26 odpowiedzi w tym temacie

[pishor]

No, wreszcie ktoś się szarpnął na ten temat  

Nie ukrywam, że sam się do niego przymierzałem ale jakoś tak zeszło...

Sprawdzałem zasoby forum i aż się dziwiłem, że wspominano o nim tak jakby półgębkiem i raczej przy okazji innych tematów.

Wspomniany tu film "The Entity" był niesamowity i chociaż oglądałem go już lata temu, to do dziś budzi we mnie spore emocje.

 

Pozwolę sobie dorzucić dwa linki, które znalazłem kiedyś przygotowując się do napisania podobnego tematu - nie są jakieś bardzo wyjątkowe ale jako uzupełnienie  chyba się nadadzą.

 

link 1

 

link 2

 

[pishor]

Dwa artykuły poświęcone tej tematyce.

 

 

Artykuł 1

Demony seksu czyli gwałt przez sen.

Inkuby i sukkuby były mocno zakorzenione w wierzeniach ludowych. Legenda o nich odwołuje się do jednego z najpotężniejszych instynktów człowieka – seksualności. Dawniej, szczególnie w czasach Inkwizycji panowały restrykcyjne i rygorystyczne zasady dotyczące życia seksualnego. Wszystkie ograniczenia powodowały frustrację wśród społeczeństwa i prowadziły do uciekania w świat fantazji. Inkuby i sukkuby stały się symbolem erotyki.

W średniowieczu wierzono, że kochliwe demony powstają z mgły i pary, przyjmując formę "eterycznego ciała". Szczególnie wyczuleni byli na ich punkcie inkwizytorzy. Podczas przesłuchań torturowane "wiedźmy" relacjonowały przebieg sabatowych orgii. Wymuszone zeznania często zawierały opisy spółkowania z wysłannikami piekieł. Inkwizytorzy nie mieli wątpliwości, że są świadkami istnej inwazji inkubów i sukkubów. Rozpowszechniło się wśród nich przekonanie, że ten rodzaj istot może być czarownicom niezwykle usłużny. Dla przykładu, gdy oskarżono jakąś kobietę o udział w sabacie, nie pomagało nawet wstawiennictwo jej męża, który zeznawał, że akurat tamtej nocy spał z nią w łóżku. Oskarżyciele ripostowali, że żona pozostawiła u boku męża podobnego do siebie sukkuba, aby bez podejrzeń udać się na spotkanie wiedźm. Mania tropienia opętań seksualnych narastała, a procesy czarownic prawie zawsze - wśród szeregu innych zarzutów - zawierały ten o kontakty seksualne z inkubami. Pewien przekaz z 1645 r. mówi o kobiecie z Kornwalii, którą znaleziono sparaliżowaną i nieprzytomną w jej domu. Gdy doszła do siebie, opowiedziała sąsiadom o dziwnym zdarzeniu: w środku nocy pojawiło się u niej... kilku niskich mężczyzn, którzy następnie zabrali ją do baśniowego pałacu. Tam została uwiedziona przez człowieka normalnego wzrostu. Opowieść tak zbulwersowała sąsiadów, że natychmiast uznali narratorkę... za wiedźmę .

Inkuby i sukkuby od wieków podniecają, fascynują i przerażają. Są uwodzicielskie i piękne. Często przedstawia się je z atrybutami demonów – rogami lub kopytami. Pojawiają się w środku nocy i wodzą na pokuszenie niewinne ofiary, po czym współżyją z ludźmi podczas snu. Sukkuby (demony kobiece) zbierają nasienie wykorzystanych mężczyzn, którym inkuby (demony męskie) zapładniają później kobiety. Z takich poczęć na świat przychodzą dzieci zwane kambionami - wyjątkowo podatne na działanie szatana. Demony nocy powolnie wysysają energię ze swoich ofiar, kiedy te pogrążają się w namiętności. Pozbawiona energii ofiara popada w depresję, obłęd czy urojenia. Demony potrafią dręczyć swoją ofiarę całymi latami.

Inkuby i sukkuby pierwszy raz oficjalnie nazwane zostały w ten sposób w książce „Malleus Maleficarum” („Młot na czarownice”). Autorzy tego tekstu - Heinrich Kramer i Jakob Sprenger – pisali o tym, że celem demonów jest upadlanie człowieka, degenerowanie moralności, niszczenie wszelkich jego zasad etycznych. Szczególne upodobanie miały w mnichach, którzy, zachowując celibat w imię Boga, byli dla szatana szczególnie cennym, a jednocześnie łatwym nabytkiem. Inkuby i sukkuby powstawały z mgły i pary. Przesłuchiwane przez Inkwizycję czarownice szczegółowo opisywały swoje spotkania z demonami nocy.

