Bez względu na to, jak nazywane są takie zdarzenia, jestem zdania, że są dla nas zupełnie normalne i naturalne, czasem tylko za mało zwracamy na nie uwagi lub po prostu je zagłuszamy. Osobiście doświadczyłam wielu takich sytuacji i to nie koniecznie z osobami bliskimi. Do tej grupy można dodać te osoby, z którymi co kolwiek mnie łączyło w danym czasie lub fizyczny kontakt odbył się całkiem niedawno.
Najbardziej utkwiła mi w głowie zabawna sytuacja (teraz, z perspektywy czasu), kiedy odczuwałam brak gotówki ... nie miałam ani grosza, zabrakło mi na jedzenie. Siedziałam w kuchni i błagałam w myślach, niech mi ktoś pomoże! Nie minęło 10 min i zadzwonił telefon. To Tata, oświadczył, że za jakieś pół godziny do mnie przyjedzie. Przyjechał. Nie dość, że przywiózł jedzenie na kolację i śniadanie to jeszcze bezzwrotnie wręczył mi gotówkę dokładnie w takiej wysokości, jaką wymieniłam w myślach, która wystarczyła na jedzenie do końca miesiąca.
Analizując tego typu własne doświadczenia, szczególnie te, w których główną rolę odgrywa mój mąż, doszłam do wniosku, że nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak bardzo umysły bliskich osób się łączą! Przestaje być istotne wypowiadanie słów, a ukrycie czegokolwiek jest niemożliwe. Bliska osoba może nie zdawać sobie sprawy, z tego, że dokładnie wie "co jest grane", z podświadomości przebija się jednak informacja "że coś jest nie tak".
Jedno z doświadczeń, które wpłynęło na ww. wniosek po części związane jest ze snem - a raczej chwilą na jego pograniczu.
Kilka dni wcześniej byliśmy na imprezie, miałam żal do męża, że zbyt sobie pofolgował z alkoholem a nie powinien, ze względu na stan zdrowia. Martwiłam się, bo przed imprezą nie czuł się zbyt dobrze, a alkohol w większej dawce zapowiadał kłopoty. Nic Mu jednak nie mówiłam, to dorosły człowiek, wiedział co robi.
Po kilku dniach tuż, przed "zapadnięciem" w głęboki sen, uświadomiłam sobie, że prowadzimy ożywioną, niewerbalną dyskusję, nt. tamtego dnia. Wygadałam wszystko. Mąż mnie uspokajał i prosił, aby się nie martwiła.
Nie byłabym sobą, gdybym nie zweryfikowała doświadczenia. Wybudziłam męża, pamiętał o rozmowie.
Jednak do rana wszystko Mu się zatarło, pamiętał tylko to, że po coś Go budziłam.
Znów się rozpisałam
