Czy istotnie za zdumiewającym zjawiskiem psychokinezy kryją się siły paranormalne?
W laboratorium niecodziennie zdarzała się wizyta tak znamienitej osobistości. Z rozbrajającym uśmiechem przemaszerował wśród tłumu zgromadzonego w sali i usadowił się za stołem. Grono świadków, złożone z szanowanych i odpowiedzialnych naukowców, mężczyzn i kobiet, których reputacja i kariera mogła wielce ucierpieć na skutek samego skojarzenia ich osoby z czymś tak "dziwacznym" jak psychokineza, zacieśniło krąg nadziei odkrycia czegoś podejrzanego. Chociaż kilka osób przyszło z nastawieniem dość neutralnym, większość pragnęła przede wszystkim obnażyć absurdalność twierdzeń rozpowszechnianych o tym człowieku. Zobaczyć, jak ponosi klęskę. Samo jego istnienie stanowiło groźbę zburzenia ich świata, kwestionowało ich sposób myślenia oraz darło na strzępy kodeks prawd nauki Zachodu. Podczas dwóch dni badań ze zdumieniem przyglądali się, jak metalowe przedmioty zginały się i wykręcały, w oczywisty sposób drwiąc sobie z powszechnie przyjętych praw fizyki - praw, którym to szacowne grono nauczyło się ufać bezgranicznie, gdyż pozwoliły im osiągnąć tak głębokie rozumienie świata, że mało kto mógł poddawać je w wątpliwość. Tak wygląda oficjalna konfrontacja z Uri Gellerem, mistykiem i magikiem, dokuczliwym cierniem w stopie nauki akademickiej.
Ręce przy sobie.
Geller został zaproszony do udziału w eksperymentach przez profesora Johna Hasteda, kierownika wydziału fizyki doświadczalnej w Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim. Geller od dawna cieszył się opinią człowieka obdarzonego olbrzymimi zdolnościami psychokinetycznymi. I Hasted, od zawsze nastawiony sceptycznie, zapragnął zobaczyć go na własne oczy. To czego był świadkiem w ciągu dwóch dni spędzonych w laboratorium, wprawiło go w niemałe zdumienie i skierowało na drogę pięcioletnich badań doświadczalnych nad zjawiskiem psychokinezy. Psychokineza, nazywana w skrócie PK, jest umiejętnością wpływania na przedmioty nieożywione lub zjawiska bez wchodzenia z nimi w kontakt fizyczny. Pierwotnie mówiono o telekinezie, co dosłownie można tłumaczyć jako "poruszanie siłą umysłu", lecz takie określenie nie ujmuje całokształtu zjawisk. Na podstawowym poziomie ogół zjawisk psychokinetycznych dzielony jest na dwa główne obszary: makro-PK i mikro-PK. Określenie makro-PK dotyczy bezpośredniego manipulowania stosunkowo dużymi przedmiotami na przykład wyginania metalu lub sprawiania, aby sprzęty samoistnie poruszały się w pomieszczeniu. Mikro-PK oznacza przede wszystkim wpływ umysłu na świat zewnętrzny na poziomie subatomowym. Rozróżnienie tych dwóch odmian psychokinezy dokonuje się na podstawie tego, czy stwierdzenie wystąpienia jakichś niezwykłych efektów możliwe jest gołym okiem, tak jak w przypadku makro-PK, czy niezbędne sa do tego bardziej wyrafinowane przyrządy. Aktywność psychokinetyczna przejawia się na wiele sposobów. Osoby, które brały udział w seansach spirytystycznych opowiadały o lewitacji, o dziwnych odgłosach, o materializacjach i niemożliwych do wyjaśnienia ruchach przedmiotów w pokoju. Również manifestacje poltergeistów często związane są z psychokinezą. Kilku badaczy wysunęło teorię, że nawiedzenia ze strony poltergeista są w istocie przejawem zdolności psychokinetycznych u osób, które nie są nawet w nikłym stopniu świadome, że nimi dysponują. Psychokinetycznie można podobno wpływać nawet na stan niektórych układów biologicznych, czego przykładem może być fenomen uzdrowień. Fotografia parapsychiczna - czyli rzutowanie obrazów na kliszę filmową samą siłą umysłu - także da się zaliczyć do tej kategorii. Istnieje kilka znakomicie udokumentowanych przypadków psychokinetyków wpływających na ruch igły kompasu - wystarczało, aby igła zaczęła gwałtownie wirować.