Według legend i przekazów, matką inkubów i sukubów była Lilith – pierwsza żona Adama. Kiedy zbuntowała się przeciwko dominacji męża i zdecydowała się na opuszczenie raju, odleciała w stronę Morza Czerwonego. Tam współżyła z demonami, którym rodziła po sto dzieci - Lilinów dziennie. Inna wersja legendy głosi, że ojcem Lilin był anioł śmierci – Samael (być może sam Szatan). Lilith i jej demoniczne dzieci kusiły ludzi – potomków Adama i Ewy, doprowadzały ich do szaleństwa i prowadziły wprost do bram piekła. Robiły wszystko, żeby odwieść człowieka od Boga. Czasem występowały w postaci pięknych kobiet i mężczyzn, innym zaś razem w swej demonicznej postaci. Porozumiewały się telepatycznie.

W miejsce Lilith Bóg dał Adamowi posłuszną i uległą Ewę. Jednak ta szybko znudziła się mężowi. Adam bardzo tęsknił za Lilith. Błagał Boga, żeby sprowadził ją z powrotem do raju. Bóg zlitował się nad cierpiącym mężczyzną i wysłał za Lilith trzy anioły.

Piękna, silna, niezależna, niepokorna. Zupełnie inna, niż pierwsza oficjalna żona Adama – Ewa. Żywiołowa kobieta, która nie chciała być usłużnym, potulnym dodatkiem do mężczyzny. Taka była tajemnicza Lilith.

Geneza legendy o Lilith nie jest do końca jasna. Tradycja chrześcijańska przekonuje, że pierwszą kobietą na ziemi i żoną Adama była Ewa. Powstała ona oczywiście z jego żebra. Jak więc wytłumaczyć wers z Księgi Rodzaju 1:27 - "I stworzył Bóg człowieka na wyobrażenie swoje: na wyobrażenie Boże stworzył go: mężczyznę i białogłowę stworzył je"? Sugerowałoby to, że Ewa nie była pierwsza, że przed nią Bóg stworzył kobietę w ten sam sposób, co mężczyznę i jemu równą. Miała to być Lilith. Codziennie rodziła setkę dzieci. Od początku tego związku pomiędzy Lilith i Adamem wybuchały konflikty. Niepokorna kobieta nie zgadzała się na dominację męża.

Nieustannie podkreślała swoją z nim równość. Kroplą, która przelała czarę był podobno seks, podczas którego Lilith nie zgadzała się na leżenie pod Adamem. Podjęła ona decyzję o porzuceniu męża i opuszczeniu raju. Dzięki temu, że wypowiedziała niewymawialne imię Boga wyrosły jej skrzydła i odleciała nad Morze Czerwone, gdzie współżyła z demonami i z nimi płodziła potomstwo. Wkrótce zaczęła rodzić Liliny - inkuby i sukkuby (według islamu – dżiny). Inna wersja legendy głosi, że ojcem Lilin był anioł śmierci Samael (być może sam Szatan). Samael później wcielił się w rolę kuszącego Ewę węża. W niektórych źródłach podawany jest za ojca Kaina (można też znaleźć informację, iż to Lilith była matką Kaina). Podobno żoną Kaina została Zelinda Bez Skazy – córka Lilith.

W miejsce Lilith Bóg dał Adamowi posłuszną i uległą Ewę. Jednak ta szybko znudziła się mężowi. Adam bardzo tęsknił za Lilith. Błagał Boga, żeby sprowadził ją z powrotem do raju. Bóg zlitował się nad cierpiącym mężczyzną i wysłał za Lilith trzy anioły: Senoya, Sansenoya i Semangelofa. Próbowały one nakłonić Lilith do powrotu. Kiedy nie zgodziła się, zagroziły jej, że utopią ją w morzu. Kiedy i to nie poskutkowało, powiedziały, że będą zabijały codziennie setną część jej dzieci, dopóki niepokorna kobieta nie zmieni zdania. Lilith wpadła w gniew.

