48 odpowiedzi w tym temacie

[Quarges]

Przedstawiona przez Ciebie Asieńka recepta na życie niestety nie jest uniwersalna, właściwie dla naszego społeczeństwa jest ona niemal nie do przyjęcia. Każdy patrzy na ideały przedstawiane nam przez świat, możesz dorobić się pieniędzy, być szczęśliwym kupując różne rzeczy i żyjąc według schematu. Nawet jeśli będziemy chcieli się oderwać, powyższe rzeczy będą na nas dalej wpływać z podświadomości (reklamy to potęga) oraz z otaczającego nas społeczeństwa. Oczywiście można żyć jak biblijny Noe, znając prawdy i żyjąc dla wszystkich jak chodzący dziw - jednak przekonaj ludzi żeby zaczęli tak żyć! Dla każdego to paranoja, nie jest szczęśliwy, ale żyje jak wszyscy - czuje się bezpieczny. Oprócz tego ma się znajomych, rodzinę - nie wszyscy są tolerancyjni do tego oryginalnego poglądu, a wiadomo, że większość ludzi chce żyć w miarę trzymając się norm. Są ludzie bardziej i mniej skłonni do takich poświęceń - tych drugich jest zdecydowanie więcej.

Trzeba też wiedzieć o jednej rzeczy - ludzie boją się zmian, zmieniają się bardzo powoli. Jeśli liczycie na prawdziwą, szybką odmianę społeczeństwa to trzeba mieć nadzieję, że 2012 zdziała cuda

[Asieńka]

Panowie gdzie ja pisałam, że to recepta na życie. osiris zadał pytanie to odpowiedziałam, ale pod kątem siebie nie innych.
Na dodatek nie liczcie na to, że wszyscy ludzie pojmą to o czym mówimy, wszak każdy z nas ma za sobą inne doświadczenia, tych którzy są w stanie pojąć i zrozumieć co czujemy jest za pewne niewielu, a ważne jest to abyśmy nie zaprzepaścili swoich własnych doświadczeń i nie zaprzestali swojego rozwoju.

[_Silent_]

Naprawdę potrzeba jakiegoś cudu, żeby obudzić ludzkość, bo ta garstka nic nie wskóra.

Trochę to głupio zabrzmi z pewnie sporej różnicy wieku ale: też kiedyś taki byłem i tak mówiłem

Wtedy jednak poznałem świetną prawdę do której wypada się stosować: śpiącego się nie budzi. Chwilę pomarudzi, coś przeklnie zdenerwowany i pójdzie spać dalej...

Każdy budzi się we właściwym dla siebie momencie.

[Loki]

Ja też tu wrzucę swoje małe trzy grosze. Szczerze się przyznam że nie mam takich szeroko zakrojonych doświadczeń jak wy, gdyż nie jestem dorosły. Lecz zacznę od początku.
Tak jak tu jest pisane o tym życiu, o problemach z dziećmi. Moi rodzice wyznają takie same zasady jak wy. W ten sam sposób zawsze mówili i robili. Prawili o miłości, lecz z drugiej strony starali się żebyśmy [ja i moi bracia] mieli jak najwięcej i jak najlepiej. Tak naprawdę to u mnie w domu powstał podział, matka dawała nam miłość , a ojciec zapewniał wartości materialne. A wynikało to z tego że tak dużo pracował.
Z ludzi od żadnego statusu rodzice doszli do w miarę wysokiego.
Wiem że najbardziej ucierpiał na tym mój ojciec bo nie miał z nami kontaktu [ze mną w szczególności gdyż musiał zajmować się moimi braćmi (internat,studia itp.)].
Moja matka z takiej reguły nie ucierpiała. Lecz to też nie jest prawda bo czuje się nie spełniona zawodowo.
Teraz po tych wszystkich latach obserwacji i tego co przeżyłem zauważam że każdemu z nich czegoś brakuje. Oczywiście wiadomo czego.
Lecz mi się udało jakoś... to wszystko zauważyć. Teoretycznie powinienem nie robić takich błędów. Tak samo myślał mój brat. Dzisiaj jak głupek haruje, nie ma czasu dla rodziny, a stara się o... chleb i mieszkanie dla nich. O nic więcej. Jest jak mój ojciec.
Nie jest złym człowiekiem, rozmawia z dziećmi wtedy kiedy ma tylko czas i mówi zawsze "Nie pieniądze się licz, ale miłość i zaufanie". Bo chce żeby myślały jak On ale co ma zrobić? Myślę że to jest przykład niewiarygodnego paradoksu dzisiejszych czasów.
Nie zawsze wnioski i dążenie do czegoś daje sukces. Bardzo często potrzebny jest nam po prostu przypadek i okruszek szczęścia.
Lecz oczywiście każdy powinien dążyć do odłączeniu się od systemu konsumpcjonizmu. Lecz jak to napisała Asieńka ją to kosztuje wiele łez jeśli chodzi o córki. Tak samo było z nasza matką, a ja jestem owocem takiego... też chcąc nie chcąc jakiegoś innego systemu.
Ale ja za to mam trochę inny problem. Bo wiem że chciałbym wychować dzieci jak moja matka, ale także zapewnić im dobrobyt. Ale boje się że nie dam rady.
Uważam że nie ma sensu tak jak to było mówione na początku, zostawiać wszystkiego. Takie coś nie zmieni, gdyż ludzie w dzisiejszych czasach są tak bardzo ubezwłasnowolnieni przez media, system, zasady i wartości że nic nie zmieni taki człowiek. Co najwyżej zostanie... wyśmiany. Chyba ze wykorzysta system przeciwko systemowi. Lecz taki człowiek bardzo szybko się może zgubić...
To chyba tyle, wiem że nie wnoszę dużo do dyskusji ale dorzucam swoje trzy grosze.