Zginanie metalu.
Na podobnej zasadzie psychokinezę łączono ze zdolnością wpływania na zdarzenia losowe, takie jak wynik rzutu kostką. Nierzadkie są relacje o umiejętności mentalnego wzniecania pożarów, nazywanej pirokinezą. Warto jednak zauważyć, że ludzie obdarzeni zdolnością psychokinezy raczej obniżają temperaturę otoczenia, niż ją podnoszą. Najbardziej spektakularne wyczyny psychokinetyczne ostatnich lat polegały na wyginaniu metalowych przedmiotów przy użyciu bardzo nieznacznej siły.
Co wynika z badań?
Wiele badań wskazywałoby na to, że zjawiska psychokinetyczne w dużym stopniu zależą od stanów umysłu, przy czym najsilniejsze manifestacje zdarzają się podczas snu lub rozbudzania ze snu. Badania w tym zakresie pozwoliły stwierdzić, że dobre wyniki w testach psychokinetycznych występują z największym prawdopodobieństwem, gdy badana osoba jest świadoma i zrelaksowana lub świadoma i rozluźniona po uprzedniej intensywnej koncentracji. Inne materiały dowodzą, że stres i napięcie mogą uniemożliwić ujawnienie się zjawiska PK. Wiele wysiłku poświęcono obserwacjom, w jaki sposób wiara w zjawiska paranormalne u osób badanych może wpływać na osiągane przez nie wyniki w testach psychokinetycznych. W latach 50-tych Gertrude Schmeidler stwierdziła, że osoby wierzące w postrzeganie pozazmysłowe częściej potrafiły wykazywać się ponadprzeciętnymi zdolnościami psychokinetycznymi, podczas gdy sceptycy osiągali wyniki o wiele gorsze od przeciętnych. Wnioski te zostały potwierdzone w latach 80-tych kiedy to zauważono bezpośredni związek między wynikami a wiarą w możliwości ich osiągnięcia.
Tam, gdzie nie sięga nauka.
Nikt właściwie nie ma pewności, na czym naprawdę polega zjawisko psychokinezy. Niektórzy naukowcy, tacy jak profesor Arthut Ellison, uważają, że modele nauki kultywowane na Zachodzie sa zbyt ograniczone, że pokusić się o wyjaśnienie PK. Mimo to kilku parapsychologów wysunęło teorie zmierzające do wytłumaczenia tej kategorii zjawisk. Obecny nurt myślowy zakłada, że za pośrednictwem psychokinezy człowiek jest w stanie wpływać na przebieg zjawisk kwantowych, których efekty czasami możemy zaobserwować w znacznie większej skali. Oznaczałoby to, że aby zgiąć łyżeczkę, osoba obdarzona zdolnościami PK wpływałaby na strukturę subatomową metalu, której modyfikacje ostatecznie wywoływałyby zamierzony efekt w makroskali. Jedna z najbardziej niezwykłych teorii została zaproponowana przez dwóch brytyjskich badaczy zjawisk paranormalnych, Harrisa Walkera i Deana Radina. Przypuszczają oni, że osoby odznaczające się zdolnościami typu mikro-PK potrafią wywierać wpływy obejmujące nie tylko przestrzeń lecz także i czas.
Podróże w czasie.