Wszystkiemu winien mózg?
Chęć rozwikłania zagadki spowodowała, że Hufford pogłębił badania. W rezultacie doszedł do wniosku, że wszystkiemu winne są... zaburzenia snu, a dokładnie paraliż senny oraz halucynacje hipnopompiczne. O co w tym wszystkim chodzi?alt

Badacz skupił uwagę na fazie snu zwanej REM (z ang. Rapid Eye Movement - "szybkie ruchy gałek ocznych"). W ciągu jednej nocy występuje ona u człowieka kilkakrotnie. Śpiący dość intensywnie przeżywa wtedy marzenia senne. Aby za sprawą jakiegoś nieświadomego odruchu nie wyrządził sobie krzywdy, w organizmie zaczyna działać specjalna substancja blokująca pracę mięśni. Zazwyczaj jej "misja" kończy się wraz z przebudzeniem człowieka. Ale czasem mózg zapomni o "cofnięciu" blokady mięśni w porę. Gdy działa ona nadal u osoby już przebudzonej, mamy do czynienia z paraliżem sennym.

A halucynacje hipnopompiczne? Te z kolei pojawiają się wyniku nagłego przebudzenia w fazie REM Występuje wtedy krótki (trwający od kilku do kilkudziesięciu sekund) sen na jawie. Zwykle nie jest intensywny, ale i tu zdarzają się wyjątki. Wówczas przeznaczone przez mózg dla fazy REM obrazy, odgłosy, a nawet zapachy odbiera już osoba przebudzona, która widzi, słyszy i czuje to, o czym jeszcze przed momentem śniła. Nieraz wiążą się z tym dość negatywne wrażenia. Potwierdziły to doświadczenia z udziałem ochotników. Nagłe "wyrwanie" z fazy REM wywoływało u nich lęk z powodu obecności obok kogoś obcego, kogo... wcale tam nie było.

Według psychologów, wrażenia braku swobody ruchu oraz obecności kogoś obcego w pobliżu mogą pociągać za sobą obawę o własne życie, a także strach przed wykorzystaniem seksualnym. Zdaniem Hufforda, ma to uzasadniać szczególny charakter cierpień, na jakie uskarżają się ofiary demonów, kosmitów i "starej wiedźmy".

Jest tylko jeden szkopuł: wspomniane ofiary, a także wielu innych badaczy problemu nie bardzo w takie wyjaśnienie wierzą...

 

źródło

 

 

Artykuł 2

Nocni goście

 

Nieważne czy jesteś kobietą, czy mężczyzną. Jeśli kiedykolwiek obudzisz się z poczuciem, że spoczywa na Tobie tajemniczy, niewidzialny ciężar, może to oznaczać spotkanie z inkubem lub sukubem.

Ostatnią rzeczą, którą zapamięta Carlotta, było szczotkowanie włosów. Zaraz potem leżała na łóżku....Poczuła gwałtowny ból, coś monstrualnego i natarczywego odnalazło wejście do niej i wcisnęło się głęboko, wściekle szturmując raz za razem, jakby była tylko rzeczą, a nie istota ludzką. Powieść Franka De Felitty "The Entity" ("Istota"), która stała się kanwą dla filmu grozy, oparta była na autentycznej historii Carlotty Moran, młodej kobiety z Kalifornii. Relacje z przejść, których doznała w latach 70-tych poparte były diagnozami psychiatrycznymi oraz dowodami w rodzaju obrażeń na ciele. Niektórzy badacze orzekli, że Carlottę zaatakowała bezcielesna istota, znana pod nazwą inkuba, jeśli przybiera postać mężczyzny lub sukuba, jeśli jest kobietą.

 

Demony widzialne.

