Zacznę może od tego, że nie rozumiem argumentów w rodzaju "bo dzieci to dar od boga", "bo takie dziecko jest piękne" czy "bo matka będzie miała problemy z psychiką". To są rzeczy subiektywne. Wiara jest rzeczą subiektywną, a zakazywanie komuś zrobienia czegoś "bo MÓJ bożek tak powiedział" jest próbą narzucenia swojej religii komuś innemu. "Bo takie dziecko jest piękne" - nie dla mnie. Ludzki płód jest obrzydliwy, podobnie jak niemowlę czy małe, śliniące się dziecko. Inna rzecz, że dla mnie ludzie w postaci dorosłej także są średnio estetyczni, ale o gustach się w końcu nie dyskutuje - i dlatego dla mnie stwierdzenie "bo to piękne" nie jest żadnym argumentem. Problemy psychiczne matki - cóż, wiedziała, na co się decyduje.
Nie rozumiem także argumentu w rodzaju "jej ciało - jej sprawa, jak chce to niech dokona aborcji" - który również jest swego rodzaju hipokryzją. Skoro to jej ciało i chce mieć nad nim kontrolę, to dlaczego decydowała się w ogóle na kopulację? W końcu kopulacja istnieje po to, aby - niespodzianka! - płodzić potomstwo. Nie ma żadnego przymusu kopulacji, nikt jej w końcu nie każe (pomijam tutaj gwałty, ale to wyjątek - o tym za chwilę).
Ktoś zapewne wyskoczy z argumentem, że "ale przecież ludzie mają prawo korzystać ze swojej seksualności" etc. Jasne, tyle tylko, że kopulacja, której nie ma na celu spłodzenia potomstwa, jest wypaczeniem mechanizmu ewolucyjnego (mechanizm ten nie spełnia swojej funkcji), nie wspominając o tym, że ludzka seksualność jest - pośrednio - dowodem na to, że człowiek w genach ma zapisaną tendencję do zdradliwości i dwulicowości. Dla tych, którzy twierdzą, ze kopulować homo sapiens sapiens musi ze względu na fizjologię - bulls**t. Najpierw taki człowiek wywyższa się nad zwierzętami (tzn. twierdzi, że jest "bardziej rozwinięty"), a później nie ma oporów przed tym, aby poddawać się swojej fizjologii, kopulując jak królik, "bo musi".
Ogółem jednak jestem przeciwko aborcji w większości przypadków. Nie ze względu na religię ("bo ten niewidzialny pan, który żyje w niebie tak mi powiedział"), jakąś tam moralność, uczucia i inne nic nie znaczące detale, ale ze względu na logikę. Jeśli homo sapiens sapiens kopuluje, to powinien wiedzieć, że wynikiem tej kopulacji może być - TADAAA! - potomstwo, czyli jest to następstwo kopulacji. To raz. Dwa - zgodzę się z tym, że płód człowiekiem (w "standardowym" rozumieniu tego słowa) nie jest. Nie ma samoświadomości, osobowości (zlepek komórek), nie odczuwa emocji etc. Technicznie rzecz biorąc płód to tylko mały pasożyt, który żyje w brzuchu samicy i zżera tlen, białka i inne tego typu rzeczy. Ale w przyszłości będzie "pełnoprawnym" człowiekiem, który będzie mógł działać na korzyść ogółu etc., czyli zabijanie tego kawałka mięsa w macicy równoznaczne jest z zabiciem przedstawiciela własnego gatunku.
Kolejny argument "ale takie dziecko nie będzie kochane", jest, jak dla mnie, lekko naginany. Po pierwsze - samica instynktownie będzie kochała swoje młode, tak już jest zaprogramowany jej mózg. Po drugie - i co z tego? Zabijać tych, którzy nie są kochani (swoją drogą, "kochany" jest synonimem słowa "pożyteczny")? Jeśli owe "niechciane potomstwo" będzie rzeczywiście miało takie straszne, zUe życie etc., to po osiągnięciu dorosłości popełni samobójstwo - czyli problem sam się rozwiąże (w przeciwieństwie do sznura, który się zawiąże... Zawsze uwielbiałem czarny humor) .
Teraz na temat wyjątków. Uznaję aborcję na potomstwie pochodzącym z gwałtu, przyczyna - samica tego nie chciała, ani nie miała na to wpływu, więc ma prawo taką ciążę anulować. Nie liczę tego jako zabijania przedstawiciela swego gatunku, ponieważ jest to swego rodzaju "odwrócenie przestępstwa".
W przypadku, w którym ciąża zagraża życiu matki - tutaj zależy. Jeżeli samica przed zajściem w ciążę wiedziała, że ciąża może ją zabić - nie powinna mieć prawa do przerwania ciąży. Przyczyna dosyć prosta - odpowiedzialność. Selekcja naturalna bardzo nie lubi jednostek, które bez potrzeby podejmują wielkie ryzyko. Jeśli natomiast samica dopiero w czasie ciąży dowiedziała się, że poród może ją zabić - to ma prawo przerwać ciążę - nie jej wina, nikt jej o tym "nie ostrzegł".
Inna sytuacja - samica nie dysponuje dostateczną ilością środków finansowych, aby wyżywić zarówno siebie, jak i potomstwo, i nie może nigdzie tych środków zdobyć (załóżmy, że wszelkie dotacje, zasiłki etc. nagle przestały istnieć). I ponownie pojawia się pytanie - wiedziała o tym przed, czy po zajściu w ciążę?
Jeśli wiedziała, że nie będzie w stanie wyżywić siebie i potomstwa (oraz samca) - to dlaczego zdecydowała się na dziecko? Wykazała się nieprzeciętną głupotą, więc jej geny nie powinny być przekazane dalej (może się okazać, że jej dzieci są równie głupie), to samo tyczy się samca, jeśli również wiedział o stanie finansowym. W takiej sytuacji widzę dwie opcje - pierwsza jest taka, że wszyscy zdechną z głodu. Druga - może być aborcja, ale pod warunkiem, że zarówno samiec, jak i samica dadzą się wysterylizować, dzięki czemu nie będą w stanie przekazać dalej swoich genów głupoty.
W sytuacji, w której samica dopiero w czasie ciąży się dowiedziała, że nie będzie w stanie wyżywić siebie i dziecka, aborcja jest dozwolona, ale pod warunkiem, że wszystkie potencjalne źródła pomocy (rodzina, lokalna społeczność, zasiłki, datki, różnego rodzaju organizacje humanitarne, WSZYSTKO) zostały sprawdzone i pomóc nie mogą.
I na koniec parę słów na temat tego całego "pro-life..."
Pro-life jest używany przez/w stosunku do tych, którzy są przeciwko aborcji. I teraz pytanie - od kiedy "życie" oznacza automatycznie "człowiek"? Ci wszyscy "pro-life" mają gdzieś życie zwierząt, bakterii (które radośnie zabijają każdego dnia podczas mycia się), roślin etc., więc sugerowałbym, aby zamiast "pro-life" używano określenia "pro-human life". Przynajmniej będzie w tym nieco mniej hipokryzji.
To by było na tyle - miał być post, a wyszedł mi mini-artykuł. Polemika mile widziana ('for the sake of argument! xP').