Znaczyłoby to, że jednostki takie umieją zobaczyć wynik - na przykład liczbę wyświetlaną na ekranie przez generator liczb losowych - po czym udać się w mentalną podróż w czasie, aby wywrzeć wpływ na proces, który doprowadził do wygenerowania właśnie takiej, a nie innej liczby. Ta niecodzienna hipoteza zdaje się znajdować do pewnego stopnia potwierdzenie w najnowszych pracach z dziedziny teorii względności, w których dowiedziono, że cząstki elementarne są w stanie poruszać się w przeciwną stronę na osi czasu. Chociaż oferowanych jest wiele prób wyjaśnienia psychokinezy, należy stwierdzić, że perspektywa znalezienia jednej spójnej teorii, na którą zgodziłaby się większość badaczy, jest raczej dość odległa. W porównaniu z innymi dziedzinami nauki, wiedza o psychokinezie jest wciąż jeszcze w powijakach. Kto wie, jakie odkrycia czekają na nas w przyszłości?
ANALIZA - hałaśliwy duch.
Określenie "poltergeist" pochodzi z języka niemieckiego i oznacza dosłownie "hałaśliwego ducha". Chociaż w potocznym rozumieniu zjawiska związane z poltegeistem kojarzy się z nawiedzeniami, w parapsychologii rozważa się ich ewentualne podłoże psychokinetyczne. Działalność poltegeistów zwykle skupia się na jednej osobie, z reguły młodej i głęboko nieszczęśliwej, która pełni rolę medium i ogniska zjawisk. Poltergeist manifestuje się najczęściej w formie rozmaitych dziwnych fenomenów elektrycznych - w rodzaju wybuchających żarówek, trzeszczącego radia - lub niewytłumaczalnego, gwałtownego przemieszczania się ciężkich przedmiotów. Manifestacje poltergeista zanikają, kiedy medium nie jest obecne w pobliżu.
FAKTY - uzdrawianie.
Badania prowadzone na początku lat 90-tych pozwoliły ustalić, że procesy umysłowe mogą w niektórych sytuacjach wpływać na funkcjonowanie układu immunologicznego. U części tych pacjentów, którzy wierzyli w możliwość wpływania siłą samego umysłu na materię nieożywioną, stwierdzono czasem zdecydowaną poprawę stanu zdrowia. Wyniki te doprowadziły do wyodrębnienia się nowej dziedziny badań nad psychokinezą, zwanej psychoneuroimmunologią. Fenomen uzdrawiania, w którym następuje podobno bezpośredni przepływ energii od uzdrowiciela do uzdrawianego, również zyskał sobie zainteresowanie naukowców. Stwierdzono, że efektywność uzdrawiania wygląda bardzo różnie oraz, że silnie zależy od predyspozycji uzdrowiciela.
NOTATNIK - w czepku urodzony.
Gdy Napoleon rozpatrywał kandydatury na stanowisko generała w swoje armii, jedno z pierwszych stawianych pytań brzmiało: "Czy on ma szczęście?" Fakt, że jeden z największych wodzów historii zadawał takie pytanie świadczy niezbicie, jak duże znaczenie ludzie przywiązują do losu. Można się zastanawiać, w jakim stopniu osoby o zdolnościach psychokinetycznych potrafiłyby pomagać swemu szczęściu a zwłaszcza, dlaczego nie wykorzystują swych zdolności, aby wygrywać fortuny w kasynach gry na całym świecie. Próbowali na to odpowiedzieć członkowie brytyjskiej Grupy Badań nad Świadomością. Należy zauważyć, że kasyna z zamierzenia a projektowane jako miejsca bardzo głośne i nie sprzyjające skupieniu. Nawet osoba przejawiająca niewątpliwe zdolności psychokinetyczne będzie miała poważne kłopoty, żeby prawidłowo funkcjonować w takim otoczeniu i jeszcze móc świadomie podążać za strategią danej gry.
źródło: http://cidernet.pl/~...ny/srodek89.php