Tego rodzaju "gwałty" nie są wbrew pozorom przypadkami odosobnionymi, a podobne relacje pojawiają się od niepamiętnych czasów. W przypadku Carlotty niezwykły był fakt, że potrafiła dostrzec nocnego intruza; inkuby i sukuby najczęściej bowiem pozostają niewidoczne. Jak mówiła Carlotta, raz miał postać karła, innym razem zaś był wysoką, muskularną istotą o zielonkawej skórze. Równie zdumiewające było to, że inkub przemawiał do kobiety, oraz że pojawiał się nie tylko w nocy, lecz także za dnia. Pewna znana brytyjska aktorka zwierzyła się z przeżyć podobnej natury psychologowi Stanowi Goochowi. Którejś nocy, gdy obudziła się z głębokiego snu, uświadomiła sobie, że refleks światła na suficie przybrał kształt ludzkiego oka, przyglądającego się jej uważnie. Wrażenie było wyjątkowo nieprzyjemne, ale najgorsze miało dopiero nadejść. Poczuła nagle gwałtowną siłę ciążącą na jej ciele, niczym ciężar mężczyzny pragnącego się z nią kochać...Nie potrafiła jednak dostrzec tajemniczego "kochanka". Początkowo - jak mówiła aktorka - było nawet przyjemnie. Potem ucisk stał się bardzo natarczywy, zaczął boleśnie przygniatać ją do materaca. Kiedy istota zaprzestała ataku, kobieta podbiegła do łazienki. W lustrze zobaczyła, że jej usta pełne są smolistociemnej krwi. Ofiarami nocnych gwałtów ze strony nieznanych istot często padają osoby nawiedzane przez duchy zwane poltergeistami, które powodują takie zjawiska jak np. samoczynne przesuwanie się mebli lub nagłe wybuchy płomieni. Carlottę również wcześniej prześladował poltergeist, który ciskał naczyniami, wydawał niepokojące dźwięki i wykrzykiwał pod jej adresem nieprzyzwoitości. Doświadczony badacz zjawisk paranormalnych Guy Lyon Playfair w książce "The Flying Cow" ("Latająca krowa") podaje jeszcze inny przykład takiej zależności. Książka poświęcona jest dziwnym zdarzeniom, o których słyszał i których był świadkiem podczas intensywnych badań w Brazylii. Marcia, niezwykle uzdolniona absolwentka wydziału psychologii, znalazła kiedyś na brzegu oceanu gipsową statuetkę morskiej bogini Yemanja. Prawdopodobnie wrzucono ją do wody jako ofiarę złożoną morzu. Zabrała rzeźbę do domu. Wkrótce potem zaczęły ją prześladować dziwne zjawiska, świadczące o obecności złośliwego poltergeista. Była nimi do tego stopnia zmęczona i załamana psychicznie, że rozważała nawet samobójstwo. Wtedy eksplodowała w jej kuchni kuchenka i piekarnik. Jakby tego było mało, pewnej nocy poczuła nagle, jak do jej łóżka wpełza inkub. Została zgwałcona, a podobne ataki seksualne bezcielesnej istoty powtarzały się jeszcze wielokrotnie, dopóki - idąc za radą okultysty - nie cisnęła znalezionej statuetki z powrotem do oceanu.

 

Nocne ataki.

Podejmując próby wyjaśnienia aktywności inkubów i sukkubów, badacze starali się łączyć ją z innymi zjawiskami paranormalnymi. W wysoko cenionej książce "Creatures from Inner Space" ("Istoty z przestrzeni wewnętrznej") Stan Gooch opisuje, że jeden z badaczy - były policjant - zwykł słyszeć zdumiewające recytacje lub dialogi, mimo braku obecności innych osób. Pewnego razu poczuł nawet wyraźne ciągnięcie za włosy oraz doznał wrażenia, jakby ktoś deptał mu po palcach u stóp. Ale najdziwniejsze i najbardziej przerażające zdarzenie nastąpiło, gdy badacza niespodziewanie próbowała zniewolić seksualnie jakaś niewidzialna istota płci męskiej. Kiedy atak powtórzył się kilka nocy później, zdesperowany wrzasnął na intruza: "Odczep się, sukinsynu!" Dopiero to poskutkowało. Nieco później nawiedziła go także demoniczna istota żeńska, która w równie gwałtowny i okrutny sposób pragnęła odbyć z nim stosunek seksualny. Dopiero gdy niewidoczna obecność istoty osłabła, zdołał się wyrwać z jej uścisku i uciec w sen. Jak wykazały badania tego zjawiska, duchy nawiedzające ludzi podczas snu nie zawsze muszą być całkiem nieznajome. Badacz W.Demi Rees w pracy "The Hallucinations of Widowhood" ("Halucynacje wdowieństwa") opublikowanej w szacownym brytyjskim czasopiśmie naukowym British Medical Journal, ogłosił wyniki badań, które przeprowadził z udziałem około 300 mężczyzn i kobiet. Prawie połowa spośród badanych twierdziła, ze całkiem wyraźnie widziała lub słyszała zmarłą żone lub męża, rozmawiała ze zjawą, a nawet była przez nią dotykana. Ustalono również, że większość osób doznających takich halucynacji ma więcej niż 40 lat. Najintensywniejsze doznania tego rodzaju zarejestrowano u osób powyżej 60 lat. Była to rzecz jasna raczej niewielka ankieta, w której nie ujęto pytania o ewentualne stosunki seksualne z przywidzeniem współmałżonka. Jednak szczególnie ciekawe byłoby zbadanie, czy częstotliwość występowania fantomów rośnie wraz z wiekiem badanych, zwykle bowiem zjawiska psychokinetyczne (powodowane przez poltergeisty) są udziałem osób nieletnich. Być może starsi ludzie bardziej szukają duchowego pocieszenia i dlatego udaje im się sprowadzić zmarłych kochanków? Z drugiej strony, czy nie należałoby raczej oczekiwać, że to ludzie młodsi i dużo bardziej uświadomieni seksualnie będą w stanie łatwiej wyobrazić sobie istotę popełniającą gwałty? Jedna z teorii głosi, że inkuby i sukuby to duchy zmarłych, którzy za życia byli wyjątkowo aktywni seksualnie, a po śmierci pozostali w jakiś sposób związani ze światem żywych. Istnieją jednak przykłady niematerialnych ataków ze strony osób żyjących.

