w księgach parafialnych kościoła w Eckernförde. Gdy kilka dni później otwarto trumnę, okazała się pusta.
"Życie po życiu" [edytuj]
Niespełna rok później, 15 lutego 1785 roku Saint Germain był widziany w towarzystwie alchemika Cagliostro, lekarza Franza Masmera i francuskiego pisarza i filozofa Luois - Claude`a Saint Martina na wielkim zjeździe okultystów w Wilhelmsbad. Kolejne pogłoski o nadal żyjącym Saint Germainie pojawiły się w Paryżu w 1835 roku. W 1836 roku pojawił się na pogrzebie Karla von Hessen-Kassel, gdzie rozpoznało go wielu spośród tysięcy przybyłych. Lord Lytton nazwał go w 1842 roku bliskim przyjacielem, zaś w 1867 roku hrabia wziął udział w spotkaniu Wielkiej Loży Mediolanu. Ostatni raz z Saint-Germainem spotykała się w 1896 roku teozof dr Annie Besant (kontynuatorka prac Heleny Blavatzky).
Ciekawostki [edytuj]
Saint-Germain korespondował z Wolterem, który nazwał go człowiekiem, który wie wszystko i żyje wiecznie. W listach do Woltera miał pisać o swoich proroctwach - na przykład o rewolucji francuskiej czy dwóch wojnach światowych. Pogłoski głosiły, że był on podróżnikiem w czasie, gdyż oprócz proroctw przekazywał też szczegółowe informacje o wydarzeniach z różnych epok, w tym ze starożytności, o których nie miał prawa wiedzieć.
28 stycznia 1972 roku były kochanek francuskiej piosenkari Dalidy, Richard Chanfray oznajmił, że jest hrabią Saint Germainem. Powiedział również, że Ludwik XV nadal żyje. W 1983 roku Chanfray odebrał sobie życie. Jego zdjęcie jest tutaj
Postać Saint-Germaina w kulturze i sztuce [edytuj]
Saint-Germain w literaturze [edytuj]
Postać Hrabiego de Saint-Germain natchnęła słynnego francuskiego pisarza Aleksandra Dumas do napisania cyklu książek o Hrabim Monte Christo.
Postać Hrabiego de Saint-Germain pojawia się w książce Wahadło Foucaulta autorstwa Umberta Eco.
Chelsea Quinn Yarbro jest autorką kilkunastu horrorów o wampirze, którego postać zainspirował Saint Germain.
Saint-Germain pojawia się w krótkim opowiadaniu Puszkina pt. „Królowa Pik”
Saint-Germain jest zakulisowym, ezoterycznym Mistrzem, który pociąga za sznurki Amerykańskiej rewolucji w opowiadaniu „Dwie korony Ameryki” Katherine Kurtz.
W książce Traci Harding „Kosmiczny Logos” Saint-Germain pojawia się jako Mistrz Rakoczy.
Mała wzmianka o Hrabim jest zamieszczona w książce "Klub Dumas" Arturo Pérez-Reverte dokładnie na str. 290
Jako bohater negatywny pojawia się w książce "Pan Samochodzik i Krzyż Lotaryński" Zbigniewa Nienackiego
Saint-Germain w komiksie [edytuj]
Saint-Germain pojawia się w komiksie „Sandman: The Dead Boy Detectives” (do którego scenariusz napisał Neil Gaiman)
Autor mangi „D.Gray-man” zaznaczył, że demoniczny złoczyńca Millenium Earl był wzorowany na Saint-Germainie
Saint-Germain w grach [edytuj]
Pojawił się w grze video "Castlevania: Curse of Darkness" jako tajemnicza postać podróżująca w czasie.
W grze MMORPG "Nexus War" znajduje się wyspa Saint-Germaina.
Gra RPG "Unknown Armies" przedstawia Saint-Germaina jako nieśmiertelną, tajemniczą postać, znaną też jako „Pierwszy i ostatni człowiek”
Szczerze mowiac pierwszy raz slyszalem o nim po przeczytaniu wahadla faucoulta U.Eco. Dosc ciekawa postac
Jak myslicie, jezeli przypuszczalnie zmart 1784r nikt tego nie wie, czy moze nadal? czy moze tak jak pisali ze ludzie udawali jego, i pzebierali sie a niego? Wolter z tego co wiem nie byl glupim czlowiekiem. Zapraszam do dyskusji!
