Twierdzi on, że
"Człowiek aby życ, wcale nie musi jeśc"
Joachim nie je juz od siedmiu miesięcy pożegnał się z lodówka 1 lipca 2001r. i - jak zapewnia - czuje się znakomicie.
Z idea niejedzenia Werdin zetknął się podczas swej trwającej trzy lata podróży po Azji. Pojechał tak jako nauczyciel esperanta, lecz przede wszystkim była to dla niego podróż duchowa.
Joachim wyjaśnia:
Człowiek jest uzależniony od wielu rzeczy i wydaje mu się, że wiele rzeczy musi robić. Pusze pracować, żeby zarobić na jedzenie. Później z powodu tego jedzenia choruję, muszę iść do lekarza, płacić, czekać w kolejkach, kupować lekarstwa. w ten sposób staje się uzależniony od przemysłu spożywczego i farmaceutycznego. Jak człowiek przestaje jeśc, to zaczyna widzieć, że 90% czasu poświęcał na sprawy związane z jedzeniem. Gdy zaprzestajesz konsumpcji, zmienia się całe twoje życie
Do niejedzenia dojrzewa się w długim procesie, zmagając z z przeróżnymi problemami. Osoby nieprzygotowane nie powinny ryzykować, bo, jak przestrzega Werdin, mogą potem tego żałować.
Osoba która chcę "rzucić nałóg jedzenia" powinna wpierw zastosować właściwą dietę, w jaki sposób organizm z punktu widzenia energetyki i metabolizmy będzie na to reagował, i co w tym czasie robić, żeby nie cierpieć. Dlatego zdecydowana większość tych, którzy się na to zdecydują, zrezygnuje.
W Wielkiej Brytanii podobno nie je około 100 osób, w Niemczech 2000. Z klasycznego odżywiania soraz częściej rezygnują Amerykanie oraz Chińczycy.
Gdyby ważyć wszystko, co człowiek zjada i wypiją, a równocześnie wyżyć to co wydala, okazałoby się że tylko jedna dziesiąta procenta strawionych pokarmów została przez organizm zużyta- twierdzą niejedzący.
Jaki z tego wniosek?
Że to nie jedzenie utrzymuje nas przy życiu. Człowiek nie jest zbudowany z tego, co zje, człowiek spala energie i buduje swoje ciało dzięki energii.
Nie jadało wielu chrześcijańskich mistyków i świętych, Katarzyna ze Sieny patronka Włoch, pościła całkowicie przez 8 lat. w liście do swojego spowiednika napisała:
Moje ciało żyje bez jakiegokolwiek pożywienia, bez jednej kropli wody
Luiza Lateau, żyjąca w XIX wieku, nie przyjmowała pokarmów przez 5 lat, 1 miesiąc i 22 dni. w tym czasie jedynym posiłkiem była hostia.
Teresa Neumann, znana stygmatyczka powstrzymywała się od jedzenia przez 35 lat.
Z inicjatywy kościoła poddano ją badaniom neukowym. Przez dwa tygodnie cztery siostry zakonne, jak też sceptycznie nastawieni lekarze zmieniali się przy jej łóżku, ani na moment nie zostawiając Teresy samej. Wykluczono jakiekolwiek oszustwo. Lekarze odnotowali, że któregoś dnia waga ciała kobiety zmniejszyła się o 4 kg.
Marta Robin nie przyjmowała żadnych pokarmów, ani stałych ani w płynie, przez 52 lata.
Znany psychiatra dr. Alain Assailly, który dokładnie badał przypadek Marty, stwierdził, że nauka nie jest w stanie wyjaśnic tego fenomenu.
Najbardziej znaną współczesna niejedząca jest Australijka Evelny Grove,
używająca pseudonimu Jasmuheen, która nie przyjmuje pokarmów od 9 lat. Jasmuheen podczas organizowanych przez siebie warsztatów uczy, jak w 21-dniowym procesie można przestawic się na odżywianie światłem. w kwietniu 2001 roku Evelyn Grove odwiedziła Polske. Spotkanie z niejedzącą Australijką odbyło się w znanej stołecznej... ciastkarni.
Ile osób w Polsce porzuciło nawyk jedzenia?
W Polskim Klubie nie jedzących (PKN) jest ich tylko dziesięciu.
jednak Joachim Werdin założyciel PKN uważa iż jest ich w Polsce kilkaset.
Dlaczego reszta nie zapisała się do klubu?
Vasanta Ejma, niejedząca od 2001 roku tłumaczy to w w taki sposób:
Dla większości ludzi jest to sprawa osobista, nie chca rozgłosu. Może brakuje im odwagi, by o tym mówic, bo inni w to nie wierzą, są agresywni, atakują. Nawet ze strony przyjaciół jest sporo niedowierzania i kąsliwych uwag. Nie jest to miłe.
Jeśli temat was zainteresuję mogę go rozbudowac o pominięte wątki i przykłady:)
