Fotografia trójwymiarowa jest prawie tak stara jak w ogóle fotografowanie. Już w połowie XIX wieku robiono pierwsze zdjęcia stereoskopowe przy użyciu dwóch aparatów fotograficznych, bądź specjalnych aparatów dwuobiektywowych. Przed II wojną światową ogromną popularnością cieszyły się fotoplastikony. Wyświetlane tam były dwa zdjęcia jedno tylko dla prawego a drugie tylko dla lewego oka. Ludzki mózg odbierał te dwie fotografie jako jedną trójwymiarową. Aby uzyskać wrażenie trójwymiarowości dwa zdjęcia muszą wykonane tak jakbyśmy "robili zdjęcia" poszczególnymi oczami. Czyli obiektyw aparatu musi być przesunięty względem siebie o ok 6.5cm w poziomie. Dobrze jest również zwrócić obiektyw dokładnie w to samo fotografowane miejsce - tak by centrum zdjęcia stanowił fotografowany temat. Przy fotografowaniu krajobrazów wystarczy że jedno zdjęcie wykonamy obciążając jedną nogę, zaś drugie - przenosząc ciężar ciała na drugą. Niestety jednym aparatem możemy fotografować tylko obiekty statyczne. Po II wojnie światowej popularność trójwymiarowej fotografii znacznie spadła lecz obecnie przeżywa renesans głownie poprzez rozwój techniki i komputerów, pojawienie się kin typu IMAX i filmów 3D. Tak zwane anaglify można wykonać nawet jednym aparatem pamiętając o powyższych zasadach. Jeżeli mamy już wykonane dwa zdjęcia korzystając z jednego z wielu programów wczytujemy zdjęcia a program sam tworzy nam jedną fotografię 3D którą możemy oglądać za pomocą specjalnych okularów. Okulary można kupić często w sklepach papierniczych lub należy zachować okulary które dostajemy na projekcji filmów 3D.
dwuwymiarowe obrazy przerabiamy na 3D do oglądania przez okulary
Filmy 3D
LINKI http://www.3dstereo.com.pl/linki.htm
Jak robić zdjęcia 3D zwykłym aparatem? http://blog.konieczn...yklym-aparatem/
