Skocz do zawartości


Zdjęcie

Kamienne igły w kolebce ludzkości na Przylądku Igielnym


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
Brak odpowiedzi do tego tematu

#1

Jarecki.
  • Postów: 4113
  • Tematów: 426
  • Płeć:Mężczyzna
Reputacja znakomita
Reputacja

Napisano

Sensacyjne odkrycie. W Afryce Południowej znaleziono najstarsze siedlisko ludzi naszego gatunku oraz ich wytwory: wąskie jak paznokieć kamienne ostrza.

Odkryte ślady obecności Homo sapiens pochodzą sprzed 165 tys. lat. Są ponad dwa razy starsze niż dotychczas znane nauce miniaturowe wytwory kamienne. Ukryte były w nadmorskiej grocie w Republice Południowej Afryki, na Przylądku Igielnym.


Znaleziska są dowodem nie tylko manualnej zręczności naszych przodków, ale także ich wysoce rozwiniętej umysłowości. Wąskie na centymetr groty były umieszczane w drewnianych styliskach – przedmiot składał się z dwóch materiałów o różnych właściwościach.

W nadmorskiej jaskini odkryte zostały także muszle, które są dowodem, że nasi przodkowie już wtedy jadali frutti di mare – ale nie za sprawą wyrafinowanego gustu kulinarnego, ale życiowej konieczności. Na ten bowiem czas przypadał środek trwającej kilkadziesiąt tysięcy lat epoki lodowcowej.Wielkie połacie Afryki były jałowe. Ówcześni przedstawiciele gatunku Homo sapiens zainteresowali się małżami, bo brakowało im owoców i zwierząt, które dotychczas jadali. Wykazali się więc nie lada elastycznością. Wcześniej znane nauce przykłady jedzenia małży były o 40 tys. lat młodsze.

Niezwykle interesujące jest też trzecie znalezisko dokonane w grocie. Naukowcy odkryli tam ślady używania przez ludzi barwników, przede wszystkim ochry. Jak twierdzą badacze, użycie barwników jest dowodem umiejętności myślenia symbolicznego. A skoro takie myślenie nie było ówczesnym ludziom obce, to możliwe, że posiedli oni już także mowę.

Reasumując: znalezione na Przylądku Igielnym pozostałości świadczą o tym, że 165 tys. lat temu Afrykę zamieszkiwali ludzie bardzo do nas podobni. Odkrycie to kładzie kres dyskusji, która od wielu lat toczy się w środowisku paleoantropologów. Jedni z nich uważali, że umysłowy rozwój człowieka pozostawał daleko w tyle za rozwojem anatomicznym. Inni twierdzili, że ewolucja ludzkiej psychiki i ludzkiego ciała szły w parze. Najnowsze znaleziska potwierdzają tę drugą hipotezę.

Antropolodzy wcześniej domyślali się, m.in. dzięki badaniom genetycznym, że gatunek Homo sapiens powstał od 200 do 150 tys. lat temu w Afryce. Ale materialnych pozostałości dokumentujących jego początki brakowało. Znane są czaszki pochodzące sprzed 160 i 195 tys. lat, pochodzące z Etiopii ze stanowisk Omo Kibish i Herto, które przez część naukowców uważane są za fragmenty szkieletów Homo sapiens.

Ale nie czaszka czyni człowieka, lecz jej zawartość. A o niej dowiedzieć się możemy tylko badając materialne pozostałości działalności naszych przodków. Tych materialnych pozostałości dotychczas brakowało. Możliwe, że zawiniła tu epoka lodowcowa. Mniej więcej od 195 do 125 tys. lat temu klimat zamienił olbrzymie połacie Afryki w pustynię.

Naukowcy spekulują, że ludzie mogli się wtedy przenieść nad morze, aby korzystać z jego zasobów. Możliwe, że wędrowali wzdłuż wybrzeża, zatrzymując się w dogodniejszych miejscach na dłużej. Później, gdy lodowiec stopniał, poziom oceanów się podniósł i te wczesne osady Homo sapiens uległy zalaniu.Odkryta właśnie grota na Przylądku Igielnym uniknęła tego losu, bo była położona wysoko nad poziomem oceanu.

Opis niezwykłej groty publikuje dzisiejszy numer czasopisma “Nature”. W odkryciu brali udział naukowcy z RPA, Izraela, USA, Australii i Wielkiej Brytanii. Pracami kierował Curtis Marean z Uniwersytetu Stanu Arizona.Odkrycie nie było przypadkowe. Naukowcy, aby znaleźć pozostałości najwcześniejszych Homo sapiens, przeanalizowali dostępne dane paleoklimatyczne i orzekli, że przed około 150 tys. lat było w Afryce tylko kilka miejsc, w których Homo sapiens mógł bez problemów przeżyć. Jednym z nich był właśnie Przylądek Igielny.

Aby oszacować wiek znalezionych przedmiotów, naukowcy użyli bardzo nowoczesnych metod, m.in. optycznie stymulowanej luminescencji, która ocenia, jak dawno ziarna kwarcu wystawione były na działanie słońca. W ten sposób Homo sapiens użył najnowszych swoich narzędzi, aby zbadać te najstarsze.

165 tys. lat Tyle liczy odkryte właśnie najstarsze siedlisko naszego gatunku
Źródło
  • 0





Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości oraz 0 użytkowników anonimowych