Szukałem takiego tematu, nie znalazłem, ale jeśli jest po proszę go usunąć lub zamknąć.
Definicja – Widzenie pozazmysłowe to rodzaj psychoenergetycznej percepcji. Jest to zdolność postrzegania ludzi, przedmiotów, miejsc i wydarzeń znajdujących się w punktach przestrzeni czy czasu poza zasięgiem normalnego wzroku „obserwatora”.
Co mówią zwolennicy – Wyszkoleni specjaliści od zdalnego widzenia potrafią wizualizować odległe miejsca w swoich umysłach, tworząc wyjątkowo dokładne rysunki tego, co widza, i mają wiele niepowtarzalnych dowodów na potwierdzenie tego.
Co mówią sceptycy – Jest mało prawdopodobne, żeby niektórzy ludzie, naprawdę mieli zdolności zdalnego wodzenia, a celne „trafienie” przypuszczalnie są efektem zbiegu okoliczności, pracy wyobraźni, myślenia życzeniowego lub działania innych wytłumaczalnych czynników.
Jakość dowodów potwierdzających zjawisko: Znakomita
Prawdopodobieństwo, że zjawisko jest paranormalne: Bardzo wysokie.
Zdalne widzenie pozazmysłowe istnieje naprawdę. Stanowi ono również niepowtarzalny dowód, ze ludzie mają zdolności jasnowidzenia.
Zdalne widzenie, uznawane obecnie za u umiejętność wymagającą treningu, odwołuje się do podświadomości człowieka. Okazało się metodą tak niezwykle skuteczną, że organizacje wojskowe i wywiadowcze posługiwały się nią (i być może nadal się posługują) w wielu bardzo delikatnych i tajnych operacji. W 1995 roku CIA potwierdziło istnienie programu „Stargane”, w którego ramach szkolono pracowników wywiadu wojskowego, w celu wykorzystania jako szpiegów jasnowidzów.
Zdalne widzenie z cała pewnością nie można zaliczyć do „mocy” duchowych czy paranormalnych. Jest to raczej potwierdzona przez naukę umiejętność, którą można trenować.
Czym konkretnie jest owo zdalne widzenie i jak ono działa?
Wyszkolony specjalista od zdalnego widzenia siedzi z ołówkiem nad kartką papieru i koncentruje się na „celu”. Następnie zapisuje swoją percepcję przedstawiającej mu się sceny, niekiedy sporządzając rysunek kształtów pojawiających mu się w umyśle.
Raport z sesji programu Princeton Engineering Anomalie Research przedstawia zdjęcie szukanego obiektu – spękaną ścianę skalną na trawiastym urwisku nad brzegiem zatoki. Kiedy jasnowidz skoncentrował się, napisał: „Widzę skały, z nierównymi otworami… ciemnozielone z oddali… ocean – ciemny, ciemnogranatowy… wysokie struktury… podobne do zamku… ocean pachnie… starością, niezwykłe prażenie… mech i trawa rośnie na ścianach”. Jest to niezwykle precyzyjny opis, a jego dokładność wykracza poza zwykły przypadek.
Istnieją udokumentowane dowody na to, że wojsko amerykańskie wykorzystywało i być może wciąż wykorzystuje tego rodzaju jasnowidzów w celu identyfikowania położenia obcych łodzi podwodnych na całym świecie. Co ciekawe, nierzadko specjaliści od zdalnego widzenia odnajdujący okręty podwodne, gdy koncentrowali się na głębinach morskich, donosili również o niezidentyfikowanych obiektach latających znajdujących się w pobliżu.
Jeśli chodzi o to, w jaki sposób działa zdalne widzenia, to osoby praktykujące tę metodę twierdzą, iż jest pewna uniwersalna matryca (tak, dokładnie tak jak w filmie „Matrix”), w której istnieje wszystko w przestrzeni i czasie. Zdalne widzenie, to procedura wykorzystywania naszych pozazmysłowych zdolności od odczytywania te matrycy. Niezależnie od tego, czy rzeczywiście metoda polega na takim właśnie działaniu, nie ma wątpliwości, że sprawdza się ona znakomicie i że może stanowić prawdziwą „uśpioną” umiejętność daną każdemu człowiekowi. Instruktorzy uczący zdalnego widzenia podkreślają, iż jest to umiejętność, którą można trenować, ale nawet najbardziej utalentowani jasnowidze nie zawsze odnoszą sukcesy. Za udany wynik uważa się ten, którego dokładność oscyluje w granicy 33 – 80 procent. Podobno nawet początkujący mogą uzyskać wyniki z dokładnością około 40%.
Źródło:
Ksiażka - "Najdziwniejsze zagatki świata"
