Czym jest?
Tworem naszej wyobraźni dla usprawiedliwienia swoich niepowodzeń i nieszczęść?
Stworzonym i zaplanowanym przez Boga tokiem naszego życia?
A może, to nasz własny plan stworzony przez nas samych przed narodzinami?
Stawiając przeznaczenie jako wytwór Religi, czy też wiary w Boga, mamy do czynienia z wieloma rodzajami, czy też sposobami jego definicji, a nawet wykluczenie jego istnienia.
CHRZEŚCIJAŃSTWO
„Chrześcijaństwo odrzuca mit o samowystarczalności człowieka, który rzekomo mógłby kształtować swój los według własnego widzimisię, ale jednocześnie wskazuje na wolność, dzięki której życie człowieka jest ostatecznie czymświęcej niż wypadkową ślepych przypadków, lub owocem jakiegoś nieuchronnego przeznaczenia. Jezus Chrystus objawił nam Boga, który nie chce sterować życiem, gwałcąc naszą wolność. Nie jest też tak, że Bóg jednych przeznaczył, aby ich zbawić, a innych, by ich potępić. Jeśli w chrześcijaństwie można mówić o przeznaczeniu, to tylko w tym sensie, że Bóg stworzył człowieka, przeznaczając go do życia wiecznego. W Nowym Testamencie czytamy, że Bóg "(...) pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2,4). Każdy człowiek zatem jest powołany (przeznaczony) do błogosławionego życia w Trójcy Świętej. To przeznaczenie nie oznacza jednak, że człowiek nie może w sposób świadomy i dobrowolny powiedzieć Bogu "nie". Osoba ludzka ma taką straszną możliwość, by wzgardzić zadanym jej przez Stwórcę i Zbawiciela przeznaczeniem. Bóg robi wszystko - posuwając się nawet do skandalu Krzyża - aby człowieka zbawić, ale nie może pogwałcić ludzkiej wolności, bo wtedy człowiek przestałby być człowiekiem, a stałby się uległą, ale niezdolną do miłości lalką w Boskich rękach.”
BUDDYZM
ISLAMKarma to prawo przyczyny i skutku, które nie jest czymś w rodzaju przeznaczenia ani ślepego losu, nie oznacza też boskiego wyroku. Po prostu przeżywamy świat odpowiednio do wrażeń nagromadzonych w umyśle na skutek naszych wcześniejszych działań ciała, mowy i umysłu. Zrozumienie, że każdy z nas jest odpowiedzialny za swe własne życie, czyni możliwym świadome gromadzenie pozytywnych wrażeń, które dostarczają szczęścia i dzięki którym możemy uniknąć przyszłego cierpienia.
HINDUIZMWiara w przeznaczenie, czy to dobre czy złe, które Bóg odmierzył i zarządził dla wszystkich istot, według Swojej Wiedzy i które Uważał za odpowiednie, przez Swoją Mądrość.
Wiara w Przeznaczenie ma cztery poziomy:
Wiedza: Wiara, że Bóg Wywyższony Wie wszystko. Wie, co się stało, i Wie, co się stanie i jak się stanie. Jego Wiedza jest wieczna. Nie Przyswaja nowej wiedzy, ani nie zapomina tego, co Wie.
Zapis: Wiara, że Bóg Zapisał na chronionej tablicy (Al Lołh Al Mahfiz) wszystko to, co ma się stać, aż do Dnia Sądu.
Bóg Mówi, co oznacza w języku polskim:
Czyż ty nie wiesz, iż Bóg zna wszystko, co jest w niebie i na ziemi? Zaprawdę, to jest w Księdze! Zaprawdę, to jest dla Boga łatwe!
[TZQ 22:70]
Wola: Wiara, że Bóg Zapragnął wszystkiego w niebie i na ziemi. Nic nie staje się bez Jego Woli. Czegokolwiek tylko Zapragnie, będzie miało miejsce, a czegokolwiek Nie Zapragnie, nie będzie miało miejsca.
Stworzenie: Wiara, że:
Bóg jest Stwórcą wszelkiej rzeczy i On jest każdej rzeczy stróżem. On ma klucze niebios i ziemi.
[TZQ 39:62-3]
Ten poziom mieści w sobie to, co Czyni Sam Bóg i to, co czynią Jego stworzenia. Zatem każda wypowiedź, uczynek lub zaniedbanie ludzi jest wiadome Bogu, Który Zapisał, Zapragnął i je Stworzył
Bóg Mówi, co oznacza w języku polskim:
Dla tych spośród was, którzy chcą iść prosto. Lecz wy nie będziecie chcieli, jeśli nie zechce Bóg, Pan światów!
