Na początek kilka ważnych dat z historii prezerwatywy
1200 p.n.e. – król Grecji Minos używał prezerwatyw z kozich pęcherzy
1554 – włoski lekarz Gabriel Fallopius, polecał stosowanie woreczków lnianych linteolum, nasączonych solami nieorganicznymi, dla ochrony przed brzydkimi chorobami przywleczonymi przez zamorskich marynarzy
1655 – angielski lekarz nadworny dr Condom polecał prezerwatywy z jelit baranich
1717 – nazwy kondom użył po raz pierwszy w swym opracowaniu dotyczącym syfilisu angielski uczony Daniel Turner
1760 – najsłynniejszy w historii uwodziciel Casanova zabezpieczał się zawsze prezerwatywami zanim przystąpił do igraszek miłosnych
1839 – przełom w masowej produkcji prezerwatyw. Charles Goodyear wynalazł metodę wulkanizacji kauczuku, wyprodukował w 1855 r. pierwszą p. z gumy. Miała ona jeszcze boczny szew i grubość ok. 2 mm.
1855 – George Bernard Shaw uznał prezerwatywę z gumy za najważniejszy wynalazek stulecia
1912 – Julius Fromm opatentował nową technologię jej wytwarzania
1919 – J. Fromm rozpoczął seryjną produkcję
1970 – pierwsze reklamy prezerwatyw w gazetach
1987 – pierwsza telewizyjna reklama, jako środka profilaktycznego przeciw AIDS; reklamę nadała stacja KRON w San Francisco
1994 – pierwsza prezerwatywy z poliuretanu, znacznie cieńszej, bardziej elastycznej i niezawodna niż lateksowa.
Utrwalone na egipskich papirusach przekazy z 4000 r. p.n.e. opisują metody antykoncepcji, m.in. okadzanie ziołami, tampony nasączane różnymi substancjami, gałki dopochwowe z włókien roślinnych, zmiażdżonych owoców, żywicy akacjowej i miodu. Soranus z Efezu, grecki lekarz z I w. n.e., dla zapobiegania niechcianej ciąży zalecał powściągliwość seksualną, zwłaszcza podczas menstruacji, ponieważ ten czas uważał za okres płodny. Radził też kobietom, by po odbytym akcie płciowym wstrzymały oddech, przykucnęły, wydmuchały z całej siły nos, a na koniec przepłukały pochwę.
Pierwsze dowody na stosowanie prezerwatyw w Europie pochodzą z ok. 100-200 roku n.e. Były to malowidła skalne w jaskini na południu Francji. Ciekawe, co prezentowały owe malowidła... Pierwsza instrukcja obsługi?
Najczęściej zabezpieczano się prezerwatywą, której wynalazcą był ponoć Gabriel Fallopus, profesor anatomii Uniwersytetu Padewskiego. Z początku był to ledwie kawałek lnianego płótna nasączonego solą rtęci, który mężczyźni zakładali tylko na żołądź członka. Uczony polecał w 1554 r. ów środek dla ochrony przed brzydkimi chorobami, powołując się na eksperyment z 1100 pacjentami, spośród których żaden nie zaraził się stosując tę ochronę. Słynny Casanova rozpowszechnił używanie prezerwatywy przede wszystkim dla zabezpieczenia przed chorobami wenerycznymi, które kojarzono już z kontaktami seksualnymi. W tamtych czasach sporządzano je z preparowanych rybich pęcherzy, jelit zwierzęcych, a nawet z pęcherzy moczowych lub żółciowych. Wskutek obróbki były wprawdzie nieco sztywne, jednak nie przepuszczały zarazków chorobotwórczych, ani plemników, no i często były to istne luksusowe dzieła sztuki: dekorowane złotem, malowane we wzory, wyściełane drogim jedwabiem lub aksamitem, zakończone eleganckim sznureczkiem lub ozdobną wstążeczką, do podwiązywania u nasady członka. Służyły do wielorazowego użytku, prano je, a w razie potrzeby starannie cerowano. Przed użyciem, dla zwiększenia elastyczności, moczono je w wodzie lub oliwie. Sprzedawano w domach uciech, aptekach i drogeriach, a nabywcami byli głównie przybysze z obcych krajów, dyplomaci i kapitanowie statków.
Przełom w produkcji prezerwatyw nastąpił w XIX w., kiedy to dwaj naukowcy Goodyear i Hancock, niezależnie od siebie, opracowali metodę wulkanizacji gumy, dzięki czemu stawała się ona bardzo elastyczna i wytrzymała. Wynalazek ten spowodował dynamiczny rozwój przemysłu gumowego, a także produkcji prezerwatyw.
Podczas pierwszej światowej wystawy w 1876 w Filadelfii zaprezentowano i sprzedawano te nowoczesne prezerwatywy, jednak były one bardzo drogie. Przypominały kapturki, pokrywające jedynie czubek penisa. Nadal były to środki wielokrotnego użytku.
Więcej o gumkach
Historia gumek
Historia gumek