 

Historia Ruth.

Psychiatra Morton Schatzman opisuje w monografii "The story of Ruth" ("Historia Ruth") przeżycia pewnej kobiety, która jako mała dziewczynka została zgwałcona przez własnego ojca. W kartotekach psychiatrycznych stan chorej charakteryzowany był obszernym zespołem objawów histerii. Dorosła już Ruth była rzekomo często nawiedzana przez zjawę ojca (w owym czasie wciąż żyjącego), który - przybierając postać inkuba - kontynuował swe kazirodcze praktyki. Nie ulegało najmniejszej wątpliwości, że nie mógł to być ojciec Ruth we własnej osobie, ponieważ przebywał on wtedy zupełnie gdzie indziej. Ruth odkryła w sobie także zdolność do materializowania postaci męża, Paula. Wydaje się, że robiła to celowo - wolała odbywać stosunki ze zjawą, gdyż czuła się wobec niej dużo pewniej jako kobieta niż wobec swego "cielesnego" małżonka. Morton Schatzman relacjonuje przebieg spotkań słowami samej pacjentki: "Ponownie pocałował mnie w usta. Następnie zaczął się ze mną kochać. Jednocześnie osiągnęliśmy orgazm". Najbardziej znamienny był fakt, że erotyczne materializacje wytworzone przez Ruth były doskonale widoczne także dla innych osób. Badania dowiodły, że wizje mogły mieć charakter grupowy, oraz że możliwe było ich przekazywanie telepatyczne. Stale wzrasta liczba badaczy zjawisk paranormalnych, którzy wyrażają przekonanie, że spotkania z rozmaitymi istotami z innego świata są uwarunkowane kulturowo. Badacze często wysuwają argument, że to głównie chrześcijanie maja wizje Marii Dziewicy i aniołów, natomiast nie zdarza się to raczej ateistom i agnostykom. Dlaczego tak się dzieje? Przedstawiciele duchowieństwa i inni członkowie Kościoła odpowiadają, że aniołowie ukazują się z własnego wyboru wyłącznie osobom wierzącym.

 

Strach i pożądanie.

W przeważającej części przypadków istoty, o których mowa - anioły, wróżki, kosmici, inkuby i sukuby - stanowią wyłącznie projekcję naszych najgłębszych pragnień. Prawdopodobnie można też uznać za przedstawienie naszych największych obaw (które Freud, ojciec psychoanalizy, uważał za wysublimowane pragnienia). Stan Gooch podsumowuje cały problem w następujący sposób: "Inkuby, sukuby, demony i poltergeisty nie są chyba wcale istotami pochodzącymi z jakiegoś innego świata. Jednak stwierdzenie, że jesteśmy w ten sposób prześladowani przez wytwory naszej własnej psychiki, jest równie zdumiewające".

FAKTY - związki z poltergeistami.