[TZQ 81:28-29]
A gdyby zechciał Bóg, to oni nie walczyliby ze sobą. Lecz Bóg czyni to, co chce.
[TZQ 2:253]
A gdyby zechciał Bóg, to oni by tego nie uczynili! Pozostaw ich więc, I to, co oni wymyślają!
[TZQ 6:137]
A Bóg stworzył was i to, co wy tworzycie
[TZQ 37:96]
Według hinduizmu przeznaczenie człowieka i jego los nierozerwalnie związane są ze wszechświatem.
Podobnie jak świat podlega cyklom Brahmy, tak człowiek odradza się na ziemi w kolejnych wcieleniach poprzez wędrówkę dusz zwaną samsara.
Koncepcja reinkarnacji nie ogranicza się do zaistnienia czegoś fizycznego, ale zawiera też elementy religijno-moralne. Życie doczesne i jego jakość warunkują formę, w jakiej hinduista odrodzi się w przyszłym życiu. W zależności od tego, jak wypełni swoje zadanie, odrodzi się w wyższej lub niższej warstwie społecznej, a nawet pod postacią zwierzęcia.
Tak o przeznaczeniu największe religie, natomiast moje postrzeganie przeznaczenia przeplata się pomiędzy tymi wszystkimi wierzeniami.
Przeznaczenie to plan życia, jaki sobie przygotowaliśmy przed narodzinami. Postawione założenia jak ma wyglądać doświadczanie i jaki cel mamy dzięki niemu w danym życiu osiągnąć. Jest to na tyle rozsądne, że sami siebie znamy najlepiej i wiemy czego możemy dokonać, a do czego jeszcze nam daleko. Czasem jednak mamy bardzo wygórowane aspiracje i poczynione plany okazują się być zbyt trudne do zrealizowania. Ta trudność, może przyczynić się do wielu skrajnych doświadczeń takich jak np. choroba psychiczna, której w naszych planach nie było. Jednak nad naszym fizycznym życiem czuwa - jak niektórzy go określają - Anioł Stróż, który bacznie przygląda się naszym poczynaniom. Być może to właśnie on daje nam znaki i stawia nam na drodze kierunkowskazy, byśmy trochę zmienili kierunek podróży zwanej przeznaczeniem.
Zdarza się również, że zamiast podążać zaplanowaną droga życia , zaczynamy z niej zbaczać.
Dlaczego się tak dzieje?
Myślę, że wpływ na to mają wszystkie istoty, wszak plany życia dobierane są przez wielu i wśród wielu przyszło nam żyć. Wplatamy swoje losy w losy innych, a nasza niedoskonałość powoduje powstawanie wielu błędów. Przeznaczonym celem wszelkiego istnienia jest dążenie do doskonałości. Tworząc coraz to lepsze plany życia zbliżamy się ku Bogu. Aby ten plan powstał, musimy doświadczać tak długo, aż unikniemy błędów w tworzeniu przeznaczenia. Mój plan musi być zsynchronizowany z planami wszystkich istot tak, by nie wpływało to na ich wolna wolę, oraz moją i abyśmy stworzyli jedność wielu. Jednak aby to mogło zaistnieć, musimy przebyć wiele dróg, gdyż możliwości i doświadczeń jest nie zliczenie wiele. Łatwiej osiągnąć tak wspaniały cel jednocząc się z innymi. Sposoby doświadczania, jak również wszystkie możliwe doświadczenia, nie muszą być uwzględnione w przeznaczeniu jednej istoty. Jako jednostka, wielu doświadczeń możemy w ogóle nie przeżyć, gdyż doświadczenia innych, na pewnym poziomie rozwoju staja się jednocześnie moimi doświadczeniami.
Ogólnie przeznaczenie trudno zdefiniować, nie da się tutaj podpiąć jednej reguły i może właśnie to powoduje, że nauka wyklucza możliwość istnienia przeznaczenia.
Napisała Asieńka
Źródła cytatów:
http://www.opoka.org...K/0112E_09.html
Dariusz Kowalczyk SI
http://www.buddyzm.e...page.php?id=417
http://www.islam-in-..._i_boski_wyrok/
http://www.ojceimatk.../sekty_hind.htm