I coś też napiszę na temat tego roku Ryby i Wodnika. Filozofowie XIX i XX wieku już dawno podzieli świat na okresy. Okres rozwoju technologi za którym nigdy nie idzie rozwój kulturowy. Oraz okres rozwoju kulturowego który z czasem nadganiał to co się zagubiło.
Jak się spojrzy na historię świata to widać wyraźnie te okresy rozwoju kulturowego. Lecz nie widać tak bardzo naukowego podobnego do tego co jest teraz.
Oczywiście odpowiedź jest prosta, wtedy nie było globalizacji a teraz jest. . Taka jest moja teoria . Choć oczywiście możecie się z nią nie zgadzać i może uważacie to wszystko za bardzo... dziecinne . Zobaczymy .

[London]

Naprawdę potrzeba jakiegoś cudu, żeby obudzić ludzkość, bo ta garstka nic nie wskóra.

Chcesz nauczać takiego Kowalskiego? Proszę bardzo, ale najpierw naucz się sam Pewnie jest wiele rzeczy których nie wiesz a chciałbyś wiedzieć (nie chcę tutaj się mądrzyć ). Jak to mówią:
Najpierw zbaw siebie a świat zbawi się sam. Ta garstka ludzi też musi się wiele nauczyć a nie brać się za nauczanie innych (chociaż nauczanie innych może być sposobem nauki). Oczywiście ja bym się bardzo ucieszył gdyby przybyło nam Bodhisattwów, ale sam nie chciałbym takowym zostać tylko brnąć do przodu i rozwijać się .

Nie zawsze wnioski i dążenie do czegoś daje sukces. Bardzo często potrzebny jest nam po prostu przypadek i okruszek szczęścia.

Ja nie jestem przekonany do tych przypadków i szczęścia. Sam sobie tworzysz przyszłość, sam sobie stwarzasz przypadki i szczęście .

Ale ja za to mam trochę inny problem. Bo wiem że chciałbym wychować dzieci jak moja matka, ale także zapewnić im dobrobyt. Ale boje się że nie dam rady.

No i dobrze, że chcesz wychować tak swoje dzieci, bo jak widzę będzie ono bardzo dobre.


Pozdrawiam.

[Loki]

Jak dla mnie ten artykuł ma trochę błędne koło. Gdyż jest bardzo zamknięte w filozofii ówczesnej a nie realiach. A nie dostrzega że człowiek nie zmieni się przez filozofie, artystów i literaturę. Spójrzmy wprawdzie w oczy. Akurat te 3 rzeczy w dzisiejszych czasach są już prawie nie dostrzegalne...

O, to widzę, że Twoja mama zna się na rzeczy wink1.gif.

Nie sarkazmuj proszę. [jeśli tak można powiedzieć].

Ja nie jestem przekonany do tych przypadków i szczęścia. Sam sobie tworzysz przyszłość, sam sobie stwarzasz przypadki i szczęście grin.gif.

No cóż, masz dużo racjo. Lecz jeśli chodzi o rzeczy wielkie tam zawsze jest szczęście i przypadek [to kogoś cytat już nie pamiętam kogo].

[London]

Nie sarkazmuj proszę. [jeśli tak można powiedzieć].

To nie sarkazm Po prostu Moja matka chce mnie odwieść od rozwoju duchowego, a Twoja jak widzę zachęca Cię do tego (wnioskuję po tym, że mądrze piszesz.)

No cóż, masz dużo racjo. Lecz jeśli chodzi o rzeczy wielkie tam zawsze jest szczęście i przypadek [to kogoś cytat już nie pamiętam kogo].

Może tak, a może nie. zależy czy afirmacje działają .

[London]

Ja nie jestem w tej garstce, ani zapewne nikt z tego forum.
Nie mów, że wiesz, którzy to i dajesz im radę taką, iżby mieli się czegoś uczyć.

A dlaczego nie? I: Nie, nie wiem, którzy to, no i masz chyba rację, trochę się zapędziłem i zacząłem pisać według własnego światopoglądu .

A możesz mnie oświecić, skąd ten cytat, czy też powiedzenie i czyjego autorstwa?
To nie złośliwe, tylko chciałbym wiedzieć.

Oczywiście. Słyszałem to powiedzenie wiele razy od mojego "znajomego" (z forum i z gg), które akurat mi się spodobało.

[Asieńka]

Nie należy dażyć do tego by zmienić cały świat, a do tego, aby zmieniać siebie. Gdy zmiany zchodzą, powoli budzimy się ze snu, jesteście w fazie przebudzania i wszystko wydaje wam sie niemożliwe, gdy przeciągniecie się i wstaniecie z łóżka poczujecie tą rześkość, a wówczas będziecie szczęśliwi.
London dobrze prawi najpierw zbaw siebie...

Ps chyba zupełnie odbiegliśmy od tematu, ale wiecie co? chyba dobrze to wróży.

[London]

London, uważam, iż jesteś bardzo lotny i inteligentny, ale dla mnie "znajomy" nie jest autorytetem na którego opiniach i "złotych myślach" miałbyś opierać swój pogląd na świat i na tej podstawie przekonywać do nich innych userów.

Oczywiście, że nie opieram się tylko na jego opiniach. Dużo czytam i dowiaduje się i myślę, że idę w dobrym kierunku Nie odbieram jego tekstów jako jedynej prawdy, ale jak na razie wydają się one sensowne i bardzo mi pomagają w życiu dlatego tak liczę się z jego zdaniem No i nie przekonuję innych do swojego punktu widzenia, ale staram się wyrazić swoje zdanie, no i oczekuje choćby takiego posta jak twój.