Psychoanalityk Mary Williams napotkała w swej praktyce fascynujący przypadek powiązania zjawisk psychokinetycznych z gwałtami popełnianymi przez sukuba. W artykule zamieszczonym w "Journal of Analytical Psychology" opisała, jak jeden z jej pacjentów został zmuszony do opuszczenia armii, po tym jak stwierdzono u niego krwotoki z ust, których lekarze nie potrafili wyjaśnić. Badania wykazały, że pacjent od dzieciństwa był bardzo pobudliwy seksualnie, a po osiągnięciu dojrzałości cechowało go bujne życie erotyczne z wieloma partnerkami. Od chwili, kiedy już jako osoba dorosła wziął udział w seansie spirytystycznym, zaczęły go prześladować zjawiska psychokinetyczne. Oprócz wielu innych przykrych doznań, szczególnie dokuczliwe było wrażenie niewidocznych palców, ciągnących go za włosy. Poltergeist atakował także w nocy. Jak pisze Mary Williams: "Przychodził do łóżka i kładł się przy nim. Pacjent czuł, że coś przytula się mocno do jego boku, po czym następowało wrażenie scalania...musiał się temu poddać".

 

NOTATNIK - demony w przebraniu.

W mrocznych czasach średniowiecza często krążyły pogłoski, jakoby inkuby i sukuby potrafiły przybierać ludzką postać. Miały do tego celu wykorzystywać ciała dopiero co zmarłych ludzi. Duch, po wejściu do ciała, sporządzał jego replikę i stawał się sobowtórem zmarłego. Wdowy lub wdowcy pogrążeni w żałobie byli następnie podstępem zmuszani do stosunku seksualnego. Wierzono też, że czarownice regularnie oddawały się rozpuście z demonami, co miało im dawać nadnaturalną moc. Ponadto tym sposobem przyszły rzekomo na świat całe generacje nowych diabłów. Uprawianie seksu ze złymi duchami musiało być utrzymywane w tajemnicy, ponieważ wszelkie kontakty ze sługami Szatana były wówczas karane śmiercią, przy czym gwałt nie mógł tu stanowić żadnego wytłumaczenia. Z drugiej strony, powstało podejrzenie, będące dla niektórych najbardziej jaskrawym przykładem herezji, że Niepokalane Poczęcie także było wynikiem ataku ze strony inkuba.

 

ANALIZA - paraliż senny.

Istnieją teorie, że spotkania z inkubami i sukubami można wyjaśnić za pomocą zjawiska katapleksji, zwanego paraliżem sennym. Najczęściej spotykanymi symptomami katapleksji są: wrażenie, że jest się przygniecionym przez duży ciężar na klatce piersiowej, podwyższony poziom napięcia seksualnego, prawdopodobnie na skutek niedotlenienia mózgu; przyspieszenia akcji serca i trudności w oddychaniu, pojawianie się widma wiedźmy, o której mówią podania wielu kultur, niemożność poruszania się. Paraliż senny miał także tłumaczyć relacje o uprowadzeniach przez kosmitów, które często zawierają elementy nacechowane erotyką; mówią np. o badaniach medycznych połączonych z zagłębianiem w ciele różnych przedmiotów, albo wręcz wyraźnie wspominają o odbyciu pełnego stosunku seksualnego z istotami z kosmosu lub z innymi uprowadzonymi ludźmi.

 

źródło

[BloodGirl]

Nigdy nie słyszałam o podobnym demonie i powiem, że jestem wstrząśnięta... Czy mogę być zagrożona we własnym domu?
Myślę, że tak

[erebeuzet]

Wbrew pozorom podobne zjawiska zostały opisane w książce "Kontakt" Johannesa Fiebaga traktującej o uprowadzeniach UFO. Autor stawia tezę, że same porwania nie mają miejsca, a doświadczenia tego typu są ujawniającymi się, głęboko w nas samych zakorzenionymi możliwościami "łączenia" się z innym wymiarem. Ciekawe, że sam wygląd obcych różni się w zależności od sposobu myślenia i przeżyć osób doświadczających tego typu zjawisk. Przed "pojawieniem" się pierwszych doniesień o szarych ludzikach z duzymi oczami, porwani widzieli np: jelenia, czarnoksiężnika czy nawet lekarzy w ubiorach do operacji. To zjawisko podobno istnieje od zawsze i kiedyś właśnie było przypisywane różnorakim demonom. Dziś są to kosmici. 

Autor przedstawił również doniesienia kobiet o domniemanej ciąży. Tzn. wszystko na to wskazywało, a po paru miesiącach ciąża zanikała...

[pishor]

Czy mogę być zagrożona we własnym domu?
Myślę, że tak

Nie demonizowałabym (ups)

To raczej nie jest dość powszechne zjawisko. Ale w razie ''jakby co", to zawsze możesz zwalić na paraliż senny.

[erebeuzet]

@Pishor

A właśnie, że podobno jest to bardzo powszechne zjawisko. Z tym, że ludzie w obawie przed wyśmianiem procesów, które w ich życiu zachodzą, nie rozumieniem ich i lękiem przed nimi, przez całe życie potrafią dusić to głęboko w sobie.

Nie wiemy ile takich przypadków przypisano pod schizofrenie, czy paranoję. Jak wiele osób z takimi doświadczeniami jest faszerowane lekami w zakładzie zamkniętym.

Czy Ty chwalił byś się w otoczeniu czymś takim jak paraliż senny?

Problem w tm, że nikt nie traktuje tego poważnie po za ludźmi, którzy maja to za i pewnie jescze wiele razy przed sobą.

 

 

 

EDIT

@Pishor dół

Tak. Utożsamiamy...

Użytkownik erebeuzet edytował ten post 19.04.2014 - 19:50

[pishor]

 

Czy Ty chwalił byś się w otoczeniu czymś takim jak paraliż senny?

Problem w tm, że nikt nie traktuje tego poważnie po za ludźmi, którzy maja to za i pewnie jescze wiele razy przed sobą.

Cóż.
Raczej nie miałbym oporów - ale oczywiście zależy o jakim "otoczeniu" rozmawiamy? Pewnie opowiadałbym o tym raczej w gronie znajomych (nie jestem typem, który biega wśród obcych ludzi i zanudza ich swoimi doświadczeniami) - na zasadzie ciekawostki.

Generalnie, dla mnie "paraliż senny" to zwykła dolegliwość - zupełnie normalna.

I na pewno nie wstydliwa. Bo, niby dlaczego miałbym się wstydzić takich doznań?

Z tym, że ja pisałem o "molestowaniu" przez sukkuba... mam rozumieć, że utożsamiamy te dwie sprawy?

 

edit: góra @erebeuzet

Skoro utożsamiamy, to tym bardziej miałbym motywację żeby się "pochwalić" przed znajomymi (oczywiście, o ile nie trafiłbym na inkuba)

A tak zupełnie na poważnie - są w życiu rzeczy, których się można (trzeba) wstydzić. Ta do nich się nie zalicza. Przynajmniej nie dla mnie.

Użytkownik pishor edytował ten post 19.04.2014 - 19:54

[BloodGirl]

Coraz bardziej mnie to przeraża gdy czytam o tych "gwałcicielach" w wikipedii.
Praliż senny i "napaść" inkuba chyba da się odróżnić...
Gdy są to częste "doznania" to inkub, jeśli zdarzają się rzadko to raczej praliż. I oczywiście w dzień... W dzień z tego co wiem nie zdarzają się przypadki praliżu.

[pishor]

O...

Właśnie miałem pisać żebyś zaczekała na wypowiedź Centuriona Masturbisa - skoro on pisze, że nie musisz się obawiać, to możesz być spokojna.

Zna się na rzeczy.

A póki co, przeczytaj kilka książek Richelle Mead (Seria o Georginie Kincaid) - myślę, że rozwieją twoje obawy.

[Daniel.]

Przecież paraliżu sennego może doświadczyć każdy jeden człowiek, nie ma reguły, więc czego się tu wstydzić?

[Wszystko]

Przeczytaj lepiej to http://www.lucidolog...-przysenne.html

 

Paraliż senny to zjawisko medyczne, a nie paranormalne. Nie ma żadnych sukubów, inkubów czy jak wy to jeszcze nazywacie.

[BloodGirl]

@Centurion - niestety mam tak, że lubię czytać to co mnie przeraża... Jest to takie ekscytujące
Dlatego znalazłam się na tym forum.
Co do inkubów.. dam radę dla młodszych - najlepiej nie czytać, jeśli przeczytałeś/aś nie zakłócaj sobie głowy myślami "przyjdzie, napadnie", lepiej zapomnieć...

Czytałam kiedyś taką książkę o dziewczynie, która myślała o jakimś tam "demonie" i on wtedy przychodził do niej i ją straszył.

Jednym słowem...: karmią się naszym strachem.

[Last Sicarius]

No przeciez podczas paraliżu te niby stwory to Halucynacje czyż nie? W ogole mozna je olac i przejsc z tego stanu do LD(pozdro dla kumatych).